คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 2 - ทำงานวันแรก
วันนี้เป็นวันแรกที่คัตสึกิมาทำงานเป็นโฮสต์วันแรก แค่มาวันแรกก็มีแขกจองตัวถึง5คน เหอะ! ความหล่อมันเป็นบาปจริงๆ
"คัตสึกิคุง เวลาว่างชอบทำอะไรหรอ" ตัวประกอบAถาม
"ห๊า! ทำไมชั้นต้องบอกพวกแกด้วย" คัตสึกิตอบ
"เอ๋ ไม่ได้หรอ" ตัวประกอบB เอ่ยด้วยความเสียดาย
"ถ้าอยากรู้ มันก็ต้องมีอะไรมาแลกให้มันสมน้ำสมเนื้อสิ"
คัตสึกิพูดพร้อมเชยคางของตัวประกอบAและยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ทำให้ในตอนนี้ตัวประกอบAหน้าเห่อร้อนและแดงยิ่งกว่าเชอรี่ซะอีก ส่วนพวกตัวประกอบคนอื่นๆก็พากันกรี๊ดวี๊ดว๊ายกับภาพที่เห็น
หลังจากหยอดพอหอมปากหอมคอคัตสีกิก็ปล่อยหน้าของตัวประกอบA และพิงโซฟาก่อนจะเอ่ยตอบคำถามแรกอย่างหน่ายๆ
"เวลาว่างชั้นก็ฝึกกับบอดี้การ์ดนั่นแหละ"
"คัตสึกิคุงไม่พักเลยหรอ คงเหนื่อยแย่เลย" ตัวประกอบC พูดด้วยความเป็นห่วง
"เหอะ มันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำอยู่แล้วน่ะนะ" คัตสึกิแค้นหัวเราะก่อนที่จะตอบ
"คัตสึกิคุงเท่สุดๆไปเลย!"
เหล่าตัวประกอบทั้งหลายเอ่ยชมและคัตสึกิก็ชูคอรับคำชมนั้นอย่างเต็มใจ เพราะทั้งหมดนั่นล้วนเป็นความจริง
แต่ยิ้มรับได้ไม่นานคัตสึกิก็ต้องมาสนใจก้อนเหลืองๆที่มาพร้อมกับตุ๊กตากระต่ายสีชมพูที่ตอนนี้มานอนหนุนตักคัตสึกิ
"รับแขกเสร็จแล้วรึไง" คัตสึกิถาม
"อื้อ วันนี้หมดแล้วล่ะ เค้าง่วงอ่า" มิตสึคุนิตอบ
"ก็นอนซะสิ แล้วมากวนชั้นทำไม ชั้นยังไม่ว่าง"
คัตสึกิบ่น แต่ก็ลูบหัวมิตสึคุนิที่นอนหนุนตักตัวเองด้วยความย้อนแย้งแปลกๆ เรียกเสียงวี๊ดว๊ายจากสาวๆตัวประกอบที่นั่งร่วมโต๊ะ
"คัตจังร้องเพลงกล่อมเค้าหน่อยสิ เหมือนตอนเด็กๆงายยย" มิตสึคุนิเอ่ยขอ
ในตอนนี้บางคนที่รับแขกเสร็จแล้วก็เริ่มทยอยมายืนรอบๆโต๊ะของคัตสึกิ ไม่ใกล้จนรบกวนแต่ก็ไม่ได้ไกลจนไม่ได้ยินบทสนทนา
"คัตสึกิคุงร้องได้รึเปล่าจ๊ะ พวกชั้นก็อยากฟังคัตสึกิคุงร้องเพลงเหมือนกัน เนอะ" ตัวประกอบDเอ่ยขอพร้อมมีตัวประกอบคนอื่นๆพยักหน้าด้วยความเห็นด้วย
"ชิ! ก็ได้" คัตสึกิตอบรับด้วยความไม่สบอารมณ์
"เย่!" มิตสึคุนิร้องออกมาด้วยความดีใจ
คัตสึกิกระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะเริ่มร้องเพลง
There I was again tonight
Forcing laughter, faking smiles
คืนนี้อีกแล้วสินะ ที่ต้องถูกบีบให้หัวเราะ กับการฝืนยิ้ม
Same old tired, lonely place
เหนื่อยเหมือนเก่า กับที่ๆโดดเดี่ยวอ้างว้าง
Walls of insincerity, shifting eyes and vacancy
กำแพงของความไม่จริงใจ กลอกตาไปมาและความว่างเปล่า
Vanished when I saw your face
แต่มันหายไปหมด เมื่อฉันเห็นหน้าเธอ
All I can say is, it was enchanting to meet you
ที่ฉันพูดได้ทั้งหมดคือ ฉันดีใจมากที่ได้เจอเธอ
Your eyes whispered, "Have we met?"
