คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 2..(ก่อน)ย้าย..(100%)
Chapter 2
(ก่อน)ย้าย!
-Hanaul side:-
<<สนามบิน>>
“นายอง...ดูแลตัวดีๆนะหลานย่า”คุณย่าพูดพร้อมกับกอดหลานอันเป็นที่รักแน่น
“ค่าคุณย่าก็ด้วยนะคะ...วันนี้ฮานึลก็ต้องออกไปทำภารกิจแล้วคุณย่าก็อยู่คนเดียวสิ”นายองพูดก่อนจะคลายอ้อมกอดลง
“เดี๋ยวฉันจะซื้อหมากแดงมาฝากนะคะคุณย่า”นายองพูดพร้อมยิ้มให้
“จ้ะ...รีบไปลาฮานึลเถอะ”คุณย่าพูดก่อนที่นายองจะเดินมาหาฉัน
“ฮานึลดูแลตัวเองด้วยนะ”นายองพูดแล้วกอดฉัน
“อย่าพูดเป็นลางสิ...เพราะใครกันล่ะที่ปล่อยให้ฉันเป็นแพะรับบาปแทนเนี่ย...หืม?”ฉันพูดพร้อมค้อนเล็กๆ
“อิอิ..”นายองขำเบาๆ
“อย่ามาขำนะ”ฉันพูดก่อนจะเกิดการวิ่งไล่กันจนคุณย่าต้องเข้ามาห้ามและดุสั่งสอน
“สองคนนี้นิ มันน่าตีให้ก้นแดงจริงๆ...อายุก็ไม่ใช่น้อยแล้วนะ”
เราสองคนก้มหน้าแล้วมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะคิกคัก
“ฮุฮุ..//อิอิ..”
“ฮานึล..นายอง!กล้าหัวเราะเวลาย่าพูดเหรอ?!”คุณย่าตีที่แขนของเราทั้งสองเบาๆ
“โอ๊ย!คุณย่าอ่ะ พวกเราขอโทษค่า~”นายองพูดก่อนจะสวมกอดเพื่อเอาใจ
“หึ ว่าแต่นี่มันกี่โมงแล้วเนี่ย”คุณย่าถาม
“10.00 น. แล้วค่ะ”ฉันตอบหลังจากดูนาฬิกาข้อมือของฉัน
“ใกล้ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว”นายองพูดก่อนจะสวมกอดคุณย่าแล้วฉันเพื่อบอกลา
//ผู้โดยสารทุกท่านโปรดทราบ เครื่องบินสาย A22 ที่ไปประเทศไทย โปรดเตรียมตัวขึ้นเครื่องได้แล้วค่ะ...โปรดฟังอีกครั้ง....//
เสียงของประชาสัมพันธ์ดังขึ้นก่อนที่นายองจะเดินจากไป...แต่ทำไมนะ?รู้สึกหวิวในใจยังไงไม่รู้เหมือนจะไม่ได้เจอกันเป็นเวลานานมากๆเลย...เฮ้อ-0-“ คิดมากใหญ่แล้วเรา-*-...
