ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4...**
“อืมมมมมมมม” เสียงครางในลำคอดังสลับกับจูบดูดดื่มดังขึ้นเป็นระยะๆ
แอมเบอร์นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิม มีหญิงสาวในชุดสุดเซ็กซี่คุกเข่าลงคร่อมพรมจูบร่างข้างล่างอย่างดูดดื่ม
ชุดที่สั้นอยู่แล้วถูกเลิกขึ้นมาโดยมือจากร่างที่อยู่ด้านล่าง
เนื้อขาวๆ ถูกมือเรียวลูบไล้ด้วยความลุ่มหลง ก่อนจะเลื่อนมาบีบเค้นเนื้อนุ่มที่อยู่ด้านหน้า
อยากอ่านทิ้งเมล์ไว้นะคะ เดี๋ยวส่งไปให้
“ก็อกๆๆ..”
...
...
ร่างด้านล่างหยุดนิ่งพร้อมๆ กันร่างด้านบนที่ตาปรือๆ เบิกขึ้นด้วยความตกใจ
“แอม...แอมเบอร์...คะ...เปิดประตูให้หน่อยค่ะ” เสียงที่ดังด้วยความไม่มั่นใจลอดผ่านประตูเข้ามา
แอมเบอร์ถอนหายใจ ใครนะมาขัดจังหวะความสุข
“ใครน่ะ!!” แอมเบอร์หันไปตะโกนถามอย่างอารมณ์เสีย
“เพื่อนคริสตัลค่ะ เอาคริสตัลมาส่ง มันเมามาก” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
เมา?
“ลงไปดิ๊” ออกปากสั่งคนด้านบนที่กำลังค้างคาให้ลุกออกจากตัวแล้ว
แอมเบอร์ก็จัดสภาพผมที่ถูกทึ้งจนยุ่ง สาวชุดแดงจัดแจงวิ่งไปแต่งตัวในห้องน้ำ แอมเบอร์เดินไปที่ประตู
“อืมมมมมมม...” เสียงคริสตัลที่ตัวอ่อนปวกเปียกยืนด้วยตัวเองไม่ได้ มีวิคตอเรียกับซอลลี่พยุงอยู่
แอมเบอร์ขมวดคิ้วยุ่ง แสดงว่าคราวนี้ไม่ได้ไปล่าเหยื่อหรอกเหรอ
ประตูถูกเปิดออกจากด้านใน วิคตอเรียกับซอลลี่รีบพาคริสตัลไปนอนบนโซฟา...ที่เมื่อสักครู่เคยเป็นสมรภูมิความใคร่
“อ๋อ คุณชื่อ ‘เวน’ ใช่มั้ยคะ” ซอลลี่ถามแอมเบอร์ด้วยความมั่นใจ ไอ้เวรที่เพื่อนเธอเรียกต้องเป็นคุณเวนคนนี้แน่ๆ
“อะไรนะคะ” แอมเบอร์ขมวดคิ้วอย่างงงๆ
“ก็เห็นคริส...” ซอลลี่หันไปหาคริสตัลที่กำลังนอนพึมพำไม่ได้สติ
แอมเบอร์มองไล่ไปที่เพื่อนๆ สมัย ม.ปลายของคริสตัลที่แนะนำตัวให้เขารู้จักทีละคน
“ฉันแอมเบอร์ค่ะ” แอมเบอร์ยิ้มหว่านเสน่ห์เล็กน้อย
นึกเสียใจที่เขาไม่ฉลาดพอที่จะสอบติดโรงเรียนเดียวกันกับคริสตัลตอน ม.ปลาย
ไม่งั้นก็ได้รู้จักสาวสวยๆ พวกนี้แล้ว
“วันนี้คริสมันเฮิร์ทนิดหน่อยอ่ะค่ะ เห็นว่าทั้งทะเลาะกับแฟน ทั้งบังเอิญไปเจอแฟนเก่าอีก”
วิคตอเรียหันไปมองคริสตัลอย่างเป็นห่วง แอมเบอร์ขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินคำว่า ‘แฟน’
“งั้นฝากดูแลต่อด้วยนะคะ พวกเราต้องไปแล้ว สวัสดีค่ะ”
สาวทั้งสามคนโค้งให้เจ้าของห้องแล้วจากไป แอมเบอร์เดินตามไปปิดประตูให้ ก่อนจะยิ้มละลายใจให้อีกรอบ
ร่างสูงกลับตัวหันมามองร่างอ่อนปวกเปียกที่นอนอยู่บนโซฟา
หน้างี้โทรมเชียว คงร้องไห้มาหนักอยู่
แกร๊ก...
