คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เดือนดาว -- สาวสวยกะหนุ่มฮอต
|
เดือนดาว – สาวสวย กับ หนุ่มฮอต วันนี้อากาศสดชื่น ได้ยินเสียงนกร้อง ใครหลายคนคงคิดอย่างนั้น แต่สำหรับฉัน มันช่างหมองหม่น ก็จะให้ทำไงได้โทรศัพท์สุดรักสุดหวงของฉันอยู่กับนายซ่านั่นน่ะ อีกอย่างฉันต้องมานั่งทำความสะอาดห้องเรียนอันฉกปรกอีก แงงงงงงงงงงง TT0TT พี่เกียบเห็นฉันไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ก็ถามขึ้น “เกี๊ยว วันนี้เป็นไรทำไมทำหน้าเหมือนคนปวดอึอย่างนั้น” ฮ้า~ พี่เกียบสุดที่รักเป็นห่วงฉันด้วยหรอเนี่ย ซึ้ง น้ำตาไหล >O< “เฮ้ย ! อย่ามาทำหน้าหวานซึ้งอย่างนั้นนะยัยเกี๊ยว ฉันแค่เห็นคนไม่สวยอยู่แล้ว ทำหน้าบูดอีกมันก็ยิ่งจะไม่ของไม่ไม่ไม่สวยเข้าไปใหญ่เลยอ่ะนะ เหอ เหอ เหอ” อี๊ ฉันขอถอนคำพูดออกไปให้หมดเลย พี่บ้า เชอะ “ไอ้พี่เกียบคราวหลังฉันจะไม่ทำข้าวผัดให้พี่อีกแล้วด้วย เชอะ” “โอ๋ น้องที่รัก และสุดสวยของพี่เกียบที่หน้าตาดีกว่า พี่ขอโทษจ้า”
ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถเมล์ สายเดิมที่จะไปโรงเรียน พี่ชายของฉันน่ะลงไปแล้ว ฮึก ๆๆๆ คิดถึงโทรศัพท์มือถืออ่ะ นายซ่ามันเอาโทรศัพท์ของฉันไป “สาธุ ขอให้ลูกช้างเจอนายซ่าด้วยเถอะ เจ้าประคุณณณณ” ฉันยกมือขึ้นท่วมหัว อย่างไม่อายคนบนรถเมล์ (หน้าด้านจริงๆ นางเอกเรื่องนี้) “เธอดูเด็กสมัยนี้เนอะ จะจีบผู้ชายทีต้องนั่งรถเมล์ดัก บนบานว่าต้องเจอ สมัยนี้เปลี่ยนไปจริง ๆเลย#$%#$%#$%#@#” อ้าวซะงั้น กลายเป็นฉันจะจีบนายซ่าซะแล้ว
ฉันนั่งอยู่ที่ม้าหินประจำกลุ่มของฉันในตอนเช้ามันค่อนข้างที่จะหลบมุมในตึกวิทย์ แน่นอนอยู่แล้ว ขึ้นชื่อว่าตึกวิทย์ ใครเค้าจะอยากอยู่ใกล้ล่ะ ก็มีแต่กลุ่มฉันนี่แหล่ะที่มันชอบความสงบ (ไปวัดสงบกว่าเยอะเลย อ่ะโด่บอกไม่เชื่อ) “นี่ เกี๊ยวตกลงโทรศัพท์มือถือของเธอ เจอรึยังล่ะ” น้ำถามฉันอย่างเป็นห่วง (มีเพื่อนดีก็งี้แหล่ะอิอิ) ( -_-“ )( “-_- )( -_-“ )( “-_- ) เฮ้อ ! “ฉันว่านะเธอน่าจะซื้อ.......กรี๊ดดดดดดดด” เสียงนี้ไม่ใช่ของยัยน้ำหรอกค่ะ แต่เป็นเสียงของคนอื่นต่างหาก
