คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 : หมั้น
Chapter : 12
หมั้น
ออด ออด !!
เสียงออดบ่งบอกให้รู้ว่ามีผู้มาเยือน สาวใช้ของบ้านรีบออกไปเปิดประตูต้อนรับแขก ก่อนจะเชิญแขกเข้ามานั่งข้างในบ้าน
“พี่แกรนด์!!” สมายที่เพิ่งเดินลงจากบ้านชะงักฝีเท้าทันทีเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยือน ก่อนที่เธอจะชะโงกชะเง้อขึ้นมองไปชั้นบนของบ้านอย่างระแวงว่าพี่ชายของเธอจะลงมาในเวลานี้
“มาหาใครคะพี่แกงไม่อยู่ซะหน่อย” สมายแกล้งโกหกแกรนด์ไป
“ไม่อยู่อะไรกันลูก นั่งก่อนจ้ะหนูแกรนด์ตาแกงอยู่บนห้องแหน่ะเดี๋ยวก็ลงมา” แผนที่สมายตั้งใจจะหลอกให้หญิงสาวผู้มาเยือนกลับออกไปจากบ้าน ก็ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่าเพราะมารดาของเธอเอง
“แม่!!” สมายบ่นอุบร้องทักมารดาของเธออย่างเสียแผน
“ไปเรียกพี่เขาลงมาสิลูก” สโรชากล่าวใช้ลูกสาว
“ทำไมมายต้องไปตามให้ยัย..ให้พี่แกรนด์ด้วยคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็ต้องยอมทำตามคำสั่งมารดา เมื่อเห็นแววตาดุของนาง แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาเดิน พี่ชายของเธอก็เดินลงมาเสียแล้ว
เมื่อพบผู้มาเยือนแกงส้มกลับรู้สึกแปลกใจอย่างบอกไม่ถูก ทำไมแกรนด์ต้องมาที่บ้านเขา เขาหันไปมองหน้าสมายเป็นเชิงถาม แต่คำตอบที่ได้กลับมาจากน้องสาวคือ หน้าตาบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ไม่สมกับชื่อสมาย ก่อนที่เธอจะยักไหลให้เขาเป็นคำตอบว่า ‘ไม่ทราบ’
“แกงมาพอดี มานั่งก่อนสิลูก” สโรชาร้องทักแกงส้ม ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปนั่งตามคำของมารดา สมายมองภาพเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างงุนงง ก่อนที่เธอจะตัดสินก้าวขาเดินหนีออกจากตรงนี้ แต่ก็ยังไม่ทันที่จะเดินจากไปตามความคิด มารดาของเธอก็ขัดไว้เสียก่อน
“สมาย!! ลูกมานั่งนี่สิลูก” หญิงสาวจำต้องหันหลังกลับมานั่งตามคำขอของมารดา
“คุณแม่เรียกแกรนด์มาที่บ้าน มีอะไรหรือเปล่าคะ” แกรนด์เริ่มเปิดประเด็น
“แม่คิดถึงหนูน่ะลูก แล้วก็มีเรื่องจะคุยด้วยนิดๆหน่อยๆ” สโรชาตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แกรนด์เองก็เช่นกัน จะมีก็แต่สองพี่น้องที่ยังงงไม่หายกับการมาของแกรนด์ สองพี่น้องนั่งมองมารดาและแกรนด์สนทนากันอยู่พักใหญ่ ก่อนมารดาจะหันมาพูดกับแกงส้ม
“แม่จะให้ลูกกับหนูแกรนด์หมั้นกันน่ะลูก” สโรชาหันไปพูดกับลูกชายของนาง
เพล้ง!!!!!!!
