คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 8
Dark Rose…..กุหลาบดำ MARKBAM
บทที่ 8
มิอาจหวนคืน
ความรู้สึกก็เปรียบดั่งสายน้ำ ที่ไหลไปข้างและไม่มีวันที่จะไหลย้อนกลับ
ความรู้สึกของผมที่เสียไป ก็เหมือนกับน้ำที่เมื่อโดนคราบโคลนมากระทบก็จะทำให้สีของน้ำเปลี่ยนไปและผมคิดว่ามันก็ยากเกินไปที่จะทำให้น้ำกลับมาเป็นสีเดิม
ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวด ความเจ็บที่ช่องทางด้านหลังของผมเป็นเครื่องตอกย้ำชั้นเยี่ยมว่าเรื่องเมื่อคืนไม่ใช่เพียงแค่ฝัน ฝันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของผม
ผมก็แค่อยากตื่นขึ้นมารับรู้ว่าเมื่อคืนผมแค่ฝันไป พี่มาร์คยังคงเป็นสุภาพบุรุษสำหรับผม
ผมทอดสายตามองไปด้านนอกหน้าต่าง ผมรู้สึกได้ถึงความชื้นแสดงว่าตอนที่ผมหลับอยู่ ฝนตกสินะ มันทำให้ผมนึกถึงตอนเด็กๆ ผมกำลังคิดถึงใครคนหนึ่ง
ที่อยู่ลึกในความทรงจำ
และหัวใจของผม
ถ้าเป็นไปได้ผมก็อยากให้เขาคืนกลับมา กลับมาเป็นคนๆเดิมที่คอยดูแลผม ห่วงใยผม เป็นเพื่อนเล่นเพียงคนเดียวของผม อยู่ข้างๆผมทั้งที่ๆเราทั้งสองคนต่างไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชื่อของกันและกันคืออะไร มีแต่หมูอ้วนกับหมีน้อยเท่านั้นแหละที่เราใช้เรียกกัน เพื่อนที่ยอมทิ้งเพื่อนคนอื่นๆ แล้วเดินมาพูดกับผมว่า
‘เล่นอะไรอยู่ เล่นด้วยได้มั้ย’
‘ใครแกล้งนาย ชั้นจะไปจัดการมันเอง’
‘นายร้องไห้ทำไม นายยังมีชั้นเสมอนะ’
และคำสุดท้ายของเขาก่อนที่เราต้องแยกจากกัน
‘นายคือเพื่อนที่ดีที่สุดของชั้นนะ ลาก่อน’
แต่ความจริงนั่นเป็นเพียงประโยคสุดท้ายที่แบมแบมได้ยินต่างหาก เพื่อนในอดีตได้พูดคำสุดท้ายหลังจากที่เดินหันหลังจากไป
“หมีน้อยก็รักหมูอ้วนนนะ”
ผมถูกดึงให้หลุดออกจากห้วงแห่งความคิดเมื่อได้ยินเสียงประตูถูกเปิดออก
“ไง ตื่นแล้วหรอ”
“……” ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไรออกไป คุณไม่คิดว่ามันแปลกเกินไปหน่อยหรอ การที่เขามาขืนใจผมเมื่อคืนนี้แต่พอเจอหน้ากันเขากับทักผมด้วยคำพูดแบบนี้ แย่นะ
“ทำไมไม่พูดหล่ะ หรือว่าเจ็บมากจนพูดไม่ได้”
“…..” ในเมื่อมันไม่ใช่คำที่ผมอยากได้ยินผมก็นิ่งเฉยต่อไป
“หรือว่านายต้องการคำขอโทษกันละ งั้นชั้นขอบอกเลยนะว่าชั้นไม่มีให้นาย”
“แล้วคุณเข้ามาห้องของผมเพื่ออะไรครับ”
“จุ๊ๆ อย่ามั่วสิครับเด็กน้อย นี่มันห้องของเรา เตียงของเราที่ใช้ร่วมรักกันต่างหากละครับ” หลังจากนั้นเขาก็เอาลิ้นของเขามาเลียริมฝีปากของผม เขาดูน่ากลัวมากดูเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจ้องจะกินเหยื่อเลย มันทำให้ผมต้องหดคอหนีจากสัมผัสเขาอย่างห้ามไม่ได้
“ทำไม นายรังเกียจจากชั้นมากหรอ”
