คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5
Dark Rose…..กุหลาบดำ MARKBAM
บทที่ 5
Begin Again
เริ่มต้นอีกครั้งกับเกมส์ที่ผมได้เป็นเทพบุตรอยู่ในตอนนี้
วันนี้ผมต้องพาเหยื่อไปลองชุดแต่งงานแล้วนะ ให้ผมเดานะว่าที่เจ้าสาวของผมคงกำลังตื่นเต้นอยู่แน่ๆ
ใครว่าผมไม่ตื่นเต้นกันหล่ะ ผมตื่นเต้นจะตายอยู่แล้ว พระเจ้าท่านนี่รักผมจริงๆ อุตส่าห์นำนางฟ้าของผมมายืนตรงขอบเหวให้ แค่ผมฉุดนิดเดียวก็คงได้ลงเหวไปพร้อมๆกัน
แต่นี่ใครครับ? ผมมาร์คต้วนที่เป็นซาตานในคราบเทพบุตรอย่างแนบเนียน ผมจะทำให้เขารักผมจนคิดว่าผมจะยอมลงเหวไปพร้อมๆกับเขา แต่เปล่าหรอกผมนี้แหละเป็นทั้งคนผลักเขาลงเหวและจะติดปีกบินขึ้นมาจากเหวเอง
ตอนแรกผมกะจะแก้แค้นด้วยชีวิต ในแบบฉบับกุหลาบดำ
คือหลั่งเลือดเพื่อแก้แค้น
แต่เขาทำให้ผมเปลี่ยนความคิด เล่นกับความรู้สึกดีกว่า
ร่างกายตายไปก็เท่านั้น แต่ถ้าตายทั้งเป็นคงจะสนุกกว่าเยอะ
D-A-R-K ----------- R-O-S-E
แลมโบกินีสีแดงเพลิงกำลังเคลื่อนที่เข้ามาในคฤหาสน์หลังหนึ่ง ความร้อนแรงของสีตัวรถ ใบหน้าที่หล่อเหลา สันจมูกที่โดนเด่น สายตาดุดันที่ถูกปิดไว้ด้วยแว่นกันแดดสีชาแบรนด์ดังของเจ้าของทำให้ใครที่พบเห็นก็หลงใหลได้โดยไม่ยาก ตัวเครื่องถูกดับลงหน้าบ้าน พร้อมกับใครคนหนึ่งที่ยืนรออยู่ที่บันได
ผมถอดแว่นออกก่อนจะเสียบไว้ที่สียืดสีขาวของผม ก่อนจะก้าวไปหาคนที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว
วันนี้ผมแต่งตัวค่อนข้างสบายนะ ก็แค่เสื้อคอวีสีขาวกับกางเกงยีนส์สีดำก็แค่นั้น แต่มันกลับดึงดูดสายตาสาวๆให้มาหยุดที่ผมได้ ก็งงี้แหละครับคนมันหล่อ ทำอะไรก็ดีไปหมด หล่อมาทั้งชีวิตแล้วครับ
“ว้าว วันนี้น้องแบมน่ารักจังเลย” ผมเอ่ยปากชมออกไป ทั้งๆที่ความจริงแล้วก็หน้าตาธรรมดางั้นๆแหละครับ สู้สาวอกตู้มๆ ตอดเก่งๆที่ผมควงเล่นก็ไม่ได้
“ฮ่าๆ พี่มาร์คพูดแบบนี้ตลอดแหละ”
เหยื่อเชื่อใจผมมากขึ้น และเราก็สนิทกันมากขึ้นหลังจากวันนั้นที่เราเจอกันครั้งแรกที่ภัตตาคารนั่น เขากับผมก็คุยไลน์กันแทบทุกวัน
การที่จะหลอกใครให้เชื่อใจมันก็ต้องเล่นให้เนียนๆ เนียนซะจนทุกคนรวมถึงเจ้าตัวเองคิดว่าผมรักเขาจริงๆ
“ก็น้องแบมน่ารักจริงๆหนิครับ แหน่ะ หน้าแดงแล้วนั่น ฮ่าๆ”
“วุ้ย พี่มาร์คอ่ะขี้แกล้งอ่ะ ไปลองชุดกันเดี๋ยวสายนะ” หลังจากพูดจบเขาก็รีบเดินมาขึ้นรถทันที ผมที่มองอยู่ก็ได้แต่ยิ้มตาม
