คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คลังเก็บใบสมัครของพ่อมดชิมจ้า(2คน..HOT!!)
คนที่1
แบบฟอร์ม
นางเอกชางมิน
ขอคำตอบสีเขียวนะคะ
(เอาเขียวนี้ละกันนะคะ)
ส่วนที่1:ผู้สมัคร
ชื่อ: อ้อมค่า
อายุ: 17 จา 18 แล้วค่า (แก่แล้ว...-*-)
อันนยองฮาเซโยจ้า: อันยอง ^^
ขอให้โชคดีนะ: ขอบคุณค่า
**********************************************************
ส่วนที่2:ตัวละคร
ชื่อ(เกาหลีนะคะขอความหมายด้วยยิ่งดีนะ): ลี จินโบ (จินโบ=สิ่งมีค่า,ทรัพย์สมบัติ)
อายุ(18+): 19 ค่า
บุคลิก: ดูสดใส แบบว่าสูงยาง เข่าดี(??) ผมยาวสีดำ ผิวขาวอมน้ำผึ้ง
นิสัย(ขอละเอียดนะคะ...5+): ร่าเริง สดใส ใจดี มองโลกในแง่ดีเสมอ ชอบฝันเฟื่องแล้วก็เอามาปนกะความเป็นจริง (ชักเพ้อ) ด้วยความที่เป็นคนมองโลกในแง่ดีตลอด ก็เลยเป็นคนที่เชื่อคนง่าย เลยถูกหลอกอยู่บ่อยๆ แล้วก็เดือดร้อนชางมินมาช่วยเสมอๆ เอาแต่ใจเหมือนเด็กๆ แล้วเธอก็เป็นคนที่ขี้สงสัยมากๆ อยากรู้อะไรก็ถาม ถามจนคนที่ถูกถามรำคาญที่จะตอบ(แบบว่าขี้สงสัยจนคนอื่นเค้ารำคาญมาก) ด้วยความที่เธอเป็นคุณหนู เธอจึงชอบทำอะไรโดยพลการโดยไม่ขออนุญาติก่อน - -* เวลาเธอเสียใจเธอจะร้องไห้เหมือนเด็กๆ เวลาเธอโกรธ เธอจะไม่คุยกับคนคนนั้นเลยล่ะ
ชอบ: การทำเค้ก (เธอทำอาหารอย่างอื่นไม่เป็น - -*) / แล้วก็ชอบร้องเพลง (เวลาเธอร้องเพลง ทุกคนจะอยู่ในภวังค์)
เกลียด: หอยทาก / ฟ้าร้อง ฟ้าผ่า / ผี(~.~)
ประวัติครอบครัว: บ้านมีฐานะ อยู่กัน 3 คน มีพ่อแม่ และก็จินโบ พ่อแม่เลี้ยงมาแบบดูแลเอาใจใส่อย่างดี ครอบครัวอบอุ่นค่ะ ^^
ประวัติความรัก: ไม่มีค่ะ พ่อมดหนุ่มเป็นรักแรกของเธอ ^ ^
อิมเมจของคุณ: ควอน ยูริ
++0000000000000000000000000000000++
ส่วนที่3:คำถามออดิชั่น
1. หลังจากรู้ข่าวจากพินัยกรรมของท่านปู่ว่าจะต้องทำภารกิจสุกพิลึกนั้น คุณจะทำอย่างไร(บบรยายเป็นคำพูดหรือจะเขียนธรรมดาก็ได้...แต่ถ้าบรรยายเราจะพิจารณาคุณเป็นพิเศษนะคะ):
" น่าสนใจแฮะ คุณพ่อคุณแม่.. จินโบจะไปนะ ^^ " เมื่อได้ยินเรื่องต้องทำภารกิจสุดพิลึกๆ เธอก็สนใจแล้วก็ตอบตกลงทันที(แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่งมรดกในพินัยกรรมของปู่หรอกนะ เธอแค่อยากจะผจญภัยเท่านั้นเอง)
" แต่...ลูก...เค้าให้ไปคนเดียวนะ " แม่ของเธอแย้งขึ้น ไม่อยากให้ลูกสาวสุดที่รักไปหรอก เป็นห่วงจะแย่ ถูกฉุดขึ้นมาทำไง
" ไม่เป็นไรค่ะ จินโบดูแลตัวเองได้ " จินโบตอบ
" ปล่อยลูกไปเถอะคุณ ลองให้ลูกไปผจญภัยคนเดียวบ้าง ให้เค้าหัดช่วยตัวเอง จะได้โตเป็นผู้ใหญ่ซักที " พ่อของเธอโน้มน้าวใจแม่
" ก็ได้ๆ " คุณแม่ใจอ่อน
" เย้ๆ ขอบคุณค่ะคุณแม่ " จินโบดีใจสุดๆ ไม่รู้เลยว่าปราสาทหลังนั้นมีสิ่งเร้นลับมากมาย โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า เกมส์นี้มีชื่อว่า
...เวอร์จิ้นข้า...ใครอย่าแตะ...
