คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 เงื่อนไข
และแล้ววันนี้ก็มาถึง ผมหยิบนามบัตรสีเทาที่ชายชุดดำยัดใส่มือผมขึ้นมาดู
“ประธานหยางฮยอนซอก” คนนี้สินะที่ผมจะต้องไปเจอในวันนี้
“พี่จินอูๆ เสร็จยัง พร้อมมั้ย” แทฮยอนผลักประตูเข้ามาถามผม
“อืม เสร็จละไปกันเถอะ ”ผมหยิบกระเป๋าเอกสาร และนามบัตรใบนั้นติดตัว
“พี่จินอู ผมขอดูนามบัตรหน่อยดิ เผื่อผมรู้ว่ามันอยู่ที่ไหนเพราะพี่พาไปผมกลัวหลงอ่ะ”
ผมทำปากยู่ใส่น้องแล้วยื่นนามบัตรให้ไป ก็จริงอยู่ที่ผมหลงบ่อย แต่พูดอย่างนี้มันน่าจับกดน้ำจริงๆน้องชายใครเนี่ย
ไม่นานเราก็มาถึงหน้าตึกๆหนึ่ง นับว่าเป็นบริษัทที่ใหญ่มากๆเลย เป็นตึกที่ถูกออกแบบมาอย่างดีเลยทีเดียว พนักงานที่ทำงานที่นี้ดูไฮโซ เมื่อผมเดินเข้าตึกผมรีบตรงไปที่ฝ่ายประชาสัมพันธ์
“ผมมาขอพบประธานหยางครับ” ผมยิ้มให้กับพนักงานหลังพูดจบ
“นัดไว้รึเปล่าคะ” หญิงสาวถามกลับพร้อมรอยยิ้ม
“อ๋อ ไม่ได้นัดไว้นะครับแต่เขาบอกว่าให้เข้ามาหาวันนี้ได้อ่ะครับ”
“งั้นรอสักครู่นะคะ ดิฉันขอประสานงานกับเลขาส่วนตัวของท่านก่อนค่ะ”
“ครับ” ผมเดินกลับมานั่งข้างๆพ่อ
“พี่จินอูแล้วถ้าเค้าไม่ยอมให้เราผ่อนอ่ะพี่เราจะทำไงดี “
“คือพี่ยังไม่ได้คิดถึงตอนนั้นเลยอ่ะ”ผมนิ้มเจื่อนๆให้น้องชาย
“คุณคิมซูจองคะ ประธานให้เข้าพบได้ค่ะ ตามดิฉันมานะคะ” พวกเราต่างมองหน้ากันไปมา ใจเริ่มหวั่นเหมือนจะมาออดิชั่นหรือแคสติ้งบทละคร ตอนนี้เราอยูหน้าประตูไม้สีหน้ำตาลเข้ม หรูหรา ไฮโซ บานใหญ่ ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอพร้อมถอนหายใจ ประตูบานนั้นถูกเปิดกว้าง เผยให้เห็นภายใจห้องที่หรูหรา แต่สิ่งที่สามารถดึงดูดผมตอนนี้ได้ดีคือคนที่อยู่บนเก้าอี้ราคาแพงนั้น เขาคือประธานหยางสินะ
“มาแล้วหรอ หึ นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว “ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงใจดี??
“คะ ครับ” พ่อผมตอบเสียงสั่น
“แล้วนั่น พาลูกสาวมาด้วยหรอ หน้าตาน่ารักเชียว” ผมกับน้องมองหน้ากับด้วยความงง
แต่ก็เป็นเรื่องปกติไปซะละเพราะส่วนใหญ่มีแต่คนทักว่าเราเป็นเด็กผู้หญิงมาตั้งแต่เด็กๆ
“คือ พวกเขาเป็นลูกชายผมครับ” ประธานคนนั้นถึงกับเงยหน้าขึ้นมามองลอดหมวกอีกครั้ง
“อ่า จริงสิผู้ชายจริงๆด้วย เรามาเข้าเรื่องดีกว่า เรื่องเงินนั่น“
“พวกเรายังไม่มีครับตอนนี้” พ่อผมพูด
“อะไรนะ ยังไม่มี แล้วมาทำไม”เขาตะคอกเสียงดัง พร้อมมือที่ตบลงไปบนโต้ะทำงานของเขาทำให้พวกเราสามคนตกใจ จนผมพูดอะไรไม่ออก
“คะ คือพวกเรา จะมาขอผ่อนเป็นรายเดือนอ่ะครับ” แทฮยอนพูดแทนผม
“โถ่เด็กน้อย เงินสิบล้านผ่อนเป็นเดือนชาติไหนจะหมด ฉันไม่แก่ตายก่อนหรอห้ะ”
พวกเราก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตากะประธานหยางคนนั้นเลย ถึงว่าล่ะมีแต่คนเกรงกลัวตอนแรกก็หลงเข้าใจว่าเป็นคนใจดี คนเรานี่มองภายนอกไม่ได้เลยนะ ผมคิดในใจ
“พวกนายทำให้ชั้นหงุดหงิดนะรู้ตัวมั้ย”เขานั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง
ก้อกๆๆ
“ขออนุญาตครับท่าน“
ชายคนนั้นรีบเดินเข้ามาหาประธานหยางแล้วกระซิบกระซาบอะไรกันก็ไม่รู้ แต่น่าจะเป็นเรื่องดี เพราะทำให้ประธานหยางคนนั้นเริ่มคลี่ยิ้ม เรื่องอะไรนะ?