-Meeso Side:-
<<สวนสาธารณะ>>
“ฮ้าววววว~”วันนี้ฉันหาวเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วนะ-0-zz
“มีโซเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ไม่ร่าเริงเลย” มินฮูน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยอย่างปิดไม่มิด
“ก็...คุณปู่น่ะสิหางานให้อีกแล้วอ่ะ” ฉันพูดก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่ชิงช้าสีแดงที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ
“งานอะไร?...ให้เราช่วยมั๊ย?”มินฮูเสนอ ฉันเหลือบมองเพื่อนรักก่อนจะถอนหายใจอีก
“ไม่ได้หรอกคุณปู่กำหนดว่าต้องเป็นฉันคนเดียวเท่านั้น-0-” ฉันพูดพลางแกว่งชิงช้าไปมา
“งานอะไรทำไมต้องให้มีโซทำแค่คนเดียวด้วย” มินฮูพูดน้ำเสียงแฝงไปด้วยความไม่พอใจ...ไม่พอใจตัวเองที่ทำอะไรเพื่อคนที่รักไม่ได้
“เอ่อ..รู้แล้วอย่าตกใจนะ”ฉันพูดเสียงเบาลง
“อืมๆๆ” มินฮูพยักหน้าเร็วๆ(- -)(_ _)(- -)
“มันเป็นภารกิจที่ชื่อว่า..’วะ..เวอร์..จิ..จิ้น..’/อะไรนะ!มีโซทำไมภารกิจนี้ถึงมีคำว่าเวอร์จิ้นด้วยล่ะ”ไม่ทันที่จะพูดจบมินฮูก็ลุขึ้นพูดแทรกเข้ามาเสียงดัง
“มินฮู เบาๆสิ แค่นี้ฉันก็อายจะเเย่อยู่แล้วนะ”ฉันพยายามดึงตัวของมินฮูลงเมื่อสังเกตถึงสายตาของคนรอบข้างที่แสดงถึงความสนใจมากขึ้น
“ขอโทษ...แต่มีโซเราว่านี้มันเริ่มจะแหม่งๆแล้วนะ” มินฮูพูด ฉันพยักหน้าก่อนจะบอกไอ้ชื่อทุเรศนั้น
“จะฟังต่อมั๊ย”ฉันถาม มินฮูพยักหน้า
“มันชื่อว่า...”ฉันอ้ำอึ้ง แต่ก็เอาวะ...ลีมีโซสู้ๆ
“หืม?” ดูท่ามินฮูก็ลุ้นตัวโก่งถึงขนาดเอาเล็บจิกเนื้อเลย
“เวอร์จิ้นข้า...ใครอย่าเเตะ!!!”ในที่สุดฉันก็พูดออกไป
“มินฮูคิดดูนะถ้าฉันไม่ทำมรดกทั้งหมดของคุณปู่จะต้องตกไปอยู่ในสถานสงเคราะห์คนชราทันที...ไม่ยุติธรรมเลย”ฉันยังบ่นต่อจนไม่รู้ตัวว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกายเริ่มตัวสั่นด้วยความหึงหวง
...ได้ยินชื่อก็รู้แล้วว่าที่นั่นต้องเป็นแบบฮาเร็มแน่..แน่นอนว่าเค้าไม่มีทางยอมให้คนที่รักต้องไปทำอะไรบ้าๆพวกนั้นแน่...
“แล้วยิ่งกว่านั้นยังเจาะจงอีกว่า...//อุ๊บ!//”ขณะที่ฉันพูดอยู่ก็โดนแรงมหาศาลของชายข้างกายดึงเข้าไปจูบอย่างรวดเร็ว
“อื้อ..!”ฉันทุบมินฮู น้ำตาเริ่มไหล...นี่มันอะไรกัน? มินฮูนาย....
สักพักมินฮูก็ถอนจูบ
//เพียะ!//ทันทีที่ถอนจูบไปฉันก็ประเคนฝ่ามือลงบนใบหน้าของมินฮูทันที
“ทำไม...มินฮู...ทำไมนายทำแบบนี้”ฉันถามทั้งน้ำตา หมดสิ้นแล้วจูบแรกที่ฉันจะมอบให้กับคนที่เค้ารักฉันและฉันก็รักเค้า...มัน...หายไปแล้ว
“มีโซ...คือ...เรา.. เรา”มินฮูพยายามจะจับแขนฉันเพื่ออธิบายแต่ฉันก็สะบัดแขนออกทันที
“ฉัน...ฉันเกลียดนายที่สุด..ฮือๆๆ”ฉันตะโกนใส่หน้าแล้ววิ่งจากไป แล้วขณะที่ฉันวิ่งอยู่นั้น
ฝนก็เริ่มตกลงมา ตกลงมาเหมือนตอกย้ำ ยูน มินฮูกับสิ่งที่ทำลงไป...
“ลีมีโซ...ฉันรักเธออออ!~”มินฮูตะโกนอย่างบ้าคลั่งท่ามกลางสายฝนทั้งที่รู้ว่าคนที่พูดถึงได้จากเค้าไปแล้ว แม้แต่มิตรภาพที่อุตส่าห์สร้างมานานก็พังทลายลงในพริบตา...ยูน มินฮู นายมันโง่..โง่จริงๆ...
