คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 [ติดตราตรึงใจ]
#YouBelongToMe #ามเทพึั
-ิรารึใ-
แทนไท TALK
“แล้วเอันนะรับ
เฮียสอ”
ผมบอลาเฮียสอ้วยประโยที่ผมมัใ้เวลาที่เฮียสอบอลา
หลัาไปเยี่ยมพวเราที่บ้านใี
ผมไม่รู้ว่าสำหรับเฮียสอแล้วะมีเรื่อราวอบ้านใีหลเหลืออยู่ในวามทรำบ้าหรือเปล่า
แ่สำหรับผมแล้ว ทุเรื่อราวมันยััเน
ผม่อยๆเลื่อนรถเบน์สปอร์สีาวอผมที่วานให้พี่หมิวับมาอไว้ให้ที่โรแรมออมาเรื่อยๆ
ในสมอ็หวนิถึเรื่อราวในอี
่วเวลา 2 ปีหลัาที่ผมไ้พบับเฮียสอ
อน่อนที่ผมะ้อาไปไลถึอีฟาโล มันเป็น่วเวลาที่ผมมีวามสุที่สุ
“แทน มึรอใรอยู่เหรอ?”
ีสพายในวัยสิบวบเท่าับผม
แ่มันยัอุ๊าหมาเินไปเินมาอยู่ในบ้านใี มันเ้ามาทัอนที่ผมำลันั่ะเ้ออมอออไปทาหน้าบ้าน
“เฮียสอบอว่าะมาวันนี้”
ผมอบเพื่อนรั้วยน้ำเสียระือรือร้น
สายายั้อมอออไปนอรั้ว
“เย็นป่านนี้แล้วไม่มาแล้วมั้”
ีสพายให้วามเห็น
เพราะปินนอที่เ้ามาเยี่ยมเ็ที่บ้านใีมัะมา่วสายๆ
หรือไม่อย่า้า็อนบ่ายแ่ๆ อนเย็นแบบนี้ไม่่อยมีใรแวะเวียนเ้ามาแล้ว
“แ่เฮียสอบอูว่าะมาวันนี้”
ผมยัั้หน้าั้ารอ เพื่อนๆวนให้ไปแะฟุบอล้วยันผม็ไม่ยอมไป
“ูไปูพวนั้นเล่นบอลหลับ้านนะ”
“อือ”
ผมนั่รอเฮียสออยู่รนั้นนมื่ำ
นรูใี้อออมาาม
“แทน ไปิน้าวันเถอะ”
“ผมอรอเฮียสออีเี๋ยวนะรับรู”
ผมยันั่อลูฟุบอลสีฟ้าาวอยู่ที่เิม
ไม่ไ้รู้สึหิวเลยแม้ะเลยเวลาอาหารเย็นมามาแล้ว
“ุั้นเทพเธอะิธุระน่ะ
รูว่าแทนไม่้อรอแล้วล่ะ”
“แ่เฮียสอสัาับผมว่าะมาวันนี้”
“แทนไท!” รูใีเริ่มเสียเ้มึ้น
เมื่อผมยัื้อึยืนยันะนั่รออยู่อย่านั้น “รูบอให้ไปิน้าวเี๋ยวนี้”
“ผมอรออีสิบนาทีไ้ไหมรับรู”
ผม่อรอ น้ำเสียเริ่มเรือ ผิหวัที่ถูทิ้ให้รอ
แล้วยัถูรูใีที่เยใีมาๆุอี
“อย่าื้อนะแทนไท”
ผม้มหน้าุอย่าื้อเียบ
ในใอ่อรออีห้านาที็ยัี
“ไ้ยินแว่วๆว่าแถวนี้มีเ็ื้อเหรอรับรู”
ผมรีบเยหน้าึ้นมาทันทีที่ไ้ยินเสียุ้นหู
น้ำาที่ลอหน่วยอยู่่อนหน้าหยแหมะลมาทันที
“เฮียสอ!” ผมรีบวิ่เ้าไปหานที่ยัอยู่ในุนัเรียนมอปลาย
แ่ในมือถืออพะรุพะรัแทนที่ะเป็นระเป๋าหนัสือ
“ไ ื้อเหรอเรา?”
