ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
CH1
“ฮ้าวววววววว”
หญิงสาววัยรุ่นในชุดนอนกางเกงขาสั้นอ้าปากกว้างหาว ระบายความง่วง ผมสีดำที่ยาวถูกมัดไว้เป็นมวยด้านหลังเริ่มลุ่ยลงมาปรกใบหน้าที่ดูเบลอๆ
ช่วง เวลาขนาดนี้ก็ไม่แปลกหรอกที่เธอจะง่วงได้ขนาดนี้ แต่ยังไงคืนนี้ก็ต้องถ่างตาอ่านหนังสือให้ได้ ก็เลยลุกขึ้นมาชงกาแฟตอนเที่ยงคืนเป๊ะ
แกร๊ก...
ปึง ปังๆๆๆๆ ปัง...
จ๊วบ...จ๊วบ
หญิง สาวหันหน้าไปดูต้นเสียงด้วยความเคยชิน มือซ้ายถือถ้วยกาแฟ มือขวาจับช้อนกาแฟคนเป็นวงยืนมองสองคนข้างหน้าที่กำลังเมคเลิฟกันอย่างดูด ดื่มตั้งแต่ก่อนเข้าห้อง ก่อนที่ฝ่ายหญิงที่แต่งตัวยั่วยวนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาไม่ไกลนัก ส่วนคนผมสั้นจุ๊ดที่เพิ่งละจูบออกจากสาวที่นอนยั่วอยู่บนโซฟา ก็หันมามองคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้วด้วยใบหน้าเฉยเมย
“อ้าว ยังไม่นอนอีกเหรอ คริสตัล” เสียงทุ้มๆ ที่ฟังแล้วแทบแยกไม่ออกว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายถามคำถามที่ธรรมดา...ธรรมดาเกินไปสำหรับสถานการณ์แบบนี้
ผู้หญิงหน้าง่วงๆ ที่ชื่อคริสตัลพยักหน้าเบาๆ ชูแก้วกาแฟในมือเป็นสัญญาณบอกว่าคืนนี้เธอต้องอยู่อีกนาน
“อือ พรุ่งนี้มีควิซ” คนผมสั้นพยักหน้าเข้าใจ มีแต่สาวที่ถูกหิ้วเข้ามานี่แหละ ที่กระเด้งตัวขึ้นมามองทั้งสองด้วยความงุนงง
สาวที่มาใหม่มองทั้งสองสลับกันไปมา ริมฝีปากเรียวกระตุกยิ้มเล็กๆ ก่อนจะพูดทิ้งท้าย
“งั้นจะทำเบาๆ ละกันนะ”
คริสตัลกรอกตาพลางคิด ไม่ใช่เรื่องของเธอสักหน่อย ก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองไปโดยไม่สนใจคนมาใหม่เลยแม้แต่น้อย
“อะ...แอมเบอร์..” สาวในชุดเซ็กซี่เรียกชื่อของเจ้าของห้องด้วยความงุนงง “นั่น...ฟะ..แฟนเธอเหรอ”
หญิงสาวคิดอะไรนอกจากนี้ไม่ออกแล้ว เสือผู้หญิงอย่างแอมเบอร์ มีผู้หญิงมาอยู่ด้วย
ผู้หญิงคนนั้นใส่ชุดนอน กางเกงขาสั้นจุ๊ด กับเสื้อกล้ามรัดรูป
หญิงสาวผู้มาใหม่วิจารณ์การแต่งตัวของคริสตัลในใจโดยไม่ดูสารรูปตัวเอง
คนที่อยู่ด้วยกันแบบนี้จะอยู่ฐานะไหนได้ นอกจากฐานะแฟน...
คนได้ยินคำถามหัวเราะเสียงดัง ดันตัวหญิงสาวลงนอนราบกับโซฟา แขนทั้งสองวางคร่อมไม่ให้เธอหนีไปไหน
“ทำไม มีแต่คนชอบคิดว่าฉันกับยัยนั่นเป็นแฟนกันล่ะ” แอมเบอร์ก้มลงจรดริมฝีปากที่ซอกคอของหญิงสาว ดูดดุนทำรอยสีกุหลาบเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมากระตุกยิ้มเบาๆ
“ถ้าฉันมีแฟนอยู่ที่นี่ ฉันจะพาเธอมาทำไม อย่าโง่ไปหน่อยเลย”
“อ๊ะ...ฮึก...อ๊าาาาา”
...