2. คุณคิดอย่างไรกับนิสัยของคู่คุณ: เป็นคนที่เก่งก็จริง แต่นายชอบสนใจแต่ตำรา ไม่สนใจภายนอกบ้างเลย ชั้นจะพานายไปเปิดหูเปิดตาเอง แล้วก็จะทำให้นายอารมณ์ดีให้ได้ สู้ๆ ^^
3.คุณจะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่าเค้าไม่ใช่คนธรรมดาแต่เป็นพ่อมด โอม..เพี้ยง!น่ะ:
" อ๊า! พ่อมดหรอ กรี๊ดๆ ตื่นเต้นจังเลย ^^ .....หา!! พ่อมด!! งั้นเค้าก็อาจจะสาปชั้นเป็นกบก็ได้น่ะสิ (>o<) น่ากลัวๆ " เพ้ออีกละ - -*
4.คุณและคู่ของคุณเจอกันอย่างไร(อันนี้ขอแบบบรรยายนะคะ):
.....ณ ปราสาท...
จินโบมาถึงประมาณเช้าๆ เพราะเธอตื้นเต้นมาก...มาก่อนเวลาด้วย
" โชคดีนะลูก " พ่อของเธอโบกมือบ๊าย บาย แล้วก็นั่งรถกลับไป เธอก๊บ๊าย บายตอบ แล้วก็แบกเป้หันหน้าเผชิญกับปราสาท
" จินโบ สู้ๆ " จินโบพูดดังๆ ก่อนที่จะเดินเข้าปราสาท
" เย้ย!! คุณเป็นใครอ่ะ " จินโบสะดุ้งทันทีเมื่อจู่ๆ มีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ โผล่มาข้างๆเธอที่ประตูทางเข้าปราสาท
" ผมมาพาคุณไปที่ห้องพักครับ เชิญครับ " ชายคนดังกล่าวพูดอย่างเยือกเย็น แล้วพาจินโบมาที่ห้องพัก ก่อนที่จะถึงห้องพัก เธอก็เดินผ่านห้องหนึ่งที่เธอรู้สึกว่าต้องเข้าไปให้ได้ เธอจึงหยุดที่ห้องนั้น แล้วก็แอบเข้าไปอย่างถือวิสาสะ
" วู้!! ห้องนี้ใหญ่จังเลย มีหนังสือเยอะด้วย " จินโบเดินเข้าสำรวจห้อง โดยไม่รู้เลยว่าเจ้าของห้องนั่งอยู่ตรงกลางห้อง
" เธอเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง ใครอนุญาติ!!" เสียงตวาดของเจ้าของห้องดังขึ้น ทำให้จินโบตกใจ
" ชั้นแค่..ชั้นแค่จะเข้ามาดูเฉยๆเองนะ อ่อ..ลืมบอกไป ชั้นชื่อจินโบ ยินดีที่ได้รู้จัก " จินโบหวาดๆในตอนแรก แต่เมื่อเจ้าของห้องรูปหล่อมาใกล้ๆ เธอ ทำให้เธอหายกลัว (เค้าหล่อจังแฮะ) - เธอคิด
" อย่าเข้ามาห้องนี้อีก ออกไปซะ" พ่อมดชางมินพูดเสียงดุๆ แล้วก็ไล่เธอออกไป
" อ๋า...ทำไมต้องมาไล่กันอย่างนี้ด้วยเล่า ไปก็ได้ " จินโบเดินออกจากห้องมา แล้วก็เหมือนนึกอะไรได้ เธอจึงกลับไปยืนที่หน้าประตูห้องที่ยังไม่ปิด
" ชั้นลืมถามไป นายชื่ออะไรหรอ " จินโบถามยิ้มๆ ประตูปิดใส่หน้าเธอทันที
" อะไรกัน หยิ่งชะมัด " จินโบอึ้งที่เค้าปิดประตูใส่ ทำเป็นไม่สนใจ แล้วก็เดินไปห้องพักของเธอทันที
5. ตอนจบล่ะคะ(ถ้าแบบบรรยายจะดีมาก):
.............มันมีเหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้จินโบเกือบตาย(ตอนเกมส์จะจบ) แต่ชางมินมาช่วยไว้ได้............