“สงสัยวันนี้เป็นวันดีของพวกนาย ชั้นมีข้อเสนอในการใช้หนี้สิบล้าน “
“อะไรหรอครับ” ผมพูดอย่างรวดเร็ว
“ชั้นต้องการให้นายตามหาคนสามคน ให้ชั้น “ เขาพูดพร้อมมองหน้าผม ตามหาคนหรอมันง่ายมากเลยคนพวกนั้นเป็นใครกันมีค่าสิบล้านเลยหรอ ใครกันนะ
“ได้สิครับ เขาเป็นใครหรอครับ”
“พวกนายแค่ตามหาเค้าไม่จำเป็นต้องรู้หรอกว่าเขาเป็นใคร”
“แล้วผมจะตามหาเขาได้ยังไง คุณมีรูปพวกเขาใช่มั้ย”
“มี แต่เป็นรูปเมื่อ15ปีที่แล้ว”
“ห้ะ” ผมนี่อึ้งเลยครับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ผมมองหน้าแทฮยอนกับพ่อเชิงถามว่าจะเอายังไงกันดี ผมว่าผมต้องใช้เวลาคิดสักวัน สองวัน สามวัน สี่….
“พวกเธอจะรับข้อเสนอนี้มั้ย”
“เอ่อะ คือ ผมขอกลับไปคิดได้มั้ยครับ นี่มันยากพอๆกันเลยนะฮะ”
“คิดหรอได้สิ ถ้าตัดสินใจได้ให้โทรไปที่นามบัตรนี้นะ” เขาพูดพร้อมยื่นนามบัตรอีกอันนึงมาให้
“งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ” พวกเราโค้งให้กับบุคคลที่อยู่ตรงหน้าก่อนเดินออกมา
ณ ร้านอาหาร
“ไม่ใช่ง่ายๆเลยนะพี่จินอู ที่จะหาพวกเขาเจอจากรูปตอนเด็กอ่ะ”แทฮยอนพูดขึ้น
“แต่มันก็คุ้มนะถ้าหาพวกเขาเจอ” เอะทำไมผมถึงพูดออกไปอย่างนั้นนะ เพราะผมไม่อยากให้พ่อทำงานหนักไปมากกว่านี้ไง
“มันยากนะลูก พ่อว่าพ่อจะขายบ้านหลังนี้ น่าจะได้หลายล้านอยู่”
“ไม่ได้นะพ่อ นี่มันบ้านที่พ่อกับแม่ช่วยกันสร้างขึ้นมานะ พวกเราไม่ยอมหรอก” เด็กดื้อแทฮยอนเถียงขึ้น
“พ่อไม่ต้องห่วงนะเรื่องนี้พวกเราจะจัดการเองพ่อไม่ต้องกังวลนะ “ผมพูดปลอบใจพ่อเพราะพ่อเป็นคนขี้กังวล ผมไม่อยากให้พ่อคิดมาก ผมตัดสินใจได้ละ ผมจะทำ ผมต้องหาพวกเขาให้เจอ
อีกด้านหนึ่ง
เห้ยมาแล้วว
พวกเขามาแล้ววววว
กรี้ดดดดด เจ้าชายยยยย
ชั้นรอวันนี้มานานมากกกกก
เขายังหล่อเหมือนเดิมมั้ยอ่ะแก
เสียงเอะอะโวยวายและเสียงกรี้ดดังไปทั่วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ JYG UNIVERSE มหาลัยแห่งนี้มีเนื้อที่กว่า 20 ไร่ อยู่ใกล้ตัวเมืองแบ่งออกเป็นฝั่งชายหญิง เป็นมหาลัยที่ส่วนใหญ่ลูกคนรวยชอบเอามาฆ่าเวลาเพื่อเอาใบจบ เพราะคนพวกนั้นมีงานของตระกูลอยู่แล้วหรือไม่ก็เป็นมหาลัยสอนการเข้าสังคม ปาร์ตี้สังสรรค์ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก และที่มีเสียงดังนี่ไม่ต้องแปลกใจอะไร เพราะการปรากฎตัวของเจ้าชายประจำมหาลัยนั่นเอง
“แกกกก พี่ซึงฮุนหล่อมากเลยอ่า กรี้ดดดด “
“เจ้าชายน้ำแข็งทำให้ชั้นขนลุกทันทีที่เจอหน้าเลยอ่ะแก”
“มิโนใช่ย่อยนะแก ดูดิหล่อขึ้นทุกท่วงท่าเลยอ่ะ”
“เจ้าชายเปลวไฟกำลังทำให้พวกเราเร้าร้อน อ้ายยยย ชอบบบ”
“แกกก เจ้าชายสายลมซึงยุนยิ้มให้ช้านนนน ช้านจะเป็นลมม”
แม้เจ้าชายทั้งสามขึ้นลิฟท์ไปแล้วยังคงมีเสียงกรี้ดและเสียงพูดคุยเสียงดังอย่างไม่ขาดสาย
*อย่าเพิ่งเบื่อกันน้าาา เจ้าชายเริ่มโผล่มาละ 5555
รู้สึกตื่นเต้นแทนจินอู 5555 ไรท์บ้าคะ เอ้อ เรายังไม่บอกนะว่าใครเป็นพระเอกของเรื่องมันเป็นความลับ
ความคิดเห็น