“แก เห็นเด็กใหม่ยังอ่ะ คมเข้ม น่ารักชะมัดเลยอ่ะ” “หรอ เห็นบอกว่าบ้านรวยด้วยนี้ เป็นถึงลูกนายพลเชียวนะแก” “รู้สึกจะ ชื่อ ชื่ออะไรนะ อืมมม ......... เซนซ์ อือ ชื่อ เซนซ์แหล่ะ” “ต๊ายยยยยยยย ชื่อน่ารักจังเลยอ่ะ” คนเราเดี๋ยวนี้เห็นคนหล่อหน่อยไม่ได้ เชอะ ตดก็หอม เดินเหยียบขี้ก็น่ารัก เฮอะ พอดีฉันไม่ชอบผู้ชายหล่อน่ะ แล้วคนไหนเนี่ยอยากเห็นจริง ๆ หล่อจริงหยอ ( อ้าว ๆ เก็บน้ำลายหน่อย ความหื่นมันขึ้น) “นี่ น้ำแกจะพูดอะ ...” อ้าวเฮ้ย ! หายไปไหนกันหมด หลงผู้ชายอีกล่ะ ยัยพวกนี้นี่ ไม่เคยจะชวนอ่ะ แป่ว !
ฉันลุกขึ้นเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมตัวเข้าห้องเรียน เดี๋ยวจะไปจัดการยัยเพื่อนบ้าทั้ง 2 คนเลย ฮึ ~ บังอาจทำกับคนสวยได้อย่างไง เหลือเวลาอีก 15 นาทีก็ออดแล้วนี่หน่า แล้วก็เรื่องโทรศัพท์ไว้ก่อนแล้วค่อยว่ากันทีหลังก็ได้ ไปลุยยย ! ห้องเรียนของฉันยังเสียงดังโหวกเหวกอยู่เหมือนเดิม ไม่งั้นจะขึ้นชื่อว่า ห้องเฮี้ยวหรอ ถึงจะเป็นเด็กวิทย์เองก็เถอะนะ “อ้า นักเรียนทุกคนนั่งที่ให้เรียบร้อยจ๊ะ” ถึงแม้อาจารย์จะพูดคำสุภาพกับนักเรียนและเต็มไปด้วยรอยยิ้มนั้น แต่ก็ฉายรังสีอำมหิตทั่วทั้งห้องเหมือนกัน นักเรียนทุกคนก็เงียบกริบ ไม่เหลือเค้าของห้องที่ครึกครื้นแม้แต่น้อย อึ๋ย น่ากลัว > - < “วันนี้มีเพื่อนใหม่มาจากโรงเรียนอื่น ให้การต้อนรับเค้าด้วยนะ ให้สมกับเป็นเจ้าบ้านหน่อย อย่าลืมล่ะ” “เอ้า เข้ามาได้นาย เจนอักษร อินทรโชติกุล แนะนำตัวให้เพื่อน ๆ เค้ารู้จักกันหน่อยนะจ๊ะ” /// ครืด /// ตอนนี้ฉันคิดถึงแต่นายซ่านั่น จ๊ากกกกกกกกก!!!! ไม่ได้คิดถึงแบบนั้น รู้นะผู้อ่านคิดจั่งได๋ (เกี๊ยวมันเอาอีกแล้ว ลาวออกค่ะ) ก็แค่โทรศัพท์มือถือเท่าน้านนน จริงๆ น้าเนี่ย หึหึหึหึหึหึ >O< “นี่ แคทแกหยิบดินสอที่ตกข้าง ๆแกให้หน่อยฉันเอื้อมไม่ถึงอ่ะ” สงสัยฉันเบลออีกแล้ว ยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย สวยแต่ซุ่มซ่ามน่ารักจะตาย โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ โฮะ ^O^ ทำไมมันยังไม่เก็บให้ฉันอีกเนี่ย ชักจะนานไปแล้วนะ ยัยแคทมัวทำอะไรอยู่ จริง ๆเลยเพื่อนคนนี้ พอฉันหันไปหน้าห้องก็ตกใจ เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!! นะ ...