แก้วน้ำในมือของสมายหลุดร่วงออกจากมือทันทีที่สิ้นเสียงผู้เป็นมารดา ‘นี่มันเรื่องอะไรที่มารดาของเธอจะให้พี่ชายเธอหมั้นกับยัยเจ้นี่’ หญิงสาวตกใจมากกับการตัดสินใจของมารดา เธองงไปหมดว่ามารดาของเธอตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ ไหนพี่แกงบอกไม่มีอะไรกับยัยนี่ไง สมายและแกงส้มสบตากันด้วยความตกใจ
“ผมไม่หมั้น” แกงส้มโพล่งขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์โมโห
บุคคลทั้งสามคนที่เหลือต่างมองแกงส้มด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกันออกไป สมายมองพี่ชายที่ลุกขึ้นปฏิเสธการหมั้นก่อนที่เธอจะแอบอมยิ้มออกมาอย่างพอใจ แกรนด์มองแกงส้มด้วยอารมณ์ขุ่นเคืองเพราะถูกหักหน้า ส่วนสโรชามองลูกชายด้วยแววตาดุดัน แม้ทุกครั้งเธอตามใจลูกๆเสมอ แต่ครั้งนี้เธอจะไม่ยอม
“พรุ่งนี้แม่จะเข้าไปคุยกับคุณแม่ของหนูนะจ้ะหนูแกรนด์” สโรชาไม่ใส่ใจคำปฏิเสธของลูกชาย นางหันกลับไปคุยกับแกรนด์ต่อราวกับว่าเรื่องนี้ไม่มีใครขัดนางได้
“ลูกจะไม่ยอมให้พี่หมั้นเด็ดขาด” สมายโพล่งขึ้นมาอีกคน เธอจะไม่ยอมเสียพี่ชายของเธอให้ยัยเจ้หน้าขาวนี่เด็ดขาด
“เรื่องนี้ลูกไม่มีสิทธิตัดสินใจ” สโรชาหันมาพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด สมายอ้าปากค้างกับประโยคที่เธอได้รับจากมารดาของเธอ ก่อนจะเหลือบไปเห็นสายตาที่ยั่วโทสะราวกับผู้ชนะของแกรนด์ที่ส่งตรงมาให้กับเธอ
“นั่งลง!!” สโรชาสั่งลูกของนางทั้งสองคนให้นั่งลง แต่สมายกลับไม่สนใจคำสั่งของมารดา เธอตัดสินใจเดินออกจากที่ตรงนั้นอย่างเสียมารยาท “โอ้ย!!” เธอเผลอไปเหยียบเศษแก้วที่ตกแตกด้วยฝีมือของเธอเองเมื่อครู่ แต่หญิงสาวกลับไม่ใส่ใจมันสักเท่าไหร่แม้จะเจ็บจนเลือดออกก็ตาม หญิงสาวตัดสินใจเดินต่อขึ้นไปบนห้องของตนเอง แกงส้มมองตามสมายด้วยความเป็นห่วง เขาตั้งใจจะเดินตามเธอไปแต่ถูกมารดารั้งเขาไว้เสียก่อน
“แกง!!!”
“ผมจะไปทำแผลให้น้อง” แกงส้มหันไปพูดกับมารดาคิ้วขมวด ด้วยหวังว่านางจะยอมปล่อยให้เขาไปดูแลเธอ แต่เปล่าเลย มารดาของเขากลับสั่งให้แม่บ้านขึ้นไปดูแลสมายแทนเขา
“ลูกพาหนูแกรนด์ออกไปช้อปปิ้งและทานข้าวเย็นข้างนอก ส่วนน้องเดี๋ยวแม่จะดูแลเอง” สโรชาออกคำสั่งกับลูกชาย ด้านแกรนด์…เธอมองแกงส้มด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ เธออยู่ตรงนี้ทำไมเขาไม่สนใจเธอ เขากลับสนใจแต่ยัยเด็กนั่น
“ไปได้หรือยังคะแกง!” แกรนด์คว้ากระเป๋าหรูของเธอขึ้นสะพายก่อนจะลุกขึ้นยืน หวังจะรบเร้าชายหนุ่มให้รีบไปกับเธอ
“คุณอยากจะไปไหนเชิญคุณไปคนเดียวเถอะ ผมขอตัว” แกงส้มพูดออกมาอย่างเหลืออด เวลานี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าสมายอีกแล้ว แม้สิ่งที่เขาทำเป็นการหักหน้าผู้หญิงทั้งคู่ก็ตาม สมายบาดเจ็บ ทำไมมารดาไม่สนใจเธอบ้าง เขาตัดสินใจเดินตามสมายขึ้นไปบนห้อง โดยไม่สนใจเสียงเรียกจากหญิงสาวทั้งสองคนที่เหลือ
