คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : งอน...ง้อ
Chapter : 7
งอน…ง้อ
“สมาย…น้องเปิดประตูให้พี่หน่อยสิคะ” แกงส้มเคาะประตูเรียกสมาย แต่ก็ เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
“พี่รู้นะว่าน้องยังไม่นอน” แกงส้มพูด
ด้านสมายเองนั่งหน้าบูดกอดอกอยู่ที่ปลายเตียง เธอหงุดหงิด หงุดหงิดมากด้วย ทำไมพี่ต้องไปจูบกับยัยเจ้นั่น น้องหวง พี่ใครใครก็หวง เธอนิ่งฟังเสียงแกงส้มพูดต่อ
“ถ้าน้องไม่เปิดประตูให้พี่ พี่จะพังประตูเข้าไปเดี๋ยวนี้แหละ” แกงส้มขู่
“ชิ๊ คิดเหรอว่าจะกลัว” สมายบ่นเบาๆ
“เปิดประตูมาคุยกับพี่หน่อยสิคนดี” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“สมาย” เมื่ออ่อนไม่ได้ผลเขาจึงแข็งบ้าง
“จะเปิดไม่เปิด” แกงส้มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
สุดท้ายสมายก็ยอมแพ้…ลุกไปปลดล็อคประตูให้พี่ชายอย่างขัดใจ ก่อนตัวเธอจะกลับมานั่งที่เดิมท่าเดิม แกงส้มเดินเข้ามาในห้อง ก็พบว่าน้องสาวนั่งงอนตุ๊บป่องหันหลังให้กับเขาอยู่
“โกรธอะไรคะ?” แกงส้มถาม
“ยังมีหน้าจะมาถามอีก” สมายได้แต่คิดอยู่ในใจ คิ้วเริ่มผูกเป็นโบว์แน่นขึ้น
“เรื่องแกรนด์พี่อธิบายได้นะ” แกงส้มเปลี่ยนตำแหน่งยืนไปยืนอยู่ตรงหน้าเธอ เพื่อจะมองใบหน้าบูดบึ่งนั่นของน้องสาว สมายไม่พูดอะไร เพียงแต่สบตาพี่ชายเป็นเชิงรอคำอธิบาย
“ผู้หญิงคนนั้นคือกิ๊กไอ้แคนมัน” สมายมองพี่ชายอย่าง งงๆ กิ๊กเพื่อนแต่ดันมาจูบกับตัวเองเนี่ยนะ เหอะ เหลือเชื่อ หญิงสาวตัดสินใจหันหน้าหนีชายหนุ่มไปอีกทาง
“พี่กับแกรนด์ไม่มีอะไรกันจริงๆนะ” แกงส้มสะกิดแขนน้องสาวเบาๆ
“แล้วพี่จูบกับเขาทำไมล่ะคะ” สมายหันกลับมาโวยวายใส่แกงส้ม แต่ทั้งเธอและแกงส้มก็ต้องชะงัก เมื่อใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันเพียงนิดเดียว สมายจ้องมองแววตาของผู้เป็นพี่ชายอยู่นานก่อนจะลุกหนี แต่ก็ช้ากว่ามือพี่ชายที่ฉุดร่างเธอล้มลงนั่งบนตักเขา
“พี่แกงปล่อยนะ” สมายพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของพี่ชาย แต่ยิ่งดิ้นพี่ชายก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น
“ไม่ปล่อยถ้าน้องไม่เลิกงอนพี่” แกงส้มพูดอย่างเป็นต่อ
“น้องไม่ได้งอน แต่น้องโกรธมาก พี่มีแฟนทำไมไม่บอกน้อง” สมายหยุดดิ้นก่อนจะถามแกงส้ม
“แกรนด์กับพี่ไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย เขาพูดเองเออเองทั้งนั้น”
