คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ที่ไหน?
คุณเคยรู้สึกว่าโลกนี้มันไม่ยุติธรรมมั้ยครับ มันเป็นเรื่องที่หลายๆคนคงเคยเจอ แต่เชื่อมั้ยครับว่ามันกลายเป็นเรื่องที่ปกติสำหรับผมไปแล้ว
“มากับพวกผมดีๆเถอะครับคุณซันจิ”
เสียงไม่เป็นมิตรตรงหน้าถูกส่งออกมาจากปากของผู้ชายร่างกายสูงใหญ่คนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าของซันจิ ที่คาดว่าน่าจะเป็นหัวหน้า
“อย่าทำให้คุณอิชิจิโมโหไปมากกว่านี้เลยนะครับ”
เมื่อซันจิที่ได้ยินชื่อที่ระคายหู บรรยากาศที่ชวนอึดอัดอยู่แล้วยิ่งชวนหน้าอึดอัดมากขึ้นไปอีก ในตอนนี้พวกเขาอยู่ในตรอกซอยที่มืดในยามค่ำคืน เป็นตรอกซอยร้านค้าที่ปิดไปตามเวลาทำการ การที่จะแหกปากร้องให้คนแห่มาจึงเป็นเรื่องยาก
ไม่ใช่ว่าเขาสู้ไม่ได้ แต่จำนวนคนมันเยอะมากเกินไป
“พวกแกก็น่าจะรู้คำตอบกันอยู่แล้วนะว่าฉันไม่ไป”
ซันจิตอบกลับไปแบบแทบที่จะไม่ต้องคิดอะไรให้มากความ คนพวกนี้เป็นคนของตระกูลวินสโมค จะเรียกว่ายังไงล่ะ บ้านเก่า? เรียกว่าบ้านยังไม่ได้ด้วยซ้ำ ตระกูลนี้เป็นตระกูลนักฆ่าที่รับจ้างฆ่า ซึ่งมีกระบวนการทางวิทยาศาสตร์ที่สามารถสร้างวิทยาการในการสู้รบโดยเฉพาะ
เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องด้านมืดของโลกที่คนที่ใช้ชีวิตธรรมดาคงไม่รู้ว่าอีกด้านคงสู้กันแทบเป็นแทบตาย แน่นอนว่าเรื่องพวกนี้คงไม่เกี่ยวกับเขาที่เดินออกมาจากบ้านหลังนั้นตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยด้วยการช่วยเหลือจากเรย์จู ที่มีศักดิ์เป็นพี่สาว คนพวกนี้ต้องการขยายอำนาจจึงได้คิดที่จะร่วมมือกับมาเฟียตระกูลหนึ่งซึ่งมีอิทธิพลมากในโลกมืด นั่นคือการร่วมมือกัน
มีไม่กี่วิธีหรอก การแต่งงานเป็นหนึ่งในนั้นคือวิธีที่แน่นอนที่สุด คนพวกนั้นไม่ต้องการการผูกมัด จึงให้ผมที่อยู่ดีๆคงนึกถึงขึ้นมาเลยเรียกใช้งาน ตระกูลที่มีอาชีพนักฆ่าต้องการทักษะการต่อสู้ที่ดีเยี่ยมอยู่แล้ว ในตอนที่ผมเด็กๆเป็นคนอ่อนแอ สู้ใครไม่ได้ จึงโดนพี่น้องแกล้ง ผมมีแฝด4 เป็นคนที่3 สู้อีก3คนไม่ได้
ในตอนที่อยู่ในท้องพ่อของผมได้ทำการทดลองหนึ่งขึ้นมันเป็นการทดลองที่ทำให้เด็ฏที่เกิดมาแข็งแกร่ง แน่นอนว่ามันใช้ไม่ได้กับผม พ่อบอกว่าผมเป็นผลงานที่ผิดพลาด ไม่ได้แยแสกัน นั่นแหละครับ ผมเลยเลือกที่จะเดินออกมา แน่นอนว่าเขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้มันอะไรกัน
“คุณอิชิจิบอกว่าถ้าพูดคุยกันดีๆแล้วไม่ไปให้ลงมือได้ คงต้องขออนุญาตล่วงเกินนะครับนะครับ”
ซันจิเห็นท่าไม่ดีจึงรีบออกตัววิ่งทันที ร่างกายที่ไม่ได้มีไว้สำหรับเรื่องแบบนี้วิ่งได้ไม่นานก็ต้องหอบอยู่แล้ว และในเวลาต่อมาก็โดนจับตัวได้ ซันจิรีบสบัดออกทันที ยื้อกันไปมาก็มีการลงไม้ลงมือเกิดขึ้น แน่นอนฝ่ายที่ไม่ไหวก่อนคือซันจิ
“ปล่อย…ปล่อยฉัน”
เมื่ออีกคนไม่ฟังซันจิจึงดิ้นจนตกลงจากบ่าของคนที่แบกตนอยู่ และรีบออกวิ่งทันที การไล่ล่าเกิดขึ้นอยู่ซักพักซันจิก็ถูกจับได้อีกครั้ง ครั้งนี้เขาขยับไม่ได้แล้ว อีกฝ่ายลงมือหนักเกินไป ในตอนที่กำลังพยายามเรียกให้คนมาช่วยแม้ว่าโอกาสจะน้อยมากก็ตาม แต่อยู่ดีๆสวรรค์ดันเห็นใจเขาขึ้นมา
“พวกแกขวางทางฉัน”เสียงของบุคคลปริศนาพูดขึ้น โดยที่ไม่ได้ดูสถานการณ์รอบตัวเลย
และเหมือนจะมีปากเสียงกันและมีการลงไม้ลงมือกัน รู้ตัวอีกทีตัวเขาก็กลับมานอนอยู่บนพื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ที่นี่ที่ไหนฟระ ดูท่าคงต้องแบกเจ้านี่ไปซะแล้ว”
เขาพยายามที่จะเพ่งมองใบหน้าของคนที่ช่วยตนไว้ แต่ทุกอย่างมันพร่าเรือนไปหมด เห็นเพียงเรือนผมสีเขียวที่เห็นได้ชัดที่สุด ก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวจะมืดสนิทลง
ความคิดเห็น