SAY Hi ! ! ว่าไงไอ้เตี้ย [JUNSEOB]

ลำดับตอนที่ #1 : SAY Hi !! : ๑

SAY Hi ว่าไง ไอ้เตี้ย ! !

คำเตือน: ฟิคเรื่องนี้ภาษาหยาบมากๆ มีแต่คำพูดไม่เพราะๆถ้ารับไม่ได้อย่าอ่านค่ะ ^^

“หวัดดีไ อ้เตี้ย” เสียงพูดเบาๆที่ข้างหูของผม ยังโยซอบ เสียงแบบนี้ไม่ต้องบอกก็ได้ว่าใคร ถ้าไม่ใช้ ไอ้คนที่ปากห้อยคนนั้น ยง จุนฮยอง พี่ชายที่ห่างกันแค่ปีเดียว (ส่งผลให้ผมไม่ค่อยเคารพ - -‘’)

“เออ ว่าไง”ผมส่งเสียงออกไปตอบมันดังๆ ไม่รู้จะกระซิบมาทำหอกอะไร - -‘’

“มาเช้านะเนี่ย” ไอ้ห้อยมันพูดพร้อมกับขยี้หัวของผม

...หวงนะเนี่ยรู้ม่ะ...

“เฮ้ย ปล่อยๆ ผมจะพันกันแล้ว เว้ย”ผมโวยวายออกไปโดยไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง และมันก็ส่งผลให้นักเรียนเกือบทุกคนที่กำลังเดินสาวเท้าเข้ามาในเขตโรงเรียนหันมามองผมกับไอ้คนตัวสูงๆข้างๆผมทันที

...ขอโทษนะครับทุกคน ซอบไม่ได้ตั้งใจ -/\-...

“เสียดังไปมั๊ยไอ้เตี้ย” คุณรุ่นพี่ที่เคารพตัวตนปัญหาของผมพูดขึ้น

“อะไรกับเตี้ยเนี่ย คำก็เตี้ยสองคำก็เตี้ย”ผมเริ่มด่ามันอีกครั้งก็จริงอ่ะคนเค้าออกจะมีข้อดีอย่างอื่นตั้งเยอะทำไมต้องมาว่าแต่เตี้ยด้วย ซอบไม่เข้าใจ!!

“แล้วมึงเตี้ยจริงม่ะล่ะ” ก็จริงของไอ้ห้อยมัน -0-

“เออ เตี้ยก็เตี้ย แต่กูก็มีข้อดีอย่างอื่นนะเว้ย”ผมพูดออกไปอย่างกล้าหาญ ก็มันความจริงทั้งนั้น

“อะไรว่ะ ไม่เคยจะเห็นมีอะไรดีเลย” บังอาจนะมึงไอ้ห้อย

“เยอะแยะ คนห้อยๆอย่างมึงมองไม่เห็นหรอก เว้ย”ผมพูดออกไป แต่ว่าคุยกับไอ้ห้อยไปเพลินๆ(?)ก็มาถึงตึกของห้องผมแล้ว ผมเลยค่อยๆแยกตัวออกมา

“ไปดีมาดีล่ะ ไอ้เตี้ย เย็นนี้เจอกัน” เจ้าห้อยตะโกนบอกมพร้อมกับโบกมือลาซะด้วย ค่อยดูเป็นคนดีขึ้นมาหน่อย

ผมค่อยๆเดินเข้าไปในตึกอย่างช้าๆ

...ไม่มีคนด่าบ้างก็แปลกๆแหะ...

ตกเย็น เวลาของการกลับบ้านมาถึงแล้วเด็กนักเรียนทั้งปีหนึ่งปีสองและปีสามต่างพากันเดินออกมาจากห้องของตนเอง พร้อมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ก็วันนี้มันวันศุกร์นี่นา

แต่วันนี้มันแปลกๆไอ้ห้อยมันไม่ยอมมารอที่หน้าตึก แปลกจริงๆด้วย

“ไปไหนของมันว่ะ ไหนบอกเย็นนี้เจอกัน” ผมพูดพร้อมกับก้มมองนาฬิกาเป็นระยะๆ

...จะให้กูเดินกลับบ้านคนเดียวรึไง...

เวลาผ่านไป 20 นาที จากที่เคยมีเด็กนักเรียนเดินอยู่เต็มไปหมดมันกลับมีเพียงไม่กี่คนที่ยังเดินอยู่ในตอนนี้และมันรวมผมด้วย

“หายไปไหนของมัน โทรฯไปก็ไม่รับ”ผมพูดและค่อยๆเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง

“อ้าว ยังไม่กลับอีกหรอโยซอบ ไอ้จุนมันกลับไปตั้งนานแล้วนี่นา”เสียงของรุ่นพี่ที่คุ้นเคย(อีกคน)ของผมดังขึ้น พี่ ดูจุน

“คะ ครับ ไอ้ห้อยมันกลับแล้วหรอครับ”ผมถามพี่เขาไป

“ก็น่าจะนะ ถ้าไม่แน่ใจก็ไปตามหามันที่ห้องซิ”พี่ดูจุนพูดแล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมตัดสินใจคนเดียวว่าจะไปตามหาไอ้ห้อยด้วยตัวคนเดียว หรือว่าจะเดินกลับบ้านคนเดียว

...กลับบ้านคนเดียวอันตรายกว่าเดินไปห้องเรียนไอ้ห้อยล่ะหว่า...