“เหรอคะ ไม่ได้เป็นแฟนแล้วพี่จูบเขาทำไม” สมายหงุดหงิด หันมาตะคอกใส่พี่ชาย
“พี่ไม่ได้จูบเขานะ” แกงส้มรีบสวนกลับทันที
“พี่จะบอกว่าเขาจูบพี่ว่างั้น?” สมายพูดประชด แต่ก็ต้องตกใจ เมื่อเธอมองเห็นแววตาของผู้เป็นพี่ชาย นี่ยัยนั่นเป็นฝ่ายจูบผู้ชายก่อนอย่างงั้นเหรอ แม้แกงส้มจะไม่พูด แต่เธอก็มองแววตานั้นออก
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ น้องเลิกโกรธพี่แล้วล่ะค่ะ” สมายยอมใจอ่อน
“และต่อไปนี้พี่ต้องสัญญากับน้อง ว่าพี่จะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก” สมายยื่นคำขาด
“แล้วถ้าเขามายุ่งกับพี่เองล่ะ” แกงส้มพูดเสียงอ่อยๆ
“น้องนี่แหละ จะเป็นไม้กันหมาให้พี่เอง” สมายพูดอย่างเอาจริงเอาจัง ที่เธอทำไปเนี่ย เป็นเพราะว่าเธอแค่หวงพี่ชายเท่านั้นเอง พี่ชายเธอจะต้องมีแฟนเป็นผู้หญิงดีๆเท่านั้น ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างยัยเจ้หน้าขาวนั่น
“จะปล่อยน้องได้หรือยัง” สมายถามด้วยใบหน้าแดงกร่ำ แกงส้มต้องจำใจปล่อยน้องสาวไปทั้งๆที่ในใจเขาอยากกอดเธอแบบนี้นานๆ เขาไม่ได้กอดเธอมานานแล้วนี่ ก็แค่คิดถึงอ้อมกอดเฉยๆ
สมายลุกขึ้นมองหน้าแกงส้มทันทีที่หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา เธอพินิจพิเคราะห์มองดูผู้เป็นพี่ชายตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“เอ๊ออ พี่ชายของน้องเนี่ยก็หล่อเหมือนกันแหะ ถึงว่ายัยเจ้หน้าขาวนั่นน่ะถึงได้หลงเสน่ห์พี่”
“มันแน่นอนอยู่แล้วล่ะ มีพี่ชายหน้าตาดีก็ต้องคอยดูแลดีๆล่ะ เดี๋ยวถ้ามีสาวๆ มาแย่งพี่ไปแล้วน้องจะเหงา” แกงส้มอดไม่ได้ที่จะยื่นอดรับคำชมของน้องสาว ก่อนจะแหย่น้องสาวเล่น สมายหมั่นไส้พี่ชายตัวโต ตัวเล็กๆนั่นสามารถผลักพี่ชายตัวโตจนเซได้ ก่อนที่เธอเองจะวิ่งหนีพี่ชายลงไปข้างล่าง
สองพี่น้องที่เมื่อครู่งอนง้อกันอยู่ แต่บัดนี้แปรเปลี่ยนมาเป็นวิ่งเล่นหยอกล้อกันด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ทั้งมารดาและแม่บ้านต่างมองภาพนั่นด้วยความสุข สโรชาอดที่จะคิดไม่ได้ว่าถ้าเด็กสองคนนี้ไม่ได้รักกันแค่ในฐานะพี่น้องขึ้นมาเรื่องราวมันจะเป็นอย่างไร
“วันนี้ช่วงบ่ายมีประชุมนะสมาย น้องต้องเขาประชุมกับพี่ด้วย” สมายพยักหน้ารับคำพี่ชาย ก่อนทั้งสองจะแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง
กรี๊งงงงงงงง
“สวัสดีค่ะ เอสแอนด์ที โสรญา ดีไซเนอร์รับสายค่ะ” สมายยกหูโทรศัพท์ขึ้น ก่อนจะแนะนำตัวกับปลายสาย
