คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 : พี่หวง
Chapter : 10
พี่หวง
เมื่อน้ำเกลือหมด แคนก็อาสามาส่งแกงส้มที่บ้าน เนื่องจากสมายเองก็สั่งเข้าไว้ และที่สำคัญรถของแกงส้มจอดอยู่ที่บริษัท
“เข้าไปกินไรก่อนมั้ยว่ะ” แกงส้มถามแคน
“กูรอคำนี้มานานล่ะ” พูดจบแคนก็เดินนำเจ้าของบ้านลิ่วๆเข้าไปในบ้านทันที แกงส้มส่ายหัวอย่างระอาก่อนจะเดินตามเข้าไป
“เป็นไงบ้างลูก” ทันทีที่เห็นลูกชาย มารดาของเขาก็ตรงเข้ามาถามไถ่อาการทันที
“ไม่เป็นไรครับแม่ ทานยาสองสามวันก็หายครับ” แกงส้มตอบมารดา
“มันตายยากครับแม่” บุคคลที่สามถือวิสาสะพูดเสริม ก่อนจะตรงดิ่งไปที่โต๊ะอาหารที่จัดเตรียมไว้เรียบร้อย
“แล้วน้องล่ะครับ” แกงส้มถามมารดาก่อนจะมองหาผู้เป็นน้องสาวไปทั่วบริเวณ
“น้องยังไม่กลับเลยลูก เห็นว่าอยู่กับพ่อฮัทน่ะ” มารดาตอบ ก่อนจะเดินไปจัดโต๊ะอาหารให้แคนเพิ่ม แกงส้มก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือ
“4 ทุ่ม” เขาบ่นพรึมพรำก่อนจะตรงเข้าไปหาแคนและหยิบกุญแจรถที่วางอยู่ข้างๆแคนมา
“เฮ้ย!! มึงจะไปไหนว่ะ” แคนถามด้วยความตกใจ ก่อนเขาเองจะวิ่งตามแกงส้มออกไป
ทันทีที่แกงส้มขับรถมาถึงหน้าบ้าน เขาตรงเข้าไปกดกริ่งรัวจนสาวใช้ของบ้าน ต้องรีบมาเปิด แต่ก็ยังไม่ทันที่จะได้ไถ่ถามอะไร ผู้มาเยือนก็ตรงเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว เสียงกริ่งที่ดังสนั่นไหวหวั่นไหวปลุกให้สาวน้อยที่นอนหลับใหลอยู่ตื่นจากภวังค์
“พี่แกง” สมายที่เพิ่งตื่นนอนลืมตาขึ้นมาเห็นแกงส้มเป็นคนแรก เธอถึงกับตกใจ เหตุการณ์เมื่อครู่ก็คงเป็นฝีมือของเขาสินะ
“กลับบ้าน” แกงส้มกระชากข้อมือน้อยๆของผู้เป็นน้องสาวด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“มึงใจเย็นๆสิว่ะ” แคนที่เพิ่งวิ่งตามเขามาร้องทัก
“ปล่อย” ฮัทเองที่เพิ่งลงมาจากบนบ้านก็เอ่ยขึ้น ก่อนที่เขาจะตรงเข้าไปยื้อแย่งแขนของสมาย สมายมองหน้าฮัทและแกงส้มสลับกันไปมา เธอนึกสงสารแขนตัวเองเสียจริง ไม่รู้จะหลุดมาตอนไหน
“นี่ปล่อยสมายทั้งคู่นั่นแหละค่ะ” สมายระเบิดอารมณ์ออกมา เธอไม่ใช่ของเล่นที่จะมาแย่งกันไปมานะ
แกงส้มเลือกที่จะปล่อยแขนสมายออก และตรงเข้าไปอัดหมัดใส่เข้าที่หน้าของฮัทแทน ก่อนจะเกิดการตะลุมบอลโดยที่แกงส้มเป็นต่อ ส่วนฮัทก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร สมายและแคนพยายามที่จะดึงร่างของแกงส้มออกจากฮัท แต่ก็ช้ากว่า
“พี่ฮัท” สต๊อปที่เพิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านทันเห็นเหตุการณ์ที่พี่ชายเธอถูกทำร้ายร่างกายพอดี
“นี่ปล่อยพี่ชายฉันนะ” เธอตรงเข้าไปฉุดร่างใหญ่ของแกงส้มออกจากร่างพี่ชายเธอ ก่อนจะช่วยประคองร่างของพี่ชายให้ยืนขึ้น
“พี่เป็นยังไงบ้าง” สต๊อปถาม ฮัทเองก็เพียงแต่ส่ายหัวแทนคำตอบ
“สต๊อป / แคน” แคนและสต๊อปชะงัก เมื่อทั้งคู่มองเห็นหน้ากันอย่างชัดเจน
.
