ร้านอาหารแพนทากอน

ตอนที่1

ร้านอาหารแพนทากอน

                ซัฟฟิลตั้นเป็นดินแดนแห่งหิมะบริสุทธิ์ อยู่บนภูเขาสูงอุดมสมบูรณ์ไปด้วยธัญพืชนานาชนิด ปกครองด้วยระบบกษัตริย์ที่แข็งแกร่งมีจักรพรรดิ์ทรงพระนามว่า ซัฟฟารีนซึ่งมีพระราชินีทรงพระนามว่า ลูซิน่า ซึ่งไม่มีรัชทายาทสืบบรรลังค์ แต่พระนาง มินลานี ทรงมีบุตรชายนามว่า  โรลันเดอร์  และบุตรีมีนามว่า เอริน่า ราชินีทรงกลัวว่า พระนางมิลานีจะได้รับแต่งตั้งเป็นราชินีแทน จึงวางแผนรอบทำร้ายพระนางมินลานีและรัชทายาททั้งสองพระองค์ ในขณะที่จักรพรรดิซัฟฟารีนออกไปราชการที่เมือง โนนากอน พระนางมินลานีจึงหนีไปอาศัยในเมืองโนนากอนแทน

               

16 ปี ผ่านไปในเมืองโนนากอน

มองซ้าย มองขวา หันหน้ามาหาเราเลยครับ อาหารเมนูแปลกแสลกแนวร้านนี้ร้านเดียวค้าบบบบบ

เสียงทุ้มห้าวของเด็กหนุ่มตาสีน้ำตาล ตาสีดำ วัย 18 ปี รูปหน้าหล่อเหลาเอาการ กำลังตะโกนเรียกลูกค้าให้ร้านแพนทากอนแข่งกับร้านอื่นตะโกนเรียกลูกค้าเช่นกัน

พี่โร! ไบล์พับที่นึง! เด็กสาวผมสีน้ำตาล ตาฟ้า วัย 16 ปีตะโกนสั่งพี่ชายที่ตะโกนเรียกลูกค้าอยู่หน้าร้านอย่างเมามัน( -๐- )

ทำเองสิเอรีน! ไม่เห็นไงว่าพี่ยุ่งอยู่  ผู้เป็นพี่ตะคอกกลับมาอย่างหัวเสีย ทำเอาเด็กสาวหน้าเจื่อนทันที     

พี่เป็นกุ๊ก ส่วนฉันเป็นเด็กเสิร์ฟนะ ให้ฉันทำอาหารกินได้อยู่หร้อกกกกก!!! เอรีนตะโกนกลับโดยต้องการเอาชนะ

                โง่จริง! อาหารแค่นี้ก็ทำไม่ได้ ( ~ + ~ )

                ใครบอก อาหารแค่นี้สบายมาก

ทันทีที่หญิงสาวพูดจบก็เดินมุ่งหน้าไปในครัว รีบแทรกแม่ครัวคนอื่นๆคว้าเส้นสปาร์เก็ตตี้ โยนลงหม้อน้ำเดือด ตั้งกระทะเคี่ยวน้ำซุปไบล์พับอย่างลวกๆ( แล้วจะกินได้หรือเปล่าเนี๊ยะ)จนในที่สุดก็สำเร็จมาเป็นไบล์พับหนึ่งจานแต่แทนที่ไบล์พับจะสีส้มสดใส กลับกลายเป็นไบล์พับโชกเลือดซะนี่( แล้วใครจะกินลง)

                เสร็จแย้วววววว! ไบล์พับสูตรพิเศษของฉัน ( ^_^ )เอรีนพูดอย่างภาคภูมิใจ ในขณะที่ทุกคนตะลึงไปกับไบล์พับของแม่ครัวมือใหม่อย่างเอรีน(  T^T )

เอรีนตั้งไบล์พับลงหน้าพี่ชาย

            ๐.O!!