เฮียสอทัทายผม้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แววาเอ็นูสุๆ
“ไม่ไ้ื้อรับ
ผมแ่อยารอเฮียสออยู่รนี้” ผมส่ายหน้ารัวยืนยันว่าผมไม่เยื้อเลยริๆ
“อโทษนะ พอีแวะื้ออน่ะ
็เลย้าไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรรับ
ผมรอไ้”
ผมส่ยิ้มให้ ่อนะยับเ้าไปใล้ๆ
อยาให้นัวให่ยมือึ้นมาลูบศีรษะอผมเหมือนเย
แ่พอเห็นว่าเฮียสอมือไม่ว่าทั้สอ้า
ผม็เลยอาสา่วยถืออให้
“ผม่วยรับ”
“น่ารัั
เป็นสุภาพบุรุษมา เป็นผู้าย้อมีน้ำใแบบนี้นะรู้ไหม”
“รับ” ผมพยัหน้ารับรัวๆ พลาสายา็มอมือ้าหนึ่ที่ว่าแล้วอเฮียสอ
มอลุ้นๆว่าะยื่นมายี้หัวผมไหม
“ีมารับ”
รับ มันีมาริๆรับ
เพราะนอาเฮียสอะวามือ้านั้นไว้บนศีรษะอผมแล้วับโยไปมาแล้ว เฮียสอยัโน้มใบหน้าลมาใล้
แล้วมอผม้วยแววาเอ็นูสุๆ นผมรู้สึอุ่นวาบไปถึั้วหัวใ
ภาพนั้นมันยัรารึใผมมานถึทุวันนี้
“นี่ฟุบอลลูใหม่ามสัา”
เฮียสอหยิบลูฟุบอลลูใหม่ออมาาถุแล้วยื่นมาให้
ผม็รับมันมาอไว้
“อบุรับ”
“แล้ว็นี่” เฮียสอยื่นลูฟุบอลอีลูมาให้ผม
มันไม่ใ่ลูฟุบอลหนัที่เอาไว้เะในสนาม แ่มันมีลัษะเป็นนนุ่มๆ
เหมือนุ๊าหมาอีสพาย
“วัน่อนเินห้าแล้วเอ
เห็นเราอบเอาลูฟุบอลมาอ อลูนี้ีว่านะ นุ่มี”
ผมยื่นมือไปรับลูบอลนุ่มๆลูนั้นมาอไว้้วยมืออี้าที่ว่า
“อบุรับ ผมะเอามานอนอทุืนเลย”
เฮียสอแวะเวียนมาที่บ้านใี่อน้าบ่อย
อย่าน้อย็เือนละรั้ มาเล่นฟุบอลับพวเราบ้า บาที็ถือีาร์มานั่ร้อเพลให้ฟั
ผมิเ้า้าัวเอว่าเฮียสอเอ็นูผมว่าใร
เพราะมัมีอะไริไม้ิมือมาให้ผมเสมอ แ่อันที่ริ็ให้ทุนนั่นแหละ
แ่ผมว่าอผมีที่สุ…
“แล้วเอันนะรับ
เฮียสอ” ผมบอลา้วยใบหน้าเศร้า สายาเว้าวอนสุๆ
ยัไม่อยาให้ลับเลย
“แล้วเอันรับ”
แล้วผม็เฝ้ารอนัรั้่อไปอเราอย่าใใ่อ
ผมับรถมาถึอนโอัวเอในอีเือบั่วโมถัมา
ืนนี้ใ้เวลานานว่าทุรั้เพราะผมวนอยู่หน้าโรแรม LVN หลายรอบว่าะัใับออมาไ้
แ่พอเปิประูเ้าห้อมา็้อแปลใเมื่อพบว่ามีใรนั่เอนายิบไวน์อย่าสบายอารม์อยู่ในห้อรับแ
“แพร มานานแล้วเหรอ?”
“นานมานะหลับแล้ว่ะ
แทนหายไปไหนมา แพรโทรหา็ไม่รับสาย ไลน์ไป็ไม่อบ”
“ว่าเหรอไทำไมมาอยู่นี่?”
