ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : OS sl l yellow me with uoo
Yellow me with yoo
seonho x kuanlin
เทศาลปีใหม่
ผมมอามู่รัที่ทิ้รอยเท้าสีมพูไว้รหน้า มันอาะแปลถ้าผมเอ่ยทัออไปว่า 'รอเท้าพวุเปื้อนสีอยู่นะรับ' เสียหัวเราะมามายในบริเวนี้ะ้อถูส่มาให้ผมแหๆ
วามริแล้วมันไม่มีสีพวนั้นหรอ ผมเื่อว่ามันเป็นเพียินนาาร หรืออาารประสาทหลอนอะไรเทือๆ นั้นที่ผมิไปเอ
เริ่มแรในาบเรียนวิาศิลปะ ให้าย ผมไม่อยาะอธิบายวามรู้สึพวนั้นเลย วันนั้นผมโมโหมาริๆ นะ รอยเท้าหลาสีแปะอยู่บนแผ่นระาษที่เป็นารบ้านอผม
รู้อะไรไหม ารบ้านนั่นเป็นศิลปะิ้นเอที่ผมั้ใสร้าึ้นมา ผมใ้เวลาว่า 12 ั่วโมในารสร้าสรร์เพื่อมาเอับรอยีนโ่ๆ เนี่ย พระเ้าว่ามันไม่ลำเอียไปหน่อยหรอรับ
ผมนั่ร้อไห้ไว้อาลัยนทุนี้หน้าว่าเป็นไอบ้า รอยเหี้ยไรอมึวานลิน ประสาทลับ าที่มีเพื่อนน้อยอยู่แล้วำนวนประารมัน็ยิ่ถูลลไปอีนน่าใหาย
ำนินทามามายถูพ่นออมาา่ออวัยวะบนใบหน้าอนพวนั้น ผมำไม่่อยไ้หรอนะถ้าเป็นำ่าเรี่ยรา ถ้อยำที่ไม่ไ้ถูลั่นรอออมาาสมอแ่บีบั้นออมาาสันาน
เหนือสิ่อื่นใมีอยู่ประโยหนึ่ที่ถูส่ลมาเหมือนทาสว่าอยี้นำผม ผมถือเป็นำสอน ำสอนที่ทำให้ผมเื่อและยึมั่นอยู่เ็มอ
วานลินมันประสาท
ผม็ว่าผมเป็นประสาทริๆ นั่นแหละ รอยเท้าที่ผมเห็นมันไม่ไ้มีแ่่าน้ำหนัเียว ะพูว่าไี แ่ละสี แ่ละโทน แ่ละ่าน้ำหนั บ่บออารม์อนๆ นั้น่าัน ลีไหมล่ะ ถึมันะเป็นเพียินนาารหรือพลัวิเศษหรืออาารประสาทลับ ผม็พอใับมัน วันๆ หนึ่ในารใ้ีวิผม็หมไปับารนัู่สีรอยีน
ฮะ ะว่าไป็เ้าันีนะ ีวิับส้นีน
ลุ่มนเสื้อำฝูให่เป็นวามสนใใหม่อผม ร่าวายๆ เินแถวันเป็นแนวเียวแสถึอำนา วาพวมนุษย์ัวเล็ๆ ที่ยืนวาออไปให้พ้นาเส้นทา ู็รู้ว่าเป็นพวแ๊ลิึ่ม ประมาว่าไปไหนไปัน ท่อเยี่ยวรูเียว แลุ่มที็หมาีๆ นี่แหละ
สีอรอยเท้าทำเอาผมหลุำ วามมั่นใแ่ละนไม่ใ่เล่นๆ เลยนะ สีแม่านวัิบหาย เอาเป็นว่าผมะระแอมแล้วระิบเบาๆ ที่้าหูว่า วามมั่นใอพวุน่ะมันสุยอไปเลยรับศิษย์พี่ อราวัลให้ผม้วยนะรับ
ผมละสายาออาพวสิ่ไร้สาระ ้อมอไปบนพื้น ในสมอว่าเปล่า รอยเท้าหลาสีมามายทำให้ผมนึอิาึ้นมาลึๆ ไม่ว่าะเ็ วัยรุ่น ผู้ให่ หรือนรา สีสันเหล่านั้นมันเหมาะับพวเาริๆ
่าาผม
ผมไ้แ่เฝ้ามอพวสีที่่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนิ ทีละ้าว รอยเท้าใรสันรนั้นเปลี่ยนาสีเทาเป็นสีมพู เปลี่ยนาสีม่วเป็นน้ำเินหม่น าสีเียว้ำเป็นสีส้ม หรือาสีแเป็นสีำ
ผมไ้แ่มอ มอมาที่รอยเท้าอัวเอ รอยเท้าที่มันเยมีสีอนนี้ลับหายไปอย่าไร้ร่อรอย ไม่ว่าผมะย่ำะเิน่อไปอีไลสัเท่าไหร่ สีสัน็ไม่เยปราออมาให้เห็นอีั้แ่วันนั้นวันที่เราแยย้ายันไปทำามวามฝัน
รอยเท้าอผมลับเป็นสีใส มันอาะลสำหรับผมในอนแร แ่อนนี้มันลับว่าเปล่า วามโเี่ยวท่ามลาสีสันทำให้หัวใผมเ้น้าลนรู้สึเหา
ารที่ผมเอาัวเอมานั่ในสถานที่ที่มีนเยอะๆ มันไม่ใ่นิสัยผมเลยนะรู้ไหม แ่หามันเป็นที่ที่เ็มไป้วยวามทรำอผมับเา หัวใผม็แพ้ราบาบ เพราะผมแ่หวั หวัว่าะไ้เห็นสีนั้นอีรั้
หนึ่นาทีสุท้ายอารส่ท้ายปีเ่าบีบให้ระบอาผมร้อนผ่าว อยาะหยุเวลาให้เิน้าที่สุเท่าที่ะทำไ้ ม่านน้ำาบบัสีสันอรอยเท้าที่่อยๆ เปลี่ยนไปทีละนินผมนึรำา
เาให่ทาบทามลมาระหว่า่อแส วามมืที่ไ้รับทำให้ผมเยหน้ามอทั้น้ำา
3
2
1
ปั! ปั!
รอยยิ้มสใสบวับวามอบอุ่นระุ้นให้น้ำาผมไหลเป็น๊อแ เสียพลุไม่ไ้ทำให้ผมใเพราะมือให่ยึ้นปิที่หู ผมวาแนาออว้าสวมออีนให้เท่าวามิถึที่มี ุัวเ้าับไหล่สอบ สัมผัสใหม่ที่หัวย้อมวามรู้สึอเราลับมาหลอมรวมันอีรั้
"ปีใหม่นี้็ฝาัว้วยนะรับ ไอี้แ" น้ำเสียทุ้มเอ่ยึ้นราวับเป่าลมอัให้หัวใผมพอโ
สีเหลือำลัหลั่ไหลเ้ามาในัวผม
สีเหลืออผมและใรอีน
สีเหลืออยู อนโฮ
END
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น