                ทึ่งหระซิไบล์พับสูตรพิเศษหาใดเหมือน เอรีนเยาะเย้ยพี่ชาย ( หาใดเหมือนจริง)

                เฮ้! แม่คุณไบล์พับสีแดงแจ๋นอย่างนี้ ใครจะกินลง

                เค้าเรียกว่าสีสดใสต่างหาก  เอรีนยังเข้าข้างตัวเองอยู่ ไม่เชื่อลองกินดิ

โรมองหน้าน้องสาวเล็กน้อยก่อนตัดสินใจชิมไบล์พับโชกเลือดของเอรีน( T^T ) และเขาก็รู้ว่าเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต

                นี่เธอ เอาน้ำทั้งมหาสมุทมาปรุงหรือไง โรพูดกระแทกน้องสาว

                พี่อิจฉาหระซิ ( โถ! แม่คุณรู้ตัวตัวทีเหอะ )

                อะไรกันจ๊ะ ทะเลาะอะ....... หญิงวัยกลางคนพูดยังไม่จบ ลูกสาวตัวแสบเอาไบล์พับโชกเลือดเข้าปากเสียแล้ว( นี่จะฆ่าแม่เธอเลยรึไงกัน )

                T * T

                แม่ค่ะ?

                T * T

               เป็นไงบ้างค่ะ? เอรีนถามเสียงเจื่อนลง

                เอรีนทำเองหรือลูก

                ค่ะแม่

                ก็ดี แต่คราวหลังอย่าเลย มินลานีพูดห้ามลูกสาว เพราะกลัวลูกสาวจะทำให้ร้านเจ๋งด้วยอาหารสูตรพิเศษพิศดารของเจ้าหล่อน

                ทุกคนอิจฉาใช่มั้ยที่เอรีนทำอาหารได้ ( น่านนนนน ยังไม่รู้ตัวอีก )

                เปล่าลูก แม่กลัวลูกเหนื่อยเท่านั้นเอง ผู้เป็นมารดาพูดปลอบลูกสาว

                รู้ตัวทีเถอะเอรีน โรหันหน้าไปพูดกับเอรีน ฝีมือน้องห่วยจริงๆ

                โร! มินลานีตะคอกเพื่อปรามลูกชาย

                ไม่มีใครกินเอาไปให้หมากินก็ได้ เอรินพูดอย่างน้อยใจก่อนเอาอาหารจานเอกออกไปหน้าร้าน

สักครู่ ลูซี่ สุนัขคู่ใจของโรเดินมาดมอาหารกระทะแตกของเอรีนก่อนตัดสินใจกิน

                ลูซี่แกน่ารักจริงๆ เอรีนพอใจมากที่สุนัขของพี่ชายยอมกินอาหารของตน

ลูซี่กินได้คำแรกเท่านั้นก็ถอยหลังลับหายไป

                  ไอ้หมาบ้า ฉันอุตส่าห์ทำให้ชียวน่ะ หญิงสาวสบทออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเห็นอริยบทของสัตว์สี่ขาตรงหน้า( ความคิดกับคำพูดต่างกันหน้ามือกันฝ่าเท้าเลยนะ)

                ยามดึกสงัดเมืองโนนากอนที่เคยครึกครื้นด้วยเสียงพ่อค้า แม่ค้า ในยามนี้กลับไม่มีเสียงใด

เล็ดลอดออกมา โรเริ่มออกตามหาสุนัขคู่ใจซึ่งหายออกจากบ้านตั้งแต่ตอนเที่ยง

                เจ้าลูซี่หายไปทำไมหาไม่เจอ  โรสบทกับตัวเองหลังจากที่เดินหามาทั่วซอย ขณะกำลังเข้าร้านก็ต้องชะงักกับเสียงที่คุ้นหูเป็นเสียงครางของสุนัขคู่ใจนั่นเอง

                เจ้าลูซี่! โรตะโกนด้วยความตกใจกับสภาพที่เห็น เจ้าลูซี่แสนน่ารัก แข็งแรง ในตอนนี้กลับนอนครวญครางเจียนตาย โรพาลูซี่ไปร้านสัตวแพทย์ในเวลาต่อมา