ดวงตาของเธอกระซิบว่า "เราเคยเจอกันมาก่อนไหม?"
'Cross the room your silhouette
เงาของเธอจากอีกฟากของห้อง
Starts to make its way to me
ค่อยๆเลื่อนเข้ามาหาฉัน
The playful conversation starts
บทสนทนาที่ดูขี้เล่นก็เริ่มขึ้น
Counter all your quick remarks
ฉันตอบคำถามเธอทุกคำถามอย่างรวดเร็ว
Like passing notes in secrecy
เหมือนกับการส่งโน้ตลับๆ
And it was enchanting to meet you
และมันน่ายินดีจริงๆที่ได้พบเธอ
All I can say is, I was enchanted to meet you
ฉันพูดได้คำเดียวเลยว่าฉันหลงเสน่ห์เธอซะแล้ว
This night is sparkling, don't you let it go
คืนนี้ดวงดาวระยิบระยับมากมาย อย่าปล่อยให้มันผ่านไปเลย
I'm wonderstruck, blushing all the way home
ฉันชอบเธอแล้วสิเนี่ย หน้าแดงตลอดทางกลับบ้าน
I'll spend forever wondering if you knew
ฉันใช้เวลาตลอดชีวิตสงสัยว่าเธอรู้หรือยัง
I was enchanted to meet you
ฉันปลื้มจริงๆที่ได้เจอเธอ
ระหว่างที่คัตสึกิร้องเพลงกล่อมมิตสึคุนิเหมือตทุกคนหยุดทำทุกสิ่งหยุดคุยกันเพื่อที่จะฟังคัตสึกิร้องเพลง
และหลังจากที่คัตสึกิร้องจบสาวๆที่นั่งร่วมโต๊ะเตรียมจะปรบมือให้แต่ก็ต้องชะงัก เพราะคัตสึกิเอานิ้วชี้มาแตะที่ปากเพื่อสื่อความนัยว่าให้เงียบ
เพราะในตอนนี้มิตสึคุนินั้นหลับไปแล้ว คัตสึกิจึงเรียกให้ทาคาชิมาหา
"ทาคาชิ" คัตสึกิเอ่ยเรียกคนตัวสูง
"อืม"
ทาคาชิขานรับสั้นๆก่อนที่จะอุ้มมิตสึคุนิไปนอนดีๆ จากนั้นคัตสึกิจึงหันมาคุยกับแขกต่อ
"เอาล่ะ น่าเสียดายจังนะเนี่ยหมดเวลาของพวกแกแล้ว" คัตสึกิเอ่ยเมื่อมองไปที่นาฬิกาแล้วเห็นว่าหมดเวลาของแขกกลุ่มนี้แล้ว
"ตายจริง เสียดายจังชั้นอยากฟังคัตสึกิคุงร้องอีกซักเพลงจัง" ตัวประกอบE
"ใช่ๆ คัตสึกิคุงร้องเพลงเพราะมากเลยล่ะ" ตัวประกอบC
"ของดีมีไม่บ่อยหรอกนะ ถ้าอยากฟังก็มาหาชั้นอีกสิ" คัตสึกิตอบ
"ครั้งหน้าเราจะจองตัวของให้ได้แล้วจะมาฟังเธอร้องเพลงนะคัตสึกิคุง" ตัวประกอบA
"หึ จะรอแล้วกัน" คัตสึกิแสยะยิ้มก่อนจะตอบ
หลังจากนั้นแขกที่มาหาคัตสึกิก็เดินออกจากห้องไปเพราะถึงเวลาปิดคลับแล้ว โฮสต์ทั้งหมดจึงมารวมตัวกันที่โต๊ะที่คัตสึกินั่ง
"คัตสึกิเนี่ยร้องเพลงเพราะจังเลยน้า" คาโอรุพูด
"ของมันแน่อยู่แล้วเว้ย!" คัตสึกิยืดอกรับคำชม
‘ถ่อมตัวหน่อยก็ได้มั้้ง’ คงเป็นสิ่งที่่โฮสต์คนอื่นๆคิดในใจ แต่คัตสึกิหาสนใจไม่เขาหันไปพูดกับเคียวยะ
“เฮ้ย!ไอ้สี่ตา วันนี้มีแค่นี้ใช่ป่ะ กลับได้ยังอะ” คัตสึกิถามเคียวยะ
“กลับได้แล้วล่ะคัตสึกิคุง”
