คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง แสดงว่าคืนนั้นต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับพวกพ่อมด แม่มดทั้งหลาย คืนนี้จึงเป็นคืนต้องห้ามที่จะออกจากบ้านของตัวเองยามวิกาลและเป็นเวลาทำไมกับตระกูลใหญ่ เช่น ตระกูลจาง และ ตระกูลยุน 2ตระกูลนี้มีหน้าที่ปกป้อนโลกของพ่อมดให้ปลอดภัยจากซาตาน
ตระกูลจาง
"พี่ฮยอนซึงฮะ" เสียงโยซอบผู้เป็นน้องชายเรียกพี่ชายตัวเอง
"โอเคโยซอบ พี่เสร็จแล้ว" ฮยอนซึงรีบวิ่งลงไป
"เราจะต้องไปเสี่ยงอันตรายจริงๆเหรอ"เสียงกีกวังถามขึ้น
"มันเป็นหน้าทีน่ะกีกวัง ยังไงก็ต้องไป"พี่ชายอย่างฮยอนซึงพูดขึ้นแล้วลูบผมของกีกวัง
"งั้นเราไปกันเถอะ พระจันทร์ใกล้จะเต็มดวงแล้ว"ทั้ง3คนได้เดินทางไปยังชายแดนระหว่างโลกพ่อมดและโลกซาตาน
ตระกูลยุน
"นี่ดูจุน กูเบื่อว่ะ ทำไมต้องไปอะไรนักหนาว่ะ"จุนฮยองพูดเป็นน้องชายบ่นออกมา
"มึงอย่าบ่นได้มั้ย กูก็ไม่อยากไปว่ะ"ดูจุนทำหน้าเซ็ง
"พวกพี่ๆครับ พวกมึงอย่าบ่นกันมากได้มั้ย ไปกัน เดี๋ยวก็โดนลงโทษ"ดงอุนผู้เป็นน้องชายพูดขึ้นแล้วทุกคนเดินทางไปชายแดนโลกพ่อมดกับซาตานเช่นเดยวกันกับตระกูลจาง
ณ ชายแดนโลกพ่อมดและซาตาน
ตระกูลยุนเดินเข้ามาหาตระกูลจางที่ยืนอยู่
"นี่พวกนาย มีอะไรเกิดขึ้นมั้ย"ดูจุนผู้เป็นพี่ใหญ่ในตระกูลยุนต้องจำใจถาม
"ไม่มีฮะพี่ดูจุน พี่มาด้วยเหรอ"โยซอบยิ้มหวานแล้ววิ่งเข้าไปหาดูจุน
"อืม" ดูจุนตอบเสียงเรียบแล้วเดินไปหาจุนฮยองและดงอุน
เมื่อพระจันทร์เต็มดวงความเศร้าแล้วความหนาวก็คืบคลานเข้ามา
"นั้นไง พวกซานมาแล้ว"ฮยอนซึงรีบหยิบอาวุธเพื่อจะสู้กับซาตานที่เข้ามา
"กีกวัง ไปช่วยพี่ฮยอนซึงกัน"กีกวังและโยซอบวิ่งไปหาฮยอนซึง
ตระกูลจางได้ต่อสู้กับซาตานมากมาย ตระกูงยุนก็ยืนดู
"พี่ไม่คิดจะไปช่วยหน่อยเหรอ เหมือนซาตานจะมาเยอะแล้วนะ"ดงอุนพูดขึ้น
"รอให้ไม่ไหวค่อยไปช่วย ฉันขี้เกียจ"จุนฮยองพูดขึ้นแล้วยืนมองต่อ
ดงอุนยืนด้วยความไม่สบายใจ ในเวลาเดียวกัน โยซอบก็โดนอาวุธของซาตานเข้าไป
