คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : I'm not mad
เช้าวันต่อมาเอวาตั้งใจหลบหน้าฝาแฝดวีสลีย์อย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่าเธอจะบังเอิญเจอพวกเขาที่ไหน เธอก็จะเดินเลี่ยงไปอีกทางในมันที ไม่สนแม้แต่เสียงเรียกที่ดังตามมา
แม้แต่ตอนพักเที่ยงเองเอวาก็ไม่มาทานอาหารด้วยซ้ำ ทำเอาจอร์จกระวนกระวายใจยิ่งกว่าเดิม
"เดี๋ยวมา" จอร์จพูดและลุกออกไปพร้อมกับแซนวิซในห่อกระดาษ
เขาเดินหาเอวาไปทั่วทั้งในปราสาท โถงทางเดิน สนามหญ้า ห้องสมุดและทุกที่ที่เขาคิดว่าเธอจะอยู่ แต่ก็ไม่พบเจ้าของร่างเล็กเลยแม้แต่ใต้ต้นแอปเปิ้ลที่มักจะเห็นเธอตรงนั้นเสมอก็ไม่อยู่
ถึงอย่างนั้นจอร์จก็ยังไม่ถอนใจ เขายังคงตามหาเอวาต่อไป แต่แล้วสายตาของเขาเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างอยู่ด้านหลังของต้นไม้ใหญ่ใกล้กับป่าต้องห้าม
จอร์จตัดสินใจเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ภาพที่เขาเห็นคือภาพคนตัวเล็กที่เขากำลังตามหานอนหลับอิงต้นไม้อยู่อย่างสบายใจ
เมื่อเห็นดังนั้นจอร์จก็ทรุดลงไปนั่งคุกเข่าบนพื้นในทันที ขาของเขาล้าไปหมดจากการเดินและวิ่งไปทั่วทั้งปราสาท
"วีสลีย์?" ดูเหมือนการมาของเขาจะทำให้เอวาตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอมีท่าทางอึดอัดนิดหน่อยเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา ทั้งยังเริ่มเก็บของของเธอที่อยู่บนพื้นเตรียมจะเดินออกไป
ไวกว่าความคิด จอร์จเอื้อมมือออกไปคว้าแขนของเอวาเอาไว้ โดยเจ้าตัวเองก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะกล้าทำ จนทั้งสองคนนิ่งค้างไป แต่ในวินาทีต่อมาจอร์จก็รีบปล่อยมือออก
"รอเดี๋ยว ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" จอร์จว่า
"ฉันที่ว่านี่.. ใครหรอ? เฟร็ดหรือจอร์จ" ครั้งนี้เพื่อไม่ให้มีการเข้าใจผิด เอวาจึงถามก่อนเพื่อความแน่ใจ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีว่ามันอาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่ดี แต่มันก็ดีกว่าจะเดาว่าพวกเขาเป็นคนไหนและเรียกชื่อเขาผิดๆถูกๆ
"จอร์จ" หลังคำถามของเอวาจบ จอร์จก็ตอบกลับทันทีราวกับว่าเขารู้อยู่แล้วว่าเธอต้องถามเขาแบบนี้
"ฉันเผลอไปทำอะไรให้เธอโกรธรึเปล่า?" จากนั้นจอร์จก็ไม่รีรอ เขาถามเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว
"ไม่.. ไม่มี" เอวาพูด แต่าหน้าของจอร์จที่ได้ฟังแสดงออกชัดเจนเลยว่าเขาไม่เชื่อ
"จริงๆ ฉันไม่ได้โกรธอะไรนาย" เอวาย้ำอีกครั้ง
"ทำไมเฟร็ดถึงบอกว่าเธอไม่ชอบฉันล่ะ? แล้วยังหลบหน้าพวกฉันอีก" ด้วยความสงสัยจอร์จจึงถามต่อ ถ้าหากว่าเธอไม่ได้โกรธเขา แล้วเฟร็ดเอาอะไรมาพูด? แถมวันนี้เธอยังหลบหน้าพวกเขาอีก
"นั่นมัน.. ฉันแค่เข้าใจผิดน่ะ" คำพูดของจอร์จทำเอาเอวาแทบพูดไม่ออก เป็นความจริงที่เธอหลบหน้าพวกเขา
เพราะว่าเธอต้องการเลี่ยงการพบเจอกันโดยไม่จำเป็น หรือง่ายๆก็คือเธอพยายามจะตีตัวออกห่างนั่นแหละ
สำหรับฝาแฝดวีสลีย์ การเล่นควิดดิชตำแหน่งบีตเตอร์เหมือนกันทำให้พวกเขาเจอกันในสนามบ่อยครั้ง และเมื่อการแข่งขันเสร็จพวกเขาก็มักจะเข้ามาคุยกับทีมตรงข้ามอยู่บ่อยๆ ทำให้พวกเขาและเอวาได้รู้จักกัน