.
.
“ฉันจะแจ้งตำรวจ ข้อหาที่คุณบุกรุก แล้วยังมาทำร้ายร่างกายเจ้าของบ้านอีก” สต๊อปพูด แววตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าของแกงส้ม อย่างจริงจัง
“เอ่อ พี่ต๊อป นี่พี่ชายสมายเองค่ะ สมายขอโทษแทนพี่ชายด้วยนะคะ พี่อย่าแจ้งตำรวจเลยนะ” สมายร้องขอ สต๊อปมองหน้าสมายอยู่เพียงครู่หนึ่ง ก่อนจะว่าต่อ
“งั้นเธอก็พาพี่ชายเธอออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว” สต๊อปพูดนิ่งโดยไม่มองหน้าสมาย
“ต๊อป” ฮัทปรามน้องสาว
“พี่ไม่ต้องพูด” สต๊อปรู้ทันว่าพี่ชายเธอจะพูดอะไร
สมายหันไปมองใบหน้าผู้เป็นพี่ชายด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง ก่อนเธอจะบอกลาฮัทและสต๊อป แล้วเดินนำออกมาจากบ้านทันที แกงส้มเองเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา เขาไม่รู้มาก่อนว่าฮัทมีน้องสาว ที่เขาโมโหก็เพราะคิดว่าฮัทกับสมายอยู่กันเพียงสองต่อสองที่บ้านต่างหาก ทางด้านแคนเองก็ยังไม่ยอมออกจากบ้าน เขายืนจ้องมองใบหน้าสวยของสต๊อป บุคคลที่เขาไม่ได้เจอะเจอมาแสนนาน ที่แท้เธอก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเขา สต๊อปเองก็มองแคนตอบ เธอเองส่งยิ้มน้อยๆให้กับแคนก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงให้เขากลับไปก่อน จากนั้นแคนก็เดินตามสมายและแกงส้มออกไป
“พี่ให้เขาทำพี่ฝ่ายเดียวทำไม ทำไมไม่สู้” สต๊อปบ่นผู้เป็นพี่ชายอย่างอดไม่ได้ ก่อนเธอจะบรรจงทำแผลให้พี่ชาย แม้ฮัทจะไม่ได้ตอบอะไร แต่สต๊อปก็รู้ดีว่าคำตอบคืออะไร ‘เพราะผู้ชายคนนั้นคือพี่ชายของสมาย’
“ชิ๊ แค่ผู้หญิงเพียงคนเดียว” สต๊อปจิ๊ปากก่อนจะบ่นอุบออกมาด้วยความหมั่นไส้
บรรยากาศในรถระหว่างแกงส้ม สมาย และแคนเป็นบรรยากาศที่เงียบสงัด แคนเองพยายามที่จะชวนทุกคนคุยแต่ก็ไม่เป็นผล และทันทีเมื่อถึงบ้านสมายก็เปิดประตูลงจากรถและเดินตรงเข้าไปในบ้าน โดยไม่หันกลับมาสนใจคนบนรถอีกเลย
“มึงง้อด่วนเลยไอ้แกง” แคนว่า ก่อนจะตบไหลแกงส้มเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ แกงส้มพยักหน้ารับก่อนจะเดินตามสมายเข้าไป แคนมองตามภาพสองพี่น้อง เขาเห็นเหตุการณ์งอนง้อของทั้งคู่มาตั้งแต่เด็กแต่เล็ก แต่หลังๆมานี่ชักจะแปลก เขาสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวก่อนจะขับรถกลับไปที่บ้านหลังเดิมที่เพิ่งจากมา
แกงส้มเดินตามสมายเข้ามาในสวน เขาเห็นเธอนั่งอยู่บนชิงช้า เมื่อแกงส้มเดินเข้าไปใกล้ขึ้น สิ่งที่ทำให้เขาตกใจคือ ใบหน้าสวยเวลานี้ถูกปกคลุมไปด้วยหยาดน้ำตา เสียงสะอื้นดังมาเป็นพักๆ นั่นทำให้แกงส้มรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น
“สมาย” แกงส้มเดินเข้าไปแตะที่ไหลบางของน้องสาว แต่สมายเขยิบหนีมือของเขา