สมายประคองร่างของตัวเองมาจนถึงห้องนอน หญิงสาวนั่งลงบนเตียงก่อนจะก้มลงมองเท้าที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด เธอพยายามเอาทิชชูเช็ดเลือดออกอย่างทุลักทุเล เธอเกลียดเลือดเป็นที่สุด
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณหนูคะป้าทำแผลให้ค่ะ” แม่บ้านเดินเข้าในห้องพร้อมกับกล่องยา
“ไม่เป็นอะไรค่ะป้า เดี๋ยวมายทำเองค่ะ ป้าออกไปเถอะค่ะ” สมายพูด
“แต่…”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ยังไม่ทันที่ป้าแม่บ้านจะพูดอะไรต่อ หญิงสาวก็พูดแทรกเสียก่อน ทันทีที่แม่บ้านเดินออกไป สมายก็นั่งมองอุปกรณ์ทำแผลอย่างลังเลใจเธอหยิบแอลกอฮอล์ขึ้นมาดูก่อนจะเอามันกลับเข้าไปเก็บไว้ที่เดิม ก็เธอกลัวเจ็บนี่
“สมาย”
“พี่แกง” แกงส้มมองน้องสาว ก่อนจะตรงไปดูบาดแผลของเธอ เขาบรรจงคว้าเท้าของเธอ หวังจะทำแผลให้กับเธอ
“พี่จะทำอะไรคะ” สมายถามอย่างตกใจเมื่อเห็นแกงส้มหยิบขวดแอลกอฮอล์ที่เธอเพิ่งเก็บมันไปให้ไกลจากตัวเธอเมื่อครู่ขึ้นมา
“ก็ทำแผลให้น้องน่ะสิ” แกงส้มตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน สิ้นเสียงแกงส้ม สมายรีบชักเท้าหนีทันที ผู้เป็นพี่ชายมองน้องสาวอย่างเอ็นดู เขารู้ว่าเธอกลัว
“พี่สัญญาว่าจะทำอย่างเบามือที่สุด” แกงส้มพูดออกมา เพื่อให้เธอหมดความกังวล สมายจึงยอมส่งเท้ากลับไปให้เขาทำแผลให้แต่โดยดี
“เจ็บมากมั้ยคะ?” แกงส้มถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ตลอดเวลาของการทำแผล สมายลืมความเจ็บปวดไปอย่างหมดสิ้น เธอได้แต่มองใบหน้าของชายหนุ่มตรงหน้า เขาคือคนที่รักและอยู่เคียงข้างเธอเสมอมา เขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหนเลยแม้สักครั้ง เธอจะต้องเสียเขาให้กับผู้หญิงคนนั้นจริงๆเหรอ เธอคงทนไม่ได้ หยาดน้ำใสๆในตาหลั่งไหลออกมาโดนแขนของคุณหมอจำเป็น จนทำให้เขาที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำแผลให้กับเธออยู่นั้นถึงกับตกใจ แกงส้มเงยหน้ามองคนไข้ ที่หน้าสวยๆบัดนี้ถูกปกคลุมไปด้วยหยาดน้ำตาทั้งสิ้น
“สมาย!!” ชายหนุ่มอุทานเสียงเบาหวิว เขาตกใจที่เห็นเธอเป็นเช่นนี้
“พี่แกง ฮือออ” สองหนุ่มสาวโผลเข้ากอดกันและกัน หญิงสาวสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเนิ่นนาน
“พี่อย่าทิ้งน้องนะ…พี่ห้ามหมั้นนะ!!” สมายพูดทั้งๆที่ยังกอดเขาอยู่ เธอกลัวการที่จะสูญเสียเขาไป แกงส้มไม่ตอบอะไร เขาเพียงแต่กระชับกอดนั้นให้แน่นขึ้น และยกมือลูบศรีษะเธอเป็นการปลอบใจ
หลังจากที่แกรนด์กลับออกไป สโรชาแอบตามแกงส้มขึ้นมา เขามองเหตุการณ์นี้อยู่สักพัก ก่อนที่นางจะตัดสินใจขั้นเด็ดขาดด้วยตัวของนางเอง เรื่องทั้งหมดจะจบลงด้วยดี ทุกฝ่ายจะต้องมีความสุข