ผมค่อยๆเดินไปตามทางเดินของโรงเรียนที่เวลานี้ไร้ซึ่งผู้คนเสียจริงๆ

แต่แล้วสายตาของผมก็ไปเจอกับข้อความบางอย่างที่สะดุดตาเหลือเกิน และผมก็เดินไปดูมัน

...ผมชอบมองอะไรที่มันไม่ใช่เรื่องของตัวเองนี่นา...

“อะไรว่ะ ไอ้เตี้ยเดินตรงมา”อะไรของใครผมไม่รู้ไม่สนล่ะเดินตามดีกว่า - -‘’

และก็มาเจอกับกระดาษอีกแผ่นที่มีข้อความว่า...ขึ้นมาบนตึกเลย

“ขึ้นไปทำ เชี่ยไรว่ะ”ผมสบทออกมาก็จริงอ่ะขึ้นไปทำ

และเมื่อผมค่อยๆเดินขึ้นไปตามบันได ข้างๆนั้นผมกับพบกับภาพที่ผมกับไอ้ห้อยถ่ายด้วยกัน มันเป็นรูปคู่ทั้งนั้นเลย

“อะไรของมันว่ะ” และแล้วผมก็เจอกระดาษอีกแผ่นมันเขียนว่า...เดินไปที่ห้อง 6-A ซิ

“ก็ได้”ผมก็ยังคงทำตามที่กระดาษพวกนั้นบอกไม่รู้ว่าจะไปเจอกับอะไร แต่ยังไงก็ตาม

...ผมอยากรู้...

ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงประตูของห้อง 6-A และก็เจอกับกระดาษอีกแผ่นตรงลูกบิด ผมหยิบมันขึ้นมามันเขียนว่า...มองไปข้างบนซิ

“เอ่อ...”ผมมองไปอย่างกล้าๆกลัวๆกลัวจริงๆว่าจะมีน้ำรึอะไรตกลงมา

แต่..มันกลับไม่เป็นแบบนั้นสิ่งที่ผมพบคือกระดาษแผ่นใหญ่สีสมพู ผมพยายามยื่นมือออกไปจนสุดแขน แต่สิ่งที่พบคือ..ผมเอื้อมไม่ถึง -*-

...จริงอย่างที่ไอ้ห้อยบอก ผมมันเตี้ย...

“ให้ช่วยมั๊ย”แต่อยู่ๆก็มีเสียงที่แสนหวานแอบชวนขนลุกดังขึ้นข้างๆหูขวาของผม เสียงนี้มันคุ้นๆ

“ไอ้ห้อย”ผมพูดออกมาเมื่อเห็นคนตรงหน้า ใครจะไปคิดว่าไอ้ห้อยของผม(?)มันจะทำอะไรแบบนี้

“ทำไมไอ้เตี้ย” คนห้อยๆตรงหน้าของผมพูดพร้อมกับยิ้มบางๆ

...ทำไมมึงหล่อแบบนี้ว่ะ...

“เอากระดาษนั่นมา”ผมพูดและพยายามกระโดด แย่งมาจากมือของไอ้ห้อย

“ถ้าอ่านไปแล้วต้องบอกว่าตกลง ได้มั๊ย” คนตรงหน้าของผมเสนอข้อต่อรองมา

“เอ่อ..........ได้!”ผมตอบไปด้วยความมั่นใจ(?) จะยังไงก็ตามมันคงจะไม่เลวร้ายมากมั้ง

“งั้นเอาไป”ในที่สุดไอ้ห้อยมันก็เอากระดาษในมือของมันมาให้

ในกระดาษเขียนว่า....ไอ้เตี้ย ไอ้ดูจุนมันชอบมึงนะเว้ย รับรักมันแล้วเป็นแฟนกันซะ...

ผมไม่ค่อยเชื่อตัวเองเท่าไหร่ในตอนนี้ เอาไงดีพี่ดูจุนน่ะรุ่นพี่ที่ผมนับถือเลยนะ แต่ที่น่าแปลกก็คือทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บๆที่หน้าอกข้างซ้าย อวัยวะภายในนั้นมันกำลังเจ็บปวดเมื่อผมหันไปมองหน้าไอ้ห้อยที่มันส่งยิ้มมาให้

...ไอ้ห้อย กูอยากอยู่ข้างๆมึงมากกว่า...

TBC..............................