“พี่ขอโทษ” แกงส้มพูดออกมาอย่างรู้สึกผิด
“พี่ไม่ต้องพูด ฮึก” สมายพูดเสียงดังพร้อมกับหยาดน้ำตาและเสียงสะอื้นที่เพิ่มมากขึ้น แกงส้มคุกเข่าลงตรงหน้าสมาย เขาบรรจงปาดน้ำตาให้กับผู้เป็นน้องสาว แต่ยิ่งปาดออกน้ำตาก็ยิ่งไหลออกมามากขึ้น
สมายลุกหนีแกงส้มแต่มือหนาๆคว้าข้อมือเล็กไว้ทัน เขาดึงร่างเล็กของน้องสาวมากอดปลอบประโลม สมายพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดพี่ชาย แต่ยิ่งดิ้นแกงส้มก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น
“ปล่อย” สมายโวยวายในอ้อมกอดของพี่ชาย
“ไม่” แกงส้มพูดเสียงค่อย สิ้นเสียงของแกงส้มก็ไม่มีเสียงใดๆ นอกจากเสียงสะอื้น แกงส้มกอดน้องสาวอยู่พักใหญ่ ก่อนจะผละเธอออกเพื่อมองหน้าสวยนั่น แม้หยาดน้ำตาจะแห้งไปบ้างแล้ว แต่แกงส้มก็ยังยกนิ้วขึ้นมาปาดน้ำตาให้น้องสาวของเขาอีกรอบ
“พี่ทำแบบนั้นทำไมคะ” สมายถามแกงส้มอย่างไม่เข้าใจ
“พี่หวง” แกงส้มตอบไปตรงๆตามความรู้สึกของเขา สมายสบสายตาของผู้เป็นพี่ชาย แม้เขาจะเคยพูดกับเธอหลายต่อหลายครั้งว่าเขาหวงเธอ แต่ครั้งนี้เธอกลับไม่ได้รู้สึกเหมือนกับทุกครั้ง คำว่า ‘หวง’ ที่เธอได้ยินในเวลานี้ ราวกับมีความนัยยะอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
แกงส้มโน้มหน้าเข้ามาใกล้หญิงสาวมากขึ้น ลมหายใจของทั้งคู่รดรินกันอยู่เพียงคืบ สมายหลับตาพริ้มก่อนที่แกงส้มจะก้มลงมาจนริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกัน สักพักหญิงสาวก็เริ่มรู้สึกตัวเธอผลักร่างพี่ชายออก
“พี่ทำอะไรคะ” สมายหายใจติดขัด ก่อนเธอจะถามออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ แกงส้มไม่ได้ตอบเป็นคำพูด แต่เขาถ่ายทอดความรู้สึกออกมาจากแววตา และเหมือนกับว่าสมายจะอ่านแววตานั้นออก เธอหลบสายตาพี่ชายก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านเงียบๆ
เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของผู้เป็นมารดาตั้งแต่ต้นจนจบ สโรชาถอนใจออกมาเบาๆพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลออกมา “คุณคะ ฉันจะทำยังไงคะ” สโรชาเงยหน้าพูดกับดวงจันทราที่ส่องแสงเฉิดฉาย ราวกับว่าผู้เป็นสามีจะมองเธออยู่จากบนนั้น
สมายครุ่นคิดเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เธอถอนใจอยู่หลายสิบครั้ง ก่อนจะหยิบจี้ที่มีรูปพ่อของเธอออกมา “พ่อคะ นี่มันอะไรกันคะ มายไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง” สมายพูดกับพ่อของเธอ แม้จะเป็นเพียงรูปภาพก็ตาม
ไรท์ว่าไรท์จะเปลี่ยนคู่กลางอากาศดีมั้ยคะ
STSM // CKS 555 แซวเล่นๆ
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ไรท์ได้กำลังใจจากคอมเม้นนี่แหละค่ะ
เลยอยากจะรีบๆแต่งทีละหลายๆตอนเลย
ความคิดเห็น