ผมไม่ไ้อบำถามอแพรวาเพราะไม่อบให้เธอมายุ่เรื่อส่วนัว
ึ่เธอ็รู้ีึไม่เ้าี้อี
“วันนี้พีู่่ยอน่ะ ็เลย…” แพรวามอผม้วยสายาหวานเยิ้มอย่าแสวาม้อาร
ร่าบายับา้าที่ไว่ห้าไว้ ่อนะ่อยๆลุึ้นยืนาโฟา
แล้วเินนวยนาเ้ามาหาผม “ิถึแทนั”
ผมหรี่ามอใบหน้าสวยรหน้า
่อนะ้อรีบเบือนหน้าหนีเมื่อแพรวาพยายามะูบผม
“เมาแล้วแพร
ื่มไปี่แ้วแล้วเนี่ย”
“ไวน์แ่ไม่ี่แ้ว
ไม่ทำให้แพรเมาหรอน่า แทน็รู้ีนี่ะว่าแพรอแ็นาไหน”
ลำยอเรียแม่ ทำไมผมะไม่รู้
แ่แ่อนนี้ไม่มีอารม์เท่านั้น
“ผมเหนื่อยน่ะ
วันนี้าแทั้วัน” ผมทิ้ร่าลบนโฟา
เอนหลัพิพนั้วยท่าทาเหนื่อยอ่อน ไม่ไ้เหนื่อยมาแ่สร้าภาพไว้่อน
เพราะืนนี้ผมอยานอนอลูฟุบอลนเียว
แพรวารีบามมาทิ้สะโพลมลมาเบีย
พร้อมับโถมร่าบาเ้ามาระแทแผ่นออผม บเบียทรวอนุ่มหยุ่นอย่าไม่ลัวว่าิลิโนะแ
“อ้อ… วันนี้แทนไปานอ LVN มาสินะะ เป็นไบ้าะ”
“็… ร้อนี”
“หวัว่าไม่ไปหาเรื่ออะไรุสออีนะะ”
แพรวาัอ ผมรีบหลุบสายาล่ำ ่อนะอบให้เสียเป็นปิที่สุ
“ทำไมผม้อไปหาเรื่ออะไรเา้วย”
แ่อนนี้ภาพในหัวอผม เ็มไป้วยนัวสูที่ผิวาวราวับหยว
ยืนเปลือยายอยู่ลาห้อ ทำเอาผมรีบ่อนยิ้มแทบไม่ทัน
แ่อาารหลบสายาอผม
ลับทำให้แพรวาเ้าใไปอีอย่า
“แพรรู้นะะ
ว่าแทนเม่นุสออยู่”
ผม้อนาึ้นมอแพรวา ่อนะเลิิ้วอย่าสสัย
“ผมไปเม่นอะไรเาอนไหน?”
“็เรื่อทีุ่สอเยีบแพร”
อ๋อ… เรื่อนั้นนั่นเอรับ ใ่รับ
ผมรู้ว่าเฮียสอสนใแพรวา เพราะอย่านั้น ผมึรีบปาหน้าเ้มา่อน
แ่ผม็มีเหุผลอผม ึ่ไม่ใ่แบบที่แพรวาเ้าใแน่
แพรวาเบียหน้าอเ้ามาหาผมอี
แถมยสอแนึ้นมาล้ออผมไว้
ปลายนิ้วเรียวทั้สอ้าลูบไล้อยู่แถวปลายาและิ่หู พร้อมแสสีหน้าอออ้อน
“แพร็เลือแทนแล้วไะ
ไม่พาลนะะนี” แพรวาู่โมผม้วยริมฝีปาอิ่มสีมพูนู้าลิปสิสีที่เธออบใ้
เธอบอว่ามันทำให้เธอูเป็นสาวเรียบร้อยแสนหวาน ่าาเนื้อในอเธอที่ผมรู้ีว่าเร่าร้อนนาไหน
ผมเผยอริมฝีปายอมรับเรียวลิ้นเล็ที่พยายามะสอแทรเ้ามาอย่ารัษาน้ำใ
เมื่อเสนอมาให้ ผม็ยินีรับ
ฝ่ามือบาลูบไล้มาทั่วทั้บ่าไหล่
ไล่ลมานถึแผ่นอและรอนิแพอผม ่อนะล้วลมาในอบาเ
เธอใ้ฝ่ามืออี้าันร่าอผมให้เอนลไปบนโฟา
่อนที่เธอะปีนึ้นมานั่ร่อมอยู่ใ้เอวอผม
“แพรเี๋ยว่อน ใเย็น!”