-Hyeonja Side:-
“พี่ชินกิ พี่อินซา เร็วๆสิ ช้าชะมัดเลย”ฉันตะโกนเรียกพี่ชายทั้งสองที่สัญญาว่าจะพาไปซื้อของใช้ที่ห้างก่อนที่ฉันจะย้ายเข้าไปในปราสาทอะไรนั่น...แต่นี่ฉันรอมา 10 นาทีแล้วยังไม่มีเงาหัวของพี่ชายสุดที่รักทั้งสองเลย-*-
“เสร็จแล้วน่า~ นี่ยัยน้องรัก อย่าทำเป็นเร่งหน่อยเลยน่า”พี่ชินกิสุดแสบเอ่ยขึ้นขณะเดินติดกระดุมเสื้อตรงมาที่ฉัน อ๋า~พี่ใครเนี่ยเท่ชวนเลือดกำดาวไหลจริงๆ(พี่เธอนั่นแหละ-*-)
“ก็พี่ช้าอ่าาาาา~..ช้ามากกกก~”ฉันลากเสียงยาวเพื่อล้อเลียนพี่ชายตัวดี
“พอเลย 2 คนนี้ หยุดทะเลาะกันสัก 10 นาทีได้มั๊ย?”พี่อินซาออกมาห้ามสงครามย่อยๆของเราสองคน
“ค่าาา...พี่อินซา^^ “ฉันหันไปตอนเสียงหวานย้อยให้พี่อินซา พี่ชินกิก็หล่อนะแต่ถ้าถามนิสัยล่ะก็...ผ่านเถอะ- -“
“ ‘ค่าาา...พี่อินซา’ โธ่เอ๊ย!ลำเอียงชะมัดเลย”พี่ชินกิดัดเสียงพลางเบะปากอย่างน้อยใจ ฮิฮิ น่ารักจัง
“ลำเอียงอะไรก็พี่อินซาน่ารักกว่าพี่ตั้งเยอะ ทั้งสุภาพบุรุษ...ไม่เหมือนพี่หรอก”ฉันพูดพลางกอดแขนพี่อินซาใหญ่
“เออ! ชมกันเข้าไป งั้นค่าข้าว ค่าเสื้อผ้า ขออินซาเองแล้วกัน”พี่ชินกิพูดพร้อมหันหลังให้แล้วเดินไป...พี่อินซาเหรอ ถึงจะนิสัยดีแต่ถ้าเรื่องเงินล่ะกันนานๆปีเฮียแกถึงจะควักมาจ่ายสักครั้ง คิม อินซา
เจ้าพ่อแห่งความขี้เหนียว-*-
“อ้าว!ไหงแบบนี้ล่ะพี่ชินกิ”พี่อินซาเริ่มโวยวายบ้าง
“นายจ่ายนะอินซา....ขอให้โชคดี”พี่ชินกิพูดแล้วยกมือบ๊ายบายเป็นกำลังใจให้พี่อินซา
“เดี๋ยว! พี่ชินกิง่าาา...งอนเค้าเหรอ?//ปริบๆๆ//*w*”ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเอวที่แสนเซ็กซี่ของพี่ชินกิทันที...เพื่อของฟรีคิมฮยอนจายอมได้ทุกอย่างค่า(_ _)//
“เชอะ! ทำไมไม่ได้ง้ออินซาล่ะ...รักกันมากไม่ใช่เหรอ?”พี่ชินกิพูด...น้ำเสียงดูงอนๆอย่างปิดไม่มิด
“ง่าาาา~พี่ชินกิใครบอกว่าเค้าไม่รักพี่ชินกิ...เค้าอ่ะรัก รักมากเลยน้าาาา*0*”ฉันส่งสายตาปริบไปให้เผื่อว่าพี่ชินกิจะใจอ่อนกลับมาเลี้ยงเหมือนเดิม
“อืม~เอาไงดีน้าาา?// น้าาาาา~พี่ชินกิ สุดเท่ สุดสมาร์ท สุดหล่อ สุกเซ็กซี่ น่ารัก น่าชัง น่ากด...”
“พอ!อันอื่นขอรับแต่ไอ้ 2 อันหลังไม่เอาได้มั๊ย~มันน่าอ้วก แต่ถ้าผู้หญิงสวยมาพูดนั่นก็ว่าไปอย่างนะ”พี่ชินกิพูดแล้วมองฉันแบบแปลกๆ ฉันเริ่มประมวลความหมายของคำพูดของพี่ชินกิเมื่อครู่ก็ได้ข้อสรุปมาว่า...