สาวชุดแดงที่รออยู่ในห้องน้ำจนเสียงข้างนอกเงียบแล้วเดินออกมาหวังจะสานต่อสิ่งที่ชะงักกลางคันไปเมื่อครู่
แต่ความหวังก็พังทลายลงเมื่อได้ยินคำประกาศิตจากคนตรงหน้า
“เธอกลับไปก่อนไป” แอมเบอร์ออกคำสั่ง
“อะไรนะ” สาวชุดแดงถามกลับอย่างไม่เชื่อหู คนเราจะใจร้ายถึงขนาดปล่อยให้อะไรๆ มันค้างเติ่งขนาดนี้เลยเหรอ
“ฉันบอกให้กลับไปก่อน” แอมเบอร์ย้ำคำเดิม
สาวชุดแดงมองไปที่ที่คริสตัลนอนอยู่ แล้วถามขึ้น
“นี่แฟนเหรอ”
แอมเบอร์ถอนหายใจ แล้วตอบรับปัดความรำคาญ
“อือ กลับไปก่อน เธอหุ่นดีมาก ไว้เจอกันวันหลัง” แอมเบอร์เดินออกไปเปิดประตูเป็นเชิงไล่
สาวชุดแดงกระฟัดกระเฟียดออกจากห้อง แอมเบอร์ปิดประตูเบาๆ ขายาวก้าวเข้าไปใกล้โซฟา ก่อนจะทรุดเข่าลงจรดพื้น
“ว่าไง คุณแฟน ไปเมาที่ไหนมาล่ะ”
“ว่าไง คุณแฟน ไปเมาที่ไหนมาล่ะ” แอมเบอร์ถามร่างที่นอนนิ่งไม่ได้สติตรงหน้า
ผมดำยาวสยายเต็มหมอน มีปอยนึงตกลงมาปรกใบหน้าที่มีคราบน้ำตาเกาะอยู่เล็กน้อย
ทั้งอายไลเนอร์และมาสคาร่าไหลเยิ้มจนเลอะเปรอะรอบดวงตาจนเป็นสีดำทั้งสองข้าง
คนจ้องมองกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ
เพื่อนของเธอดู...เซ็กซี่จัง
นั่งจ้องคนตรงหน้าแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อคนตรงหน้าเริ่มขยับตัว
“อืมมมมมมมมม” เสียงงัวเงียดังออกจากลำคอ มือบางถูกยกขึ้นมาสอดไปใต้เรือนผมเพื่อเกาด้านหลังคอระหงของตัวเอง
แอมเบอร์มองการกระทำของเพื่อนด้วยหัวใจที่เต้นแรง รู้สึกว่าเลือดสูบฉีดขึ้นมากองที่ใบหน้าของตัวเองจนร้อนไปหมด
“คะ...คริส” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา นึกโทษตัวเองที่พูดตะกุกตะกัก
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันน้อยๆ เมื่อได้ยินชื่อตัวเอง
ตาปรือขยับเปิดขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีคนอยู่ตรงหน้า แพขนตากระพริบถี่ๆ เพื่อให้มองภาพข้างหน้าชัดขึ้น
“พี่...จ...”
แขนเรียวดันร่างตัวเองลุกขึ้นนั่ง
ใบหน้าของแอมเบอร์ที่อยู่ในระดับเดียวกันกับคริสตัลขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความงุนงงกับสิ่งที่คริสตัลพูดออกมานิดนึงแล้วชะงักไป
แต่ไม่ทันไรใบหน้าสวยโทรมๆ ก็เอียงเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากบางจะเข้าแตะริมฝีปากของคนตรงหน้าที่ตอนนี้แข็งเป็นหิน
นี่มันอะไรกัน? คริสตัลจูบฉัน...
หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเพิ่มความถี่จนแทบจะทะลุออกมานอกอก
เรื่องแบบนี้ถึงแม้ว่าแอมเบอร์จะผ่านมาโชกโชน แต่เมื่อเจอคนอย่างคริสตัลทำแบบนี้แล้ว
ทำไมแอมเบอร์กลับทำอะไรไม่ถูก?
ถ้าเป็นคนอื่น แอมเบอร์คงกระชากคนตรงหน้าเข้ามามอบจูบที่ร้อนแรงกว่านี้ แต่...
ภายในใจเต้นแรงสับสนไปหมด สิ่งที่แอมเบอร์จะต้องทำ
คือผลักคริสตัลออกไป เพื่อเห็นแก่ความเป็นเพื่อนกันมานาน มิตรภาพที่ผ่านมา...
