คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 พ่อนะพ่อ
ปังๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆ
“พี่จินอูๆๆๆๆ เปิดประตูหน่อยเกิดเรื่องใหญ่แล้ว “เสียงแทฮยอนเอะอะโวยวายอยู่หน้าประตูห้อง
เห้ออ เกิดเรื่องอะไรแต่เช้าหล่ะเนี่ยผมวางหนังสือเล่มโปรดลง และเดินไปเปิดประตู
“มีอะไร ทำไมต้องเสียงดังด้วย “ผมพูด และมองดูสีหน้าน้องชายที่ทำหน้าตาตื่นเหมือนเจอผี
“ผู้ชาย มีผู้ชายตัวใหญ่มาบ้านเรา4คน เขาถามหาพ่อด้วยอ่ะพี่ น่ากลัวมากๆ”
“อ่าว แล้วพ่อไปไหน ไปเรียกพ่อสิ เรียกพี่ทำไม” ผมล่ะงง
“ก็พอผู้ชายพวกนี้มา พ่อก็หนีออกทางหลังบ้านไปเลย ผมเลยมาหาพี่ รีบลงไปดูก่อนเร็ว”
น้องชายรีบคว้ามือผมให้รีบลงไปชั้นล่างของบ้าน เมื่อผมลงมาชั้นล่าง ก็เห็นผู้ชาย 4คน ใส่แว่นดำ สูทดำ(นี่เขาจะไปงานศพหรอ?? ) นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก น่ากลัวจริงๆอย่างที่แทฮยอนพูดเลยแหะ
“เอ่อออ พวกคุณเป็นใครหรอครับ “ผมถามออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ โดยมีน้องชายหลบอยู่ด้านหลัง
“พวกเรามาตามหา คิมซูจอง เขาอยู่บ้านหลังนี้ใช่มั้ย” ชายชุดดำคนหนึ่งพูด
“ครับ เขาเป็นพ่อของเรา มีอะไรหรือเปล่าครับ “
ต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆเลย หนึ่งในผู้ชายชุดดำ หยิบกระดาษหลายๆแผ่น เหมือนเป็นเอกสารสัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละออกมา แล้วยื่นให้ผม
“พ่อของพวกเธอติดหนี้เจ้านายเราอยู่ 10ล้าน”
“ห้ะ อะไรนะ ”
ผมและแทฮยอนตะโกนด้วยความตกใจโดยไม่ได้นัดหมาย ผมรู้สึกหูอื้อๆไงมีรู้
“บอกให้พ่อของพวกนายไปหาเจ้านายเราให้เร็วที่สุด หึหึ ไม่งั้นพวกเราคงต้องยึดของในบ้านหลังนี้เป็นดอกเบี้ย “
พูดจบ พวกเขาหยิบนามบัตรใส่มือผม แล้วเดินออกจากบ้านไป
“พี่จินอู เราจะทำยังไงดี” แทฮยอนเขย่าแขนเสื้อผม ตอนนี้สมองผมรู้สึกประมวลโปรแกรมไม่ทัน ผมกำเอกสารในมือไว้แน่น นั่นสิผมควรจะทำยังไงเงินสิบล้านหาไม่ใช่ง่ายๆ
“เราคงต้องรอให้พ่อกลับมาก่อน แล้วค่อยว่ากันพี่จะขึ้นห้องนายปิดประตูให้เรียบร้อยนะ ถ้าพ่อมาแล้วไปเรียกพี่ด้วย “
ผมถือเอกสารเดินขึ้นบันไดเหมือนคนวิญญาณออกจากร่าง ผมนั่งบนเตียงนุ่มนี่อยู่หลายนาทีก่อนจะเริ่มเปิดเอกสารดังกล่าวอ่าน ในเอกสารเขียนข้อมูลวันเดือนปีที่กู้ยืมอย่างชัดเจน จำนวนเงินก็ชัดเจนด้วยเช่นกัน