" เธอนี่ยังไงนะ จะไปไหนก็ไม่เคยบอก แล้วเธอก็เป็นคนเดียวที่ชั้นอ่านใจไม่ออก แล้วอย่างนี้ชั้นจะเข้าใจเธอได้ยังไง " ชางมินอุ้มจินโบที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขน พามาที่ห้องของตัวเอง วางลงบนเตียง
" อือ.." จินโบเริ่มรู้สึกตัว ชางมินจึงเข้ามาดูใกล้ๆ
" ชางมิน นั่นนายหรอ.." เสียงอู้อี้ออกจากปากของจินโบ
" อืม ชั้นเอง " ชางมินทำหน้าขรึมๆ ตอบ
" ขอบคุณนะ ที่ช่วยชั้นไว้ " จินโบพูด เริ่มลุกขึ้นนั่ง
" อย่าคิดว่าเธอเก่งนะที่ออกไปไหนคนเดียว อย่านึกว่าเธอมีเวทย์มนต์เหมือนชั้นแล้วจะออกไปไหนก็ได้ ชั้นไม่อยากจะช่วยเธอหรอกนะ เธอมันชอบหาเรื่องใส่ตัวจริงๆ " ชางมินตวาด ทั้งที่ตัวเองรู้สึกดีใจเล็กๆ ที่เธอเอ่ยขอบคุณ(ปากไม่ตรงกะใจ) แต่ชางมินไม่รู้เลยว่า คำพูดของเค้านั้น ทำให้จินโบเสียใจ
" ชั้นขอโทษ " จินโบเสียงสั่น ก้มหน้าไว้
" ชั้นจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว แล้วชั้นก็จะไม่ทำให้นายรำคาญอีกต่อไปแล้ว ชั้นจะกลับบ้าน " จินโบพูดทั้งน้ำตา แล้วเดินไปที่ห้องพักของเธอ เก็บของใส่กระเป๋าแล้วก็เดินไปรอที่หน้าปราสาททันที(รอพ่อมารับ)
" จินโบ เธอจะไปไหนไม่ได้นะ นี่เป็นคำสั่ง " ชางมินปรากฏตัวข้างหลังเธอ แล้วพูดเสียงดัง
" ทำไมล่ะ ชั้นมันเป็นตัวสร้างความเดือดร้อนให้นายไม่ใช่หรอ ไม่มีชั้นอยู่ นายก็คงจะสบายใจขึ้น " จินโบพูดขึ้น กลั้นสะอื้นไว้
" ใครบอกว่าไม่มีเธออยู่แล้วชั้นจะสบายใจเล่า " ชางมินพูดออกมาอย่างลืมตัว กอดเธอไว้
" ห๊ะ " จินโบไม่เชื่อหูตัวเอง อึ้งอยู่
" ชั้นรักเธอจินโบ เธอเป็นคนเดียวที่ชั้นอ่านใจไม่ออก เธอเป็นคนเดียวที่กล้ามากวนชั้นตอนที่ชั้นอ่านหนังสือ เธอเป็นคนเดียวที่ชอบสร้างปัญหาให้ชั้น แล้วเธอก็เป็นคนเดียวที่ชั้นอยากจะปกป้อง เธอนี่มันเข้าใจอะไรยากจริงๆ ให้ตายสิ" ชางมินกอดเธอไว้ พูดข้างหู (จริงๆแล้วอายมาก)
" นายจะบอกว่า นายรักชั้นงั้นหรอ " จินโบพูดขึ้นในอ้อมกอดของพ่อมดหนุ่ม
" จะบ้าหรอ ใครจะรักยัยจอมจุ้นอย่างเธอกัน " ชางมินผละกอดทันที แล้วก็เดินหนี
" ก็เมื่อกี๊นายบอกนี่ " จินโบวิ่งตามทันที เธอดีใจมาก แม้ว่าเรื่องราวของเราจะเริ่มต้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เราก็ใจตรงกันแล้วค่ะ
" ชางมิน ชั้นก็รักนาย "
6.เพลงประจำคู่ของคุณ: My Little princess (เพลงนี้เข้ากับคู่นี้สุดๆ)55+
7.ถ้าติดต้องเข้ามาเม้นบ่อยๆนะจ้า: ค่า...