“พี่ชินกิ!...นี่พี่ว่าฉันไม่สวยเหรอ...ฉันจะฆ่าพี่ ย้ากกกกก!~”ฉันวิ่งไล่พี่ชายสุดแสบไปทั่ว...ให้ตายสิฉันกับพี่ชินกิญาติดีกันไม่ได้จริงๆนั่นเเหละ...เฮ้อ!~
-Jeesu Side:-
เฮ้อ!~วันนี้ฉันต้องไปเจรจาขอโทษขอโพยกับคุณอาม่าของไอ้ชายน้อยนั้น คนสวยเครียด!...
“คุณปู่คะ?ทำไมต้องทำเป็นเรื่องใหญ่ด้วยล่ะคะ?”ฉันพูดขณะนั่งรถตรงไปที่บ้านของชายน้อย
“ลื้อไปปฏิเสธคุณชายหวางจิ้นเหลิงน่ะสิถึงต้องไปขอโทษที่ทำผิดสัญญาไง”อื้มมม~เข้าใจตังชื่อนะ จิ้นว่าตัวเองหล่อมากมายจนเหลิง
“ความผิดหนูเหรอ? คุณปู่นั้นเเหละที่ชอบทำอะไรไม่ปรึกษากันเลย”ฉันพูดพลางค้อนวงโตมองต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
“ก็...แต่ยังไงลื้อก็ผิดอยู่ดี คุณชายหวางไม่ดีตรงไหน?หล่อ รวย แถมยังเสน่ห์เหลือล้นอีก”เอ่อ...คุณปู่จ๋า ไอ้อันที่สองไม่เถียงหรอกนะแต่ไอ้อันแรกกับอันสุดท้ายนี่ใช้ไรมองคะ- -“
“โอ๊ย!~ไม่อยากพูดเเล้ว...ถ้าคุณปู่อยากให้แต่งนักก็แต่งกับคุณชายจิ้งเหลนนั้นซะเองสิคะ”ฉันพูดอย่างอารมณ์เสีย
“เฮ้ย!ลื้อพูดอย่างนี้ได้ยังไงคุณชายจิ้นเหลิงไม่ใช่จิ้งเหลน”คุณปู่แย้ง
“จะจิ้นเหลิงหรือจิ้งเหลนก็ช่างมันสิ...ไม่เห็นจะต้องใส่ใจเลย”ฉันบ่นกับตัวเอง และไม่นานรถตู้คันหรูของฉันก็จอดที่หน้า...0[]0 คฤหาสน์ของนายชายน้อย- -“
“แน่ใจนะคะว่าคุณปู่จำบ้านไม่ผิดฉันถามพลางมองรอบๆตัว ทั้งบ้านสร้างด้วยหินอ่อน ด้านขวามีสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านซ้ายมีสวนและบ้านเล็กคล้ายศาลาไว้นั่งพักผ่อน
“ลื้อนี่ยังไง...ไม่ไว้ใจคุณปู่ของลื้อหรือไงอาจีซู่...เอ้ย!จีซู”อีกครั้งแล้วที่ฉันกลายเป็นกระซู่-*-...เเง้ คุณปู่ใจร้ายยยT^T
“ไม่ค่ะ”ฉันบ่นอุบอิบแต่คุณปู่ก็ยังอุตส่าห์ได้ยินซะนี่คนแก่อะไรหูดีชะมัด-*-
“ว่าไงนะอาจีซู”คุณปู่มองตาเขียว
“เชื่อได้อยู่แล้ว...แหมก็ฉันเป็นหลานคุณปู่นิถ้าไม่เชื่อคุณปู่แล้วจะให้เชื่อใครล่ะจ๊ะ? หุหุหุ”วันนี้ฉันคงได้รางวัลมิสไหลยอดเยี่ยมแน่!
“เอ้าๆ!เข้าไปได้แล้วคุณชายคงรอนานแล้วล่ะ”แล้วคุณปู่ก็จูงมือฉันเข้าไป
“อา~...อั๊วขอโทษจริงๆนะอ่าเสี้ยนทิม”คุณปู่ทำการขอโทษต่อคุณอาม่าแป๊ะ(ไม่)ยิ้ม
“ขอโทษ...เฮอะ!ลื้อรู้มั๊ยว่าอั๊วต้องเสียหน้าเเค่ไหน”คุณอาม่าโวยวาย
“ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ...”จู่ๆฉันก็ลุกขึ้นมาถึงแม้รู้ว่าเสียมารยาทแค่ไหนแต่...ทนไม่ไหวแล้วนะ!