ยิ้มมุมปากที่ดูเหมือนจะเอ็นดูในความน่ารัก แต่ถ้าเขาหันกลับมาจะพบทันที
ว่าสายตาและรอยยิ้มของผมเต็มไปด้วยเล่ห์เลี่ยม
หึ ทำตัวน่ารักไปนานๆนะแบมแบม เผื่อชั้นจะใจอ่อนกับนาย
ดูสิว่าชั้นมันใจดีกับนายแค่ไหน เจอกันวันแรกนายก็ทำให้แผนแก้แค้นชั้นล้มไม่เป็นท่าแล้ว
ชั้นอุตส่าห์เปลี่ยนจากฆ่านาย เป็นทำให้นายตายทั้งเป็น
ชั้นแค่เล่นกับความรู้สึกของนายเองนะ
D-A-R-K ----------- R-O-S-E
ระหว่างที่อยู่บนรถผมกับเขาก็เถียงกันเรื่อง ผมจะฟังแนวนี้ แต่เขาจะฟังอีกแนว ทำไมแค่เรื่องไร้สาระนี่เรายังต้องมานั่งเถียงกันเนี่ย แต่งงานกันไปไม่เถียงกันทุกเรื่องเลยหรอ
“พี่มาร์ค แบมจะฟังเพลงนี้” ผมรีบเอามือไปบังปุ่มเปลี่ยนเพลงแล้วรีบตะโกนใส่คนขับทันที
“ไม่เอาครับ พี่จะฟังอีกเพลง” เขาเถียงผม ก่อนที่จะใช้สายตาขู่บังคับผม นี่ผมยอบรับนะครับว่าเขาหล่อจริงๆ หล่อมากเลยอ่ะนี่ชุดเขาธรรมดามากเลยนะ แว่นกันแดดก็งั้นๆ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมเขาถึงหล่อขนาดนี้อ่ะ
“ก็ได้ รถพี่มาร์คหนิ” ผมเอามือออกจากปุ่มนั่นแล้วมานั่งกอดอกมองออกไปนอกหน้าต่าง
ผ่านไปสักนึงก็ได้ยินเสียงคนข้างๆพูดขึ้น
“น้องแบมครับ งอนพี่มาร์คหรอครับ”
“เปล่าหนิครับ” นี่ไม่ได้งอนอะไรเลยนะ ไม่ได้งอนอะไรทั้งนั้น เชอะแล้วนี่กว่าจะง้อทำไมไม่ง้อให้มันเร็วๆกว่านี้อ่ะ นั่งเก๊กหน้าจนเมื่อยแล้วนะ
“เห้ยจอดทำไม!” ผมรู้สึกตกใจที่อยู่ๆเขาก็จอดรถที่ข้างทาง
“ก็พี่จะง้อน้องแบมไงครับ รู้นะว่าเก๊กหน้าจนเมื่อยแล้ว” นี่พี่มาร์ค จิตสัมผัสปะว่ะ ผมไม่ได้ตอบอะไรแล้วก็ไม่ได้หันไปมองเขาด้วย
“ไหนๆ เมื่อยหน้ามากมั้ยให้พี่มาร์คดูหน่อยนะครับ” หลังจากนั้นเขาก็เอามือมาจับหน้าของผม แล้วก็ใช้มือบังคับให้ผมหันหน้าไปมองเขา หลังจากนั้นเขาก็เลื่อนใบหน้าของเขาเข้าใกล้ผม
ใกล้เข้ามาอีก ใกล้อีก ใกล้จนกระทั่ง
“หายงอนพี่มาร์คนะครับคนดี” เขาเอาจมูกของเขามาถูไปมากับจมูกของผม พร้อมตบท้ายด้วยกันยิ้มให้ผมอีก ผมรู้สึกว่าเราใกล้กันมาก ใกล้กันเกินไป ผมควรจะขืนตัวออกมาสิ แต่ทำไมสายตาคู่นี้ ใบหน้านี้ คนๆนี้มันทำให้ผมทำแบบนั้นไม่ได้นะ
“ฮ่าๆ น้องแบมเป็นอะไรครับไม่สบายหรอ หน้าแดงนะ” แล้วก็เอาหน้าผากของเขามาทาบลงบนหน้าผากของผม หน้าเราสัมผัสกันจนแทบทุกส่วนแล้วนะ
“ป่าวสักหน่อย เอาหน้าออกไปได้แล้วครับ” ผมได้แต่อ้อมแอ้มตอบไป ความเขินยังไม่จางหายครับ