นะนั่นมัน ...............นายซ่านี่หน่า มาได้ไงเนี่ย????????? “เอ่อ คือสวัสดีครับ ผมชื่อ เซนซ์ ฮะ ก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ เพื่อน ๆทุกคน” “ฝากเนื้อฝากตัว แล้วไม่ฝากหัวใจบ้างหรอคะ” ยัยส้มเป็นหน่วยแร๊ด แรด แรดตะแร๊ดแต็ดแต๋ เราไม่แคร์ใครจะว่าเราแรด********* นายซ่าทำหน้าโหดเหี้ยม แอนด์ เยือกเย็นสุดฤทธิ์ แล้วยิ้มเย็นไปให้ “พอดี คนที่ผมฝากใจไว้ไม่ใช่คุณน่ะครับ” ฮะฮะฮะฮะ สะใจจอร์จจจจจจจจจจ 5555555555+ ^O^ ยัยส้มหงิกไปเลยอ่ะ “เอ้า นายเจนอักษร เลือกที่นั่งตรงไหนก็ได้จ๊ะ” ฉันก้มหน้าสุดฤทธิ์ หน้าฉันจะมุดดินอยู่แล้วอย่าให้นายซ่ามองมาเล้ยย สาธุ เพี้ยงงงงงงงง “เอ่อ ขอโทษนะครับ คุณคนที่น่ารัก ๆ น่ะครับ” นายซ่าหันมาพูดกับ.................ยัยแคท เฮือก !!! โอ้ น่ารัก อิอิอิอิอิอิอิ ^ - ^ “คะ พูดกับฉันหรอคะ” อี๊ ยัยแคททำท่าบิดไปบิดมาอยากจะอ้วก แหว่ะ ! “ใช่ครับ คุณช่วยย้ายไปนั่งข้างหน้าโต๊ะตัวนี้ได้ไหมครับ พอดีผมชอบที่นั่งตรงนี้น่ะครับ” นายซ่ายิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้า จนยัยแคทรีบกุลีกุจอย้ายที่นั่งไปทันที บทสุดท้าย นายซ่าก็ยิ้มอย่างโหดเหี้ยมมาให้ฉัน ประมาณว่า ‘คราวนี้เธอไม่รอดแน่’ “เอาล่ะเราเสียเวลามามากแล้วนะ วันนี้ครูจะสอนเรื่อง.................................................”
ฉันนั่งเรียนแบบไม่ค่อยสบายใจเลย ก็มีคนบ้าอย่างนายนี่นั่งอยู่ข้างๆ นี่แหล่ะ เฮอะ อือใช่ โทรศัพท์ของฉันล่ะ “นี่ ๆๆ นายซ่า” ฉันเรียกนายซ่าอย่างเบาเสียงที่สุด ก็อาจารย์สอนอยู่นี่หน่า “คุณเป็นใครครับ” นายซ่าถามเสียงกวนประสาท “นี่อย่ามาเล่นอำกันตอนนี้ เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมาเร็ว ๆ ขอย้ำว่าเร็ว ๆ” - ., - “นึกว่าจะไม่ถามซะอีก เรื่องโทรศัพท์น่ะ เอางี้….” /// ออด /// “อืม ตอนกินข้าวไปหาฉันหลังตึกวิทย์แล้วกันนะ เธอรู้ใช่ไหมว่าอยู่ไหน” “นี่ฉันอยู่โรงเรียนนี้มากกว่านายวันนึงนะยะ” ฉันสู้นะ ๆ โธ่ เดี๋ยวหาว่าไม่แน่ “ก็เธอมันประเภท ยัยเอ๋อ กลัวเดินหลงทางน่ะ” “นี่ นะ นาย