ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -1-จุดเริ่มต้น
เสียลื่นทะเลยามเ้าั้อไปทั่วหา นัท่อเที่ยวบาส่วน
เริ่มทยอยมาเที่ยวที่นี่หาใรไ้มาที่หานี้อาะิใใน
ธรรมาิและวามสวยามอมันไ้และ้อลับมาเที่ยวที่นี่เป็นรั้ที่สอ และเธอหรือลิลินเอ็เป็นอีนที่ิใในวามสวยอทะเลแห่นี้ น้ำทะเลที่นี่ใสมานสามารถเห็นสิ่ที่อยู่ใ้น้ำทะเลไ้ ร่าบาในเสื้อสายเี่ยวสีมพูที่เ้าับระโปรยาวสีบานเย็น
ำลัยืนรับลมในอนเ้าอยู่ริมายหาเธอมอออไป้าหน้า
นสุลูหูลูาและยิ้มออมาอย่าพอใในวามสวยอที่นี่ มือเรียวับหมวใบสวยที่ประับอยู่บนศีรษะไว้ หาปล่อยมือไปมัน้อลอยไปามลมทะเลแน่ๆ
เริ่มทยอยมาเที่ยวที่นี่หาใรไ้มาที่หานี้อาะิใใน
ธรรมาิและวามสวยามอมันไ้และ้อลับมาเที่ยวที่นี่เป็นรั้ที่สอ และเธอหรือลิลินเอ็เป็นอีนที่ิใในวามสวยอทะเลแห่นี้ น้ำทะเลที่นี่ใสมานสามารถเห็นสิ่ที่อยู่ใ้น้ำทะเลไ้ ร่าบาในเสื้อสายเี่ยวสีมพูที่เ้าับระโปรยาวสีบานเย็น
ำลัยืนรับลมในอนเ้าอยู่ริมายหาเธอมอออไป้าหน้า
นสุลูหูลูาและยิ้มออมาอย่าพอใในวามสวยอที่นี่ มือเรียวับหมวใบสวยที่ประับอยู่บนศีรษะไว้ หาปล่อยมือไปมัน้อลอยไปามลมทะเลแน่ๆ
ฟิ้ว~
ผ้าพันอผืนบาที่ถูพันไว้หลวมๆที่อมันลับถูลมพันปลิ้วไปามลม
แทนหมวใบสวย ่อนที่เธอะใและรีบวิ่ามไปเ็บมัน
แทนหมวใบสวย ่อนที่เธอะใและรีบวิ่ามไปเ็บมัน
“นี่อุหรือเปล่ารับ”
เธอวิ่ให้้าลเมื่อเห็นว่ามีนเ็บมันให้เธอแล้ว ายหนุ่มร่าสูว่าเธอมา เาหล่อและูีมาภายใ้แว่นำที่เาใส่ แม้เธอะไม่เห็นใบหน้าเาเ็มๆแ่มัน็ทำให้เธอะัไปเล็น้อย
ในวามูีอเา ที่ออเามีล้อแวนอยู่ และในมือ้าวา็มีผ้าพันออเธออยู่
ในวามูีอเา ที่ออเามีล้อแวนอยู่ และในมือ้าวา็มีผ้าพันออเธออยู่
“ลนี่อุหรือเปล่ารับ”
เาย้ำอีรั้เพื่อเรียสิเธอ ่อนะยื่นมืออเาที่มีผ้าพันออเธออยู่ไป้าหน้าเล็น้อย
“อ้อ..ะๆ อันเอ”
เธอร้อนรนรีบเินเ้าไปรับึเผลอปล่อยมือออาศีรษะที่ับหมวไว้ออ แ่ทว่าหมวอเธอ็ปลิ้วออไปาศีรษะอเธอไป
ทัู้่รีบว้ามันไว้พร้อมๆันแ่เาเป็นนที่ว้าไว้ไ้่อน ่อนะหัวเราะออมาเบาๆในวามุ่ม่ามอเธอ
“หัวเราะอะไร่ะ”
“เปล่ารับ”
เารีบส่อืนให้เธอ และเธอ็ยิ้มเพียบาๆออมา่อนะล่าวอบุ
“ุพัที่นี่หรอ่ะ”
เธอยิำถามออไปทันที
“รับแล้วุละ”
“พึ่มาพัที่นี่เมื่อวานนี้นะ่ะ”
“รับ ที่นี่สวยมาริๆ”
เาพูพลาส่ยิ้มหวานๆให้ับเธออีรั้ นั่นอาทำให้นรหน้าหวั่นไหวับรอยยิ้มอเาไ้ไม่ใ่น้อย
“่ะ ันนะอบที่นี่มาเลย”
เธอรีบหันหน้าหนีสายาอเาที่มอมายัเธอ่อนะอบเพียเบาๆ
“เหมือนันเลยรับ”
“ั้น....อัวนะ่ะ”
เธอรีบหันไปลาเา่อนะหันหลัลับทันที
“รับ หวัว่าะไ้เอันอีนะรับ”
“อ้อ...ะ”
เธอหันลับไปอบอีรอบ่อนะรีบหันหน้าลับมาอย่าเร็ว
และรีบเินออไปาที่ๆเายืนอยู่นไลออไป
และรีบเินออไปาที่ๆเายืนอยู่นไลออไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น