เซ็กซ์แอพพีลของมาร์คต้วนแค่นี้มันทำให้ผมหายใจลำบากจริงๆ
ถ้าเป็นฟลูออพชั่นมันจะขนาดไหนกันนะ
“ไม่ครับ น้องแบมต้องหายงอนพี่ก่อน”
“ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วไงครับว่าไม่ได้งอน” ผมไม่ได้งอนจริงๆนะ เรื่องแค่นี้เอ๊งงงงงงงง จะงอนทำไม
“ไม่เชื่อครับ ไหนยิ้มให้พี่ดูหน่อยเร็ว”
หลังจากที่ผมได้ยินประโยคจากเขา ผมก็จัดการยิ้มจนตาหยีให้เขาดูทันที ผมได้ยินเสียงหัวเราะของเขาด้วยนะ หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงกระซิบที่หู
“น่ารักมากครับ” แล้วผมก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มที่มุมปากของผม มุมปากที่ผมยิ้มให้เขาดูเมื่อกี๊นี้ เขาผละออกไปแล้ว คงเหลือแต่ผมที่ทบทวนตัวเองให้แน่ใจว่าความนุ่มที่มุมปากเมื่อกี๊มันคืออะไรกันแน่
“ลงมาได้แล้วครับ” ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนได้ยินเสียงพี่มาร์คเรียกพร้อมเปิดประตูให้ พอผมมองรอบๆก็พบว่าตอนนี้ถึงร้านลองชุดแต่งงานแล้ว
ผมไม่ได้หลับนะ ผมช็อคค้างอยู่กับความนุ่มเมื่อกี๊ต่างหาก ตลอดทางผมแน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับมุมปากของผม แต่ผมไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตัวเอง
ตอนคบกับพี่แจ็คสันเราเคยจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยซ้ำ แต่ทำไมความรู้สึกนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นกับผมเลยหล่ะ ความรู้สึกที่มันหวิวในท้อง ใจก็เต้นรัวมันคืออะไรกัน
“ขอบคุณครับ” เมื่อตั้งสติได้ผมก็เอ่ยขอบคุณแล้วก้าวลงจากรถ
“ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ ดิฉันจะไปนำชุดมาให้ค่ะ” เสียงพนักงานสาวพูดขึ้นหลังจากที่พี่มาร์คจูงมือผมเข้ามาในร้าน ผมดูไม่มีสติเลยอ่ะ ไม่ชอบแบบนี้เลยแล้วความรู้สึกของผมหล่ะ ทำไมผมควบคุมตัวเองไม่ได้เลย
D-A-R-K ----------- R-O-S-E
“น้องแบมเป็นอะไรรึเปล่าครับ ดูเหม่อๆนะ” ผมถามขึ้นหลังจากที่พาเขามานั่งโซฟา
ทำไมผมจะไม่รู้หล่ะว่าเหยื่อสุดน่ารักของผมเขาเป็นอะไร ผมไม่ได้ดูไม่ออกขนาดนี้
แกล้งถามไปงั้นแหละ ทำตัวให้อ่อนโยน ทำให้เหยื่อตกหลุมรัก แล้วสุดท้ายหลุมพรางที่ผมเตรียมไว้ทุกอย่าง
ก็จะฉุดเขา ฉุดเขาให้ไปอยู่กับความเจ็บปวดอย่างที่ผมเคยเจอ
จำเอาไว้ว่า ความรักคือสิ่งสวยงาม ที่ทำให้เราเจ็บปวดเจียนตาย