นายยย” โอ๊ยไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาว่าคนอย่างนายดี “นาย ๆๆๆๆ นายอะไรจ๊ะ ยัยเอ๋อ” “ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว เปลืองน้ำลาย เชอะ” จากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย นายซ่านั่นก็ทำความรู้จักกับเพื่อน ๆในห้อง ส่วนฉันก็นั่งบ่นคนเดียว
“นี่ เกี๊ยว แกเป็นไรอ่ะ เห็นบ่นคนเดียวตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว เป็นไรป่าวยะ” แคทถามฉันอย่างเป็นห่วง น้ำก็รอนั่งฟังคำตอบจากฉันอยู่ ฉันจึงเล่าเรื่องของฉันบนรถเมล์ให้ยัยน้ำกับแคทฟัง “หรอ ทำไมถึงเป็นงั้นหล่ะ ใช่ไหมน้ำ” แคทคร่ำครวญ “อือ น่าเสียดาย เอ แต่ฉันว่าเราต้องรอดูกันต่อไป ว่านายเซนซ์ ของเราจะเป็นไง” - ของเรา - กระโถน กระโถน อยู่หนายยยย ช้านจาอ้วกกกกก !!! ฉันฟังอย่างหน่าย ๆ อืม ได้เวลากินข้าวแล้วไปกินข้าวดีก่า “แคท น้ำไปกินข้าวกันเหอะ หิวแล้วอ่ะ” ฉันทำท่าออดอ้อน >O<
แล้วเราสามคนไปกินข้าวด้วยกัน ฉันมีความสุขที่สุดก็ตอนกินนี่แหล่ะ ขนาดที่บ้านโทรศัพท์มาฉันยังไม่รับให้เสียเวลากิน จนแม่ต้องบ่นเลย !!! เออ... ใช่โทรศัพท์ นายซ่า “นี่ ๆจะไปไหนน่ะ เกี๊ยว” น้ำถามฉัน “เอ่ออออ ปวดท้องน่ะ เดี๋ยวมานะ” ขอโทษนะที่ต้องโกหก ฉันไม่อยากให้พวกเธอรู้จริง ๆ ฉันรีบวิ่งไปหลังตึกวิทย์ทันที เหนื่อยยยยยๆๆๆๆๆ พอไปถึงฉันเห็น นายซ่ายืนเก็กเป็นตาแป๊ะขายไก่อยู่ เชอะ หล่อจริงจริ๊ง ( ก็หล่ออ่ะแหล่ะ ) “แฮ่ก แฮ่ก นี่นายมี แฮ่ก ไร ก็ว่ามา แฮ่ก แฮ่ก” ฉันถามอย่างเหนื่อย ๆ “ก็......แค่อยากจะบอกว่านับจากนี้ เธอยัยเกี๊ยว เอ่อ ..........ช่างมันเถอะ” นายซ่าทำหน้าลังเล แล้วก็ไม่พูด “อ้าว .... ถ้างั้นโทรศัพท์มือถือของฉันล่ะ” อย่างแรกก็คือ ความปลอดภัยของโทรศัพท์ อย่างแรก โฮะ โฮะ โฮะ - O -” “เอ้า ... นี่เอาไป เอ้ย!! เอาโทรศัพท์ของเธอมานี่” นายซ่าทำหน้าอย่างกะจะฆ่าฉันแน่ะ ขู่หรอ ขู่หรอ ก็เอาไปดิ อ่ะโด่ พอฉันยื่นโทรศัพท์ให้ นายซ่าก็กดโทรศัพท์ฉัน ยิก ๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ยื่นมาให้ฉัน “อ่ะ นี่พอฉันเดินออกไปแล้วค่อยอ่านนะ สัญญาก่อนเด่ะ” “อือ น่าเอามาเหอะ เรื่องมากอยู่ได้” ฉันอยากรู้นี่หน่าว่านายนั่นจะทำอะไรโทรศัพท์ของฉัน “จะเอาไม่เอา ถ้าเธออ่านก่อนฉันไป เธอก็จะไม่ได้โทรศัพท์เธอคืน ฮะ ฮะ ฮะ” “โอเช เร็ว ๆเลยนายบ้า” เฮอะ ไอ้นายซ่าปัญญาอ่อน จากนั้นนายซ่าก็รีบวิ่งไปแล้ววางโทรศัพท์มือถือไว้บนหน้าต่างหลังตึก แล้วก็หายแว็บบบ ไปเลย ฉันจึงรีบวิ่งไปไปเอาโทรศัพท์ที่อยู่บนหน้าต่าง ‘ ยัยเอ๋อ เธอเอ๋อขนาดลืมติดกระดุมเสื้อเลยหรอ เออ แล้วผักที่ติดบนฟันเธอน่ะ เอามันออกด้วยนะ สงสารมันน่ะ ’ ฉันเป๋อขนาดนั้นเลยเหรอ กระดุมเสื้อฉันก็ติดอยู่นี่หน่า ผักที่ติดอยู่บนฟันหรอ ฉันรีบควักกระจกออกมาดูอย่างเร่งด่วน มันก็ไม่มีนี่หน่า ~ ปิบ ปิบ ปิบ ~ คนมันจะมีอะไรกันนักกันหนาเนี่ย ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ใครส่งข้อความมาน้า ......... ‘ เชื่ออ่ะดิ ยัยเซ่อ ปัญญาอ่อนจริง ๆ นึกว่าแน่แค่ไหนกันเชียว เฮอะ!!!!! ’ ฮึ !!!!!!!!!!!!!! ไอ้.... ไอ้บ้า ไอ้............................ ขอให้โดนเข็มแทง ไม้จิ้มฟันจิ้มเหงือกให้เลือดหมดตัวตายไปเลย เชอะ กี่โมงแล้วเนี่ย เห็นอาจารย์บอกว่าให้รีบขึ้นห้องไม่ใช่หรอ สงสัยต้องว่าอะไรอีกแน่ๆ เลย เบื่อจริง ๆ เลย เดี๋ยวจะไปจัดการนายซ่าซะหน่อย รอก่อนเถอะ อีตาบ้า ฮึ -- * --“ ฉันรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน ทำไมชีวิตฉันต้องวิ่งบ่อยอย่างนี้เนี่ย ยิ่งเหนื่อยๆ อยู่ เฮ้อ !!! “ นี่ ยัยเกี๊ยวหายไปไหนมาเค้าจะคัดเลือกแล้วนะ” ยัยแคทพูดจาตื่นเต้นเชียว มีอะไรหรอ ไอ้คัดเลือกเนี่ย “คัดเลือกอะไรหรอ” “ก็สาวสวย กับ หนุ่มหล่อไง ม.4 ทุกห้อง เลือกเอา ชาย – หญิง น่าตาดี ๆ มาประกวดกันที่งานเดือนดาว – สาวสวย กับ หนุ่มฮอต จ๊ะ” ยัยแคทพูดจาทำหน้าเพ้อฝัน เพื่อนช้านนนนบ้าไปแล้วววววว “นี่ เกี๊ยว แกไม่รู้เลยหรอ ก็ใช่น่ะสิ เห็นคุยกับพ่อเซนซ์กระหนุงกระหนิงอยู่” น้ำทำตาประกายมาที่ฉัน “ เออ น้ำแกเคยเช็คสายตาบ้างหรือเปล่าอ่ะ” ฉันถามด้วยความสงสัย “ก็ไม่เคยอ่ะ ทำไมหรอ คิดจะนอกเรื่องอ่ะดิ” “ฉันว่าแล้ว แกหัดไปเช็คสายตาด้วยนะ ฉันทะเลาะกับนายซ่าต่างหาก ไม่ใช่กระหนุงกระหนิงย่ะ ยัยเพื่อนบ้า!!!!! ” “ เอาล่ะ นักเรียนทุกคนนั่งที่เดี๋ยวนี้ !! จ้ะ” เอ๋ ทำไมคำว่า จ้ะมาช้าอย่างนี้คะเนี่ย จารย์ “จะมีรุ่นพี่มาคัดเลือกนักเรียนหญิง กับ นักเรียนชายอย่างละคนนะจ๊ะ ทำตัวดี ๆล่ะ” อาจารย์ของเราพูดเสร็จก็เดินออกไป ไปเลย ชิ่ว ชิ่ว ชิ่ว!!!! “เอ่อ น้องๆ ครับพี่เป็นพี่ ม. 5/7 เป็นเหมือนพี่เลี้ยงในการประกวดของห้องเราครั้งนี้นะครับ พี่ชื่อ วี ครับ ส่วนนี่ก็พี่ เจน นะครับ เป็นคนลงประกวดเมื่อปีที่แล้วด้วยกัน” โห ทั้งสวย หล่อทั้งคู่เลย พี่วีออกจะตี๋ ๆ ขาว ๆ ตัวสูง ๆ ดูสุภาพมาก ๆ ที่สำคัญมีลักยิ้มที่แก้มด้วยน่ารักที่ซู้ดดดดดดดดด.... ( อิอิ โรคหื่นออกอีกแล้ว ) ส่วนพี่เจน ดูสง่า เหมือนเจ้าหญิง ดูพี่เจนจะเป็นลูกครึ่งแหง ๆ ( ลูกครึ่งมนุษย์ กะ นางฟ้า ชัวร์ ) หน้าตาก็บ่งบอกอยู่แล้ว ตากลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากอิ่มสวย ผิวขาวจั๊ว เหมือนคนต่างชาติ ที่ไม่โดนแดดมาเป็นปีๆ หรือ ได้รับการดูแลอย่างดี “พี่จะเลือกเลยละกัน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะครับ ..... เอ่อ น้องผู้ชายที่นั่งหลังห้องน่ะครับ นั่นแหล่ะครับ ช่วยเดินมาหน้าชั้นด้วยครับ” นายซ่าลุกขึ้นแล้วก็ทำหน้าเฉย ๆ ไร้อารมณ์เดินออกไปยืนอยู่หน้าห้องเรียน โห หยิ่งนักนะ ขอให้เดินตกเวทีเลย เพี้ยง !!! “เอาล่ะ หน้าตาดีนะน้องน่ะ ชื่ออะไรครับ” พี่วีถามนายซ่า ฉันเหลือบไปเห็นพี่เจนข้าง ๆ นายซ่า หน้าแดง ๆ จ้องไม่กระพริบเลยอ่า หลงเสน่ห์พ่อมดนายซ่าแล้วสิ นายซ่า นี่ร้ายไม่เบา ฮึ่ม ฮึ่ม ต้องประเมินใหม่ซะแล้ว “ชื่อ เซนซ์ ฮะ” นายซ่าพูดแบบห้วน ๆ แต่ก็เกรงใจพี่วีอยู่ไม่น้อย ต๊ายยยยย !!!! หมั่นไส้คนหยิ่งจริง จริ๊ง “ต่อไปก็น้องผู้หญิงนะครับ เอ่อ..........” พี่วีเดินสำรวจทั่ว ๆห้อง ยัยแคทรีบยืดอก ( ไข่ดาว ) รอเชียว ยัยน้ำอีกคน มองพี่วีใหญ่เลย ทำไมฉันจะดูไม่ออก ว่ายัยน้ำน่ะชอบพี่วีเข้าแล้ว พี่วีเดินมาทางนี้แล้ว เดินมาเรื่อย ๆๆๆๆ จนโต๊ะตัวสุดท้าย โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่ แล้วพี่วีก็หยุดเดิน OoO “เอาน้องคนนี้แล้วกัน ชื่ออะไรครับ” พี่วีถามฉัน ฉันรู้สึกทำไรไม่ถูก มันเหมือนเวลาหยุดเดินเลยอ่ะ หน้าตาเค้าดีจริง ๆ แววตาช่างอบอุ่นเหลือเกิน ฉันมองตาไม่กระพริบ เฮ้ออออออ ใจจะละลาย “น้องครับ ชื่ออะไรครับ” พี่วีถามยิ้ม ๆ “เอ่อ .. ชื่อ .. เกี๊ยวค่ะ” ฉันหลุดออกจากภวังค์ “เดี๋ยวตามพี่ออกมานี่ ด้วยนะครับ” พี่วีพูดยิ้ม ๆ แล้วนำฉันกะนายซ่าไปที่ห้องพักครู