“...”เงียบถึงขนาดถ้ามีใครปล่อยตดมาสักนิดเดียวคงได้ยินทั้งคฤหาสน์แน่- -;
“เลิกซะทีได้มั๊ยคะ นี่มันศตวรรษที่เท่าไหร่แล้วคลุมถุงชนน่ะมันล้าสมัยมากๆแล้วอีกอย่างหนู...หนู...มีคนที่ชอบแล้วด้วย”ทันทีที่พูดจบจากที่ว่าเงียบแล้วกลับเงียบกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
“อะไรนะ?อาจีซู...ลื้อไปมีแฟนตอนไหน?”คุณปู่ถาม
“ก็...ก็...นานพอสมควรค่ะคุณปู่”ฉันตอบ พลางไขว้นิ้วข้างหลัง จะโกหกรอดมั๊ยเนี่ย? ตลอด 18 ปีฉันเคยมีแฟนซะที่ไหนเล่า...T^T
“ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร!?”คุณชายจิ้นเหลิงเข้ามาเขย่าตัวฉัน
“ปล่อยนะ!เค้าจะเป็นใครมันเกี่ยวอะไรด้วย ฉันรักเค้าไม่ใช่นาย!” ฉันสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุมตามที่คุณปู่เคยสอน ท่าเสยกล่องดวงใจจนคุณชายน้อยทรุดสีหน้าแสดงถึงความเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
“ไปกันเถอะค่ะ คุณปู่”ฉันพูดก่อนจะลากคุณปู่ออกจากลากคุณปู่ออกจากบ้านหลังให้เร็วที่สุด
“คอยดูเถอะจีซูสักวัน...สักวันคุณต้องเป็นของผม โอ๊ยย~”โดยมีเสียงคาดโทษไล่หลัง........เริ่มรู้ถึงลางร้ายยังไงไม่รู้สิ บรึ๋ย~@w@
-maya Side:-
“อือออ~”ฉันสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา พลางมองนาฬิการูปมิกกี้(เมาท์)กับมินนี่ยืนข้างกัน
“หืม? 8 โมงแล้วเหรอเนี่ย?...เอ๋!....8โมงงงง!~”ฉะนสะดุ้งราวกับเตียงติดสปริงไว้
“สายแล้วๆ”ฉันรีบกุลีกุจอเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เสร็จภายใน 5 นาที
แต่ปัญหาของฉันยังไม่หมดแค่นั้นฉันกำลังงานเปิดพินัยกรรมของคุณปู่จะแต่งตัวยังไงดีเนี่ย?
“โธ่เว้ย!~จะแต่งตัวยังไงดีเนี่ย...สงสัยต้องพึ่งพี่ธันย่าแล้วล่ะมั้ง”ร่างกายเร็วกว่าความคิดฉันรีบขึ้นรถคู่ใจตรงไปที่apartmentทันที
//กิ๊ก~ก๊อง~//ฉันกดกริ่งหน้าห้องของพี่สาวและไม่นานก็มีผู้ชายมาเปิดประตู...ว่าไงนะ0.0ผะ..ผู้ชายเหรอ?
“นายเป็นใครกัน..แล้วทำไมถึงออกมาจากห้องของพี่สาวฉันล่ะ”ฉันรัวใส่ไม่หยุด
“อ้าว!คุณนี่เอง...หึหึบังเอิญจังนะแม่เสือสาว”ชายแปลกหน้าเอ่ย....กรี๊ดดดด หยาบคายที่สุด!
