ความฝันที่บอกใครไม่ได้

ลำดับตอนที่ #2 : งงอยู่เหมือนกัน ว่ามันมายังไง

โรงอาหาร..
"เพราะนาย.. เพราะนายคนเดียว อย่าให้เจอนะ" ร่างสูงบ่นออกมาอย่างอาฆาต..
"เพราะชั้นเหรอ? รอน" แฮร์รี่ถามอย่างซื่อๆ.. คำถามของเพื่อนทำเอารอนถึงกลับเซ็งไป..
"จะบ้าเหรอ? แฮร์รี่ มันจะเป็นนายไปได้อย่างไงเล่า? นายนี้ก็ถามแปลก" ..คราวนี้.. คำตอบของรอนก็ทำเอาแฮร์รี่เซ็งไปเหมือนกัน..
"อ้าว.. ก็นายบอกว่า.. [เพราะนาย.. เพราะนายคนเดียว] แล้วนายก็มองหน้าชั้นอ่า .. จะให้ชั้นคิดอย่างไงล่ะ?" แฮร์รี่แจง..
คำชี้แจงของแฮร์รี่ทำเอารอนนึกขึ้นมาได้ว่า.. เพื่อนของเขาไม่ได้รู้เรื่อง.. เรื่องเมื่อวานเลย..
พอคิดได้อย่างนั้น.. รอนก็ได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแห้งๆเพื่อเป็นการขอโทษไปในตัว..
"เออน่ะ.. เพื่อนชั้น ทำไปได้ .. เออ.. ว่าแต่.. เฮอร์ไมโอนี้หาายไปไหนอ่า? ตั้งแต่เช้าแล้ว" แฮร์รี่เสเปลี่ยนเรื่องไป..
"เออ.. ใช่ ชั้นเองก็ไม่เห็นนะ .. ว่าแต่นายมีธุระอะไรกับเฮอร์ไมโอนี้รึเปล่า?" ..รอนถามอย่างงงๆ..
"ก็ศาสตราจารย์ดัมเบิ้ลดอร์ให้หาอ่ะ .. ตั้งแต่เช้าแล้ว .. หาอย่างไงก็หาไม่เจอ" ..แฮร์รี่ได้แต่บ่นอย่างเซ็งๆ..
รอนก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่าง.. ไม่รู้อะไรเลย..

ป่าต้องห้าม..
"โอ้ย!! เจ็บนะเว้ย! นี้นายจะพาชั้นไปไหนเนี่ย? มัลฝอย" ร่างบางตะคอกใส่อย่างเหลืออด หากแต่ร่างสูงกลับไม่สนใจ..
เขาเอาแต่รั้งแขนร่างบางให้วิ่งตามอย่างไม่เต็มใจ ครั้งร่างบางจะสะบัดหนี.. เขาก็กดข้อมมือลงที่ข้อมือของหญิงสาวทันที..
"โอ้ย!! เจ็บ" ร่างบางบ่นอีกครั้ง.. หากแต่คราวนี้ร่างบางสะบัดแรงไปหน่อย..
และเนื่องจากร่างบางสะบัดแขนออกห่าง เลยทำให้ร่างสูงได้แต่กระชากแขนกลับมาเพื่อไม่ให้ร่างบางอยู่ห่างนัก..
เลยกลายเป็นว่า.. ร่างทั้งสองร่างพากับล้มลงอย่างรวดเร็ว ภายในเวลาอันสั้น..
"ว้าย!/เฮ้ย!" ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกัน.. ทั้งสองจ้องหน้ากันนิ่งๆ เวลาดูเหมือนจะผ่านไป.. นานแสนนาน..
แกร็บ! เสียงเหยียบใบไม้แห้งบวกกับแสงของไฟฉายจากมุมหนึ่งทำเอาร่างบางสองร่างที่ทับกันอยู่ตีตัวออกจากันอย่างรวดเร็ว..
"นั้นใครนะ? ใครอยู่ตรงนั้น?" เสียงทุ้มๆจากชายร่างยักษ์ร้องดังมาจากอีกฝั่งของป่า..
ทำเอาเฮอร์ไมโอนี้กับมัลฝอยรีบหันมามองหน้ากันแทบจะทันที.. ทั้งสองมองหน้ากันอยู่อย่างนั้น.. ก่อนที่เฮอร์ไมโอนี้จะนึกขึ้นได้ก่อน..
เธอพูดว่า..
"ครั้งนี้นายเป็นหนี้ชั้น.. เดรโกมัลฝอย .. ไปจากที่นี้ซะ.. จะได้ไม่เดือดร้อน" ร่างบางเอ่ยขึ้น
มัลฝอยได้แต่มองหน้าหญิงสาวตรงหน้า.. ความรู้สึกบางอย่างเปลี่ยนไป..
"บ้าน่า" เขาบ่น..
"อะไร?" หญิงสาวถาม มัลฝอยได้แต่หันหน้าไปทางอื่น
"เปล่า.. ชั้นแค่.. บ่นกับตัวเอง" ก่อนจะรีบวิ่งไปอีกทาง
ร่างบางเลยได้แต่ยืนงง..
"นั้นใครน่ะ? ออกมานะ" เสียงของชายคนนั้นดังขึ้นอีกครั้ง ร่างบางจึงรีบตีสีหน้าปกติทันที
"หนูเองค่ะ แฮกริด .. หนูอยู่ทางนี้ค่ะ" เสียงใสของหญิงสาวร้องตะโกนออกเรียกชายร่างยักษ์..
หากแต่เธอไม่รู้เลยว่า.. เสียงที่เธอตะโกนออกไปนั้นสามารถรั้งร่างสูงที่กำลังวิ่งหนีให้ชะงักลงได้..
เขาหันกลับมาจากทางเดิมที่เขาเพิ่งวิ่งหนีมา.. พลางคิดไปว่า.. หญิงสาวจะอ้างกับนายร่างยักษ์นั้นว่าอะไร?
"เธอนะเธอ.. เฮอร์ไมโอนี้ .. โอ้ย!! แล้วชั้นไปสนใจเธอทำไมเนี่ย?" ก่อนจะตบหัวตั