///// ห้องพักครู ///// “เดี๋ยวพี่ต้องเอาใบรับสมัครให้น้องเซ็นต์นะครับ” พี่วีพูด “เอ่อ .... พี่ขอเรียก เซนซ์ กับ เอ่อ เกี๊ยว เฉย ๆนะ” พี่เจนอยู่ ๆ ก็พูดขึ้นมา หน้าแดงเลยอ่ะ “งั้นพี่ก็ขอเรียกแบบนั้นด้วยได้ไหม” พี่วีพูดแล้วหันมายิ้มห็ฉัน โอ๊ยยยยยยยย ใจละลายยยยย “ก็ตามใจพวกพี่ฮะ” นายซ่าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เป็นบ้าไปอีกละ จากนั้นเราก็เซ็นต์ชื่อลงในใบสมัคร พี่วี กับ พี่เจนเดินไปแล้วนัดไว้ว่าตอนเย็นมาที่ห้องพักครูอีกที เพื่อ บอกแนวทาง ฝึกกริยาต่าง ๆ ตอนนี้ฉันจึงต้องเดินกลับห้องของฉันอีกตึกนึง โห ตั้งไกล เหมือนอ้อมโรงเรียน จะสร้างให้เล็กกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ มันเมื่อยนะ “ นี่ ๆ นายซ่า นายบังอาจมากนะ ที่นายแกล้งฉันน่ะ” ฉันพูดออกไปทำลายความเงียบ “ ........... ” “นี่ช่วยพูดอะไรหน่อยได้ไหม” “ ........... ” “ไม่พูดก็ได้ ไม่เห็นต้องตีหน้ายักษ์ใส่เลย ชิ” “เธอว่า พี่วีนิสัยดีไหม” อยู่ ๆ นายซ่าก็ถามออกมา เค้าบ้ารึป่าวเนี่ย คิดจะพูดก็พูด ตกใจหมด “ก็ ดีนะ ดู ๆสุภาพ น่ารักดี ทำไมแอบชอบพี่เค้าหรอ นั่นแน่ไม่ต้องอายหรอกตัวเอง เรามันหัวใจเดียวกัน ฮะฮะ ฮะ ฮะ” ฉันพูดหยอกเค้าเล่น ก็แค่ขำขำน่ะนะ “หรอ เธอชอบเค้าไหม” รู้สึกว่านายซ่าจะไม่ขำเลยอ่า “ทำไมอ่ะ มีไรป่าวเนี่ย ตัวร้อนหรอ หรือว่า ............. นายชอบฉันอ่ะดิ ” “ยัยบ้า” นายซ่าพูดไป ก็หน้าแดงนิดหน่อย น่ารักดีแฮะ เอ้ย ไม่ใช่ ไม่เคยเห็นต่างหาก ก็ธรรมดาเนอะ
เจ้าตัวจะรู้ไหมนะ ว่าหัวใจดวงนี้เริ่มมีสายใยบาง ๆ เกิดขึ้นแล้ว ฝ่ายอีกคนก็ไม่รู้สึกตัวว่าทำไมถึงเลือดขึ้นหน้าเวลาเห็นผู้หญิงคนนี้ยิ้มให้ใคร มันหวิว ๆ และรู้สึกโกรธขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว ************************************************************************************* |
ความคิดเห็น