The Girl (Snsd Sj)

ลำดับตอนที่ #2 : I N T R O (Rewrite)

 .

 .

 .
 

            ชิ้ง++ ตุ้ม!!!

 

             เสียงเอฟเฟกต์เล็กๆจากเกมส์ดังขึ้นภายในห้องที่มืดทึบมีเพียงแสงไฟสลัวๆให้ความสว่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เจ้าของห้อง   คยูฮยอน ชายหนุ่มรูปหล่อผู้รักเกมส์ยิ่งกว่าอะไรกำลังขมักเขม่นอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเอง  แก้วกาแฟหลายใบตั้งเรียงระเกะระกะอยู่ด้านข้าง เขาใช้เวลามากว่า 3 ชั่วโมง ในการนั่งจ้องอยู่อย่างนั้นโดยไม่ลุกขยับเขยื้อนไปไหนเลยสักนิด 

         

             ก๊อกๆ

 

            “ประตูไม่ได้ล็อค”เสียงเคาะประตูจากด้านนอกดังขึ้น  คยูฮยอนตะโกนกร้าวกลับไปในขณะที่สายตายังคงจับจ้องที่คอมพิวเตอร์อยู่อย่างนั้น  ไม่แม้แต่จะลุกขึ้นไปต้อนรับผู้มาเยือน

           “แค่เดินมาเปิดประตูให้ฉันยังไม่ได้ แล้วนั่นทำอะไรอยู่น่ะ”ทงเฮ  พี่ชายแท้ๆของคยูฮยอน    เขาเดินเข้ามาผลักหัวคยูฮยอนเบาๆ  แล้วต่อว่าน้องชายตัวแสบที่วันๆไม่คิดจะทำอะไรนอกจากจะใช้เวลาว่างไปกับการอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกไปสู่โลกภายนอกเลย

 

           “เล่นเกมส์”น้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยตอบกลับมาในทันที

 

           “แกนี่มันโตแต่ตัวจริงๆเลยว่ะ!!!”ทงเฮส่ายหัวให้กับความไม่รู้จักโตของน้องชายตัวเอง

ตัวโตเท่าควายแล้วยังจะมานั่งเล่นเกมส์เป็นเด็กๆไปได้

 

             คยูฮยอนเริ่มติดเกมส์ตั้งแต่เรียนมัธยม  เวลาว่างส่วนใหญ่ของคยูฮยอนจะเสียไปกับการเล่นเกมส์ทั้งนั้น  ติดเกมส์จนถึงขั้นที่ว่าเคยเล่นเกมส์ติดกันสามวันสามคืนเลยด้วย

             ทงเฮเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเขาควรปล่อยให้น้องชายติดเกมส์แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆหรือบางทีเขาควรจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้คยูฮยอนเลิกเล่นเกมส์แล้วกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริงเสียที

 

            “สัปดาห์หน้าฉันมีงานหนึ่งจะให้แกทำ”ทงเฮเริ่มคิดแผนขึ้นมาแล้วเสนอให้คยูฮยอน

 

            “งานอะไร?”คยูฮยอนละสายตาจากหน้าจอ หันมามองพี่ชายของตนที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ไม่น่าไว้วางใจ

 

             “หึ งานนี้ไม่ยากหรอก เงินดี แถมเป็นงานระยะยาว^^”ทงเฮหัวเราะในลำคอก่อนจะแสยะยิ้มเจ้าเลห์ออกมา

.

.

.

 

 

 

             คฤหาสน์หลังมหึมาตั้งสง่าอยู่ท่ามกลางหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ทั้งๆที่มันเป็นหมู่บ้านสำหรับคนที่พอมีฐานะ แต่คฤหาสน์หลังนี้กลับดูโดดเด่นมากกว่าหลังอื่นๆเนื่องจากมีพื้นที่ที่มากมายมหาศาลบวกกับการตกแต่งที่ดูโอเว่อร์ และเพราะเหตุนี้จึงทำให้ไม่มีเพื่อนบ้านคบค้าสมาคมด้วย(?)

 

            “อรุณสวัสดิ์ค่ะ แม่”เจสสิก้า ทายาทสาวคนโตแห่งตระกูลจอง เดินลงบันไดมาทีละขั้น พลางตะโกนโหวกเหวกไปยังผู้เป็นแม่ที่นั่งรอตนอยู่บนโซฟาบริเวณห้องโถงทางเข้า

 

 

            …สงสัยคงต้องฝึกมารยาทให้ใหม่เสียแล้ว…

 

 

            “นี่! แม่เคยสอนแกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าห้ามตะโกนโหวกเหวกแบบนั้น มันไม่สมกับเป็นทายาทตระกูลจองเลยนะ”คุณนายจองส่ายหัวให้กับพฤติกรรมของลูกสาวคนโตที่ต่างจากลูกสาวคนเล็กโดยสิ้นเชิง

           คริสตัล ทายาทคนรองของตระกูลจอง เป็นคนที่เรียบร้อยมีมารยาทและตั้งใจเรียน เจสสิก้ามักถูกเปรียบเทียบกับคริสตัลอยู่เสมอ  ด้วยเหตุนี้จึงส่งผลให้เจสสิก้าเหน็บแนมคริสตัลในทุกเรื่องๆที่เธอเสียเปรียบ

 

 

          “รู้แล้วน่า! ตกลงว่าแม่เรียกสิก้ามาทำไมเนี่ย!”เจสสิก้านั่งลงฝั่งตรงข้ามและคาดคั้นผู้เป็นแม่ ดูเหมือนเธอหงุดหงิดมากทีเดียวที่ต้องถูกปลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้าเพื่อมาฟังคำบ่นพวกนี้

 

      

          “ฮึ่ยยย แกนี้จริงๆเลยนะ หวังพึ่งอะไรไม่ค่อยได้เลย”คุณนายจองยังคงบ่นลูกสาวต่อไป ในขณะที่เจสสิก้ายู่ปากม้วนผมเล่นพร้อมที่จะหูซ้ายทะลุหูขวาอยู่ตลอดเวลา

 

 

          “ที่ฉันเรียกแกมาเนี่ย เพราะอาทิตย์หน้านี้ฉันจะส่งแกกับเกาหลี”คุณนายจองกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย คอยมองดูท่าทีของคนหัวรั้นตรงหน้า ซึ่งมันก็เป็นอย่างที่คิด…

 

          “อะไรนะค่ะ!!!”เจสสิก้าถามเสียงดัง  เธอหวังว่าเมื่อกี้คงจะหูฝาดไปเอง

 

          “ฉันจะย้ำครั้งสุดท้ายนะ อาทิตย์หน้านี้ แก-ต้อง-กลับ-เกา-หลี”

_______________________________________________