คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++ตอนที่2++
ตอนที่ 2
“ ไง เมื่อคืนไปไหนกันมาบ้างล่ะ ” ผมถามไอ้ฮีชอลเมื่อเห็นมันเดินมาอยู่ที่หน้าโรงเรียน
“ ไปกินข้าวเฉยๆ ทิฟเขามีธุระต่อน่ะ ” ไอ้ฮีชอลพูดพลางเอาหนังสือที่ถือมาพัดหน้าไปมา
“ หรอ งั้นไปเข้าเรียนเฮอะ ” ระหว่างที่ผมกับฮีชอลกำลังจะเดินไปเข้าเรียน
พลั่ก!!!
ไอ้ฮีชอลเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นล้มลงไปกองกับพื้น ไอ้ฮีชอลจึงไปช่วยพยุงผู้หญิงคนนั้น
“ เป็นอะไรมากมั้ยคับ ” ไอ้ฮีชอลพูดอย่างตกใจ
“ ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคับ ” ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงอ่อนหวานพลางเหงยหน้าจากการปัดฝุ่น และยิ้มให้กับไอ้ฮีชอลอย่างน่ารัก
ผู้หญิงคนนี้น่ารักมาก ดูเธอร่าเริง อ่อนหวานตามสเป็คของไอ้ฮีชอลเลยนี่หน่า ตายล่ะ! และไอ้ฮีชอลจะเผลอใจให้เธอไปหรือป่าวเนี่ย
“ ขอโทษนะคับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ” ไอ้ฮีชอลพูดอย่างตกใจและเอามือไปช่วยพยุงผู้หญิงคนนั้นอยู่
“ ฉันต่างหากล่ะค่ะที่ผิด ฉันชื่อโซฮีนะค่ะ ฉันต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ขอเลี้ยงข้าวซักมื้อเพื่อขอโทษหน่อยได้มั้ยค่ะ ” เธอพูดอย่างน่ารักและมองไปที่ฮีชอล
“ ผม ฮีชอล คิมฮีเชลนะคับ แต่วันนี้คงไปไม่น่ะคับ ” ไอ้ฮีชอลปฏิเสธอย่างเรียบร้อยแตกต่างจากตัวมันโดยสิ้นเชิงเลยล่ะ
“ หรอค่ะ แค่วันนี้วันเดียวไม่ได้หรอค่ะ ” เธอทำหน้าผิดหวังและเปลี่ยนเป็นออดอ้อนอย่างน่ารัก
“ เออ..คือ.. ” ไอ้ฮีชอลพูดอย่างติดๆขัดๆ
“ งั้นไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอเบอร์คุณหน่อยได้มั้ยค่ะ เอาไว้ติดต่อเรื่องนี้น่ะค่ะ ” เธอขอเบอร์ของไอ้ฮีชอลและพูดเหตุผลอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นผมกับไอ้ฮีชอลมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ
“ อ๋อ! ได้คับ แปปนึงนะคับ เฮ้ย! ไอ้แจจุง ขอปากกากับกระดาษหน่อย ” ไอ้ฮีชอลพูดกับเธอและหันมายืมปากกากับกระดาษที่ผม แล้วเขียนเบอร์ลงกระดาษแล้วยื่นให้เธออย่างตื่นเต้น
“ งั้นผมไปก่อนนะคับ บายคับ ” ไอ้ฮีชอลพูดพลางเอามือขึ้นมาโบก ผมจึงดึงมันออกมา
“ และเมื่อกี้จะตื่นเต้นทำไมวะ ” ผมถามอย่างเคืองๆเล็กน้อย
“ ก็โซฮีเขาน่ารักตรงสเป็คฉันเลยนี่หว่า ^-^ ”
“ ถึงจะตรงสเป็คนายแต่นายก็มีแฟนแล้วนะ พี่ทิฟไง ทิฟฟานี่น่ะ ”
“ เออน่า นิดๆหน่อยๆ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขานี่หน่า ” เธอคนนั้นเป็นรุ่นน้องของผมเอง เธออยู่ ม.ปลาย ปี 1 พวกผมอยู่ ม.ปลาย ปี3 น่ะคับ