ไม่รู้ว่าเธอะระหายอะไรนานั้น เล่นเอาผมเือบั้ัวไม่ทัน
“แพริถึแทนะายอยู่แล้ว
เราไม่ไ้… อื้อ แบบนี้มาหลายวันแล้วนะะ” เ้าอใบหน้าหวานราอย่าระสัน
เอวบาพลิ้วไหวเป็นเลียวลื่นระแทลำอผมอย่า้อาร รวเส้นผมยาวสลวยสีน้ำาลอ่อนพลิ้วไหวไปามัหวะที่เ้าอมันโยายใส่
ท่อนเอ็นอผมแ็ันปวหนึบามประสาผู้าย
็มีสาวมานั่ระแทอยู่แบบนี้ใรันะทนไหว
แ่… ผมลับลบภาพอเฮียสอออไปาหัวผมไม่ไ้
“แพร…” ในัหวะที่ผมำลัะปิเสธแพรวาอย่าใร้าย
แสไฟบนหน้าอโทรศัพท์มือถืออแพรวาที่วาไว้บนโ๊ะ็สว่าวาบึ้นมาััหวะ
เธอปลายามอภาพบนหน้าอนั้นแวบหนึ่
่อนะหันลับมาอย่าพยายามะไม่สนใ
มือบารีบปละอาเยีนส์อผมอย่าเร่รีบ
“แทน แพรไม่ไหวแล้ว” ่อนะผละไปปลระุมเสื้ออัวเอ
แ่แล้วหน้าอโทรศัพท์มือถือ็สว่าวาบึ้นมาอีรั้
ท่าทานทานั้นะไม่ยอมรามือ่ายๆ
“รับเถอะแพร
่อนที่ท่านอแพระมาถล่มอนโอผม”
แพรวาพ่นลมออมาอย่าัใ
ร่าบาหยุารเลื่อนไหว ่อนะว้าโทรศัพท์มือถือมาแล้วรีบสไล์
“่ะท่าน”
[…]
“ะไปเี๋ยวนี้่ะ”
แพรวารีบัารเสื้อผ้าอัวเอให้เ้าที่้วยสีหน้าบูบึ้
่อนะลุพรวพราออไปาห้อุอผมโยไม่บอลา
ฮึ ะมา็ไม่บอล่วหน้า
บทะไปึ้นมา็ไม่ลาันสัำ ผม็ไ้แ่ส่ายหน้า ไม่ถือสาารระทำอเธอ
สำหรับผมับแพรวา เราสอนถือว่าวินวิน
ไม่ำเป็น้อแร์วามรู้สึอะไรันทั้นั้น
นี่แหละวามสัมพันธ์ที่ผม้อาราทุนที่ผมัอยู่ในแาอรี่… ู่นอน
ึ่นั่นไม่รวมถึเฮียสออผมนะรับ
นนี้ผมอยเว้น เพราะผมไม่ไ้้อารแ่นั้น…
ผมลุึ้นาโฟาเินฮัมเพลเ้ามาในห้อนอน
่อนะสลัเสื้อผ้าออาายและเินหายเ้ามาในห้อน้ำ
ท่อนลำแ็ืนที่แพรวาทำไว้ยัไม่สบล
ผิวายอผมยัร้อนรุ่มเพราะถูปลุให้ื่นึ้นมา่อนหน้า
รสสัมผัสในโพรปายัรารึ
หาแ่มันไม่ใ่าแพรวา แ่มันิมาั้แ่ที่เพนท์เฮาส์นั่น
ูบลาอันแสนหวานาเฮียสออผม…
ผมใ้เวลาในห้อน้ำไม่นานมานั
หลัา้อัารับัวเอเพื่อปลปล่อยสิ่ที่ั่้าโยมีเรือนร่าาวราวับหยวอเฮียสอที่ยัอยู่ในหัวอผมเป็นัวระุ้น
ผม็ระโึ้นมานอนุัวอยู่ใ้ผ้าห่มบนเียนาให่อผม
ึ่มันรายล้อมไป้วยลูฟุบอลหลาสีสัน
ผมว้าลูฟุบอลสีฟ้าาวนปุปุยมาอไว้
“เ้าลมลิ้”
มันื่อลมลิ้รับ อวัาเฮียสอ
ที่ผมหอบหิ้วมัน้ามน้ำ้ามทะเลไปอยู่ฝรั่เศส้วย ถ้าไม่นอนอมันผม็นอนไม่หลับ
แ่อนนี้มันเริ่มเ่ามาแล้วรับ
ผมำลัิอยู่ว่า ะหาอะไรมาอแทนมันี
มันไม่มีอะไรมาแทนเ้าลมลิ้ไ้ีไปว่านที่เป็นนให้มันมาหรอ… ริไหมรับ?
 |
|
‘ัรวาลอแ๊เทพ’
#บอสรับอย่าับผมทำเมีย
#ามเทพออศึ
#ามเทพึั
#ำสั่ามเทพ
#เมื่อลูสาวมาเฟีย้อมาเป็นเมียสายสืบ
ิ่อพูุย ิามนิยาย
เฟสบุ๊ นาฟ้าันทรา
https://web.facebook.com/channakarn.channakarn
เพ นิยาย by นาฟ้าันทรา
https://web.facebook.com/Channakarn
ทวิเอร์ นาฟ้าันทรา
https://twitter.com/Channakarn2017
ความคิดเห็น