Wait to love....ขอเพียงรัก

ลำดับตอนที่ #10 : Wait to love.... ตอนที่ 8 เชื่อมหัวใจที่มืดมน

                        

   
                                                    
                               
                                     [ อาภาสสุดหล่อ+เท่ห์+สมาร์ท+น่ารัก+ดูดีไปหมด ]


    " ลีผม...มีคุณคนเดียวนะครับ " ภาสกรพูดพร้อมทั้งกุมมือริลรณีไว้เหมือนเป็นการยืนยันกับริลรณีและตนเองด้วย

   “ ลีเชื่อคุณก็ได้คะ “ ริลรณีเริ่มอ่อนลง เมื่อภาสกรพูดเอาใจ

   “ ระหว่างผมกับเอลี่เป็นได้แค่อาหลานกันเท่านั้นแหล่ะครับ “ ภาสกรพึมพำพูด แต่ริลรณีได้ยิน

    “ ภาสว่าอะไรนะคะ “ ริลรณีย้อนถามเพราะเมื่อสักครู่เธอได้ยินไม่ถนัด

    “ เออ.. ไม่มีอะไรหรอกครับ ทานอาหารเถอะครับ เย็นหมดแล้ว“ ภาสกรเสไปเรื่องแต่ก็ยังต้องหลบสายตาจับผิดจากริลรณี

 

คฤหาสน์สุรแสง

    “ เอลี่ ทำไมยังไม่เข้านอนอีกหรอ “ ภาสกรถามเอลิกา เมื่อเห็นเธอยืนเหม่ออยู่สวนในบ้าน

    “ คือเอลี่นอนไม่หลับน่ะคะ “ เอลิกาพูด ใจหนึ่งก็นอนไม่หลับจริงๆ อาจเป็นเพราะเธอยังไม่คุ้นชินกับที่นี่ แต่อีกใจก็ตื่นเพราะภาสกรยังไม่กลับบ้าน

    “ คิดถึงบ้านเก่าหรือเปล่า “ ภาสกรถามเด็กสาวด้วยความห่วงใย

    “ ไม่รู้สิคะ เอลี่คงยังปรับตัวกับที่นี่ไม่ค่อยได้ “ เอลิกาตอบด้วยสีหน้าเศร้าๆ เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาอยู่ที่นี่เธอก็รู้สึกว่า เธอจะเป็นตัวสร้างปัญหาให้กับที่นี่มากมาย

    “ ไม่หรอกเอลี่ ค่อยๆ ปรับไปนะเอลี่ ไม่นานเอลี่ก็จะคุ้นกับที่นี่เองนั่นแหล่ะ “ ภาสกรพูดปลอบโยนเอลิกา ทำให้เด็กสาวมีกำลังใจขึ้นมามากทีเดียว

    “ ขอบคุณมากนะคะ อาภาสตั้งแต่เอลี่เข้ามาอยู่ที่นี่ ก็มีแต่อาภาสที่ดีกับเอลี่มาโดยตลอด งั้นเอลี่ขอตัวไปนอนนะคะ “ เอลิกายกมือไหว้ขอบคุณภาสกร ระหว่างที่เธอกำลังจะเดินไปที่ห้องเธอสะดุดเข้ากับ ก้อนหินในสวนทำให้ร่างบางเซไปทับร่างหนาทันที ริมฝีปากของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ เอลิการีบลุกขึ้นด้วยความขวยเขิน ซึ่งเป็นความรู้สึกที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน
    " เออ.. เอลี่ ขอโทษคะ เอลี่นี่ซุ่มซ่ามจริงๆ เลย " เอลิกาพูดแก้เก้อ 
    " เออ... อาก็ต้องขอโทษเอลี่ด้วยเหมือนกันนะ " ภาสกรพูด เพื่อบอกเอลิกา พร้อมๆ กับเตือนสติตนเอง
    " อามีเรื่องจะบอกเอลี่ " ภาสกรพูดกับเอลิกาด้วยสีหน้าจริงจัง
    " เรื่องอะไรหรอคะ " เอลิกาถามด้วยความสงสัย
    " พรุ่งนี้ อาอยากให้เอลี่ไปเรียนรู้งานที่บริษัท " ภาสกรพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังยิ่งกว่าเมื่อสักครู่ เพราะนี่เป็นคำสั่งเสียก่อนเสียชีวิตของคุณภัครภัทร 
    " เอลี่ เนี่ยนะคะ " เอลิกาไม่เข้าใจว่าทำไมภาสกรถึงมั่นใจในตัวเธอขนาดนั้น
    " ใช่ เอลี่ เอลี่คือทายาทของสุรแสงนะ เอลี่ก็ต้องทำหน้าที่ให้สมบูรณ์สิ " ภาสกรคว้าข้อมือเอลิกาไว้พร้อมทั้งพูดเตือนสติเด็กสาวโดยไม่ทันคิดเลยว่าเอลิกาจะรู้สึกยังไง
    " นั่นสิคะ เอลี่มันโชคดี อยู่ๆ ก็ได้มาเป็นลูกคนรวย ก็ได้คะเอลี่จะก้มหน้าก้มตาทำงานให้คุ้มค่ากับตำแหน่งทายาทของตระกูลสุรแสง " เอลิกาสะบัดข้อมือจากภาสกรอย่างรู้สึกผิดหวัง น้ำใสๆ ค่อยๆ หลั่งรินออกมาจากดวงตาของเธอ เมื่อเธอหนีขึ้นมาบนห้องแล้ว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

โธ่ น้องเอลี่น่าสงสารได้อีกอ่า ! แต่อาภาสก็ไม่ได้พูดรุนแรงอะไรมากนะ
ให้อภัยเฮียแกเถอะ รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแดน.......
ปล. สงสารน้องเอลี่เม้นท์เท่านั้นคะ ถึงจะช่วยเธอได้