“ ฉันขอให้เป็นอย่างนั้นจริงๆเถอะ ”
ทางฝากของโซฮีเมื่อทั้งสองคนเดินออกไปจากเธอแล้ว เธอหยิบกระดาษที่จดเบอร์ของฮีชอลออกมาดูและยิ้มอย่างเหยียดๆ เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและส่งข้อความไปหาฮีชอล
‘ ว่างวันไหนก็โทรมาบอกฉันนะค่ะ จาก โซฮี ’
“ นี่ทิฟ ไปร้านกันเฮอะ ” ยูริเรียกฉันเมื่อเรียนวิชาสุดท้ายของวันนี้เสร็จ
“ ฉันนัดกับฮีชอลไว้น่ะ วันนี้นัดกันตอนบ่ายโมง ตอนนี้เที่ยงใช่มั้ยยูริ” ฉันพูดพลางหันไปถามยูริ
“ อืม งั้นฉันไปก่อนเลยนะทิฟ เจอกันที่ร้านนะ ” ฉันหันไปยิ้มให้ยูริเมื่อยูริพูดเสร็จและยูริก็ยิ้มให้ฉันตอบด้วยแววตาเศร้าๆ แต่แปปเดียวแววตาเช่นนั้นก็หายไปเป็นปกติ
ฉันเดินออกจามหาลัยไปช้าๆ ก็นัดตอนบ่ายโมงนิ จะรีบขึ้นรถเมล์ไปทำไม เดินไปดีกว่า ยิ่งไม่มีตังค์อยู่ด้วย
อ๊ะ! ถึงซะที บ่ายโมงพอดีด้วย เข้าไปนั่งรอในร้านดีกว่า ฉันเดินเข้าไปในร้านพลางมองหาฮีชอล แต่ฮีชอลยังไม่มาเลย เดี๋ยวรอก่อนแปปนึงก็ได้ โรงเรียนอาจยังไม่เลิกก็ได้
เวลาผ่านไปอย่างเนิ่นนาน ฮีชอลก็ยังไม่มา นี่มันชั่วโมงกว่าแล้วนะ ทำไมฮีชอลยังไม่มา ลองโทรหาเขาดีกว่า
~ เธอทำให้ฉันรักเธอก่อน ไม่อาจถอน ~ เสียงรอสายฮีชอลเพราะจังเลย
“ คับ ” ฮีชอลพูดอย่างเบาๆ
“ วันนี้เจอกันที่ร้านครีมสตอเบอร์รี่ใช่มั้ยฮีชอล ” ฉันพูดพลางหาของในกระเป๋า
“ เออ..วันนี้เรา…เราเลื่อนนัดไปก่อนได้มั้ย ทิฟอยู่ร้านหรือยังล่ะ ”
“ อ๋อ!ไม่เป็นไร ฉันยังไม่มาที่ร้านนั้นหรอก เราจะโทรมายกเลิกพอดี พอดีต้องไปธุระน่ะ ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ”
“ หรอ งั้นยกเลิกนัดและกันนะ ค่อยเจอกันวันอื่นนะ ”
“ จ๊ะๆ บายนะ ” ฉันรีบปิดโทรศัพท์อย่างหน้าเศร้า และเดินออกจากร้านอย่างเซื่องซึม จะยกเลิกทำไมไม่โทรมาหาฉันก่อนล่ะฮีชอล ฉันรอเธอมานานนะ …..
เอ๊ะ!เธอมานั่งรอใครที่นี้ล่ะ เอ! หรือว่าจะมานั่งรอไอ้ฮีชอลมัน แต่วันนี้มันไปกินข้าวกับน้องโซฮีนี่หน่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ งั้นผมนั่งดูเธอไปก่อนดีกว่า
ผมนั่งดูเธออยู่ที่เคาเตอร์อยู่ประมาณชั่วโมงกว่าได้แล้วนะคับ แต่เธอก็ยังนั่งรอคนบางคนต่อไป…. ไม่แม้แต่ที่จะสั่งอาหาร สั่งน้ำ เธอนั่งรอไปพลางดูนาฬิกาไป ซักพักนึงเธอจึงหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมากดโทรไปหาใครคนนึง เธอยิ้มไปรอไป และเธอก็พูดไปยิ้มไปต่อ และซักพักเธอก็เซื่องซึม แล้วเธอก็เดินออกจากร้านไปอย่างเงียบๆ…….