เคียวยะตอบ แต่ถ้ามองในแววตาของหนุ่มแว่นคนนี้จะเห็นถึงความหงุดหงิดของเจ้าตัวเพราะโดนตั้งฉายาแปลกๆให้โดยโฮสต์ใหม่แกะกล่องของชมรม
“ทาคาชิเตือนมิตสึคุนิด้วย พรุ่งนี้เจอกันที่บ้านชั้น10โมงอย่าสายล่ะ”
ก่อนจะออกจากห้องชมรมคัตสึกิไม่ลืมที่จะหันไปเตือนคนที่เคยสัญญาไว้ว่าจะช่วยฝึก เมื่อคนตัวสูงขานรับมาคัตสึกิจึงเดินออกจากห้องทันที
ระหว่างที่เดินมาได้ซักพักหลังจากที่ออกมาจากตึกเรียนแล้ว คัตสึกิจึงเอ่ยขึ้นมา
“พวกแกจะตามชั้นไปจนถึงตอนไหน” คัตสึกิเอ่ยถามเสียงเรียบเชิงข่มขู่
แต่ก็ไม่มีใครออกมาจากบริเวณที่คัตสึกิอยู่ คัตสึกิจึงจำเป็นต้องเอ่ยนามของคนที่เดินตามมาซึ่งคัตสึกิรู้มาตั้งแต่แรกว่ามีใครตามและพวกนั้นเป้นใคร
“ฮิคารุ คาโอรุ” คัตสึกิเรียกชื่อเพื่อนร่วมชั้นที่แอบตามเขามา
“แหม รู้ได้ยังไงล่ะเนี่ย” คาโอรุพูด
“เซนส์แรงสมกับที่รุ่นพี่ฮันนี่ชมจริงๆนั่นแหละ” ฮิคารุเอ่ยเสริม
“มีธุระอะไร” คัตสึกิเอ่ยถามทันที
“พวกเราขอไปบ้านนายด้วยสิ” แฝดฟุตาจิอินเอ่ยพร้อมกัน
คัตสึกิขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความไม่เข้าใจว่าอะไรของพวกมันวะแค่ขอไปบ้านจำเป็นต้องแอบเดินตามขนาดนี้เลยรึไง เมื่อเห็นว่าไม่มีปัญหาอะไรเพราะทั้งสองคนก็รู้ความลับอยู่แล้ว จึงพยักหน้าไป คู่แฝดเมื่อเห็นว่าคัตสึกิอนุญาตก็เข้ามานัวเนียคัตสึกิทันที
“แหม นึกว่าจะไม่ให้ไป จริงๆคัตสึกิก็ใจดีเหมือนกันนะเนี่ย” ฮิคารุพูดพร้อมลูบหัวคัตสึกิ
“น่ารักจริงๆเลยนะเนี่ยลูกแมวตัวนี้” คาโอรุพูดพร้อมเชยคางของคัตสึกิ
เพราะทั้งสองคนมาแตะเนื้อต้องตัวคัตสึกิมากเกินไป ทำให้คัตสึกิผงะไปทำให้ทำให้ถอยออกไปก้าวนึง แต่ก็ถอยไปชนกับฮิคารุ ทำให้แฝดคนพี่เผลอแอบดมหัวคัตสึกิไป
“อย่ามาจับนะโว้ย!!” คัตสึกิโวยวายเมื่ออยู๋ใกล้ชิดกับสองแฝดมากเกินไป
“คร้าบๆ ถอยแล้วคร้าบ” แฝดฮิตาจิอินพูดพร้อมกันพร้อมถอยออกมาจากคัตสึกิ
เมื่อทั้งสองคนถอยออกไปแล้วคัตสึกิจึงรีบเดินออกจากโรงเรียนเพื่อขึ้นรถที่คนที่บ้านส่งมารับ ทิ้งให้ฮิคารุและคาโอรุ มองแผ่นหลังของคัตสึกิที่ค่อยๆห่างไกลไป
‘ดุเหมือนแมวเลย’ คาโอรุคิดในใจ
‘กลิ่นเหมือนคาราเมลเลย’ ฮิคารุคิดในใจ
ทั้งสองคิดในใจก่อนที่จะพากันเดินออกจากบริเวณโรงเรียนเพื่อขึ้นรถที่คนที่บ้านส่งมารับ
*ยังไม่แก้คำผิด*
Talk;
มันสั้นๆนะตอนนี้ จริงๆตอนนี้ควรลงสัปดาห์หน้าแต่มาอัพไว้เนื่องในโอกาสวันเกิดของไรท์เองคับ วะฮะฮ่า
สามารถเข้าไปคุยกับไรท์เตอร์ได้ที่ทวิตเตอร์
@justinb00bie
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ♡
ความคิดเห็น