“หึงั้นเรามาลองกันสักตั้งนะแบมแบม ว่านายรังเกียจสัมผัสจากชั้นจริงๆรึเปล่า”
คำพูดของเขามันทำให้ผมตกใจจนเผลออ้าปากออก ริมฝีปากของเขารุกล้ำผมอย่างจวบจ้วง เขารุนแรงจนปากของผมเลือดออก จูบที่หนักหน่วง รุนแรงและโหดร้ายมันทำให้ผมน้ำตาไหลอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ผมก็รีบอ้อนวอนเขาทันที
“ไม่นะ พี่มาร์ค ออกไป ฮึก แบมขอนะหยุดเถอะนะ”
“นายเคยเห็นเสือตัวไหนปล่อยเหยื่อไปงั้นหรอ”
“ฮึก” ทำไมหล่ะเขาไม่รู้เลยหรอว่าผมไม่เคยมีเซ็กซ์มาก่อนและเมื่อวานมันก็เป็นครั้งแรกของผมด้วย เขาควรจะปลอบผม ขอโทษผมสิ ไม่ใช่มาซ้ำเติมผมแบบนี้
“และชั้นขอเตือนนายว่า สนองตามที่ชั้นเสนอ นายจะได้ไม่เจ็บมาก”
“พะ…พี่มาร์ค ตะ ตรงนั้น ”
“หึ มีอารมณ์แล้วหรอเด็กน้อย ไหนอ้อนวอนชั้นสิ แต่ถ้าไม่นายก็ช่วยตัวเองไปนะ”
“อึก ชะ ช่วยผมทีนะ คะ ครับ” ในเมื่อผมทำเองไม่ได้ก็คงต้องยอมเขาถึงแม้จะต้องอายก็ตาม
“รับรองว่าออรัลเซ็กซ์จากชั้นนายจะไม่ผิดหวัง”
---------------------------------------------------------------- ตัดค่ะ ------------------------------------------------------
ผมรู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีแสงแดดส่องเข้ามากระทบตาของผม มันทำให้ผมต้องหาที่หลบทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตาแล้วผมก็เจอแล้วมันนิ่มๆเหมือนตุ๊กตาตอนเด็กของผมเลย มันทำให้ผมอดที่จะฟัดหน้าลงไปไม่ได้ แต่ทำไมตุ๊กตาตัวนี้มันขยับได้ละ
ลืมตาขึ้นมาก็พบความจริงว่า…….
ตุ๊กตาปีศาจ นอนอยู่ข้างๆผม
ตุ๊กตาปีศาจที่มีชีวิต
ตุ๊กตาที่ทำให้ผมตกหลุมรักครั้งแล้วครั้งเล่า
ตุ๊กตาที่ผมมีอะไรด้วยหลายรอบ
นี่ผมจะพูดถึงมันทำไมกันเนี่ย ฮือออออออออ ผมพลาดอ่ะเมื่อคืน ผมจำได้ว่าผมตื่นมาช่วงบ่ายแก่ๆ แล้วเขาก็เขามาแล้วเราก็มีอะไรกัน ถ้าจะมีอะไรกันยันเช้ามืดนี่ผมว่ามันก็ไม่น่าจะใช่ ผมจำได้ว่าล่าสุดเราอยู่ที่ห้องน้ำหนิแล้วผมก็จำอะไรไม่ได้แล้ว
โอ้ยช่างมันเถอะนี่ก็แปดโมงกว่าแหละ ผมควรรีบไปอาบน้ำไปมหาลัยได้แล้ว ช่วงนี้มีงานรับน้อง ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผมชอบมาก ตั้งแต่ตอนรับน้องครั้งแรกที่อิตาลีแล้ว
“โอ้ยยยยย” ทันทีที่ผมขยับตัวยังไม่ได้ทันได้ลุกจากเตียงด้วยซ้ำ ความเจ็บปวดก็เล่นงานผมเข้าอย่างจัง
“จะไปไหน” คนที่หลับอยู่เมื่อกี้ลืมตาตื่นขึ้นมาถามผมด้วยเสียงหงุดหงิด
“ไปมหาลัยครับ” ผมอยากจะไปรับน้องจะตายแล้วนะพี่มาร์ค ปล่อยผมไปได้แล้ว
“ไปทำไม”
“วันนี้ที่คณะรับน้องครับ”
“ชั้นไม่ให้ไป”
“ง่า พี่มาร์คครับ ให้แบมไปเถอะนะ”
โอ้ยผมนี่จะไม่ทนแล้วนะครับ จะไม่ทนแล้วจริงๆนะ แบบน่ารักมาก น่ารักเหี้ยๆเลย ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะแพ้ความน่ารักจากแบมแบม
เมื่อเช้าใครบอกว่าผมหลับ ใครบอกว่าผมตื่นหลังแบมแบม ความจริงแล้วผมตื่นก่อนเถอะแต่แกล้งหลับไปงั้นแหละ ก็แค่อยากเห็นปฏิกิริยาของเขาเฉยๆ
ตั้งแต่ตอนที่หลบแสงแดดแล้วมาฟัดอกผม ผมเดานะว่าเขาคงคิดว่าผมเป็นหมอนข้างไม่ก็ตุ๊กตาอะไรสักอย่างแน่ๆเลย
และเมื่อกี้มันเหมือนโดนความน่ารักแอคแทคขั้นรุนแรง นี่ผมเป็นมาเฟียนะเจอผู้หญิงมาก็เยอะ เซ็กซี่ อกฟูรูฟิตแค่ไหนก็ไม่เคยทำให้ผมหวั่นไหวได้เท่ากับความน่ารักแบบเด็กๆครั้งนี้เลยนะ
เมื่อคืนผมอยากจะบอกว่าผมทำทุกอย่างตามอารมณ์และความรู้สึกล้วนๆ
ผมลืมว่าตัวเองกำลังอยู่ในเกมส์
ผมลืมว่าผมกระหายความเป็นผู้ชนะมากแค่ไหน
ผมลืมเหตุผลทุกอย่าง เพราะเวลาที่อยู่กับแบมแบม
ผมมักเผลอใส่ความรู้สึกที่แท้จริงลงไปทุกครั้ง
“ไม่ให้ไปก็คือไม่ให้ไป”
“’ง่า พี่มาร์ค แบมอยากไปรับน้องจริงๆนะ”
“ไหนลองเดินไปส่องกระจกสิ ถ้าทำได้จะให้ไป” เขาคิดอะไรอยู่ทำไมให้ผมเดินไปส่องกระจก ธรรมดามากครับ พี่แบมซะอย่างเรื่องแค่นี้เอามาท้าทำไมกัน
“โอ้ยยยย เจ็บบบ” พอได้แตะขาลงพื้นเท่านั้นละครับ โอ้พระเจ้ามันเจ็บมากกก เจ็บจนผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นเลยทีเดียวฮื่อออเจ็บมากกก
พี่มาร์คเดินเข้ามาใกล้ผม แล้วก็นั่งยองๆตรงหน้าผมแล้วก็พูดว่า
“ทำไม่ได้ก็ไม่ต้องไปนะครับ”
“’ง่ะ พี่มาร์ค TT”
“ไม่ต้องมาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่ให้ไป เอาแขนมานี่เดี๋ยวอุ้มไปนอนต่อ” ในเมื่อผมเจ็บขนาดนี้ก็ให้เขาอุ้มไปเถอะ ถึงเขินๆหน่อยก็เอาเถอะเดินเองคงเจ็บไปมากกว่านี้
พี่มาร์คอุ้มผมมาจนถึงขอบเตียงแล้วก็วางลงพร้อมห่มผ้าให้ด้วย
“นอนนะครับ พี่ไปทำงานก่อนเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านยกข้าวมาให้”
“ครับ”
“ที่พี่ไม่ให้ไปรับน้อง เพราะคงไม่มีใครยอมให้ ‘เมีย’ที่โดนเอาจนเดินไม่ไหวไปหรอก ฝันดีครับ”
คุณคิดว่าผมจะหลับต่อลงหรอ
คุณเคยตกหลุมรักใครซ้ำๆมั้ย
คนๆเดียวที่ไม่ว่าต่อให้เขาจะทำผิดต่อผมสักกี่ครั้ง ผมก็ยังรักเขา
ผมยอมรับเลยว่าผมพ่ายแพ้อย่างราบคาบต่อ
พี่มาร์คโหมดอ่อนโยน
ความอ่อนโยนของเขาที่ทำให้ผมตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก
Talkkkkkkk
โอ้ยแกพออัพปุ๊ปโดนแบนปั้ป 55555555555 ซึ่งเรายังจะไม่เอาฉากนั้นไปลงที่ไหนอ่ะ นี่นอยด์นะเว่ยแบบคิดว่าตัวเองแต่งเบาแล้วอ่ะ ใช้คำแรงไปหรอ แบบเอาเถอะ 55555555555555555555 หมดอาลัยตายอยากกมากกก อารมณ์แต่งหดหายเลยอ่ะ แบบพี่เว็บคะหนูอยากได้พี่มาร์คดาร์กๆ สนองความต้องการหน่อยไม่ได้หรอ เออบ่นไปงั้นแหละ 555555555 อ่านไปก่อนนะเดี๋ยวตามหาแรงบันดาลใจแปป
#ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและเม้นค่ะ
ความคิดเห็น