คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
จุนฮยองเดินเข้ามาให้ห้องที่จับตัวฮยอนซึง “นี่ เสร็จยัง ฉันเบื่อหน้าจะตาย”
“ส...เสร็จแล้ว”ฮยอนซึงรีบลุกขึ้น
จุนฮยองกำแขนฮยอนซึงแน่นแล้วหายตัวไปที่ห้องนอนของฮยอนซึง “ไปล่ะ บาย”
เมื่อจุนฮยอนหายตัวออกไปฮยอนซึงทรุดลงที่พื้นแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากตาคู่สวย “นายทำกับฉันแบบนี้ทำไม”
ฮยอนซึงนออกอดตัวเองที่พื้นแล้วหลั่งน้ำตาออกมา แล้วฮยอนซึงก็หลับไปด้วยความเจ็บปวด
................................................
เช้าวันต่อมา
โยซอบตื่นมาแต่เช้าเพื่อทำอาหารเช้าไปให้ดูจุน
โยซอบหายตัวไปหน้าบ้านดูจุนอย่างที่ทำเหมือนทุกวัน แต่วันนี้คนตัวเล็กมาพร้อมกล่องข้าว
โยซอบเดินเข้าไปใกล้ประตูบ้านของดูจุน “พี่ประตูฮะ โยซอบขอเข้าได้มั้ย”
“เอ้า สวัสดีครับน้องโยซอบ มาแต่เช้าเลยนะ”ประตูปรากฎรูปหน้าในโยซอบเห็นแล้วทักทายคนตัวเล็กเหมือนทุกวัน
“ผมคิดถึงพี่ประตูจังเลยฮะ”โยซอบยิ้มให้ประตู
“ผมว่านายคงอยากเข้าไปแล้ว”ประตูเปิดออกแล้วโยซอบก็เดินเข้าไปหาดูจุน
“พี่ดูจุนฮะ!!!”โยซอบวิ่งไปหาดูจุนแล้วยื่นกล่องข้าวให้
“อะไรโยซอบ”ดูจุนมองกล่องข้าวด้วยห่างตา
“พี่ลองกินหน่อยนะฮะ ผมทำเองเลยนะ”โยซอบยิ้มหวานแล้วยื่นกล่องข้าวไปใกล้ดูจุนอีก
“ฉันไม่กิน”ดูจุนพูดเสียงเรียบแล้วหันหน้าหนี
“นะฮะรุ่นพี่ นะฮะๆๆ”
“ฉันบอกว่าไม่!!!”ดูจุนปัดกล่องข้าวของโยซอบทิ้ง
"อ่ะ!! พี่คงไม่ตั้งใจ ไม่เป็นไรฮะ"โยซอบยิ้มบางๆแล้วเสกเวทมนต์ให้ไม้กวาดมาทำความสะอาด
"ฉันตั้งใจ ไปไกลๆยังโยซอบ!!!"ดูจุนตะคอกใส่โยซอบเสียงดัง
"โยไม่กลับหรอกฮะ โยอยากอยู่กับนี่น๊า"โยซอบนั่งลงที่โซฟา
"นี่นาย ไม่เข้าใจเหรอ ฉันเกลียดนายจะตายไป อย่ามายุ่งกับฉัน!!"
โยซอบตกใจกับเสียงของดูจุน "ฮะ ผมไปแล้ว บ๊ายบายฮะ"
โยซอบก้มหน้าแล้วน้ำใสคอยไหลออกมาจากตาของพ่อมดตัวเล็ก โยซอบหายตัวออกไปจากบ้านดูจุน
พี่ดูจุนฮะ ยังไงผมก็รักพี่นะ รักพี่มาก ผมไม่สามารถไปจากพี่ได้ ผมรู้ว่าพี่เกลียดผม แต่ผมไม่รู้ว่าถ้าวันข้างหน้าผมไม่ได้เจอพี่ ผมจะทรมารแค่ไหน ผมรู้พี่ไม่อยากเห็นหน้าผม แต่ผมก็จะพยายามนะฮะ ผมจะไปให้น้อยลง
................................................
