[ Ts6-Ts7 ] รักนี้บ้านเลขที่ 706/73 ( เกรซกวาง&นทแอป )

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 การเดินทางที่ไม่มีวันลืม

                    ร่างสูงนอนหลับสบายอยู่นเตียงนุ่มๆเช่นทุกวัน วันนี้เป็นวันที่ 6 เกือบอาทิตย์แล้วที่พวกเธอมาอาศัยที่บ้านหลังนี้ เธอค่อยๆลืมตาขึ้นตามเสียงเรียกของร่างเล็กที่อยู่ข้างๆ ปกติเธอไม่ตื่นง่ายขนาดนี้แต่สำหรับเสียงคุ้นหูที่เมื่อได้ยินแล้วต้องตื่นทันทีทำให้เธอต้องจำใจลุกจากที่นอน
     " ไมวันนี้ปลุกเช้าจัง " เกรซหันไปถามขยี้ตาเพื่อปรับภาพ
     " วันนี้พวกแกต้องไปเรียน เพราะงั้นตื่นๆๆๆ " กวางพูดและดึงเกรซออกมาจากที่นอน
     " ไม่เอาขี้เกียจ " เกรซพูดแบบไม่ใส่ใจและล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ก่อนที่จะลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วเพราะสายตาดันเหลือบไปเห็นเท้าของกวางกระตุกขึ้นมานิดนึง
     " รอแปปนะ เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อน " เกรซบอกและรีบคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
     " อ้าว! กวางยังไม่ไปเรียนอีกหรอ " เสียงของนทดังขึ้นพร้อมกับร่างของเจ้าตัวที่โผล่มาจากประตูพร้อมกับแอปเปิ้ล
     " อื้ม! เพิ่งปลุกเกรซได้ " กวางพูดและนั่งลงกับเตียง
     " แอปดูว่าง่ายกว่าเกรซเยอะ " นทพูดขำๆและเดินเข้าไปใกล้กวาง
     " จะไปเรียนกันก่อนก็ได้นะ " กวางบอก
     " รอหน่อยก็ได้ " นทตอบและนั่งลงบนเตียงข้างๆกวาง
     " แล้วนี่มีเรียนเวลาเดียวกันหมดเลยหรอ " กวางถาม
     " เป๊ะ " แอปเปิ้ลตอบบ้าง
     " บังเอิญสุดๆ " นทพูด
     " โอ้โห ! อยู่กันครบ รอเกรซคนเดียวใช่มั้ยเนี่ย " เกรซที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำพูด
     " เออใช่ รีบๆไปเรียนได้แล้ว " กวางพูดและเดินนำทุกคนลงไปข้างล่าง
                       เมื่อพวกเธอเดินลงมาถึงข้างล่าง สายตาทั้งสี่คู่จับจ้องไปที่รถสปอร์ตไบค์สีขาวสะอาดและสีแดงสดราคาแพงที่จอดรอพวกเธออยู่หน้าบ้าน
     " พ่อเกรซคงซื้อไว้ให้ละมั้ง " แอปเปิ้ลพูดเมื่อสังเกตุแล้วว่ารถสองคันนั้นจอดอยู่ในตัวบ้านและดูใหม่มาก
     " แต่พี่ขี่ไม่เป็นหรอกนะ " กวางพูด
     " แอปก็ขี่ไม่เป็น " แอปเปิ้ลพูดบ้าง
     " พี่ขี่เป็น เกรซก็คงเป็นใช่มั้ย " นทหันไปถามเกรซซึ่งเธอก็พยักหน้าตอบเงียบๆ
     " ก็ดีเหมือนกันขี้เกียจนั่งรถเมล์ " เกรซพูดและเดินไปนั่งบนรถสปอร์ตไบค์สีแดง 
     " กุญแจก็เสียบคาไว้ ไม่กลัวหายเลยนะ " เกรซพูดพลางสำรวจรถ
     " ใครจะกล้ามาขโมย " นทพูดและคว้ากุญแจมาถือไว้ในมือ
     " จะไปมั้ยยืนนิ่งอยู่ได้ " เกรซหันไปพูดกับกวางและแอปเปิ้ลที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม
     " งั้นแอปไปกับพี่นทนะ ขืนไปกับเกรซได้เห็นประตูสวรรค์แน่ๆ" แอปเปิ้ลเสนอตัว เพราะเธอได้ประสบการณ์มาแล้วว่าการนั่งซ้อนท้ายเกรซมันน่ากลัวขนาดไหน
     " ก็ได้พี่มีภูมิต้านทาน " กวางพูดแบบไม่ใส่ใจและเดินไปนั่งซ้อมท้ายเกรซ
     " แล้วเจอกันที่มหาลัยพี่กวาง ขอให้รอดครบสามสิบสองนะ " แอปเปิ้ลพูดกวนๆและวิ่งไปนั่งซ้อมนทก่อนที่เกรซจะเดนลงจากรถมาเตะ
     " ให้เตรียมใจ 5 นาที " เกรซพูดก้มมองนาฬิกาและเงยหน้ามองนทขี่รถออกไปก่อนแล้ว
     " ไม่ต้องย่ะ " กวางพูดและตบไหล่เกรซเป็นเชิงไล่ เกรซจึงสตาร์ตเครื่องและขี่ออกไปอย่างรวดเร็วด้วยอัตรา 200 กม./ ชม.
                    แอปเปิ้ลก้าวลงจากรถอย่างใจเย็นเธอเลือกถูกแล้วที่มากับนท เธอหันไปที่หน้าประตูมหาลัยอย่างเหนื่อยใจขณะมองรถสปอร์ตไบค์สีแดงสดขี่เข้ามาข้างในและดริ๊ฟอย่างน่ากลัว
     " พี่กวางสลบไปแล้ว " เกรซพูดสบายๆขณะถอดหมวก สายตามองมือของกวางที่ยังคงกำเสื้อของเธอแน่น
     " ขับช้าๆจะลงแดงตายรึไง " นทบ่นและเดินไปลากกวางลงมาจากรถ
     " เพราะงั้นแอปถึงเลือกมากับพี่นทไง " แอปเปิ้ลพูดและช่วยนทลากกวางลงมา
     " ก็พอรู้เหตุผล " นทพูดและโยนร่างของกวางไปให้เกรซที่ยืนอยู่ข้างๆ เกรซจับแขนของกวางคล้องคอก่อนที่จะใช้มือข้างหนึ่งโอบร่างของกวางเอาไว้
     " เอาไปฝังไหนดี " เกรซพึมพำและมองไปรอบๆ
     " เดี๋ยวก็ตื่นมั้ง " นทพูดและตบหน้ากวางเบาๆ
     " พี่กวางๆ " เกรซเรียกซ้ำขณะที่กวางค่อยๆลืมตาขึ้น
     " ถึงแล้วหรอ " กวางพึมพำและยกแขนออกจากคอของเกรซ
     " อื้ม " เกรซตอบ
     " ที่จริง...สลบไปได้ก็ดีนะจะได้ไม่ต้องรับรู้อะไร " นทพูดกับกวาง
     " จะไม่กินใช่มั้ยข้าวอ่ะ " แอปเปิ้ลเอ่ยและดึงแขนนทให้เดินไปทางร้านอาหาร
     " เป็นไงบ้างพี่กวาง " เกรซถาม
     " มึนๆนิดหน่อย ที่หลังอย่าขับเร็วอย่างนี้อีกนะ มันน่ากลัว " กวางสอนเบาๆเพราะไม่มีแรงก่อนที่จะเดินตามนทและแอปเปิ้ลไป