"โยซอบ!!"ฮยอนซึงมองน้องชายของตัวเองที่กำลังล้มลงที่พื้น
"เห้ย!!"ดูจุนรีบวิ่งเข้าไปหาโยซอบ
"นี่ พวกมึงทั้ง2มาช่วยกันได้แล้ว ซาตานมันเยอะเกินไปแล้ว"ดูจุนตะโกนบอกน้องชายของตัวเองแล้วประคองโยซอบไว้
กีกวังที่ยืนอยู่ท่ามกลางซาตานที่เยอะมากก็สู้ไม่ไหว กีกวังโดนอาวุธของซาตานตัวใหญ่เข้าไปอีกคน กีกวังค่อยๆล้มลงที่พื้น
ดงอุนมองเห็นกีกวังแล้วรีบวิ่งเข้าไปช่วย
เมื่อซาตานออกไปจากโลกพ่อมดจนหมด และพระจันทร์ที่เต็มดวงเริ่มหมดไป ตระกูลจางและตระกูลยุนก็นั่งหมดสภาพอยู่ที่พื้น
"โยซอบ กีกวัง"ฮยอนซึงรีบวิ่งเข้าไปหาน้องชายตัวเองที่นอนไม่มีสติอยู่ในอ้อมแขนของดูจุนและดงอุน
จุนฮยองจับฮยอนซึงไว้
"ก่อนจะห่วงคนอื่นดูตัวนายเองก่อนดีกว่ามั้ย"จุนฮยองพูดขึ้นแล้วพาฮยอนซึงกลับไปที่บ้านของตัวเอง
ดงอุนและดูจุนพากีกวังและโยซอบกลับไปที่บ้านของตัวเอง
ดูจุนอุ้มโยซอบขึ้นไปบนห้องของตัวเองแล้วทำแผลให้
"เฮ้ออ ทำไมฉันต้องห่วงนายด้วยโยซอบ ในเมื่อฉันเกลียดนายจะตาย"
Junseung
"นี่ ฮยอนซึง นายอยู่นิ่งๆหน่อย จะทำแผลให้"จุนฮยองพูดขึ้น
"ก็ฉันเป็นห่วงน้องฉันอ่ะ"ฮยอนซึงนั่งลงให้จุนฮยองทำแผลให้
"ก็มีไอ้ดูจุนกับดงอุนดูอยู่ จะห่วงทำไม มันไม่ทำไรหรอก"จุนฮยองทำแผลที่แขนให้ฮยอนซึง
"โอ๊ย!! เบาๆดิ ฉันเจ็บนะ"ฮยอนซึงดิ้นเพราะความเจ็บ
"ก็แผลใหญ่ขนาดนี้ ไม่เจ็บก็บ้าล่ะ"จุนฮยองแกล้งกดแผลของฮยอนซึงแรงๆ
"โอ๊ย!! จุนฮยอง ฉันเจ็บ"ฮยอนซึงเผลอเอามือไปตีแขนจุนฮยอง
"โอ๊ย ตีฉันทำไม"
"ก็นายทำฉันเจ็บอ่ะ"จุนฮยองทำแผลมให้ฮยอนซึงจนเสร็จ
"เสร็จ นายนอนนี้แล้วกัน รอดูอาการด้วย เหมือนพวกนายจะโดนเยอะ"จุนฮยองเดินออกจากห้องไป
Wookwang
"กีกวังๆ นายฝืนสิ"ดงอุนเขย่าตัวกีกวังเบาๆแล้วนั่งกุมมือกีกวังไว้
"อย่าเป็นไรนะ"ดงอุนมองหน้ากีกวังนิ่ง
นายอย่าเป็นอะไรนะกีกวัง ฉันยังอยากให้นายอยู่ ผมยังอยากเกลียดนายอยู่นะ อย่าเป็นอะไรนะ
.......................
เอาแล้วไง ดงอุนเริ่มมีใจให้กีกวังแล้ว ดูจุนก็เริ่มแล้ว
ฝากเม้นด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น