*********************************************************************
คนที่2
แบบฟอร์ม
นางเอกชางมิน
ขอคำตอบสีเขียวนะคะ
ส่วนที่1:ผู้สมัคร
ชื่อ: ฝน จ้า
อายุ: 14 จ้า
อันนยองฮาเซโยจ้า: เช่นกันจ้า อันยอง!
ขอให้โชคดีนะ: ขอบคุณจ้าขอให้สมพรปากเน้อ
**********************************************************
ส่วนที่2:ตัวละคร
ชื่อ(เกาหลีนะคะขอความหมายด้วยยิ่งดีนะ): คิม ฮยอนจา (นักปราชญ์ ผู้รอบรู้)
อายุ(18+): 19
บุคลิก: ซนๆซ่าส์ๆ เป็นเจ้าหนูจังไม ออกจะไฮเปอร์นิดๆ คืออยู่นิ่งๆเหมือนชาวบ้านไม่ได้ ต้องหาอะไรทำหรือไม่ก็เดินไปนู้นมานี่ ป่วนคนนู้นคนนี้ จับอะไรไม่เข้าท่า
นิสัย(ขอละเอียดนะคะ...5+): เฮฮา บ้าบิ่น ติ๊งต๊อง บ๊องส์ทุกสถานการณ์ เธอเป็นตัวสร้างเสียงหัวเราะได้ดีเลยทีเดียว เธอเปรียบเหมือนคาเฟ่เคลื่อนที่อยู่กับใครไม่ถึงนาทีคนคนนั้นที่เธออยู่ด้วย จะมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มขึ้นทันที เธอเเป็นคุณหนูอินโนเซน เชื่อคนง่ายจริงโดนเพื่อนอำเล่นเสมอ เธอไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็นน้ำตาของเธอแต่เธอก็มักจะร้องเป็นประจำเวลาถูกดุ = =\' บางที่คนที่ไม่ได้สนิทกับเธอจริงๆอาจจะเห็นเธอเป็นคุณหนูอ่อนแอเอาแต่ใจ แต่ถ้าได้ใกล้ชิดกลับเธอเพียงเสี้ยววินาทีคุณจะรู้ว่าเธอนั้นน่ะมีอารมณ์ รั่ว บ้า ฮา ได้เหมือนกันและเธอคนนี้ก็รักเสียงดนตรีมากนิยามของเธอมีอยู่ว่า \'ถ้าไม่ป่วนก็ไม่ใช่ฉัน\' นี้แหละตัวฉัน แถมเธอเป็นคนที่คาดดาวเก่งมากประมาณว่าเดาเก่งว่างั้น แถมเดาแม่นอีกนะ ชอบไปป่วนคนนู้นคนนี้ให้ลำคลานเล่นๆ ชอบแกล้งคนที่อยู่เงียบๆหรือหลับอยู่ แถมเธอคนนี้เป็นพวกความอดทนต่ำนะเวลาเจออะไรกดดันมากๆระวังเธอจะวีนแตกใส่คุณ!