"นี่ กีกวัง ตอนไหนนายจะไปโรงเรียนสักที ฉันรอนายนานแล้วนะ" ธันเดอร์ตะโกนอยู่หน้าบ้านกีกวัง
"แปบนะธันเดอร์ ฉันทำของหาย"กีกวังตะโกนกลับไปแล้วรีบวิ่งลงไป
"เอ้า เจอแล้วเหรอ"
"ใช่แล้ว"กีกวังยิ้มหวานให้ธันเดอร์
"อืม นี่กีกวัง วันนี้เดินไปกัน ฉันไม่อยากช้าๆน่ะ"
"โอเค งั้นไปกัน"เมื่อกีกวังพูดเสร็จแล้วเดินนำหน้าธันเดอร์ไป
ธันเดอร์วิ่งตามไปข้างๆ
"กีกวัง ฉันถามไรหน่อยสิ"กีกวังมองหน้าธันเดอร์อย่างงงๆ
"ว่ามา"
"นายชอบดงอุนเหรอ"กีกวังตกใจกับคำถามของเพื่อนรักแล้วก็เงียบไป
"นายรู้ใช่มั้ยกีกวัง ตระกูลนายไม่ถูกกับตระกูลยุน อีกอย่าง ตอนที่ดงอุนเคยจีบนาย ดงอุนเล่นเพื่อความสะใจ ตระกูลยุนน่ะอยากให้ตระกูลนายเจ็บปวด"
"ฉ...ฉันรู้ แต่ฉันตัดใจไม่ได้ ฉันไม่เข้าใจตัวเองจริงๆนะ"กีกวังก้มหน้าแล้วเดินต่อ
"ฉันเข้าใจ ฉันขอโทษที่พูดแบบนั้นไป"ธันเดอร์มองวเพื่อนรักอย่างเป็นห่วงแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
ณ ห้องเรียนการปรุงยา
กีกวังเดินเข้าไปนั่ง แต่ธันเดอร์ของไปนั่งข้างๆอีจุน
ดงอุนวิ่งเข้ามาแล้วมองดูที่นั่งภายในห้อง
"ซน ดงอุน นายมาสายนะ ไปนั่งข้างๆกีกวังสิ"
"ครับ"ดงอุนทำหน้าไม่พอใจแล้วเดินไปนั่งข้างๆกีกวัง
"นักเรียนค่ะ วันนี้เราจะมาเรียนปรุงยากันนะค่ะ อุปกรณ์เราจะใช้ผลของต้นPoison ซึ่งต้นนี้ เมื่อมีอะไรเข้าไปใกล้จะกัดแล้วทำให้เกิดแผล เดี๋ยวครูจะทำให้ดูนะค่ะ"
ครูแม่มดสาวค่อยใช้วิธีเอาผลของต้นPoisonออกมา "นี่ไงค่ะ ทำแบบที่ครูทำนะ เริ่มได้ค่ะ"
ดงอุนและกีกวังพยายามเอาผลของต้นPoisonออกมา
"เย่!! ผมได้แล้วฮะครู"กีกวังบอกครู
"เก่งมากกีกวัง"ครูและเพื่อนให้ห้องต่างปรบมือให้กีกวัง
"โอ๊ย!!!"เสียงร้องของดงอุนร้องขึ้นเมื่อโดนต้นPoisonกัดเข้า
"ดงอุน นายเป็นไรมั้ย" กีกวังรีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาวางที่แผลของกีกวัง
"อืม ไม่เป็นไร"ดงอุนมองหน้ากีกวังแล้วหันไปมองแผล
"กีกวังจ๊ะ เดี๋ยวพาดงอุนไปทำแผลนะ"กีกวังพยักหน้าแล้วพาดงอุนไปห้องพยาบาล
กีกวังทำแผลให้ดงอุน"เสร็จแล้วนะ"
"อื้ม ขอบคุณ"ดงอุนลุกขึ้นแล้วเดินจากกีกวังไป
ทำยังไงนายก็ไม่รักฉันเลยเหรอดงอุน ฉันต้องทำยังไงให้นายรักฉันล่ะดงอุน.....
ความคิดเห็น