                ดูแลให้ดีหน่อยนะครับ อย่าให้กินอะไรที่เป็นพิษอีก หมอหันมาสั่งโร

                อาหารเป็นพิษเหรอครับ? ชายหนุ่มถามงงๆ แต่หมอไม่พูดอะไรมุ่งหน้าไปหยิบยา โรนึกถึงตอนเที่ยงของวันนี้   ไม่มีใครกินเอาให้หมาหินก็ได้

            เจ้าน้องตัวดี โรพูดออกมาหลังจากที่รับยาจากหมอเสร็จ และพาเจ้าลูซี่กลับร้านแพนทากอนในเวลาต่อมา

               

ชั้นใต้ดินของร้านอาหารแพนทากอน

                โต๊ะนี้ต้องมากกว่าสามสิบเบล เอรีนตะโกนบอกลูกค้าที่อยู่ในห้องนั้น

วันนี้เราจะแข่งต่อสู้กันผู้ที่ชนะจะได้เงินแปดสิบเบลพร้อมกับสาวสวยผู้นี้เป็นภรรยา

O๐O ..................» หน้าลูกค้า

ฉันขอคนแรก ฝ่ายซ้าย ชายร่างใหญ่ ผิวสีแทนดูน่ากลัวและแข็งแรงเป็นผู้สมัครคนแรก

ไม่ห้ามคร้าบบบบ ตามความประสงค์ เอรีนพูดอย่างภูมิใจกับเกมนี้

คนแรกได้แล้ว คนที่สองใคร ช้าหมดอดได้เมียนะน้า      หญิงสาวตะโกนเรียกร้องความสนใจอีกครั้ง แล้วก็เป็นผลสำเร็จเมื่อ.....

ฉันคนที่สอง ชายคนหนึ่งพูดขึ้น เอรีนและผู้ชม( ได้ผู้แข่งขันสองฝ่ายที่เหลือขอเป็นผู้ชมนะ )หันหน้าไปมองหาต้นเสียง

o๐O !!!!!  สายตาประชาชีรวมถึงสายตาของเอรีน ทำไมหน่ะเหรอเดี๋ยวข้าพเจ้าจะบอกให้

คนที่สองร่างผอมแทบเห็นกระดูก เตี้ยแคระ ผมก็ขาวแล้วด้วย( แล้วจะสู้ไหวเหรอลุง )

                ฝ่ายแรกกับฝ่ายที่สองพร้อมแล้ว สาวน้อยเรียกความสนใจมาที่ตัวเองอีกครั้ง ทุกคนตั้งเงินพนัน

                นี่แม่สาวพวกเราพนันให้คนแรกนะ เตรียมขาดทุนได้เลย เสียงชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา ทำเอาสาวน้อยหน้าใส( หัวใจปีศาจ ) โกรธยิ่งนัก

                ไอ้นี่รู้จักฤทธิ์เอรีนคนนี้น้อยเสียแล้ว

            ผลแพ้ชนะก็รู้อยู่แล้วนี่น่า

                เอาไงดีว่ะ เอรีน

แกร่ง!!!!!!!

เสียงระฆังทำให้รู้ว่าการแข่งขันเริ่มแล้ว หญิงสาวจึงเร่งให้สมองขี้เลื่อยของหล่อนทำงานหนักขึ้นอีก แต่ดูเหมือนว่าการคิดครั้งนี้จะเสียเปล่าเสียแล้ว

                บนเวทีการแข่งขันเริ่มดุเดือดทุกขณะ ไอ้หนุ่มร่างยักษ์ใช้หมัดอันทรงพลังตะบันหน้าคู่แข็งอย่างไม่ยั้ง

                ตายแน่ลุงเอ๋ย เอรินมองดูการแข่งขันบนเวทีพลาง สงสารลุงหัวขาวพลาง

                นึกออกแล้ว สาวน้อยนึกบางอย่างออกได้( ^_^ )

การแข่งขันรอบแรกจบลง เอรีนรีบวิ่งไปบนเวที กระชากผู้แข่งขันฝ่ายขวาลงจากเวทีทันที โดยไม่สนใจอาการของชายผู้นั้นแม้แต่นิดเดียว ( จะฆ่าเขารึไงกันเจ้าค่า ) ทุกคนในห้องใต้ดินหันไปมองเด็กสาวแต่ก็ไม่ติดใจอะไร

                เดี๋ยว รากออกมาทำไม ชายชราถามเสียงสั่นเพราะความเหนื่อย

                ลุงอยากชนะมั้ย

                ????