“เปล่าครับ พี่มาร์คลองชุดเสร็จแล้วไปหาอะไรกินนะ แบมหิวแล้วอ่า” เด็กน้อยทำเสียงอ้อนผม
“ว่าแล้วทำไมแก้มเยอะขนาดนี้ หิวบ่อยจังนะเรา” ผมขยี้หัวเด็กน้อย
“พี่มาร์คว่าแบมอ้วนหรอห๊ะ”
“พี่พูดแบบนั้นหรอ ร้อนตัวนะครับ” แล้วผมก็หัวเราะออกมา
ผมไม่ได้หัวเราะเพราะเสแสร้งแกล้งทำนะ ผมหัวเราะเพราะผมมีความสุขจริงๆ
มีความสุขที่ผมเล่นละครเก่งขนาดนี้
ไหนครับรางวัลตุ๊กตาทองส่งมาให้มาร์คต้วนคนนี้เร็ว ไม่ต้องเข้าชิงกับใคร ไม่ต้องมีคนกดโหวตผมหรอก
เรื่องแสดงละครผมคือที่สุด ละครที่ผมกำลังพิสูจน์ฝีมือให้ทุกคนได้รับชมกัน
ละครที่ไม่มีพระเอกนางเอก ละครที่บทประพันธ์เปลี่ยนไปตามสถานการณ์
ผมก็แค่หลุมพรางสำหรับละครเรื่องนี้
และเด็กน้อยที่น่ารักของผมก็จะเป็นคนตกหลุมพรางในเรื่องนี้
น้ำตาจะท่วมจอ ความรักจะทำให้เด็กน้อยได้เรียนรู้กับความเจ็บปวด
อย่าลืมติดตามชมนะครับ ปล. กำกับและเขียนบทโดย มาร์คต้วน
D-A-R-K ----------- R-O-S-E
ผมลองชุดเสร็จแล้ว และกำลังนั่งรอเด็กน้อยที่เพิ่งเข้าไปลองชุดได้ไม่นาน ชุดผมกับชุดเขาก็เหมือนกันต่างกันคงแค่สีนั่นแหละ ของผมสูทสีดำพร้อมเนคไทสีขาวมุกที่ทำให้ผมดูเป็นเทพบุตรมากขึ้น
ส่วนของเด็กน้อยก็ชุดสูทสีครีมขาวกับหูกระต่ายสีชมพู ผมชักอดใจรอไม่ไหวแล้วสิ
“พี่มาร์คครับ” ผมได้ยินเด็กน้อยเรียก ผมเลยเงยหน้าจากหนังสือธุรกิจที่อ่านอยู่ในมือเพื่อหันมอง
ผมเห็นเขาอยู่ในชุดสูทสีครีม ชุดเราก็เหมือนกันนะทำไมเขาน่ารักจังหล่ะครับ ความน่ารักของเขาทำให้ผมไม่สามารถละสายตาไปไหนได้ สายตาของผมคงทำให้เด็กน้อยประหม่า
“เราไปถ่ายพรีเวดดิ้งกันเลยดีมั้ยคะ” พนักงานพูดขึ้นทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์
“ก็ดีเหมือนกันครับ ผมจะได้รีบพาเด็กน้อยไปกินข้าว” ผมตอบแล้วส่งยิ้มให้พนักงานก่อนจะเดินเข้าไปหาเด็กน้อย แล้วกระซิบบอก
“น่ารักจังเลยครับ พี่ชักไม่อยากกินข้าวแล้วสิ”
“ทำไมอะครับ แบมหิวน้า” เด็กน้อยก็ยังเป็นเด็กน้อยอยู่วันยังค่ำ
“หึหึ”
หลังที่ถ่ายพรีเวดดิ้งเสร็จ พี่มาร์คก็พาผมไปกินข้าวที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆร้าน แต่ผมสังเกตได้นะว่าสายตาหลายคู่กำลังมองมาที่เราสองคน ผมหันไปมองหน้าพี่มาร์ค ก็เห็นว่าเขากำลังหงุดหงิดนะ
แต่เดินไปสักพักก็มีมือปริศนามาทำให้ผมแปลกใจพอก้มลงไปมองก็เป็นมือของคนที่ทำหน้าหงุดหงิดเมื่อกี๊กำลังโอบเอวผมเข้าหาตัวเขาอยู่