ชอบ: ของกิน เสียงดนตรี รอยยิ้ม แกล้งคน ช๊อคโกแล็ต ป่วนชาวบ้าน
เกลียด: คนตะโกน คนที่ไม่เห็นหัวเธอ คนโกหก ผัก
ประวัติครอบครัว: ครอบ ครัวของเธอมีพี่น้องอยู่ 2 คนรวมตัวเธอด้วยก็ 3 คน เธอคือน้องสาวคนเล็กของบ้านที่ใครๆก็ต่างหวงแหน(เห็นฉันเป็นทรัพยากรหายากรึ ไงยะถึงได้หวงแหน : ฮยอนจา) ครอบครัวของเธอจัดได้ว่าฐานะดีเลยทีเดียวไม่ใช่แค่ดีแต่เธอเป็นถึงคุณหนูผู้ อินโนเซนครอบครัวของเธอทำธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกรถยนต์และเครื่องใช้ไฟฟ้า ต่างๆเธอจึงมีฐานะและนิสัยดังขั้นต้นพี่ชายทั้งสามของเธอได้แก่ ชินกิ อินซา และเธอ ฮยอนจา
ประวัติความรัก: เธอ ยัยคุณหนูตัวป่วนผู้เข็ดกับความรักถึงแม้รักที่เธอได้สัมผัสจะเป็นเพียงแค่ รักในวัยเด็กก็ตามตั้งแต่เธอผิดหวังกับความรักครั้งนั้นมาประตูหัวใจเธอก็ ปิดตายทันทีเธอไม่ยอมแม้แต่จะเปิดหัวใจให้ใครได้ก้าวผ่านจะมีเพียงคนที่เอา ชนะใจเธอได้เท่านั้นที่จะเปิดผนึกความรักที่ปิดตายของเธอได้
อิมเมจของคุณ: ปาร์ค โบรัม
++0000000000000000000000000000000++
ส่วนที่3:คำถามออดิชั่น
1. หลังจากรู้ข่าวจากพินัยกรรมของท่านปู่ว่าจะต้องทำภารกิจสุกพิลึกนั้น คุณจะทำอย่างไร(บรรยายเป็นคำพูดหรือจะเขียนธรรมดาก็ได้...แต่ถ้าบรรยายเราจะ พิจารณาคุณเป็นพิเศษนะคะ):
ตึกตัก ตึกตัก
ณ ตอนนี้ เสียงหัวใจแห่งความตื่นเต้นของฉันกับลังส่งเสียงให้คนรอบข้างได้ยิน ตอนนี้ไอ้เจ้าก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจกกำลังเต้นโครมครามอยู่ข้างในเนื่องจากฉันกำลังเต้นปนลุ้นระทึกอยู่กับการเปิดพินัยกรรมของคุณปู่ที่ปกติตอนมีชีวิตอยู่ก็เพี้ยนอยู่แล้ว แล้วยิ่งท่านจากไปแล้วยังทิ้งพินัยกรรมไว้อีกฉันจะทำไงเนี่ยถ้าคุณปู่เล่นอะไรตลกๆพิลึกๆขึ้นมา
"ก่อนที่คุณจะได้รับมรดกคุณจะต้องทำภารกิจอย่างนึงก่อน ปิดพินัยกรรม"เมื่อสิ้นเสียงของทนายประจำตระกูลฉันก็แทบหงายเพราะในพินัยกรรมบอกว่า.........
"ต้องทำภารกิจ!"ฉันพูดขึ้นพร้อมทำท่าจะเป็นลมไอ้คุณพี่ชายสองคนของฉันมันก็ตกใจไม่แพ้กัน
"ใช่ครับต้องทำภารกิจแต่คนที่จะต้องทำภารกิจจะต้องเป็น......"ทนายยังเว้นช่องว่างไว้
"คนที่จะต้องทำภารกิจจะต้องเป็นหลานสาวครับ!"เฮือก! พระเจ้าฉันไม่น่าเกิดมาเป็นผู้หญิงเลยยยย T^T
"แล้วไอ้ชื่อภารกิจมันชื่ออะไรครับ"เสียงพี่ชินกิพี่คนโตพูดขึ้นขณะกำลังหิ้วปีกข้างขวาฉันขึ้นมา
"เวอร์จิ้นข้า....ใครอย่าแตะ!! ครับผม"เฮือก! ขออีกครั้งนึง
"ทำไมชื่อภารกิจภารกิจมันดูพิลึกๆจังครับ"เสียงพี่อินซาพี่ชายคนรองพูดขึ้นอีกมือนึงก็เอายาดมตาลิงให้ฉันดม
"พระเจ้าทำไมต้องให้ฮยอนจาไปทำภารกิจด้วยยยยยยย"ฉันพูดโอดคราญขึ้น
"ทำใจเถอะน้องรักเธอเกิดมาเป็น(ุ้หญิงเอง ฮ่า ฮ่า"เสียงไอ้พี่ชินกิพูดพลางหัวเราะน้องตัวเอง
"โป้ก ไอ้พี่บ้า!"ฉันเขกหัวไอ้พี่ชินกิไปหนึ่งทีแรงๆ ฮ่า ฮ่าสะใจค่า!
