เชื่อมั่นในความรัก

เนื้อเรื่อง

กรุงเทพ

เวลา 12:00 นาฬิกา

ในเขตพระนคร แถวๆป้อมพระสุเมรุ ถนน พระอาทิตย์ ใกล้กับสวนสันติชัยปราการ

“นี่เธอ…วันนี้พวกเราจะไปซิ่งกันที่ไหนดีล่ะ” แนนเอ่ยถามเพื่อนๆในกลุ่มอีก 3 คน

“ฉันว่าไปซิ่งกันต่อแถวๆพระที่นั่งอนันตสมาคมป่าว แถวนั้นถนนโล่งดีนะ”เก้บอกกับแนนเพื่อแนะนำให้ไปซิ่งแถวนั้น

“ดี!!!” ต่อ กับ โอ เห็นด้วยกับความคิดเห็นของเก้

…….”งั้นเราก็สตาร์ทเลยนะ”   …………..

ปึ้ก!!!….. เก้ถีบขาตั้งของมอร์เตอร์ไซค์ออกและเตรียมจะสตาร์ทรถมอร์เตอร์ไซค์

บรื้นนนนนนนนนนน.!!!!~……………………

รถมอร์เตอร์ไซค์มี 2 คัน แต่ละคนก็ซ้อนกันไป แนน ซ้อน เก้  และ โอ ซ้อน ต่อ

………บรืนนนนนน…………

“ฮืมม….. แถวนี้อากาศดีจังเลยเนอะ อ๊ะ!!~ มีร้าน Swensens ด้วย” แนนหันหลังไปชี้ร้าน Swensens ข้างทาง

“ไม่เคยเห็นหรือไงงั้นก็ไหว้ซะซี่  ..ฮ่า..ฮ่า…ฮ่า!!~” เก้บอกกับแนนพลางหัวเราะออกมา

….”ฮะ..ฮะ..ฮะ.!!~ นั่นสินะ…” แนนหัวเราะตามเก้

(เก้… ฉันน่ะมีความสุขมากนะที่ได้อยู่ใกล้เธอ) แนนคิด

“เฮ้!!~ ทั้ง 2 คนน่ะหัวเราะอะไรกัน มีอะไรตลกหรือไง งึฮึฮึ” ต่อกับโอถามพร้อมกัน

“ไม่มีหรอก.. แค่หัวเราะไปเรื่อยเปื่อย.. เนอะ!! แนน” เก้เหล่ตาไปหาแนน

“จะ..จ้า..” แนนตอบอ้ำๆอึ้งๆ

……”ไปต่อเหอะเก้!!!~ “แนนบอก

“หยุดแค่นั้นล่ะ!!!!!!!!!!!~” ชายผู้หนึ่งตะโกนขึ้น

“คะ..ใครน่ะ..มาสั่งพวกเราได้ไง” แนนนั่งหันหลังก็เลยไม่เห็นหน้าคนตะโกน เธอจึงค่อยๆหันกลับมาก็ต้องตกใจเพราะชายผู้นั้นคือ…..

“ตะ…ตำรวจ จราจร!!~” ต่ออึ้งมาก

“กะ..เก้…เธอ..” แนนถามอย่างเป็นกังวลด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ

ตึ่กก……. เก้ค่อยๆ ลงจากรถมอร์เตอร์ไซค์ แล้ว เดินไปหา แนน

ตุบบบ!!!!……  เก้ตบบ่าแนนเบาๆ และบอกกับแนนว่า

“ไม่ว่าจะเจออะไร ขอจงอย่าเป็นกังวลเข้าใจไหม  จงเป็นคนที่กล้าๆเข้าไว้”

“อะ..อื้อ…” แนนตอบ

“คุณตำรวจครับ พวกเราไม่ได้แข่งพนันกัน เราแค่ขี่เล่นกันเฉยๆ” เก้อธิบายกับตำรวจ

“ใช่ครับๆๆๆๆ คุณตำรวจพวกเราแค่กะจะเที่ยวชมเกาะรัตนโกสินทร์เฉยๆครับ”ต่อกับโอได้ทีก็เสริมเข้าไป

……….ตำรวจพิจารณา.แล้วก็บอกไปว่า…   “ก็ได้!! แต่ว่าอย่ามาซิ่งแถวนี้อีกล่ะ เข้าใจรึเปล่า ถ้าเจออีกครั้งไปเจอกันที่โรงพักแน่”