“พี่มาร์ค!” ผมพูดพร้อมส่งสายตาดุๆไปให้ ก่อนจะใช้สายตาบังคับให้พพี่เขาปล่อยมือออกจากเอวผม เพราะผมรู้สึกว่ามันเริ่มมีคนมองเยอะแล้วนะ ผมอายหนิครับ
“อยู่มันอย่างนี้แหละ อยากน่ารักเอง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแบมหล่ะครับ” ถึงแม้ผมจะอายจนแทบมุดหน้าหนีแค่ไหน แต่ผมก็จะไม่ยอมแพ้เขาหรอกนะ จะเถียงมันไปอย่างนี้แหละ
“หวง ไม่ชอบให้ใครมอง “เมีย” ของพี่ มันเกี่ยวกับแบมได้รึยังครับ”
เชรดดดดดดด เดี๋ยวนี้พี่มาร์คแกเล่นแรงขนาดนี้เลยหรอครับ น้องแบมจะตายแล้วนะ เลิกแอคแทคกันแบบนี้สักทีได้มั้ย ขอร้องงงงงงง พี่มาร์คแม่งหล่อแล้วยังมีเซ็กซ์แอพพีลแบบฟลูออพชั่นอีก อยู่ใกล้มากๆน้องแบมหัวใจวายตายี้ทำยังไงหรอ
“ไม่คุยด้วยเล่า เมียอะไรใครเมียพี่มาร์ค มโนป่ะ” ยังไม่ยอมแพ้ครับ เถียงต่อไปทั้งที่ๆควรจะรู้ชะตาตัวเองได้แล้วว่ามันจะเป็นอย่างไร
“แต่งงานกันแล้ว ต่อไปนี้เป็นแม่หรอครับ” ฮื่อออออ อิพี่มาร์คปากคอเราะร้ายมากขึ้นปะวะ วันแรกๆพี่แกยังสุภาพน่ารักกับน้องแบมอยู่เลยนะ ตอนนี้ผมได้แต่เงียบครับ รู้สึกหมดคำพูดไปชั่วขณะ
“แต่น้องแบมเป็นแม่ให้พี่ได้นะครับ”
“แบมจะเป็นให้ได้ยังไง ตลกละ” ผมหัวเราะน้อยๆ
“แม่ทูนหัวหน่ะครับ”
ใครวินนี่ไม่ต้องถามแล้วนะครับ
D-A-R-K ----------- R-O-S-E
หลังจากเที่ยวเล่นต่อกันอีกนิด ผมก็ไปส่งเด็กน้อยที่บ้าน ตอนนี้ผมก็ขับรถเล่นไปเรื่อยๆ
ทบทวนความรู้สึกของตัวเอง
ว่าฉากไหนเป็นแค่ความรู้สึกของตัวละครแล้วฉากไหนที่ผมเผลอใส่ความรู้สึกตัวเองลงไป
นักแสดงที่ดีต้องเอาตัวละครมาเล่นเป็นตัวเองให้ได้
แต่ข้อสำคัญของนักแสดง
อย่าใส่ความรู้สึกตัวเองลงไป
วันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นนักแสดงที่ไม่ดีในบางฉากนะ
Talkkkkkk
เอาเป็นว่าไม่มีไรมาก เราจะพยายามมาอัพให้มันบ่อยๆนะ แล้วก็พี่มาร์คอ่ะยังไม่ได้สับสนอะไรขนาดนั้น ใครที่เข้าข้างแบมนี่ใจเย็นๆนะ น้องยังโดนหลอกอยู่ดีค่ะ 555555555555
ไรท์ขอเพอ่มขนาดตัวอักษรในตอนนี้นะคะ แต่งไปเรื่อยๆปวดตาแล้วค่ะ ขี้เกียจเพ่ง 55555555
เราเป็นไรท์เตอร์ เราเอาความรู้สึกของเราใส่ไปในตัวละคร
ส่วนคนอ่านห้ามเผลอใส่ความรู้สึกไปกับตัวละครของเรา ระวังโดนหลอกเหมือนแบมนะ
แต่ใครจะรู้ว่ามาร์คอาจจะโดนหลอกก็ได้ เอ๊ะยังไง 55555555555555
ไปแล้วค่ะ
#ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและเม้นนะคะ
ความคิดเห็น