ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ll ★ ll เล่าสู่กันฟังสาวฤดูฝน(By ประธาน -0-) ll ★ ll
......^ ^
ผู้หญิงฤดูฝน...
เธอตื่นรึยัง
ฝนหยุดตกแล้วนะ
.....................
ตอนพบเธอแรกๆ.....
เธอ..เป็นผู้หญิงเศร้าซึม.....เห็นท่าทางและอารมณ์ราวกับอมโลกไว้ทั้งใบ...
ราวกับจะแบกความเหงา....ไว้เต็มกระสอบ...
นั่งหดเข่าแล้วมือยังกอดเข่าไว้แน่นิ่ง....ทรุดหน้าลงอยู่อย่างนั้น..เหมือนคนที่อ่อนแรง
สงสัยจะอกหัก...อันสืบเนื่องมาจากความรัก...แล้วยังมาพร้อมกับบรรยากาศ
อันหม่นๆของฤดูฝน....ที่ตกแล้วตกเล่า...แข่งกับน้ำตาใสๆ ที่เปื้อนหัวเข่านั้น...
..................
ความรักของใครหนอ...ของใครกัน...ช่างทำร้ายผู้หญิงอย่างเธอได้ลง ...
ราวกับว่าชีวิต....เป็นเพียงตุ๊กตาตัวหนึ่ง....พอเบื่อก็จับเธอโยนทิ้งไป....
ให้เธออยู่อย่างนั้น...ตามลำพัง สนทนาอยู่กับความเจ็บปวด.....ทุกค่ำคืน
...............
อาจเพราะความรู้สึกที่คล้ายกัน......ผมได้ทายทัก ทำความรู้จัก...ผู้หญิงของฤดูฝน..
คนที่มาพร้อมกับบทเจ้าน้ำตา และผมเล่นบทผู้ชายอ่อนไหว..ที่เดินทางมาพบเจอ
ตอนพบเธอแรกๆ.....
เธอ..เป็นผู้หญิงเศร้าซึม.....เห็นท่าทางและอารมณ์ราวกับอมโลกไว้ทั้งใบ...
ราวกับจะแบกความเหงา....ไว้เต็มกระสอบ...
นั่งหดเข่าแล้วมือยังกอดเข่าไว้แน่นิ่ง....ทรุดหน้าลงอยู่อย่างนั้น..เหมือนคนที่อ่อนแรง
สงสัยจะอกหัก...อันสืบเนื่องมาจากความรัก...แล้วยังมาพร้อมกับบรรยากาศ
อันหม่นๆของฤดูฝน....ที่ตกแล้วตกเล่า...แข่งกับน้ำตาใสๆ ที่เปื้อนหัวเข่านั้น...
..................
ความรักของใครหนอ...ของใครกัน...ช่างทำร้ายผู้หญิงอย่างเธอได้ลง ...
ราวกับว่าชีวิต....เป็นเพียงตุ๊กตาตัวหนึ่ง....พอเบื่อก็จับเธอโยนทิ้งไป....
ให้เธออยู่อย่างนั้น...ตามลำพัง สนทนาอยู่กับความเจ็บปวด.....ทุกค่ำคืน
...............
อาจเพราะความรู้สึกที่คล้ายกัน......ผมได้ทายทัก ทำความรู้จัก...ผู้หญิงของฤดูฝน..
คนที่มาพร้อมกับบทเจ้าน้ำตา และผมเล่นบทผู้ชายอ่อนไหว..ที่เดินทางมาพบเจอ
ความเศร้าในใจเธอค่อยๆ ลืมเลือน...ยิ้มและหัวเราะได้
หน้าเหงาๆ...แต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม...สีเทาหม่นหมองที่อยู่ล้อมรอบตัวเธอ
ก็พลันใสสว่าง....และทุกครั้งที่ฝนตก...เธอไม่ได้มองอย่างเงียบเหงาอีกแล้ว
สายฝน...กลับดูร่าเริง..เธอเป็นเหมือนเด็กๆ ที่อยากออกไปวิ่งเล่นน้ำฝน
น้ำฝนเม็ดเล็กๆที่ตกใส่หน้าของเธอ..ยามเธอหัวเราะพริ้มพราย...