"พี่ชินกิพูดอย่ากะเลือกเกิดได้นะ"ทีนี้เป็นตาพี่อินซาพูดบ้างสงสัยฉันคงมีพี่ชายที่แสนดีคนเดียวสินะ
"เออๆโอ๋กันเข้าไปไอ้พี่น้องสุดที่รักคู่นี้"พี่ชินกิพูดพลางเบ้ปากเหมือนเด็กๆ
"แหมพี่ก็ยังไงซะเราก็เป็นพี่น้องกัน....แต่พี่ต้องช่วยฉันนะ"ฉันพูดพลางไปกอดพี่ชินไว้
"ช่วยไงอ่ะในเมื่อพินัยกรรมมันเป็นไปแล้วเธอต้องทำ"พี่ชินกิ!!!!!!
"พระเจ้าช่วยด้วยยยย ฮยอนจาจะเป็นลมมมม เฮือก"ฉันพูด่อนจะล้มลงไปหาพี่ชายทั้งสองคน
'ไม่เอานะแค่ชื่อภารกิจฉันก็สยองแล้วเวอร์จิ้นข้า......ใครอย่าแตะ!! ฮือๆ T^T'
2. คุณคิดอย่างไรกับนิสัยของคู่คุณ: นี่! นายชางมินนั่นอ่ะชอบดุฉัน! เวลาเข้าไปหาตอนหมอนั่นอ่านหนังสือนายชางมินก็ไล่ฉันออกมาเลยอ่ะ! ฮึ่ย! เห็นว่าฉลาดบวกหล่อหรอกนะถึงไม่ฆ่าหมกป่าอ่ะ แต่จะว่าไปนายชางมินนี่ก็เก่งนะฉลาดสุดๆแต่ก็แอบเจ้าเล่ห์นะ นายชางมินนี่มีอะไรให้ค้นหาเยอะเลย
3.คุณจะทำอย่างไรเมื่อรู้ว่าเค้าไม่ใช่คนธรรมดาแต่เป็นพ่อมด โอม..เพี้ยง!น่ะ:
ปิ๊ง! ปึ๊ง! ปึก!
หาววววว = o/ = เสียงอะไร ปิ๊งๆ ปึกๆ โอ้ยใครมาทำอะไรตอนนี้ห๊า!คนจะนอนตอนนี้ฉันเดินลงมาข้างล่างเพื่อจะดูว่าใครมาทำอะไรถึงมีเสียงดังกล่าว แถมยังมีแสงด้วย
"แงสอะไร"ฉันพูดก่อนจะเดินเข้าไปดูตรงต้นเหตุที่มีเสียงเกิดขึ้น
"นายชางมิน!"ฉันพูดขึ้นเบาๆหลังจากเห็นต้นสายปลายเหตุของแสงและเสียงปริศนาที่เกิดขึ้น
"ใครน่ะ"นายชางมินพูดก่อนจะมองหาเสียงที่เรียกเขา ฉันรีบหลบหลังตู้อย่างเร็ว
"นายเป็นพ่อมดหรอ"ฉันพูดเบาๆแล้วปิดปากตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา
"ใช่!ฉันเป็นพ่อมด"อะเด๊ะ! เสียงใคร?
"น่ะ! นะ! นายขางมิน!"ฉันตะกุกตะกักพูดชื่อเขาออกมา
"อืมฉันเองแล้วเธอคิดว่าใคร"เขาพูดพลางร่ายเวทให้ห้องสว่างขึ้น
"เฮือก OoO! นายทำได้ไง"
"ฉันเป็นพ่อมดเธอจะบ้าหรือป่าว"เออเนอะ
"เออเนอะจริงของนาย แล้วนายไปเรียนมาที่ไหนอ่ะ เรียนที่เดียวกับแฮร์รี่หรือเปล่า"ฉันถามขึ้นพลางทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็น
"เปล่ามันเป็นเพราะเผ่าพันธุ์ของฉันฉันไม่ได้เรียนที่ไหนหรอกมันมีเอง"เขาอธิบายขึ้น
"หรออืมๆแล้วที่นายทำเมื่อกี๊ล่ะ"
"ฉันแค่ฝึกเวทแค่นี้เองเธอดันมาเจอซะก่อนก็เลยเลิกฝึก"เขาพูด
"หรองั้นไปฝึกต่อเถอะฉันไปดูด้วยนะ"ฉันพูดพลางกระโดดเกาะแขนของเขา
"งั้นก็ได้แต่อย่างกวนฉันล่ะไม่งั้นฉันจะเสกให้เธอเป็นหมา"เขาพูดขู่พลางอมยิ้มนิดๆ
"ก็ได้ๆฉันจะ(พยายาม)ไม่กวนนาย"ฉันพูดพลางสัญญาสามนิ้ว
"ฉันได้ยินที่เธอวงเล็บนะ"
"เอ่อ.....ก็ได้ฉันจะไม่กวนนาย"ฉันพูดจบก็จัดการฉุดกระชากลากถูลู่ถูกังนายชางมินให้ไปกับฉัน