                ว่าไง หญิงสาวถามอีกครั้ง

                ทำได้ก็ดี จะได้มีเมียกับเขาสักที  ชายชราตอบสาวน้อยในทันที

                มีเมียก็ผลิตลูกไม่ได้แล้วหระลุงเอ๋ย

            งั้นทำตามที่บอกนะลุง หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างกับลุงผู้สูงวัย

                การประลองรอบสุดท้ายเริ่มขึ้นแล้ว แต่ผลไม่ได้ต่างจากรอบแรกแม้แต่เล็กน้อย กลับแย่กว่ารอบแรกเสียอีก

โห่หหหหหหห!!!!  เสียงผู้ชมข้างล่างโห่เมื่อเห็นตาแกบนเวทีวิ่งหาที่หลบลี้ภัยกับพายุหมัดเมาที่โหมกระหน่ำไม่ยั้ง

โ่กันเข้าไปเดี๋ยวจะรู้สึก ฮึ ฮึ

โครม!!!!!!!!

                เสียงวัตถุขนาดใหญ่กระทบกันสะกดเสียงกระหึ่มของคนด้านล่างในทันที

                อะไรกัน ทำไมไม่มีใครบอกว่าด้านล่างเวทีมีกลไก ขายร่างใหญ่เริ่มโวยวายทันที ทั้งที่ตัวยังอยู่กับพื้นเวที

                การแข่งขันคราวนี้ ขึ้นอยู่กับดวงด้วยนี่ฉันยังไม่บอกเหรอ เจ้าของแผนการทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

                แบบนี้เท่ากับโกงกันชัดๆ ชายร่างใหญ่ ฝ่ายซ้าย( โอ๊ะไม่การแข่งขันจบแล้วนี่ )เริ่มทำลายข้าวของในห้องใต้ดินระเนระนาด และผู้ชมก็ร่วมด้วยเช่นกัน ส่วนลุงฝ่ายขวาผู้โชคร้ายที่ดันไปรับความช่วยเหลือจากยัยเอรีนก็โดนอัดเละเช่นกัน

พรึบ!!!

ทุกอย่างเงียบสนิทไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น ในห้องกลับสู่สภาพมืดมนหญิงสาวผู้ชำนาญเส้นทางรีบวิ่งขึ้นบันใดกลับชั้นบนทันที

                เอรีนขึ้นมาข้างบนทำไม ? โรซึ่งเพิ่งกลับมาจากร้านสัตวแพทย์ถามน้องสาวทันที แล้วข้างล่างหระ ใครเป็นคนดูแล

                วันนี้ง่วง เลยปิดเร็วค่ะ  หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าง่วงนอนเพื่อให้สมจริง ขอตัวนะค่ะ

เอรีนพูดจบก็เดินไปห้องนอนทันที ทิ้งให้พี่ชายยืนหน้าประตูห้องใต้ดินต่อไป

โรตัดสินใจเดินสงไปยังห้องใต้ดิน และจุดตะเกียงภายในห้อง 

                o๐O!!!  

ชายหนุ่มแทบหยุดหายใจกับภาพเบื้องหน้า ทั้งชายทั้งหญิงต่างสะบักสะบอมกับฝีมือที่หาตัวจับได้ยาก และสภาพห้องไม่ต่างอะไรกับกองขยะในร้านแพนทากอนกองย่อยแม้แต่นิดเดียว

นี่มันเกิดอะไรขึ้น

ท่านลองไปถามน้องสาวของท่านดูเองสิ เสียงหนึ่งในนั้นตะโกนอกมา

ยัยยยเออออรีนนนน โรเรียกชื่อน้องสาวของตัวเองอย่างลืมตัว

               

