คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ : บ้านพักสุดหวาน
ประมาสิบสอั่วโม่อมา ในที่สุ เรื่อบิน็แะรันเวย์อสนามบินออสโลาร์เอร์มอน ประเทศนอร์เวย์
่อนที่ะ่อเรื่อไปยัเมือทรุมเอร์ ึ่เป็นุหมายปลายทา เาับเธอเปลี่ยนมาใส่เสื้อโ้ทหนาและรอเท้าบู๊ทบุนันหนาวเพื่อให้เ้าับอุหภูมิิลบอเมือทาอนเหนือ ึ่อยู่ใล้เอาร์ิ
เมื่อถึเมือทรุมเอร์ ินแนหิมะาว วามหนาวยะเยือ้อนรับเธออย่าสวยาม ้วยารโปรยปรายหิมะลมาอย่าเบาบา ึ่ถือเป็นหิมะแรในีวิอเธอ็ว่าไ้ วามื่นเ้นทำให้เลือลมในายเธอสูบีพลุ่พล่านไปหม
“อ่า...” เธอลออ้าปาแล้วพ่นลมออมา “โววว มีวันริๆ ้วย่ะ อูยยย หนาววววววว โอ๊ยหนาววววว”
ริมฝีปาอิ่มแเรื่อสั่นระริ ยอแ้มแเหมือนลูมะเือเทศสุไปแล้ว
“ไปันเถอะที่รั” เาอไหล่เธอไว้ แล้วพาเธอเินไปึ้นรถเ๋ันให่ที่อรออยู่รลานอรถอสนามบิน นที่มารับเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยอเาื่อว่าอัเร อนนี้ทำร้านอาหารอยู่ในทรุมเอร์
รถแ็แร่ับฝ่าถนนที่เ็มไป้วยหิมะาวโพลน ราวับินแนสวรร์ อุหภูมิิลบทำให้บรรยาาศภายนอเ็มไป้วยสีาว ทว่า ้นไม้เียวีามรายทายัยืนหยั้านทานฤูาลไ้อย่าส่าาม ภูเาสูระห่านเสมือนำแพโอบล้อมเมือ สร้าวามอบอุ่นในทุฤูาล
สอ้าทาราวับภาพวาอิร บ้านเรือนสวยาม ระัระายอยู่ามเนินเาเียวี
บ้านพัหลัสวยั้อยู่ริมแม่น้ำนาให่ ึ่มีาหลัเป็นภูเาสลับับ้อนสวยาม บนผิวน้ำสีน้ำเินที่เรียบไร้ลื่น มีเรือยอร์ลำเล็ลำให่ลอยลำอยู่อย่าสบ
“เอารถันนี้ไว้ใ้แล้วันนะ”
“อบุมาอัเร”
“อบุนะะอัเร ไว้เอันที่ร้านนะะ”
เมื่อ้าวเ้าสู่บ้านพั เธอเินผ่านห้อนอนให่ทะลุออไปยัระเบียห้อ ึ่อยู่ิับริมแม่น้ำ นสีาวฝูให่ำลัหาปลาินอย่าสนุสนาน
“ว๊าว...”
“อบมั้ย” เาสวมอเธอา้านหลั หอมแ้มนุ่มแเรื่ออย่าลุ่มหล
“อบสิะ สวยมาเลย” สวยนเธอบรรยายไม่ถูเลยล่ะ หาพี่ฝาแฝไ้เห็น ็ะอบมาเหมือนัน “ถ้าื่นเ้ามาแล้วไ้เห็นวิวนี้ทุวันฟินน่าู”
“ถ้าไ้มอ้วยันน่าะฟินว่า”
เธอลอนึภาพามแล้วนลุ หาื่นึ้นมาในทุเ้า แล้วเห็นหน้าเาเป็นนแร “ริสิ...มา้อไปูรัวหน่อย”
“ูทำไม”
“เราอยู่ที่นี่ันสอสัปาห์เลยนะะ ยัไ็้อมีทำอาหารินเอบ้าแหละ”
“เอาไวู้ทีหลั็ไ้ อนนี้เรา...”
“พัสัหน่อยีมั้ยะ” เธอรีบพูแทรเพราะลัวเาวนฟิเอริ่ “มารู้สึเพลียไปทั้ัวเลย สสัยะเ็แล”
“ั้นมาพัผ่อนเถอะ เี๋ยวผมัระเป๋าเอ”
“อุ๊ย! ไม่้อ่ะ เี๋ยวมาทำเอ” เาะวนเธอไปัระเป๋านี่เอ เธอ็ิไปไลลิบ...น่าอายั
ความคิดเห็น