ผมเห็นอย่างนั้นจึงรีบโทรไปหาไอ้ฮีชอล มันรู้หรือเปล่าว่าพี่ทิฟมานั่งรอใครเป็นชั่วโมงอย่างนี้
~ เธอทำให้ฉันรักเธอก่อน ไม่อาจถอน ~
“ ไง ไอ้แจ ” ไอ้ฮีชอลพูดอย่างเบาๆ มันจะเบาทำไม ธรรมดาพูดเสียงดังจะตายไป
“ เออนี่ นายได้นัดกับพี่ทิฟไว้หรือเปล่าน่ะ ”
“ นัด แต่ยกเลิกไปแล้ว ทิฟเขาพึ่งโทรมาเลยยกเลิกไปเลย ลืมเลยวะ แต่ดีที่เขายังไม่ได้มาเหมือนกัน เขามีธุระเหมือนกันเลยแล้วไป ”
“ นายนัดพี่ทิฟเขาที่ไหน ” ผมถามไอ้ฮีชอลอย่างเริ่มหงุดหงิด เอ๊ะ! และผมจะหงุดหงิดทำไมเนี่ย
“ ก็ร้านครีมสตอเบอร์รี่ อ๊ะ! นั้นร้านที่นายทำงานพิเศษอยู่นี่หน่า ” ฮีชอลพูดอย่างพึ่งนึกได้
“ อืม แต่ฉันเห็นพี่ทิฟเขามานั่งรอเป็นชั่วโมงแล้วนะ ”
“ เฮ้ย! จริงดิ ตายห่าแล้วไอ้ฮีชอล เดี๋ยวค่อยโทรไปง้อก็ได้ เดี๋ยวทิฟก็หายงอน เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะไอ้แจ น้องเขานั่งอยู่ด้วยวะ เกรงใจน้องเขา บายวะ ” ผมปิดโทรศัพท์ลงเมื่อฮีชอลพูดเสร็จ นายแคร์คนอื่น แต่นายไม่แคร์แฟนนายเลยหรอ ฮีชอล เอ๊ะ! แต่ทำไมผมต้องมานั่งแคร์ความรู้สึกพี่ทิฟด้วยเนี่ย พี่ทิฟก็แค่แฟนของเพื่อนสนิท ทำไมเราต้องแคร์ด้วย ท่องไว้สิไอ้แจ! แฟนของฮีชอล แฟนของฮีชอล แฟนของเพื่อนสนิท…
กริ๊งงง~ง
“ อ้าว! มาแล้วหรอทิฟ ” ยูริถามฉันขณะที่เธอกำลังเช็ดโต๊ะที่ลูกค้าพึ่งเดินออกไปสวนกับฉันทางประตูทางเข้าร้าน
“ จ๊ะ มาแล้ว เข้าเวรนานหรือยังน่ะ ” ฉันถามพลางเดินไปหลังร้านเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ เพิ่งเข้าเมื่อกี้นี้เอง ก็เปลี่ยนชุดแล้วมาเช็ดโต๊ะเนี่ย ” อืม! ฉันลืมบอกไปใช่มั้ยค่ะว่ายูนิฟอร์มของที่นี่เป็นอย่างไง ก็น่ารักนะค่ะ ชุดเป็นกระโปรงบานๆเหมือนชุดแม่บ้านอังกฤษสีชมพู มีผ้ากันเปื้อนสั้นๆลายลูกไม้ผูกติดกับกระโปรง ถุงเท้าสีขาวยาวๆ และรองเท้าหนังสีชมพู แถมผูกโบว์ที่ผมด้วย และแต่งหน้าเข้มด้วยล่ะ ก็ที่นี่แหล่งรวมวัยรุ่นเลยล่ะ เงินดีมาก และที่สำคัญที่ฉันเลือกมาทำงานที่นี่คือ….ก็ได้ไม่มีใครจำหน้าฉันได้ไงล่ะ ทำไมน่ะหรอ ก็ฉันเป็นพวกไม่ชอบแต่งหน้า แต่ที่นี่ต้องแต่งหน้าเยอะจนเพื่อนในห้องบางคนจำฉันไม่ได้เลยล่ะ ^-^
“ ทิฟ เปลี่ยนเสร็จยังอะ คนเยอะมาก มาช่วยดูลูกค้าหน่อย ” เสียงยูริเรียก คงคนเยอะมากล่ะนะ เสียงดังเชียวข้างนอกน่ะ
“ จ้าๆ ออกไปเดี๋ยวนี้แหละ ”
………………………….
จบไปอีกตอนแล้วนะค่ะ
นี่แค่เริ่มต้นจริงๆนะค่ะ
เพราะมันยังมีเรื่องราวและปมต่างๆอีกมากมายที่ผู้อ่านยังไม่รู้
คอยติดตามต่อใน
ไขหัวใจยัยรุ่นพี่ ตอนที่ 3
ความคิดเห็น