...
...
ไหนว่าจะทำเบาๆ... - -
คริ สตัลที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ท่ามกลางแสงไฟสว่างจ้าขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด มือซ้ายเสยผมที่ตกลงมาปรกใบหน้า ส่วนมืออีกข้างควงปากกาเล่น
“อะ...แอม...เบอร์...อ๊า...เร็วอีก..”
...
...
..
เสียงจิ๊จ๊ะบ่งบอกอารมณ์ของเจ้าของเสียงเป็นอย่างดี ตาปรือๆ มองไปที่นาฬิกาตั้งโต๊ะ
ตีหนึ่งแล้ว...ยังอ่านไม่ถึงครึ่ง
คริสตัลพ่นลมหายใจแรง แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงจากข้างนอกดังเข้ามา
“อ๊าาาาาาาาาาาาาา”
...
...
ยัยนี่เวอร์ไปรึเปล่า ร้องยังกะนางเอกหนังเอวีญี่ปุ่น กับผู้หญิงด้วยกันมันจะอะไรนักหนา
คริสตัลส่ายหัวให้กับความคิดลามกของตัวเอง ที่ตอนนี้ควรจะโฟกัสที่การอ่านหนังสือซะมากกว่า
...
...
“อือ...อ๊ะ...อื้ออออ”
เอาอีกแล้ว...กรูว่าแล้วว่ามันต้องต่อรอบสอง
แกร๊ก...
ปึง ปังๆๆๆๆ ปัง...
จ๊วบ...จ๊วบ
เสียง เดิมดังขึ้นเหมือนเดจาวู หญิงสาวถูกกดติดกับผนังในห้องทันทีที่เข้ามา ริมฝีปากทั้งสองบดเบียดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร มือสะเปะสะปะของชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ลูบไล้ขาที่โผล่ออกมาจากเดรสสั้นสีดำ ก่อนจะผลุบเข้าไปใต้กระโปรง
“อ๊ะ...คุณ...อย่าใจร้อนสิคะ” คริสตัลจับมือซุกซนหมับ หยุดมือนั่นก่อนที่จะไปไกลกว่านี้
ชาย หนุ่มหน้าตาหล่อเหลาถอนหายใจอย่างสะกดกั้นอารมณ์ เบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขาไม่พอใจ แต่พลันสายตาก็หยุดที่คนที่ยืนอยู่ก่อนแล้วด้วยความตกใจ
“คริส แม่เธอฝากนี่มาให้” แอมเบอร์โยนกระเป๋ายี่ห้อดังที่เป็นของฝากจากแม่ของคริสตัลที่เพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศส
แม่ของคริสตัลแวะมาหาที่คอนโดเมื่อตอนค่ำๆ แต่ก็พบว่าลูกสาวไม่อยู่
เนื่องจากไปออกไปปลดปล่อยความเครียดที่ผับเจ้าประจำของเธอ
“ว้าว เลิศมาก Longchamp ซะด้วย” คริสตัลชูกระเป๋าขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
“เหอะ ยัยบ้าเอ๊ย” แอมเบอร์มองสาววัตถุนิยมอย่างปลงๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องของตัวเองไป คนที่ไม่ใช่เจ้าของห้องคนเดียวมองทั้งคู่ด้วยความงุนงง
“คะ..คริสตัล..คุณ...” ชายหนุ่มถามเธอด้วยเสียงตะกุกตะกัก สายตายังไม่ละไปจากประตูห้องที่เพิ่งปิดไป
“รูมเมทฉันน่ะค่ะ” คริสตัลตอบแก้ความสงสัยทันที เธอรู้ดีว่าเขาจะถามว่าอะไร
ในเมื่อทุกคนที่เห็นแอมเบอร์ ก็ถามเธออย่างนี้ทุกครั้ง
นั่นแฟนเธอเหรอ...
ยกโทษให้ฉันนะแอมเบอร์
แต่ฉันสนแค่ผู้ชายเท่านั้นจ้ะ...
__________
เม้นติชมกันได้นะคะ อย่าเป็นนักอ่านเงา -*- คนแต่งเสียกำลังใจค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น