“คุณคะ ฉันหวังว่าสิ่งที่ฉันตัดสินใจทำคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคนนะคะ” สโรชาพูดออกมา หวังว่าสามีของเธอจะได้ยินและรับรู้ในสิ่งที่เธอกล่าว ก่อนจะเดินจากมา
เช้าวันต่อมาเป็นอย่างเช่นเคย แกงส้มและสมายต้องออกมาทำงานพร้อมกัน แต่ที่แปลกไปจากทุกวันคือ วันนี้หญิงสาวไม่สามารถเดินได้อย่างปกติเหมือนเช่นทุกวัน สาเหตุมาจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เธอพยายามประคองร่างของเธอลงมาจากชั้นสองของบ้านอย่างทุลักทุเล
“มานี่” แกงส้มที่เพิ่งเดินตามหลังออกมาเห็นดังนั้น เขาเข้าไปช่วยประคองร่างบางของเธอจนลงมาข้างล่างได้อย่างสำเร็จ
“แม่ว่า…วันนี้ลูกไม่ต้องออกไปทำงานหรอกลูก” สโรชากล่าวกับลูกสาว
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่อยากอยู่บ้าน” สมายพูดออกมาโดยไม่สบตามารดา เธอยังไม่หายเคืองมารดาของเธอสักเท่าไหร่ สโรชาก็เพียงแต่มองลูกสาวนิ่งๆ ก่อนจะนั่งประจำตำแหน่งเดิมที่โต๊ะทานข้าว
@starbuck
“นายนัดฉันออกมามีอะไรหรือเปล่า” สต๊อปพูดกับแคนหลังจากยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม
“คิดถึง!!” แคนส่งเสียงออดอ้อนให้หญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับสายตาทะเล้นนั่น
“แหวะ”
“ไม่คิดถึงแคนบ้างเหรอต๊อป” แคนยังคงลูกอ้อนไว้อีกครั้ง
“นายไม่สบายหรือเปล่าเนี่ย” หญิงสาวก้มหน้าก้มตา เธอพยายามจะซ่อนหน้าแดงๆนั่นจากสายตาชายหนุ่ม
“เธอเขินเหรอ แหน่ะๆ ต๊อปเขินแคนเหรอ” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวทันทีที่เห็นแก้มแดงๆของเธอ
“นายมีเรื่องอะไรรีบพูดมาเลย ฉันรีบ!!” สต๊อปไม่ตอบชายหนุ่ม แต่เธอกลับเอ็ดเขาแทน
“ฉันมีเรื่องจะปรึกษาเธอ”
“ว่ามาสิ” สต๊อปพูดพร้อมพยักหน้ารับ ก่อนจะนิ่งฟังเขา
แคนตัดสินใจเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของแกงส้มและสมายให้หญิงสาวฟังทั้งหมด ก่อนจะพูดต่อ
“จริงๆเรื่องนี้ไอ้แกงมันขอไว้ว่าห้ามเล่าให้ใครฟัง แต่แคนอึดอัดจะแย่” แคนอธิบายให้สต๊อปฟัง ซึ่งเหตุผลที่แท้จริงของเขา คือเขาไว้ใจเธอ
“แล้วยัยเด็กนั่นน่ะ คิดยังไงกับพี่ชายตัวเอง” สต๊อปถามออกไป ชายหนุ่มได้แต่ส่ายหัว
“หวังว่าเธอจะไม่นอกใจพี่ชายฉันนะ” สต๊อปบ่นออกมาตามความคิดเบาๆคนเดียว แต่ชายหนุ่มตรงหน้าได้ยินชัดเจน
“แคนว่าต๊อปสบายใจแทนพี่ชายต๊อปได้เลย เพราะสมายยังไม่รู้เรื่องนี้”
“นี่นายจะบอกว่ายัยเด็กนั่น ไม่รู้อย่างงั้นเหรอว่าแกงส้มไม่ใช่พี่ชายของเขาอ่ะ” สต๊อปถามไปอย่างอึ้งๆ
เม้น เม้น ให้ฉันได้มั้ยเธอ ทุกครั้งที่ได้เจอ อยากแต่งย๊าวยาววว
5555 ยังโสดโสด เอ้ย ยังอยาก อยาก อยากได้เม้น
ก็อยาก อยาก อยากจะเห็น คนเม้น เม้น เธอใช่มั้ย
ที่ฟ้ามาโปรด ฟ้ามาโปรด !!!!
ความคิดเห็น