'พระเจ้าฉันเห็นพ่อมดตัวเป็นๆพี่ชินกิพี่อินซา ฮ่า ฮ่า พี่มีบุญที่จะได้เห็นพ่อมดอย่างฉันไหม'
4.คุณและคู่ของคุณเจอกันอย่างไร(อันนี้ขอแบบบรรยายนะคะ):
หน้าปราสาทที่ดูจากภายนอกดูเป็นปราสาทที่ลึกลับน่ากลัวและลึกลับน่าค้นหาตอนนี้กำลังมีสามพี่น้องที่กำลังร่ำลากันอยากโศกเศร้าและอาลัยน้องสาวตัวเองอย่างถึงที่สุด
"ไปแล้วนะพี่อินซา"เสียงน่องสาวคนเล็กของตระกูลพูดขึ้นพลางโปกไม้โปกมือให้กับพี่ชายคนรอง
"จะไปก็รีบไปยัยฮยอนจาพี่จะรีบกลับบ้าน"เสียงของขินกิพี่ชายคนโตพูดอย่างเบื่อหน่าย
"ไอ้พี่ชินกิบ้า! ถ้าฉันตายคาปราสาทนี้ฉันจะมาหลอกพี่คนแรกไอ้พี่ชินกิ!"เธอพูดพลางตีแขนพี่ชายคนโตอย่างจัง
"อย่าไปว่าพี่เขาเลยฮยอนจานิสัยพี่ชินกิก็เป็นแบบนี้แหละตามจริงพี่เขาเป็นห่วงเธอนะ"อินซาพี่ชายคนรองพูดขึ้นพลางตบบ่าน้องสาวตัวเอง
"ค่ะ!ฉันจะเชื่อพี่นะ! บายพี่อินซา ฮันไปก่อนะไอ้พี่ชินกิ"เธอพูดร่ำลาพี่ชายทังสองก่อนจะลากกระเป๋าตัวเองเดินเข้าสู่ตัวปราสาท
"เหวยยย มืดจัง"เธอพูดพลางเดินสำรวจตัวปราสาทที่มืดมืด
พรึ่บ!
เสียงของคบไฟที่อยู่ข้างๆผนังติดขึ้น พร้อมกับมีร่างสูงร่างหนึ่งที่นั่งอ่านหนังสืออย่างจริงจังอยู่ที่โซฟาตัวเก่าและดูราคาแพง
"เฮ้ย! ใครอ่ะ"เธอพูดก่อนจะเดนเข้าไปใกล้ร่างสูงที่นอนอ่านหนังสืออยู่
"โอ้ย! นี่มันอะไรอ่ะทำไมเข้าไปไม่ได้"เธอพูดขึ้นพลางจับที่มือเธอ
"เธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่ายในพื้นที่ของฉัน"ร่างสูงพูดขึ้นในขณะที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่
"โห OoO นายรู้มั้ยไม่เคยมีใครไล่ฉัน"เธอพูดขึ้นอย่างเดือดๆ
'หน๊อยแน่! นายเป็นใครมาว่าท่านฮยอนจาอย่างฉัน'เธอคิดในใจ
"ฉันได้ยินที่เอธอคิด"เขาพูดพลางเปลี่ยนหนังสือเล่มใหม่
"ไม่มีมารยาท!"เธอพูดขึ้น
"เธอน่ะสิไม่มีมารยาทเข้ามากวนคนอื่น"เขาพูดขึ้นพลางปิดหนังสือแล้วเดินออกไปจากที่ตรงนั้น
"หน๊อยยยยแน่! มันจะมากไปแล้ว อะเด๊ะ! อะไรตกอยู่น่ะ"เธอพูดจบก่อนจะเดินเข้าไปเก็บบางสิ่งบางอย่างที่มันคล้ายกับที่ขึ้ินหนังสือ
"ที่ขึ้นหนังสือของนายคนไม่มีมารยาทนี่หน่า"
"ชางมิน เอ๋?นายคนนั้นน่ะหรอชื่อชางมิน"
"ดีล่ะเราจะได้เห็นดีกันนายชางมิน!"เธอพูดก่อนจะเดินขึ้นไปตามบันไดที่วนจนไปถึงชั้นบน
5. ตอนจบล่ะคะ(ถ้าแบบบรรยายจะดีมาก):
ฉันเดินเล่นอยู่แถวสวนหย่อมหลังปราสาทสายลมเย็นๆพัดอย่างแผ่วเบาเขามากระทบกับใบ หน้าของฉัน เสียงของลมพัดผ่านไปอย่างนิ่งสงบ นานวันเข้าที่ฉันได้อยู่กับนายชางมินนั่น ฉันกลับสนิทกับนายนั่นตอนไหนก็ไม่รู้ ความรู้สึกที่เคยมีกลับแปรเปลี่ยนให้อ่อนลง
ความรู้สึกนั้นมันเรียกว่าอะไร.....