“ขอบคุณคร้าบๆๆๆๆๆๆๆๆ”ทั้ง 3 คนเอ่ยแล้วรีบปั่นรถออกไปเลย

“เก้..เธอเก่งจังเลยนะเจรจากับตำรวจจนตำรวจไม่เอาความได้” แนนกอดเก้แน่นแล้วบอก

“อืม..ว่าไป พวกเราก็เหนื่อยแล้ว นั่งพักกันก่อนดีเปล่า” เก้แนะนำอีก 3 คน

“อื้อ!!~” ทั้ง 3 คนตอบพร้อมกัน

……เฮ้อ!!~………. ทั้ง 3 คนนั่งพักดื่มน้ำ พักเหนื่อยกันใต้ต้นไม้ใหญ่ แถวๆ  ปากคลองตลาด

“นี่!!~ พวกเรา มาถ่ายรูปกันไหม เก็บไว้เป็นที่ระรึกไงจ้ะ” แนนแนะนำทุกๆคน

“ยอดไปเลย!!”ทั้ง 3 คนยิ้มเห็นด้วย

“เอ้า…….. ตั้งท่าหน่อยนะ… เก้ ยืนซ้ายหน่อยๆ โอ กับ ต่อดีแล้ว  ..เอาล่ะนะ….1……..2……..3….”

กริ๊ก!!~        แชะ!!~…………………

“เอาล่ะนะ อีกรูป   1………2………..3”

กริ๊ก!!~        แชะ!!~…………………

“รูปสุดท้าย.. ทุกๆคนยิ้มหน่อยๆ  .1…….2……..3”

กริ๊ก!!~        แชะ!!~…………………

“เฮ้อเสร็จแล้ว.. วันนี้ก็เย็นแล้วนะ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”

เวลา 19:00

ควับบ!!~ ตึ่ก..ตึ่กก!!!~….

แนนวิ่งไปที่ร้านอัดรูป

“พี่คะ!! ช่วยล้างฟิลม์พวกนี้หน่อยได้ไหมคะ” แนนยื่นกล้องออกไปให้พนักงานร้านกล้อง

“ได้จ้ะน้อง แต่รอพรุ่งนี้นะจ๊ะ ถึงจะล้างเสร็จเพราะตอนนี้ร้านจะปิดแล้ว”

“ค่ะ” แนนตอบ

วันรุ่งขึ้น………….

เวลา 8:30

ครึ่กก!!~ แนนเดินเข้าไปที่ร้านกล้องถ่ายรูป

“พี่คะ ล้างเสร็จรึยังคะ รหัสฟิลม์  00784  น่ะค่ะ”แนนเดินเข้าไปถามพนักงาน

“เสร็จแล้วน้อง เอาไปได้เลย~” พนักงานยื่นฟิลม์ให้

“เท่าไหร่คะพี่”

“120 จ้ะน้อง”

“อ่ะคะ..นี่”  ตุบบบ.. แนน ควักเงิน 120 ออกมาให้พนักงานแล้ววิ่งออกไป

……………………………………………………………………………

“ฮาย..แนน” เก้ทัก

“จ้ะ……” แนนอมยิ้มน้อย

“อะไรเหรอ”เก้ถามเพราะว่าเขาเห็นแนนซ่อนอะไรไว้ข้างหลังเธอ

“อ่ะ..นี่จ้ะ” แนนยื่นภาพให้เก้ใบหนึ่ง เธอไม่สบตาเก้ตอนที่ยื่นภาพให้

“ขอบใจนะ แนน”

“จ้ะ.. วันนี้ไปซิ่งที่ไหนกันล่ะ….” แนนถามอีก 3 คน

“วันนี้เหรอแถวบางลำภูดีกว่า….” ทั้ง 3 พูดพร้อมกัน

“ใจตรงกันเลยนะพวกนาย ฮะฮะฮะ!!~”

…………………………………………………….

