ต้นกล้าป่าใหญ่

ณ หน้าห้องเรียนอนุบาล

“ป่าใหญ่ๆ มีคนล้อเราว่าชื่อเราเหมือนผู้ชายด้วย” มิรินดาเดินเข้ามาหาด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว พร้อมกับถือกระเป๋ากล่องข้าวมานั่งข้างเด็กชายเพื่อรอพ่อแม่มารับกลับบ้าน

“เหมือนตรงไหน ไม่เห็นเหมือนเลย” ภาคินที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“ต้นก็ชื่อผู้ชาย กล้าก็ชื่อผู้ชาย” เธอแย้งต่อ

“แต่ต้นกับกล้ารวมกันแล้วจะชื่อผู้หญิงหรือผู้ชายก็ได้ ต้นกล้าไม่เห็นต้องไปสนเสียงล้อพวกนั้นเลย” ภาคินขยายเหตุผลต่อ ทำให้มิรินดาคิดตามแล้วยิ้มออก ปากน้อยๆพูดต่ออย่างอารมณ์ดี

“จริงด้วย ป่าใหญ่พูดถูก ต่อไปนี้ใครมาล้อชื่อต้นกล้าอีก ต้นกล้าจะไม่สน จะไม่เคืองด้วย”