[FIC BAP] Bizarre..

ลำดับตอนที่ #1 : bz : Intro ..

Bizarre

 

                      ยามค่ำคืน




                         ท้องฟ้าที่เคยมืดสนิท





                                     แต่ทำไมวันนี้ ...      กลับกลายเป็นสีเพลิง ....

- - - - - - - - - - B I Z A R R E - - - - - - - - - -









 

"ฮิมชาน .. ลูกยืนรออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวพ่อจะไปรับคุณแม่ออกมาหานะครับ"

         เสียงทุ้มของชายวัยกลางคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างหน้าลูกชายตัวน้อยของเขา สายตามคมของชายผู้นั้นได้หันกลับมองไปยังข้างหลังของตน คฤหาสหลังใหญ่ที่กำลังถูกห้อมล้อมด้วยเปลวเพลิงสีแดงฉาน .. ทั้งสาวใช้และบอดี้การ์ดชุดดำต่างวิ่งกันให้วุ่น.. เสียงไซเรนรถดับเพลิงดังกังวาลไปทั่วบริเวณ บรรยากาศวุ่นวายนี้ไม่ได้ทำให้เด็กชายตกอยู่ในความกังวลเลยซักนิด



"ฮะ .. " 

        ใบหน้าขาวของเด็กชายวัยหกขวบค่อยๆพยักหน้ารับคำกับคุณพ่อของเขา  น้ำเสียงตอบรับที่แสนจะแผ่วเบาทำให้คุณพ่อของเขานั้นใจหายไม่น้อย ฮิมชานก้มหน้าลงต่ำพยาจะหลบซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงในดวงตาของเขาเอาไว้ ก่อนที่คุณพ่อของเขาจะลุกหันกลับไปในตัวคฤหาสอีกครั้งมือเล็กๆคว้าข้อมือของพ่อเขาเอาไว้



"พ่อจะรีบกลับมานะฮิมชาน.. พ่อรักเรากับแม่มากรู้ไหม"  คนเป็นพ่อพูดพร้อมยิ้มบางๆให้ลูกชายคนเดียวของเขา 


"คริส อาฝากดูน้องให้อาด้วยนะ"

"ครับคุณอา "
       

         เสียงของเด็กชายตัวโตที่เพิ่งเดินมา ตอบรับคำของคนที่ถูกแทนตัวว่าคุณอาได้อย่างพอดิบพอดี ก่อนที่เด็กตัวสูงจะค่อยๆเอื้อมมือไปกุมมีขาวของฮิมชานเอาไว้แล้วกระชับมือเบาๆ



        ชายหนุ่มยิ้มอีกครั้งให้กับเด็กทั้งสองก่อนจะหันหลังออกวิ่งไปยังคฤษหาสที่ถูกโอบล้อมไปด้วยเปลวเพลิง ไอร้อนแผ่กระจายไปทั้งบริเวณ แม้จะผ่านไปซักชั่วโมงได้แล้วแต่ความแรงของเปลวเพลิงที่กำลังเผาไหม้คฤษหาสหลังงามนั้นไม่ได้ลดความรุนแรงลงเลย แถมยังมีทีท่าว่าจะแรงขึ้นเรื่องๆเมื่อสายลมที่เร็วดั่งพายุได้ผัดผ่านเข้ามา ร่างของชายผู้ที่เป็นพ่อค่อยๆวิ่งห่างจากฮิมชานไปเรื่อยๆ



"ผมรักพ่อนะฮะ ... ผมเชื่อว่าพ่อจะต้องพาคุณแม่กับกระต่ายน้อยของผมออกมาได้!!!! "
       
             เด็กชายตะโกนสุดเสียงเพราะเกรงว่าเสียงไซเรนจะทำให้คุณพ่อของตนไม่ได้ยินประโยคนั้น  รอยยิ้มของร่างบางค่อยๆผุดขึ้นเมื่อพ่อของเข้าได้หันกลับมายิ้มให้อีกครั้งก่อนจะวิ่งหายเข้าคฤษหาสที่กลายเป็นสีแดงฉานนั้นไป









.. เด็กน้อยช่างไม่รู้เลย












               ว่าร้อยยิ้มนั้นจะเป็นรอยยิ้มสุดท้ายที่ตนจะได้เห็นจากคนที่ถูกเรียกว่า    คุณพ่อ ...