เวลาผ่านไป 1 เดือน

…..ควับ!!~…แนนหยิบรูปเก้ขึ้นมาดู และพูดกับรูปว่า “เก้..ฉันแอบรักเธอมานานแล้วฉันไม่กล้าจะเผยใจออกไปแต่…วันนี้แหละ ฉันตัดสินใจบอกรักเธอ……เก้!!!~” แนนพูดเสร็จก็วิ่งไปหาเพื่อนกลุ่มเดียวกันหวังว่าจะเจอกับเก้แต่………

“กะ..เก้..ล่ะทุกคน..เก้ไปไหน!!~” แนนช็อกมากๆเพราะไม่เจอเก้ ทั้งๆที่เก้ไม่เคยหายไปโดยไม่บอกอย่างนี้

“แนน…..เสียใจด้วยนะเก้เขาจะย้ายไปทำงานต่างประเทศ เขาเลยลาออกจากกลุ่ม.. จริงสิ!!~ เขายังฝากรูปกับหมวกกันน็อกมาให้เธอด้วยนะ” โออธิบายให้แนนเข้าใจ

“หนะ…ไหน..หระ..” แนนน้ำตาคลอเบ้าแล้วถาม

“นี่!!~” โอยื่นรูปกับหมวกกันน็อกของเก้ให้แนน

“ก.ะ…เก้….” แนนค่อยๆพูดแล้วพลิกรูปดู แนนก็ต้องตกใจเพราะมันมีคำบอกลาของเก้อยู่


แนน..หลังจากนี้เราคงไม่ได้พบกันอีกแล้ว ฉันสนุกมากที่ได้พบได้เล่นได้ซิ่งได้ทำอะไรต่อมิอะไรกับพวกเธอ

                                                                                                           ลาก่อน    
                                                                                                               เก้

“กะ..เก้.. ฮึก.ก….”   ติ๋งง!!~ …. น้ำตาของแนนหยดแหมะลงบนรูป

“มีอีกอย่างนะ ถ้าเธออยากเจอเก้ล่ะก็ รีบไปหาเขาสิ เขาเพิ่งเดินไปตะกี้เอง” ต่อบอกกับแนน

“เหรอ!!!~ ขอบใจนะ!!~” แนนพูดเสร็จก็รีบวิ่งไปสตาร์ทมอร์เตอร์ไซค์

บรื้นนนนนนนน!!~………………..

“เก้..ขอร้องล่ะ..อย่าเพิ่งไปเลยนะ” แนนออกรถมอร์เตอร์ไซค์เพื่อไปตามหาเก้

ในที่สุดเธอก็เห็นเก้กำลังเข้าไปในรถยนตร์ของเขาและสตาร์ทเพื่อจะไปที่สนามบิน

“เก้!!!!!!!!!~…………………. เธอได้ยินที่ฉันพูดไหม ฉันน่ะจะเป็นคนที่กล้า ฉันจะทำในสิ่งที่ฉันเชื่อ  ฉันน่ะ  …. ฉัน… เชื่อในความรักนะ!!!!!!!!!!!~.. คําเดียวที่สั้นๆคําที่อยู่ในใจฉัน เธอรับรู้ได้ไหม.......  ถึงแม้ว้าจะไม่ได้ยินคำตอบของเธอก็ตาม ฉันน่ะก็อยากจะบอกรักกับเธอ!! ความกล้านี้เป็นสิ่งที่เธอมอบให้ฉันไม่ใช่เหรอ!!~” แนนน้ำตาไหลนองหน้าแล้วก็รีบเร่งมอร์เตอร์ไซค์ให้ทันเก้แต่ว่าเก้ขับออกไปไกลมากแล้ว แล้วก็หายลับไปเลย

“เก้. . . . ชั้น…จะเป็นคนที่กล้ากล้า ให้ได้…..ฮึกกกก…” แนนฟุบลงไปบนมอร์เตอร์ไซค์………….

  5  นาทีต่อมา……..

บรืนนนนนนนนนนนน…!!!!~………….  เสียงรถยนตร์ของเก้เลี้ยวกลับมา

ฟึ่บบบ..!!~ แนนค่อยๆเงยหน้าขึ้น  ..เธอทั้งช็อกทั้งดีใจมากที่ได้เห็นเก้อีกครั้ง

“เก้..ฉันรักเธอนะ…เก้ได้ยินไหม!!!!!~” แนนตะโกนลั่น

“แนน…… ที่ฉันเลี้ยวกลับมาก็เพราะรู้สึกว่ายังมีสิ่งที่ค้างคาใจอยู่นี่แหละ  ……. ไปเที่ยวกันไหม” เก้เปิดกระจกรถแล้วชะโงกหน้าไปบอกกับแนน

“จ้ะ!!!~..” แนนค่อยๆซับน้ำตาแล้วตอบรับคำชวนของเก้

……….จบ………

by  dajin_zunam