หรือรั้งคนตรงหน้าเข้ามาประทับจูบให้ใกล้ชิดขึ้น
หัวสมองคิดไม่ตก ริมฝีปากที่ถูกประกบอยู่นิ่งเกร็งอย่างช่วยไม่ได้ ร่างทั้งร่างของแอมเบอร์นิ่งไปหมด
ยกเว้น...หัวใจเจ้ากรรมที่เต้นโครมครามอย่างกับจะบอกให้คนตรงหน้ารู้ว่าตอนนี้เพื่อนของเธอรู้สึกปั่นป่วนแค่ไหน
แต่เมื่อริมฝีปากบางของคนยังไม่สร่างเมาขยับหยอกเย้าคนที่แข็งเป็นหิน
ใบหน้าสวยเอียงซ้ายเพื่อกดจูบริมฝีปากนิ่งให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น คริสตัลยกมือขึ้นคล้องที่คอแอมเบอร์ช้าๆ
เอาวะ...
สุดท้ายแล้ว คนถูกยั่วก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหวขยับริมฝีปากตอบโต้คนช่างยั่ว
คริสตัลยิ้มบางๆ เมื่อรู้สึกถึงความร่วมมือของอีกฝ่าย ทันทีที่ทั้งสองใจตรงกัน
ลิ้นอวบก็ถูกส่งเข้าไปสำรวจโพรงปากควานหาความหวานของคนสวย
กึก...
แต่ทันทีที่รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แอมเบอร์ก็หยุดชะงัก
มือทั้งสองถูกยกขึ้นมาจับไหล่ร่างบางไว้เตรียมจะผลักออก จมูกขยับสูดกลิ่นฟุดฟิด
ตาย ha
ตาที่เคลิ้มปรือจากสัมผัสของหญิงสาวที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่จำความได้เบิกโพลงจนแทบจะโตเท่าไข่ห่าน
มือที่กำไหล่คริสตัลอยู่ออกแรงผลักหญิงสาวคนสวยให้ไปกระแทกพนักโซฟาด้านหลัง
ส่วนร่างตัวเองก็ถอยหนีไปยืนอยู่ให้ไกลจากโซฟาประมาณ 2 ก้าว
แอมเบอร์ตะโกนใส่คนยังไม่สร่างเมาด้วยเสียงอันดัง
“ยัยบ้าเอ๊ย นี่แกอ้วกมาใช่มั้ย”
แอมเบอร์นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิม มีหญิงสาวในชุดสุดเซ็กซี่คุกเข่าลงคร่อมพรมจูบร่างข้างล่างอย่างดูดดื่ม
ชุดที่สั้นอยู่แล้วถูกเลิกขึ้นมาโดยมือจากร่างที่อยู่ด้านล่าง
เนื้อขาวๆ ถูกมือเรียวลูบไล้ด้วยความลุ่มหลง ก่อนจะเลื่อนมาบีบเค้นเนื้อนุ่มที่อยู่ด้านหน้า
อยากอ่านทิ้งเมล์ไว้นะคะ เดี๋ยวส่งไปให้
“ก็อกๆๆ..”
...
...
ร่างด้านล่างหยุดนิ่งพร้อมๆ กันร่างด้านบนที่ตาปรือๆ เบิกขึ้นด้วยความตกใจ
“แอม...แอมเบอร์...คะ...เปิดประตูให้หน่อยค่ะ” เสียงที่ดังด้วยความไม่มั่นใจลอดผ่านประตูเข้ามา
แอมเบอร์ถอนหายใจ ใครนะมาขัดจังหวะความสุข
“ใครน่ะ!!” แอมเบอร์หันไปตะโกนถามอย่างอารมณ์เสีย
“เพื่อนคริสตัลค่ะ เอาคริสตัลมาส่ง มันเมามาก” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน
เมา?