“ตั้งใจทำงานนะสาวน้อย” เมื่อได้ยินเสียงปลายสายเธอก็รู้ได้ทันทีว่าคือเสียงใคร
“พี่แกง…เล่นไรก็ไม่รู้” หญิงสาวอดที่จะบ่นกลับไปไม่ได้
“พี่แกงก็ตั้งใจทำงานนะคะ…อ่อ อย่าเพิ่งวางค่ะ จำไว้นะถ้ายัยเจ้หน้าขาวนั่นมายุ่มย่ามกับพี่แกง พี่แกงต้องโทรเรียกน้องทันที” อดไม่ได้ที่เธอจะพูดถึงยัยเจ้หน้าขาวนั่นอีกครั้ง
“ค่าๆ” แกงส้มรับคำขำๆก่อนจะวางสายไป
ยังพูดไม่ทันขาดคำ ร่างขาวของแกรนด์ก็เดินดุ่มๆ ตรงมาที่ห้องทำงานของเธอ
“น้องสมาย” สมายอ้าปากหวอทันทีที่บุคคลที่เธอเพิ่งจะนินทาไปเมื่อครู่
“นี่จ้ะนี่” แกรนด์จัดการหยิบของต่างๆมากมายที่เธอเตรียมมา ออกมาวางโชว์ให้กับสมาย
“อะไรคะ?” สมายถามอย่างสงสัย
“ก็ข้าวปั้นที่อร่อยที่สุดในประเทศ กับ น้ำหอมที่หอมที่สุดที่เหมาะมากๆกับน้องสมายไงจ้ะ นี่พี่ตั้งใจซื้อมาฝากน้องสาวสุดที่รักเลยนะจ้ะ” สมายยิ้มแหยๆส่งให้แกรนด์ คิดเหรอว่าของพวกนี้จะทำให้เธอเปิดทางให้เข้าหาพี่ชายเธอง่ายๆ
“ขอบคุณค่ะ แต่มายไม่ต้องการ” สมายตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ ด้านแกรนด์เองก็แอบกระฟัดกระเฟียดอย่างขัดใจ
“อ่อ พี่แกรนด์คะ..พี่ไม่มีงานทำเหรอ” สมายถามออกไปตรงๆ เธอล่ะสงสัยเสียจริง เวลาทำงานแต่แม่คุณหนูหน้าขาวนี่มายุ่มย่ามอยู่ในบริษัทเธอตลอดเวลา แกรนด์เองเมื่อได้ยินดังนั้นก็ถึงกับสะอึก ยัยเด็กนี่ร้ายกว่าที่เธอคิด
“เอ่อ…ก็นี่ไงจ้ะพี่กำลังงานอยู่” สมายเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“’งานพี่ก็คือ มาดูแลน้องสาวสุดที่รัก ว่าที่น้องสาวของสามีในอนาคตไงจ้ะ” สมายวางปากกาในมือลงด้วยความหงุดหงิด
“มายกับพี่ไปรักกันตอนไหน แล้วพี่ขี้ตู่ไปเองหรือเปล่าคะ ว่าพี่จะได้พี่แกงไปเป็นสามี” พูดจบสมายก็เดินออกจากห้องโดยไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ ก่อนจะตรงไปโวยวายว่าที่สามีของยัยเจ้หน้าขาวนั่น แกรนด์เองก็มองตามร่างเล็กนั้นอย่างเหลืออด เธอไม่ไหวแล้วกับการเล่นละครเป็นพี่สาวที่แสนดี
“คอยดูนะถ้าฉันแต่งงานกับแกงเมื่อไหร่ เธอนั่นแหละจะกลายเป็นหมาหัวเน่า ยัยเด็กบ้า!” แกรนด์สบถตามหลังสมาย
“ไงคะ จะแต่งงานแล้วไม่บอกน้องเหรอ” สมายเปิดประตูเข้ามาโดยไม่รอคำอนุญาตของเจ้าของห้อง ก่อนจะพูดจาประชดประชัน จนคนตรงหน้าถึงขั้นงง
แกงส้มวางปากกา ก่อนจะเงยหน้ามองน้องสาวของเขาด้วยความสงสัย