“พี่ๆ พ่อกลับมาแล้ว”เสียงน้องชายตะโกนมาจากชั้นล่าง”
ที่ผมอยากเจอพ่อตอนนี้ผมไม่ได้โกรธเขาหรอกนะ แต่แค่อยากถามอะไรหลายๆอย่างให้แน่ใจจะได้หาวิธีแก้ไขป้ญหานี้ถูก พ่อต้องมีเหตุผลสักอย่างสิ
“พ่อ “ ผมมองพ่อด้วยสายตาที่เป็นเชิงคำถาม แล้วเหมือนพ่อจะรับรู้มัน
“จินอูอา แทฮยอนนา พ่อขอโทษ พ่อผิดไปแล้ว พ่อไม่รอบคอบเอง พ่อแค่จะเอาเงินไปช่วยกอบกู้บริษัทของแม่ แต่มันก็ไม่ดีขึ้น พ่อมันโง่เรื่องธุรกิจ ทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง พ่อคิดว่าพ่อจะรับมือคนเดียวไหว พ่อแค่อยากให้ลูกสบาย” พ่อพูดทั้งน้ำตา
“พ่อไม่ต้องแก้ตัวเลย ทำไมพ่อทำอะไรไม่บอกพวกเรา พวกเราโตแล้วนะ ทำไมต้องยืมเงินมามากมายขนาดนั้น พวกเราจะสบายได้อย่างไง สุดท้ายเราก็ต้องลำบากอยู่ดี เพราะหนี้สิบล้านเราจะใช้ยังไง” แทฮยอนพูดด้วยความโมโห
“แทฮยอนนายใจเย็นหน่อยสิ นั่นพ่อเรานะ พ่อรู้สึกผิดแล้วเรามาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงต่อไป แต่พ่อครับ คราวหลังมีอะไรพ่อต้องบอกพวกเรานะ เรามีกันอยู่แค่นี้ พ่อจะเหนื่อยคนเดียวไม่ได้ เข้าใจนะครับ”
เราสามคนพ่อลูกนั่งกอดกันทั้งน้ำตา มันทำให้ผมคิดถึงแม่ เพราะแม่มาล้มป่วยละจากไปเมื่อสี่ปีที่แล้วทำให้พ่อต้องดูแลพวกเราและบริษัท แต่เพราะพ่อไม่มีความรู้ด้านนี้เลยทำให้บริษัทต้องล้มไปในที่สุด พ่อซึ่งถนัดด้านการทำอาหารที่สุด จึงไปทำงานเป็นเชฟในโรงแรมเราจึงอยู่ดีกินดี
“งั้นพรุ่งนี้พ่อจะลองไปคุยกับเจ้าหนี้ของพ่อดูว่าเลื่อหรือมีทางไหนให้เราใช้หนี้ได้บ้าง”
“งั้นผมไปด้วย” ผมรีบพูดเพราะไม่คิดจะให้พ่อไปคนเดียวอยู่แล้ว
“แทไปด้วยนะ” แทฮยอนพูดพร้อมยกมืออาสาไปอีกคน
"ว้าว ดีจังไปกันเยอะๆจะได้ช่วยกันคิด ช่วยกันวิ่งหนี " เพราะคำพูดของผมทำให้เสียงหัวเราะกลับมาอีกครั้ง
“เย็นนี้ลูกๆอยากกินอะไรดี พ่อจะทำของโปรดลูกละกันนะเป็นการไถ่โทษ ไม่รู้ว่าจะมีใครอยากกินมั้ย”
“กินครับๆ” ผมและน้องพูดพร้อมกันอีกครั้ง เพราะพ่อพวกเราน่ารักอย่างนี้แหละครับ พวกเราไม่เคยแม้แต่ทะเลาะกันแรงๆ และผมคิดว่าทะเลาะกันไปเงินสิบล้านคงไม่งอกขึ้นมาหรอกจริงมั้ยฮะ ถึงแม้ว่าวันนี้เราจะเจอเรื่องร้ายๆแต่ผมเชื่อว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกัน
*พระเอกเรายังไม่ออกมาตอนนี้น้าา แบบให้พี่น้องดราม่าแปป *
ความคิดเห็น