“ลงไปดิ๊” ออกปากสั่งคนด้านบนที่กำลังค้างคาให้ลุกออกจากตัวแล้ว
แอมเบอร์ก็จัดสภาพผมที่ถูกทึ้งจนยุ่ง สาวชุดแดงจัดแจงวิ่งไปแต่งตัวในห้องน้ำ แอมเบอร์เดินไปที่ประตู
“อืมมมมมมม...” เสียงคริสตัลที่ตัวอ่อนปวกเปียกยืนด้วยตัวเองไม่ได้ มีวิคตอเรียกับซอลลี่พยุงอยู่
แอมเบอร์ขมวดคิ้วยุ่ง แสดงว่าคราวนี้ไม่ได้ไปล่าเหยื่อหรอกเหรอ
ประตูถูกเปิดออกจากด้านใน วิคตอเรียกับซอลลี่รีบพาคริสตัลไปนอนบนโซฟา...ที่เมื่อสักครู่เคยเป็นสมรภูมิความใคร่
“อ๋อ คุณชื่อ ‘เวน’ ใช่มั้ยคะ” ซอลลี่ถามแอมเบอร์ด้วยความมั่นใจ ไอ้เวรที่เพื่อนเธอเรียกต้องเป็นคุณเวนคนนี้แน่ๆ
“อะไรนะคะ” แอมเบอร์ขมวดคิ้วอย่างงงๆ
“ก็เห็นคริส...” ซอลลี่หันไปหาคริสตัลที่กำลังนอนพึมพำไม่ได้สติ
แอมเบอร์มองไล่ไปที่เพื่อนๆ สมัย ม.ปลายของคริสตัลที่แนะนำตัวให้เขารู้จักทีละคน
“ฉันแอมเบอร์ค่ะ” แอมเบอร์ยิ้มหว่านเสน่ห์เล็กน้อย
นึกเสียใจที่เขาไม่ฉลาดพอที่จะสอบติดโรงเรียนเดียวกันกับคริสตัลตอน ม.ปลาย
ไม่งั้นก็ได้รู้จักสาวสวยๆ พวกนี้แล้ว
“วันนี้คริสมันเฮิร์ทนิดหน่อยอ่ะค่ะ เห็นว่าทั้งทะเลาะกับแฟน ทั้งบังเอิญไปเจอแฟนเก่าอีก”
วิคตอเรียหันไปมองคริสตัลอย่างเป็นห่วง แอมเบอร์ขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินคำว่า ‘แฟน’
“งั้นฝากดูแลต่อด้วยนะคะ พวกเราต้องไปแล้ว สวัสดีค่ะ”
สาวทั้งสามคนโค้งให้เจ้าของห้องแล้วจากไป แอมเบอร์เดินตามไปปิดประตูให้ ก่อนจะยิ้มละลายใจให้อีกรอบ
ร่างสูงกลับตัวหันมามองร่างอ่อนปวกเปียกที่นอนอยู่บนโซฟา
หน้างี้โทรมเชียว คงร้องไห้มาหนักอยู่
แกร๊ก...
สาวชุดแดงที่รออยู่ในห้องน้ำจนเสียงข้างนอกเงียบแล้วเดินออกมาหวังจะสานต่อสิ่งที่ชะงักกลางคันไปเมื่อครู่
แต่ความหวังก็พังทลายลงเมื่อได้ยินคำประกาศิตจากคนตรงหน้า
“เธอกลับไปก่อนไป” แอมเบอร์ออกคำสั่ง
“อะไรนะ” สาวชุดแดงถามกลับอย่างไม่เชื่อหู คนเราจะใจร้ายถึงขนาดปล่อยให้อะไรๆ มันค้างเติ่งขนาดนี้เลยเหรอ
“ฉันบอกให้กลับไปก่อน” แอมเบอร์ย้ำคำเดิม
สาวชุดแดงมองไปที่ที่คริสตัลนอนอยู่ แล้วถามขึ้น
“นี่แฟนเหรอ”
แอมเบอร์ถอนหายใจ แล้วตอบรับปัดความรำคาญ
“อือ กลับไปก่อน เธอหุ่นดีมาก ไว้เจอกันวันหลัง” แอมเบอร์เดินออกไปเปิดประตูเป็นเชิงไล่
สาวชุดแดงกระฟัดกระเฟียดออกจากห้อง แอมเบอร์ปิดประตูเบาๆ ขายาวก้าวเข้าไปใกล้โซฟา ก่อนจะทรุดเข่าลงจรดพื้น
“ว่าไง คุณแฟน ไปเมาที่ไหนมาล่ะ”
________________________________
“ว่าไง คุณแฟน ไปเมาที่ไหนมาล่ะ” แอมเบอร์ถามร่างที่นอนนิ่งไม่ได้สติตรงหน้า
ผมดำยาวสยายเต็มหมอน มีปอยนึงตกลงมาปรกใบหน้าที่มีคราบน้ำตาเกาะอยู่เล็กน้อย
ทั้งอายไลเนอร์และมาสคาร่าไหลเยิ้มจนเลอะเปรอะรอบดวงตาจนเป็นสีดำทั้งสองข้าง
คนจ้องมองกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ
เพื่อนของเธอดู...เซ็กซี่จัง
นั่งจ้องคนตรงหน้าแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อคนตรงหน้าเริ่มขยับตัว
“อืมมมมมมมมม” เสียงงัวเงียดังออกจากลำคอ มือบางถูกยกขึ้นมาสอดไปใต้เรือนผมเพื่อเกาด้านหลังคอระหงของตัวเอง
แอมเบอร์มองการกระทำของเพื่อนด้วยหัวใจที่เต้นแรง รู้สึกว่าเลือดสูบฉีดขึ้นมากองที่ใบหน้าของตัวเองจนร้อนไปหมด
“คะ...คริส” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นมา นึกโทษตัวเองที่พูดตะกุกตะกัก
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันน้อยๆ เมื่อได้ยินชื่อตัวเอง
ตาปรือขยับเปิดขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีคนอยู่ตรงหน้า แพขนตากระพริบถี่ๆ เพื่อให้มองภาพข้างหน้าชัดขึ้น
“พี่...จ...”