ช่างเป็นภาพงดงาม...ที่ผมไม่มีวันลืม...
เวลาที่เธอแย้มยิ้ม....โลกทั้งโลกก็หยุดหมุนลงได้ชั่วขณะ
ด้วยความน่ารักใสซื่อ...และยังเป็นผู้หญิงขี้เล่น...ทำให้ผมพลอยมีความสุขไปกับเธอด้วย
..............
" ผู้หญิงฤดูฝน " .....ผมอยากเรียกเธอแบบนั้น
แม้จะฟังดูเศร้าๆ...
....................
แล้มผมจะได้เจอเธออีกมั๊ย???
++ ++
ผู้หญิงคนที่เคยกลัวสายฝน... คนที่กลัวว่าจะมีใครเดินหนีไปจากชีวิต...
ถึงวันนี้....เธอคงรู้สึกอุ่นใจ..และอบอุ่นมากขึ้น...เมื่อสายฝนที่เธอเคยกลัว
ไม่ได้น่าหวาดกลัวอีกต่อไปแล้ว...
แต่กลับเป็นว่าความกลัว...ทำให้เธอเข้มแข็ง...และสายฝนเป็นธรรมชาติที่เธอเผลอ..หลงรัก
..........
เวลาที่เธอแย้มยิ้ม....โลกทั้งโลกก็หยุดหมุนลงได้ชั่วขณะ
ด้วยความน่ารักใสซื่อ...และยังเป็นผู้หญิงขี้เล่น...ทำให้ผมพลอยมีความสุขไปกับเธอด้วย
..............
" ผู้หญิงฤดูฝน " .....ผมอยากเรียกเธอแบบนั้น
แม้จะฟังดูเศร้าๆ...
แต่ช่างสวยงามยามที่ฝนโปรยปราย เหมือนภาพถ่ายยามฝนตก
เหงาๆแต่สวยได้อย่างประหลาด ริ้วสายฝนที่ขีดอยู่บนภาพถ่าย เป็นเพียงรื้วรอย
ที่อยู่เบื้องหลัง....วันหนึ่งก็จางหาย...เหมือนสายฝนที่หยุดตกแล้ว แต่ภาพเบื้องหน้า
ยังคงแย้มยิ้มได้ต่อไป....ตามอารมณ์และความรู้สึกที่เธออยากให้เป็น
...อีกไม่ช้า..ฤดูฝนก็คงจากไปแล้ว...
เธอก็คงไม่ต้องวิ่งไล่ตามความรักอีกแล้ว เพราะฤดูฝนทำให้เธอแข็งแรง
เหงาๆแต่สวยได้อย่างประหลาด ริ้วสายฝนที่ขีดอยู่บนภาพถ่าย เป็นเพียงรื้วรอย
ที่อยู่เบื้องหลัง....วันหนึ่งก็จางหาย...เหมือนสายฝนที่หยุดตกแล้ว แต่ภาพเบื้องหน้า
ยังคงแย้มยิ้มได้ต่อไป....ตามอารมณ์และความรู้สึกที่เธออยากให้เป็น
...อีกไม่ช้า..ฤดูฝนก็คงจากไปแล้ว...
เธอก็คงไม่ต้องวิ่งไล่ตามความรักอีกแล้ว เพราะฤดูฝนทำให้เธอแข็งแรง
และความรู้สึกอันอบอุ่น...ก็จะไล่ตามเธอมาในไม่ช้า...เมื่อฤดูหนาวใกล้มาถึง
" ผู้หญิงฤดูหนาว "...ผมจะมีโอกาสเรียกเธอแบบนั้นมั้ยนะ....................
แล้มผมจะได้เจอเธออีกมั๊ย???
++ ++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น