- - - - - - - - - - B I Z A R R E - - - - - - - - - -

      เสียงเอี๊ยดอ๊าดของชิงช้าที่ค่อยๆไกวไปตามจังหวะที่ขาเล็กๆออกแรงดันจากพื้น ดวงตาเรียวเหม่อลองออกไปไกล เสียงร่ำไห้ของผู้คนมากมายยังคงดังแว่วมาตามสายลมเย็นๆ ในมือของเด็กน้อยกอดเจ้าตุ๊กตากระต่ายสีหม่นหูยาวเอาไว้แน่นราวกลับไม่ต้องการให้มันหายไปไหน



"ฮิมชาน .. น้องจะไม่ไปไหว้คุณพ่อคุณแม่ครั้งสุดท้ายก่อนหรอครับ"

       เสียงนุ่มของเด็กชายตัวสูงที่ค่อยๆเดินมาหยุดตรงหน้าฮิมชาน เด็กชายค่อยๆย่อตัวนั่งลงข้างหน้า ร้อยยิ้มบางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้มีศักดิ์เป็นพี่ มือที่ใหญ่กว่าค่อยๆเลื่อนไปกุมมือขาวเอาไว้ราวกับคอยปลอบเด็กน้อยให้หายตกใจกับเหตุการที่เพิ่งจะผ่านมา


       ใบหน้าหวานค่อยเงยหน้าขึ้นมามองช้าๆ รอบดวงตาเรียวยังคงมีรอยแดงที่ผ่านจากการร้องไห้อย่างหนักหลงเหลือให้คนมองนึกสงสาร ฮิมชานค่อยๆลุกขึ้นแล้วดึงมือตัวเองออกจากมือใหญ่ก่อนจะเดินผ่านคนตัวสูงไปโดยไม่เหลือบตามองซักนิด ขาเล็กนั้นค่อยพาร่างกายที่เหนื่อยอ่อนของตัวเองเดินไปยังรถสีดำคันหรูที่คุณพ่อบ้านจอดเอาไว้ไม่ไกลจากบริเวณสุสาน



       ริมฝีปากของคริสกระตุกยิ้มเล็กๆก่อนจะปรายตามองเด็กตัวขาวที่เดินผ่านหน้าตัวเองไปพร้อมกับเจ้าตุ๊กตากระต่ายประหลาดนั่น ...



       คริสจำได้ดี เช้าวันต่อมาหลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้น .. เจ้าหน้าที่ดับเพลิงได้นำเอาร่างของผู้นำตระกูลทั้งสองออกมากจากซากสิ่งก่อสร้างที่ครั้งนึงเคยเป็นคฤหาศใหญ่โต ภาพนั้นยังคงติดตาของคริสจนถึงตอนนี้ ผิวพรรณขาวเนียนของทั้งคุณนายและคุณชายคิมได้กลายเป็นสีดำเมี่ยมไปทั้งตัว เลือดสดๆและหนองที่ยังคงไหลซึมออกมาเลอะผ้าห่อสีขาวไม่หยุด ใบที่เคยหน้าหล่อเหลาของคุณชายคิมได้กลับกายเป็นสยดสองสยอง ดวงตาคู่สวยที่เคยมีตอนนี้มันได้หายไปข้างนึงทำให้เห็นเป็นหลุมลึกลงไปข้างในผิวหนัง เนื้อแดงๆที่โผล่แซมขึ้นมาจากผิวหนังนั้นชวนให้ผู้พบเห็นคลื่นใส้กันทั้งนั้น .. 





แต่ที่คริสแปลกใจก็คงเป็น ...











เจ้าตุ๊กตากระต่ายสีขาว .. ตุ๊กตาสีขาวที่ไม่มีแม้กระทั้งรอยไหม้ หลงเหลือแค่รอยเถ้าถ่ายเล็กน้อยเท่านั้น..







ตุ๊กตากระต่ายสีขาว .. ที่คุณชายคิมได้จับเอาไว้แน่นราวกับว่ามันจะหนีไปไหน ..














ตุ๊กตากระต่ายที่สีขาว .. ที่เค้าจำได้แม่นว่าไม่เคยห่างตัวของฮิมชานเลยซักครั้ง..

















 

- - - - - - - - - - T B C B I Z A R R E - - - - - - - - - -




 

จบอินโทรซักที =      ="
ไรท์เตอร์อยากจะเป็นบู้เป็นบี้
ก่อนนอื่นต้องขอโทษไว้ก่อนนะ ภาษาของไรท์เตอร์อาจไม่ค่อยสวยเท่าไหร่
แต่ใจไรท์เตอร์หล่อมากนะฮาฟฟฟ #ห๊ะ
อ่านแล้วเป็นยังไงก็ช่วยเม้นติชมกันด้วยนะคะะะ

 

farry テーマ