“ยัยคุณหนูหน้าขาวนั่นน่ะ เอาของแบรนด์เนมราคาแพงมาประเคนให้กับน้อง คงหวังล่ะสิว่าน้องจะไฟเขียวให้ หึ แล้วยังบอกน้องอีกนะ ว่าน้องเนี่ยเป็นน้องสาวของว่าที่สามีในอนาคต แหวะ พูดมาได้ไม่อายปาก” สมายพูดไปเบ้ปากไปด้วยความหมั่นไส้
“อ้าว นึกว่าน้องสมายไปไหนซะอีก ที่แท้ก็มาอยู่ในห้องแกงนี่เอง” สมายลอบถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย กับการที่เธอหนีมานี่แล้วคุณเธอก็ยังโผล่มานี่อีก
“แกงคะ ดูสิว่าแกรนด์มีอะไรมาฝาก แถ่แด๊” แกรนด์ตรงเข้าไปควงแขนชายหนุ่มคนเดียวในห้อง ก่อนจะชูเนคไทราคาเหยียบหมื่นให้แกงส้มดู
“โอ้โห!! ถ้าสมายจำไม่ผิด เนคไทเส้นเนี้ยราคาหลายหมื่นเชียวนะคะ พี่แกรนด์คะ สมายสงสัยจังค่ะ ว่าทำไมพี่แกรนด์ไม่เก็บเงินไปทำอะไรให้มันเกิดประโยชน์มากกว่านี้คะ” สมายกระแหนะแกรนด์อีกครั้งอย่างอดไม่ได้ แกงส้มเองก็มองพฤติกรรมน้องสาวตัวดีเขา ก่อนเขาเองจะลอบอมยิ้มออกมา อีกครั้งที่แกรนด์อึ้งกับคำพูดของสมายแต่เธอก็ทำได้เพียงอึ้งเท่านั้น เพราะบทบาทพี่สาวที่แสนดียังไม่จบ
“พี่แกรนด์คะ” สมายตรงเข้าไปดึงร่างของแกรนด์ให้ออกห่างจากแกงส้ม ก่อนจะเดินสำรวจรอบตัวเธอ
“พี่แกรนด์พิการ เอ๊ะหรือเป็นอะไรตรงไหนหรือเปล่าคะ ถึงยืนเองไม่ได้ ต้องคอยเกาะแกะคนอื่นเขา”
“นี่!!” แกรนด์สบถออกมาพร้อมมองหน้าสมาย เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของเธอก่อนจะเหลือบไปมองแกงส้มที่เวลานี้เขาก็มองเธออยู่ สุดท้ายวันนี้เธอก็ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ยัยเด็กแสบนี่ไปก่อน
“แกรนด์ขอตัวนะคะแกง” พูดจบเธอก็เดินออกไปทันที
สมายยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ ที่เธอสามารถปราบตัวน่ารำคาญนี่ออกไปจากบริษัทเธอได้ เมื่อภารกิจเสร็จหญิงสาวก็ตั้งท่าจะเดินกลับไปที่ห้องขอเธอแต่…
“เดี๋ยว” แกงส้มร้องเรียกน้องสาว ก่อนที่เธอจะหันมามองพี่ชาย
“ไม่น่ารักเลยนะคะ”
“แล้วแบบไหนกันล่ะคะที่น่ารัก” สมายพูดด้วยน้ำเสียงงอน
“ต้องเกาะ ต้องควง หรือจูบเลยล่ะคะ” พูดจบเธอก็เดินหนีไปอย่างไม่สบอารมณ์ ‘เราอุตส่าห์ช่วยแท้ๆ มาหาว่าเราไม่น่ารัก ชิ๊’ แกงส้มมองตามน้องสาวตัวดี เธองอนเขาอีกแล้ว….
ขอบคุณรีดทุกคนนะคะ ที่ไม่โกรธไรท์ อิอิ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ
คือพอเห็นเม้นแล้วมันแบบว่าอยากจะแต่งต่อ
ขอบคุณมากจริงๆ ^__^
และต้องขอโทษแฟนคลับพี่แกรนด์ด้วยนะคะที่ให้พี่แกรนด์เล่นร้าย
อย่าฆ่าเค้าเน้อออ มันเป็นแค่นิยาย จินตนาการเท่านั้น โอเค๊
ความคิดเห็น