"ฮยอนจา....ยัยเพี้ยนฮยอนจา!"เสียงของผู้มาเยือนตะโกนเรียกฉัน
"ยัยเพี้ยนฮยอนจาเรียกไม่ได้ยินหรือไง"เสียงนายหนอนหนังสือชางมินนี่เอง
"มีอะไรไม่ทราบ"ฉันถามนายนั่นออกไป
"ฉันมีอะไรจะบอกเธอ"นายนั่นมีอะไรจะบอกฉันนะ?
"มีอะไรว่ามา.....ฉันไม่มีเวลาว่างนักหรอกนะ"ฉันบอกปัดๆนายนั่นไป แต่อีกใจนึงมันตะโกนว่า 'บอกมาสิเร็วๆ'
"ฉันชอบเธอ แค่นี้แหละ"แค่นี้เอง ห๊า!OoO
"ช่ะ!ชอบฉัน!"ฉันพูดพลางชี้ตัวเองและทำหน้าตาแบบไม่เชื่อหูตัวเอง
"ใช่!"นายชางมินตอบมาแบบทื่อๆ
"ชอบฉันงั้นหรอ?....จะบอกอะไรให้นะคนอย่างฉัน่ะไม่รู้จักคำว่ารักหรอกนะ"ฉันไม่รู้จักคำว่ารัก
"เธอไม่เคยคิดที่จะเปิดใจให้ใครได้ก้าวผ่านมาในใจเธอเลยหรอ"เขาถามกลับมาแววตาเศร้าสร้อย
"ฉันมาที่นี้ก็เพื่อที่จะทำภารกิจีทีคุณมอบหมายมาเท่านั้นความรักอะไรนั่นมันไม่มีหรอก ไม่มีในหัวฉัน!"ฉันพูดขึ้นก่อนจะเดินเข้าปราสาทแต่โดนนายชางมินโอบเอวฉันเอาไว้
"ฉันจะสร้างความรักให้เธอเอง"นายชางมินพูดก่อนจะกอดฉันแน่น
"นายเป็นพ่อมดส่วนฉันเป็นมนุษย์เราอยู่ด้วยกันไม่ได้"ฉันยังคงพูดต่อไป เราสองคนไม่มีวันอยุ่ด้วยกันได้ถึงแม้ว่าฉันจะรักนายเท่าไหนก็ตาม'
"ได้สิทำไมจะไม่ได้ ความรักไม่มีขอบเขตนะฮยอนจา"เขาพูดขึ้น
"ฉันรักนาย"ฉันพูดก่อนจะหันไปกอดตอบชางมิน
"ฉันฝืนหัวใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว"ฉันพูดพลางกอดเขาให้แน่นกว่าเดิม
ความรักที่ไม่มีขีดกำหนดขวางกั้นไม่ว่าจะคนหรือพ่อมดก็ตามทุกคนมีหัวใจและก็สามารถรักกันได้ ความรักไม่มีสิ้นสุด ความรักไม่ขอบเขตหรือขีดขวางกลั้น ฉะนั้นรักกันไว้ดีกว่านะ
6.เพลงประจำคู่ของคุณ: Balloons - TVXQ
7.ถ้าติดต้องเข้ามาเม้นบ่อยๆนะจ้า: ได้จ้าเข้ามาแน่นอน
*********************************************************************
ความคิดเห็น