[ Ts6-Ts7 ] รักนี้บ้านเลขที่ 706/73 ( เกรซกวาง&นทแอป )

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 ก็แค่มื้อเย็น ( ทำไมต้องวุ่นวาย )

                    ขายาวๆของร่างสูงก้าวลงมาหยุดอยู่ที่หน้าบันไดอย่างใจเย็น ชายตามองคนสองคนที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวอย่างสนุกสนาน ตัดสินใจว่าควรจะเข้าไปช่วยหรือไม่
     ตุ๊บ ! " โอ๊ยยย !!! " เสียงของฝ่าเท้าของร่างสูงปะทะเข้ากับแผ่นหลังของร่างสูงอีกร่างดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงร้องโอดโอยของผู้ถูกถีบเรียนคนทั้งสองที่อยู่ในครัวไม่ห่างไปมากนักให้หันมามอง
     " ทำอะไรกัน " นทถามพลางหันไปสนใจกับการหั่นผักต่อ
     " ก็แค่ทักทายกันนิดหน่อย " เกรซตอบ มองเพื่อนสนิทลุกขึ้นจากพื้นอย่างสะใจ
     " เป็นไงบ้าง..เจ็บมั้ย " เกรซถามยิ้มๆแววตาไม่มีความสลด แอปเปิ้ลมองหน้าเกรซกลับเหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่า
     ' อย่าให้ถึงทีกูนะมึง '
     " ยืนอยู่ได้มาช่วยทำกับข้างมั้งดิ จะกินมั้ย " กวางว่า เกรซทำหน้าเซงๆและกำลังก้าวจะเดินไปหาแต่...
     พลั่ก !!! ตุ๊บ !!! ไร้ซึ่งเสียงร้อง วินาทีที่เกรซกำลังจะเดินไปหากวาง แอปเปิ้ลที่รอจังหวะอยู่เตะเจาะยางเข้าที่ขาของเกรซที่ยังไม่ได้ก้าวทำให้เกรซเสียหลังล้มลงหน้าคว่ำทันทีเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงไม่มีเสียงร้อง
     " ทักทายเว้ย 555 " แอปเปิ้ลก้มลงกระซิบกับเพื่อนสนิทอย่างสะใจ
     " เดี๋ยว !!! " 
     หมับ !!!
     ตุ๊บ !!!
     " โอ๊ย !!! " เสียงที่ท่านได้ยินอยู่นี้เกิดจาก มือหนาๆของเกรซที่เอื้อมไปจับขายาวๆของเพื่อนสนิทเป็นเหตุให้แอปเปิ้ลล้มลงทันที เกรซยิ้มสะใจก่อนจะรีบลุกขึ้นและออกวิ่งไปหากวางทันทีโดยที่แอปเปิ้ลไม่ทันตอบโต้
     " พี่กวางฝากตบเกรซที " แอปเปิ้ลตะโกนบอกกวางพลางชี้มือไปที่เกรซซึ่งยืนอยู่ข้างๆกวาง
     เพี้ย !!!! เสียงฝ่ามือของกวางกระทบกับหัวของเกรซดังลั่นจนแอปเปิ้ลต้องผวา หัวของเกรซก้มลงตามแรงตบก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าอึนๆ
     " แรงไปนะ " นทพึมพำ กวางยิ้มน้อยๆและมองไปที่เกรซซึ่งลงไปนั่งกุมหัวเรียบร้อยแล้ว
     " อีกหน่อยก็ด้าน " กวางพูดและหันไปหยิบน้ำมันเทลงกระทะอย่างสบายใจ
     " เป็นเยี่ยงไรบ้าง เชี่ยเกรซเพื่อนรัก " แอปเปิ้ลเดินเข้ามานั่งยองๆข้างๆเกรซและถามอย่างสะใจ
     " อีกหน่อยก็ด้าน " เกรซตอบยิ้มๆและลุกขึ้น เดินเข้าไปช่วยกวางทำกับข้างเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น

                    นทนั่งมองสายตาสองคู่ที่อยู่คนละฟากโต๊ะอย่างเหนื่อยใจ ก็จะไม่ใช่มองได้ไงละเล่นนั่งจ้องตากันซะขนาดนี้กะท้องกันเลยใช่มั้ยเนี่ย กวางนั่งจ้องเกรซหน้านิ่งๆส่วนเกรซจ้องด้วยขมวดคิ้วด้วยราวกับจะฆ่ากันงั้น
     " โอ๊ย ! จะจ้องอีกนานมั้ยกินไม่ลงเว้ย " นทบ่นวางช้อนลงกับจานและนั่งจ้องหน้าคนทั้งสองบ้าง
     " เกรซจ้องหน้าพี่กวางไม่ได้จ้องพี่นทซักหน่อย " เกรซตอบไม่ละสายตาไปจากกวาง
     " จ้องหน้าพี่อย่างนี้กะหาเรื่องใช่มั้ย " กวางถาม
     " พี่กวางหาเรื่องเกรซก่อนเอง "
     " พี่ก็แค่ทักทาย "
     " ทักทายด้วยแรงความละสิไม่ว่า "
     " พูดงี้ ต่อยกันมั้ย "
     " ไม่เกี่ยงอยู่แล้ว "
     " พอเว้ย !!! " นทพูดชึ้นมาบ้างก่อนที่จะมีเรื่องไปมากกว่านี้
     " แอปไม่คิดห้ามเพื่อนบ้างหรอ " นทหันไปถามแอปเปิ้ลที่นั่งกินข้าวโดยไม่สนใจอะไร
     " ชินแล้วๆ " แอปเปิ้ลพูดแบบไม่ทุกข์ร้อน
     " เฮ้ออออ...กวางแกเลิกหาเรื่องน้องได้แล้วน่า เกรซด้วย " นทหันไปพูดกับทั้งสองคนต่อ
     " กวางไม่ได้เริ่ม " กวางตอบ
     " เกรซก็ไม่ได้เริ่ม " เกรซตอบตาม
     " แล้วใคร... " นทถามมองหน้าทั้งสองคนสลับกันไปมา
     " ไอ่แอป/แอป " ทั้งสองคนตอบพร้อมกันเสียงดังทำให้สาวร่างสูงที่กำลังนั่งเคี้ยวข้าวอยู่สะดุ้งและเงยหน้ามองทั้งสองคน งงๆ
     " แอป...??? " แอปเปิ้ลทวนชี้หน้าตัวเอง งงๆ
     " เออ " เกรซกับกวางสามัคคีกันขึ้นมาทันใด ( ไม่เปลี่ยนอารมณ์เร็วจังฟ่ะ / ไรเตอร์ )
     " แหมมม สามัคคีกันขึ้นมาเชียว " นทแซว
     " กินได้แล้ว ไอ้เด็กเปรต " กวางหันไปบอกเกรซ
     " ป้าเองก็กินได้แล้วน่าาา " เกรซตอบแล้วก้มลงตักข้าวเข้าปาก
     " เอ้าาา บทจะจบก็จบกันง่ายๆงี้เลย " นทพึมพำ งงๆ