แขนเรียวดันร่างตัวเองลุกขึ้นนั่ง
ใบหน้าของแอมเบอร์ที่อยู่ในระดับเดียวกันกับคริสตัลขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความงุนงงกับสิ่งที่คริสตัลพูดออกมานิดนึงแล้วชะงักไป
แต่ไม่ทันไรใบหน้าสวยโทรมๆ ก็เอียงเล็กน้อยก่อนที่ริมฝีปากบางจะเข้าแตะริมฝีปากของคนตรงหน้าที่ตอนนี้แข็งเป็นหิน
นี่มันอะไรกัน? คริสตัลจูบฉัน...
หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วเพิ่มความถี่จนแทบจะทะลุออกมานอกอก
เรื่องแบบนี้ถึงแม้ว่าแอมเบอร์จะผ่านมาโชกโชน แต่เมื่อเจอคนอย่างคริสตัลทำแบบนี้แล้ว
ทำไมแอมเบอร์กลับทำอะไรไม่ถูก?
ถ้าเป็นคนอื่น แอมเบอร์คงกระชากคนตรงหน้าเข้ามามอบจูบที่ร้อนแรงกว่านี้ แต่...
ภายในใจเต้นแรงสับสนไปหมด สิ่งที่แอมเบอร์จะต้องทำ
คือผลักคริสตัลออกไป เพื่อเห็นแก่ความเป็นเพื่อนกันมานาน มิตรภาพที่ผ่านมา...
หรือรั้งคนตรงหน้าเข้ามาประทับจูบให้ใกล้ชิดขึ้น
หัวสมองคิดไม่ตก ริมฝีปากที่ถูกประกบอยู่นิ่งเกร็งอย่างช่วยไม่ได้ ร่างทั้งร่างของแอมเบอร์นิ่งไปหมด
ยกเว้น...หัวใจเจ้ากรรมที่เต้นโครมครามอย่างกับจะบอกให้คนตรงหน้ารู้ว่าตอนนี้เพื่อนของเธอรู้สึกปั่นป่วนแค่ไหน
แต่เมื่อริมฝีปากบางของคนยังไม่สร่างเมาขยับหยอกเย้าคนที่แข็งเป็นหิน
ใบหน้าสวยเอียงซ้ายเพื่อกดจูบริมฝีปากนิ่งให้ใกล้ชิดยิ่งขึ้น คริสตัลยกมือขึ้นคล้องที่คอแอมเบอร์ช้าๆ
เอาวะ...
สุดท้ายแล้ว คนถูกยั่วก็ห้ามใจตัวเองไม่ไหวขยับริมฝีปากตอบโต้คนช่างยั่ว
คริสตัลยิ้มบางๆ เมื่อรู้สึกถึงความร่วมมือของอีกฝ่าย ทันทีที่ทั้งสองใจตรงกัน
ลิ้นอวบก็ถูกส่งเข้าไปสำรวจโพรงปากควานหาความหวานของคนสวย
กึก...
แต่ทันทีที่รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง แอมเบอร์ก็หยุดชะงัก
มือทั้งสองถูกยกขึ้นมาจับไหล่ร่างบางไว้เตรียมจะผลักออก จมูกขยับสูดกลิ่นฟุดฟิด
ตาย ha
ตาที่เคลิ้มปรือจากสัมผัสของหญิงสาวที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่จำความได้เบิกโพลงจนแทบจะโตเท่าไข่ห่าน
มือที่กำไหล่คริสตัลอยู่ออกแรงผลักหญิงสาวคนสวยให้ไปกระแทกพนักโซฟาด้านหลัง
ส่วนร่างตัวเองก็ถอยหนีไปยืนอยู่ให้ไกลจากโซฟาประมาณ 2 ก้าว
แอมเบอร์ตะโกนใส่คนยังไม่สร่างเมาด้วยเสียงอันดัง
“ยัยบ้าเอ๊ย นี่แกอ้วกมาใช่มั้ย”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น