เต๋า เตอ จิง

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 สิ่งต่างๆ อุบัติขึ้นด้วยการเปรียบเทียบ

บทที่ 2 สิ่งต่างๆ อุบัติขึ้นด้วยการเปรียบเทียบ

เมื่อคนในโลกรู้จักความสวยว่าสวย

ความน่าเกลียดก็อุบัติขึ้น เมื่อคนในโลก

รู้จักความดีว่าดี ความชั่วก็อุบัติขึ้น

มีกับไม่มี(ภาวะกับอภาวะ) เกิดขึ้นด้วยการรับรู้

ยากกับง่ายเกิดขึ้นด้วยความรู้สึก

ยาวกับสั้นเกิดขึ้นด้วยการเปรียบเทียบ

สูงกับต่ำเกิดขึ้นด้วยการเทียบเคียง

เสียงดนตรีกับเสียงสามัญเกิดขึ้นด้วยการรับฟัง

หน้ากับหลังเกิดขึ้นด้วยการนึกคิด


ดังนั้น มุนีจึงปฏิบัตกิจโดยไม่ลงมือทำ

สอนธรรมโดยไม่ต้องใช้คำพูด

เมื่อทุกสิ่งเกิดมีขึ้น

เขาจะไม่ผละหนี เขาจะสร้างมันขึ้นมา

แต่ไม่แสดงตนเป็นเจ้าของ

เขาปฏิบัติภารกิจโดยไม่คิดในความสามารถของตน

เขาทำภารกิจสำเร็จลง

โดยไม่ร้องขอเอาความดีความชอบ

เพราะเขาไม่เคยเรียกร้องและครอบครอง

นี่เองความสำเร็จจึงเป็นของเขาตลอดไป