ภายในห้องนอนของพระนางมินลานี

ใครนะ!  ผู้เป็นเจ้าของห้องตะโกนถามเมื่อเห็นเงาของบุคคลลึกลับ

ช่วยด้วย!!!! พระนางมินลานีตะโกนขอความช่วยเหลือก่อนที่จะโดนมือมือหนึ่งประกบเข้าที่ปาก ทำให้ในห้องนั้นกลับเข้าสู่ปกติ บุคคลลึกลับสามคนพร้อมกับพระนางมินลานีหายลับไปจากห้อง ทิ้งให้ในห้องนั้นว่างเปล่า เหลือเพียงกระดาษแผ่นเดียวที่วางอยู่บนโต๊ะ

เช้าวันรุ่งขึ้นเมืองโนนากอนกลับมาครึกครื้นอีกครั้ง

 

ร้านอาหารแพนทากอน

เอรีนล้างจานเสร็จหรือยัง? โรถามลูกน้องหลังจากที่เพิ่งทำโทษน้องสาวไปเมื่อตอนเช้านี้

เสร็จแล้วครับท่านโร ชายผู้ถูกถามตอบกลับอย่างเคารพ

พามาถูพื้นต่อ

ครับ ท่านโร

 

 

ในห้องครัว ร้านอาหารแพนทากอน

วุ้ย! ล้างถ้วย ล้างจาน จากเด็กเสิร์ฟอาหารกลายมาเป็นเด็กล้างจาน เหมาเงินเด็กล้างจานด้วยดีมั้ยเนี๋ยะ เอรีนนั่งบ่นแบบอารมณ์เสียสุดขีด

ท่านเอรีนครับ เดี๋ยวไปเช็ดพื้นต่อนะครับ ชายผู้หนึ่งบอกกับเอรีน

อะไรกันฉันเป็นลูกเจ้าของร้านนะ ให้ฉันทำงานแบบนี้ได้ยังไงกัน  เอรีนเริ่มโวยทันที

ท่านโรสั่งมาครับ

เอรีนหน้าเจื่อนลงทันที

ดีแต่สั่งๆ แค่ทำห้องใต้ดินพังแค่นี้ต้องให้ทำงานทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไง หญิงสาวผู้ถูกสั่งสบทกับตัวเองทันที ( แค่นี้ของเธอนะเป็นกองขยะได้เลยนะ )หลังจากที่ลูกน้องของโรไม่อยู่แล้ว

เอรีนยืนเช็ดจานอยู่นั้นก็เหลือบไปเห็น my friend พอดี

สวรรค์ช่วย พ้นซยแล้วเรา เอรีนพูดออกมาหลังจากที่มองเห็นชายหนุ่มตาสีส้มทอง รูปหน้าหล่อเอาการแต่น้อยกว่าพี่ชายของตนนิดนึง กำลังยืนจีบหญิงสาวตามนิสัยอีกเช่นเคย

คิช...คิชเชอร์  เอรีนเรียกเพื่อนรักเบาๆเพราะกลัวคนอื่นจะได้ยิน

คิช!...คิช!!  เอรีนเรียกเสียงดังกว่าเดิม ( แล้วไม่กลัวคนอื่นได้ยินหรือไงกัน )

เอ้า เอรีนมาทำอะไรในครัว คิชเริ่มหันมาหาเอรีน  อย่าบอกน่ะว่ามาทำอาหารกระทะแตกอีก

ฉันทำให้นายกินก็ได้ แต่ตอนนี้นายต้องช่วยฉันก่อน  เอรีนเริ่มขอความช่วยเหลือจากเพื่อน

ไม่ใช่นะเอรีน

ไม่ต้องพูดมากสูตรเมื่อวันก่อนไม่ทำแล้ว

- ๐ - !

แต่คราวนี้สูตรใหม่ อร่อยที่สุดในโลก

พูดจบเอรีนก็ลากคิชเข้าไปในร้านโดยไม่ทิ้งช่วงให้คิชได้ปฏิเสธอาหารสูตรใหม่ของเอรีน