คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 9
Dark Rose…..กุหลาบดำ MARKBAM
บทที่ 9
ฟ้าหลังฝน…….
นี่มันก็เย็นแล้ว ข้าวที่แม่บ้านเอาเข้ามาให้ ผมก็ตื่นมากินจนหมดไปนานแล้ว และตอนนี้ท้องของผมมันกำลังประท้วงอีกแล้วว่าควรจะหาอะไรยัดเข้าปากตัวเอง
แต่เขาก็ยังไม่กลับเลย
คอนโดที่ผมอยู่ตอนนี้ก็ไม่น่ามีอะไรที่จะทำกินได้ ส่วนแม่บ้านก็กลับไปแล้ว อันนี้ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจพี่มาร์คเท่าไหร่ เขาจ้างแม่บ้านโดยจะใช้งานก็ต่อเมื่อเขาต้องการเท่านั้น นั้นเท่ากับว่าไม่ว่าแม่บ้านคนนั้นจะอยู่ที่ไหน ถ้าพี่มาร์คโทรตามคือเขาต้องกลับมา
ถ้าเป็นผมนะไม่ยอมมาทำงานแบบนี้หรอก
เจ้านายเอาแต่ใจเกินไป
แกร๊ก……….
“ตื่นรึยังครับเด็กน้อย” ผมกำลังเพลิดเพลินกับความคิดของตัวเองว่าจะกินอะไรดี แล้วจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังเข้ามาขัดความคิดของผมพร้อมกับสัมผัสอุ่นที่อยู่บนศีรษะของผม
เย้เขากลับมาหาผมแล้ว นี่ผมไม่ได้ดีใจที่ผมเห็นหน้าเขาหรือผมคิดถึงเขาหรอกนะ แต่ผมหิวข้าว ผมต้องการคนพาไปกินข้าวตอนนี้
“พี่มาร์ค แบมหิวข้าวง่ะ” ผมเชยตาขึ้นมองพร้อมลูบท้องให้ดูเขาดูด้วยว่าผมหิวจริงๆนะ
“’งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวนะครับ เราจะได้ไปกินข้าวกัน”
“ครับผม” ผมตอบอย่างรวดเร็วพร้อมทำท่าตะเบ๊ะเสร็จสรรพจนได้ยินเสียงหัวเราะจากพี่มาร์ค
ผมดีใจนะที่ชีวิตคู่ของเราก็ยังพอมีความสุขอยู่บ้าง ผมชอบมากๆเวลาพี่มาร์คอ่อนโยนกับผม แต่ความเสียใจและความไม่เชื่อใจมันก็มีอยู่บ้าง ผมยังจำเหตุการณ์ที่เขาออกไปหาผู้หญิงคนนั้นแล้วมาโกหกผม แถมยังทำรุนแรงกับผมด้วย
แต่ผมก็อยากให้เราเดินไปข้างหน้าด้วยกันอย่างมีความสุข ผมเลยเลือกที่จะเก็บความรู้สึกของเอาไว้ และปล่อยให้มันผ่านไปจะดีกว่า
ถึงแม้มันอาจจะก่อให้เกิดปัญญากับทั้งสองในภายหลัง
D-A-R-K ----------- R-O-S-E
หลังจากที่ผมเข้าไปพบพ่อในวันนี้ ก็ทำให้ผมค้นพบปัญหาใหญ่อันใหม่แล้วละ ผมรู้ว่ามันต้องมีปัญหานี้เกิดขึ้นแน่นอนหลังจากที่ผมแต่งงานกับแบมแบม
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
ผมรู้ตัวดีตั้งแต่แรกแล้ว ว่าการมีคนรักสำหรับมาเฟีย มันคือการเอาชีวิตของตัวเองและคนรักไปผูกไว้บนเส้นด้ายแล้วรอแก๊งค์มาเฟียที่แค้นเรามาตั้งแต่ไหนแต่ไร
กระตุกด้ายให้ขาดแล้วปล่อยเราลงเหว
อยู่กับผมแบมแบมอาจจะแค่เสียใจหรืออย่างมากก็ตายทั้งเป็น
แต่นี่มันหมายถึง จากไปแบบไม่มีวันกลับมาอีกเลย
นายตายแล้วยังไงหล่ะแบมแบม ฉันก็จะได้มีความสุขไงที่ได้ล้างแค้นนายด้วยชีวิต
นั่นอาจจะเป็นความคิดแรกของผมที่ยังไม่ได้รู้จักกับเด็กนั่น
แต่ความรู้สึกในตอนนี้
‘ผมจะปล่อยให้คนอื่นมาทำร้ายเด็กนั่นไม่ได้’
เฮ้ออออออ ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองเป็นคนขี้ลืมจริงๆเลย ที่ผมเคยรู้มาก็มีอยู่สองอย่างเท่านั้นแหละที่ทำให้คนปกติกลายเป็นคนขี้ลืม
1.แก่
2.อัลไซเมอร์
แต่ผมรู้สึกว่าผมค้นพบปัจจัยที่สามที่ทำให้ผมกลายเป็นขี้ลืม
ลืม…..การล้างแค้น
ลืม…..สิ่งที่รอคอยมาตลอด
ลืม…..สิ่งที่ผมควรจะทำ
ลืม…..ความเจ็บปวดที่ผมเคยมี
ลืม…..เป้าหมายที่ทำให้ผมกลับมาที่นี้
ลืม…..ทุกสิ่งทุกอย่าง
เพราะ…..เขา
เพราะแบมแบมทำให้ผมกลายเป็นคนขี้ลืม
Talkkkkkkkkkk
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะทุกคน มีความสุขมากๆ ขอให้ได้ทุกสิ่งที่หวังในตลอดทั้งปีนี้
และขอให้ปี2015นี้มีโมเม้นมาร์คแบมเยอะๆ สาธุค่ะ
อิจฉามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ทำบุญด้วยอะไรกันคะ
ความคิดเห็น