ถึงแม้ว่าเอวาจะมีแรงไม่มาก แต่เธอก็ตีลูกบลัดเจอร์ได้แม่นราวกับจับวาง นั่นคือจุดเริ่มต้นทำให้พวกเขาสนใจเธอ แต่เมื่อพวกเขาไปถามเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ กลับพบว่าเธอไม่มีเพื่อนที่สนิทเลยแม้แต่คนเดียว
เอวามีผลการเรียนที่ดี แต่ไม่ได้กระตือรือร้นตอบคำถามในชั้นเรียน ในเวลาพักเธอมักจะดื่มชาพีทและกินขนมปังทาแยมผลไม้ และไม่ว่าจะไปที่ไหน ทำอะไร เธอก็มักจะไปคนเดียวอยู่ตลอด นั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาสังเกตุเห็น
จากการสนใจ การเป็นอยากรู้จัก เมื่อรู้จักก็อยากจะสนิทด้วย พอสนิทด้วยก็อยากจะทำให้เธอยิ้ม ทำให้เธอสนุก สิ่งพวกนี้มันกลายเป็นเป้าหมายของพวกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"เธอไม่ได้โกรธจริงๆใช่มั้ย?" จอร์จต้องขอยอมรับว่าตอนนี้เขากำลังรู้สึกกลัว กลัวว่าอีกคนจะไม่อยากข้องเกี่ยวกับเขา
ในใจของเขาเอาแต่กู่ร้องขอให้เธอไม่โกรธ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงได้เป็นแบบนี้
"อือ ฉันไม่ได้โกรธ"
สิ้นเสียงของเอวา ราวกับว่าความหนักอึ้งที่อยู่บนไหล่ของจอร์จได้ถูกยกออกไป เขาโล่งใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน และเขาก็รู้สึกชอบความรู้สึกนี้อยู่ไม่น้อย
"โล่งอกไปที" จอร์จว่า เขาทิ้งตัวลงนอนบนหญ้าตรงนั้นและถอนหายใจออกมา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขามีของมาฝากอีกคน
"จริงด้วย เอ้านี่ วันนี้เธอยังไม่ได้กินอะไรหนิใช่มั้ย" ฝ่ามือหนายื่นห่อแซนวิชให้อีกฝ่าย และเธอก็รับเอาไว้ด้วยความยินดี
"ขอบใจนะ" เอว่าพูด เธอแกะห่อกระดาษออกและกินแซนวิชนั้นอย่างเอร็ดอร่อย
ทั้งคู่อยู่อย่างนั้นกันเงียบๆ ไม่มีเสียงพูดคุย มีเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสองและเสียงใบไม้ที่ถูกลมพัด
จนกระทั่งหมดเวลาพัก พวกเขาก็ยังคงเดินไปด้วยกันโดยไม่พูดจาอะไร แต่ไร้ซึ่งความอึดอัด กลับกันเอวาดันรู้สึกสบายใจเสียอีก
"จอร์จ" ในตอนที่พวกเขาจะแยกกันไปนั่งกับบ้านของตัวเอง เอวาก็เอ่ยเรียกอีกฝ่ายขึ้น
จอร์จหันมามองเธอแต่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเขารอฟังว่าเธอจะพูดอะไรต่อ แต่เอวาก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน เธอล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของตัวเองและนำบางอย่างออกมาใส่มือของจอร์จ ก่อนจะเดินจากไปทั้งอย่างนั้น
จอร์จดูงุนงงกับการกระทำของคนตัวเล็กอยู่ไม่เบา แต่เมื่อเขามองของที่อยู่ในมือ รอยยิ้มบางๆก็ปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของเขาอย่างห้ามไม่อยู่
- talk talk -
เป็นยังไงบ้างคะ ทุกคนอาจจะคิดว่าจอร์จมาแรงใช่มั้ยเอ่ย แต่จริงๆแล้วจะมีคนที่แรงกว่านี้อีกค่ะ แรงแบบตั้งท่าทะลุกรอบคำว่าเพื่อน(แล้วก็ทะลุได้ด้วย) ลองเดากันเล่นๆได้น้าว่าจะเป็นใคร
แต่ว่าาาาา มีใครรอเฟร็ดอยู่บ้างคะ อยากจะบอกว่ารอต่อไปอีกนิดน้า เพราะว่าตอนที่แล้วเฟร็ดเล่นแรงเกิน เอวากลัวหัวหด กว่าจะมีซีนหวานๆต้องมีซีนหนีกันแบบหนังอินเดียก่อน
สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ สามารถเม้นติชมกันได้เลยน้า บะบายย
ความคิดเห็น