“เฮอะ!ขอโทษนะคะ...คุณคงจำคนผิดแล้วล่ะ ฉันไม่เคยรู้จักคุณ”ฉันพยายามพูดแบบไพเราะเพื่อไม่ให้ยัยป้าขี้โมโหข้างห้องออกมาแว้ดให้เป็นเรื่องใหญ่
“ความจำสั้นจริงนอกจากตาโตๆเหมือนปลาทองแล้วสมองยังเหมือนปลาทองอีกนะเนี่ย...(ถอดแว่นตาสีชาออก)..เอาล่ะ ผมคิดว่าคุณคงจำผมได้บ้างแล้วนะเด็กน้อย”เค้าพูด...นะ.นี่มัน นายคนที่ขโมยจูบฉันไปนิ0[]0 ทำไมสาวน้อยน่ารักอย่างฉันต้องมาเจอแต่เรื่องซวยๆด้วยนะT^T
“นะ..นาย00”ฉันชี้หน้าเค้าแต่ดูเหมือนคนที่โดนชี้จะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย และในจังหวะนั้นพี่สาวแสนสวยฉันก็ออกมาพร้อมกับชุดเดรสสีขาว...นางฟ้าชัดๆ0[]0
“ใครมาเหรอคะ ? ยูชอน”พี่ธันย่าถาม
“เค้าบอกว่าเป็นน้องสาวคุณน่ะ”ตาบ้าโรคจิตตอบ
“พี่ธันย่า หมอนี่เป็นใครแล้วทำไมเค้าถึงอยู่กับพี่คะ?”ฉันถามเรื่องที่สงสัยทันที
“อ้อ!...พี่กะว่าจะไปแนะนำเค้าที่บ้านคุณปู่เลยแต่แนะนำเธอก่อนก็ได้นะ^^”พี่ธันย่ายิ้มหวานพลางหน้าแดง
“สวัสดีครับ..คุณน้องสะใภ้ ผมชอง ยูชอนเป็นแฟนของซอน ธันย่าครับ”ไอ้โรคจิต...เอ้ย! ยูชอนแนะนำตัว........ว่าไงนะ!~หมอนี่น่ะเหรอจะมาเป็นแฟนกับพี่ธันย่าผู้แสนดีของฉัน ไม่!ฉันไม่เชื่อ
พี่ธันย่าต้องโดนหมอนี่หลอกแน่ๆ เค้าต้องหลอกฟันแล้วทิ้งแน่ๆ
“นาย...เนี่ยนะ?”ฉันถามเพื่อความแน่ใจอย่างน้อยขอแค่เมื่อกี้ฉันหูฝาดไปเองล่ะนะ
“ใช่ครับ...คุณน้องสะใภ้” ยูชอนย้ำ...อ่า~ใครก็ได้ฆ่าฉันที
“เมย่าเนี่ยทำไมแต่งตัวแบบนี้ มานี่เลยเดี๋ยวโดนนมว่าหรอก”พี่ธันย่าดุแล้วลากร่างที่เริ่มไร้สติของฉันเข้าไปเปลี่ยนแล้ว2หญิง1ชายก็มุ่งหน้าไปที่บ้านของคุณปู่
“คุณหนูคนสวยของนม”ทันทีที่มาถึงคนที่มาต้อนรับก็ไม่ใช่ใคร ยูน มินฮวาง แม่นมของฉันกับพี่ธันย่าเอง
“คิดถึงจังเลยจ้ะนม”ฉันรีบโผเข้าหาอกอุ่นๆของนมทันที
“ยังขี้อ้อนไม่เปลี่ยนเลยนะเจ้าคะ”นมหัวเราะเบาๆ
“นมจ้ะ...นี่คะของฝาก”พี่ธันย่ายื่นผ้าพันคอสีหวานให้นม
“อุ๊ย!คุณหนูธันย่า...ไม่เห็นต้องลำบากซื้อมาเลยมันเปลื้องนะคะ”นมเอ่ยอย่างเกรงใจก่อนจะรับไว้
“แล้ว...พ่อหนุ่มคนนั้นใครหรือคะ?”นมเอ่ยถามก่อนจะมองไปที่ยูชอน
“สวัสดีครับ ผมชองยูชอน เป็นแฟนของธันย่าครับ ฝากตัวด้วยนะครับ”ยูชอนก้มสวัสดีนมตามธรรมเนียม
“ฮะฮะ ดูท่าเป็นคนดีนะคะ นี่พ่อหนุ่มต่อไปนี้ก็ฝากดูแลคุณหนูของป้าด้วยนะ”นมเอ่ย ยูชอนยิ้มพร้อมพยักหน้ารับคำ ฉันหันหลังเบะปาก...เชอะ!คนดีเหรอ..เอาตรงไหนดูเนี่ย?
“เราเข้าบ้านกันเถอะคะป่านนี้คงรอกันใหญ่แล้ว”นมพูดพร้อมจูงมือฉันกับพี่ธันย่าเข้าบ้านโดยมียูชอนเดิมตามหลัง
“มากันครบทุกคนแล้วใช่มั๊ย?..งั้นเริ่มการเปิดพินัยกรรมได้”คุณอามินซุกเอ่ยขึ้นก่อนจะบอกให้ทนายเริ่มเปิดพินัยกรรมหลังจากรอมา 1 ปี
“ในนามของจีน แจอิน สมบัติทั้งหมดของข้าพเจ้านั้นจะแบ่งเป็น 4 ส่วน....ส่วนแรกมอบให้บุตรชายและครอบครัว ส่วนที่2มอบให้บุตรสาว ส่วนที่ 3 มอบให้มูลนิธิคนชราแห่งประเทศเกาหลี ส่วนที่ 4 ถือว่าเป็นส่วนที่มากที่สุดข้าพเจ้าขอมอบให้...”คุรทนายหยุดแค่นั้นทุกๆคนที่อยู่ในห้องต่างพากันหวังให้เป็นชื่อของตน
“มอบให้คุณจีน เมย่า คุณหนูคนเล็กของตระกูล”สิ้นเสียงประกาศทุกคนในห้องต่างมองมาที่ฉันอย่างไม่พอใจ มาเคืองอะไรเล่า? ฉันไม่ได้บอกให้คุณปู่ทำซะหน่อยนิL
“โดยก่อนที่จะได้รับมรดกไปคุณจีนเมย่าต้องทำภารกิจที่ปราสาทแห่งหนึ่งที่ชื่อว่าWEIRDOเป็นเวลา 3 เดือน”
“อะไรนะคะ/ว่าไงนะครับ!!”ทั้งฉันและยูชอนลุกขึ้นแย้งพร้อมกัน
ทุกคนมองมาที่เราสองคน ที่ฉันแย้งมันไม่มีอะไรหรอกเพราะฉันเป็นคนที่ถูกพูดถึงแต่หมอนี่...มาแย้งทำไมกัน?
“เดี๋ยวนะ คุณพี่เขย ไม่ทราบว่าคุณจะมาแย้งหรือเดือดร้อนแทนฉันทำไมมิทราบคะ?”ฉันเชิดหน้าถาม
“เฮอะ! ฉันพูดตามเธอที่ไหนกัน อย่ามามั่วนะคุณน้องสะใภ้”แล้วเค้าก็มองเหมือนเกลียดฉันมาแต่ชาติปางก่อนยังไงยังงั้นแหละL
“นายไง/พอก่อนได้มั๊ย!หัดมีมารยาทมั้ง”เสียงของคุณอามินซุกขัดขึ้น ทำให้พวกเรายอมที่จะสงบศึกก่อน
“เอาล่ะคุณเมย่า...คุณพร้อมที่จะรับงานนี้หรือไม่”คุณทนายถาม
“เอ่อ...คือว่า”ฉันอ้ำอึ้งจะไปดีมั๊ยน้า ?
“ฮึ!ไม่กล้าหรือไง ไม่แน่จริงนี่ครับคุณน้องสะใภ้”ยูชอนพูดขึ้นทำให้อารมณ์ฉันเริ่มพุ่งปรี๊ดเหมือนปรอทที่ใกล้แตก
“ทำไมฉันจะไม่กล้า...เอาสิ!จีนเมย่าคนนี้ไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว”ฉันตอบไปโดยไม่ได้คิด อยากตบปากตัวเองจริงๆT^T
“งั้นขอจบการเปิดพินัยกรรมเพียงแค่นี้”
TBC…
***************************************100~%*****************************************
ไรท์เตอร์ TALK:อ่าครบ100แล้วค่า ดีใจมากมายเลย ฮือๆ นิวมีเกมส์มาให้เล่นอีกแล้วค่ะคราวนี้นิวอยากให้ทายว่าใครที่จะเข้าปราสาทคนแรก คนที่สอง ไล่ลงมาเลยนะคะ ลองทายดูนะคะ นิวจะไม่ลงให้ตราบใดที่ไม่มีคนทาย(เหมือนบังคับนะ)ขอบคุณสำหรับทุกเม้นกำลังใจค่ะ
**************************************************************************************
ความคิดเห็น