ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ^o^ คุยกับคุณแม่พี่ลม T-T ^o^
พี่ลมขับรถพาชั้นกลับบ้าน ( บ้านพี่ลมนะ ) ชั้นมองนาฬิกาเป็นเวลาเที่ยงคืนครึ่ง !!!!! แม่พี่ลมยังไม่นอนอีกหรอ ?? แล้วท่านออกไปทำธุระอะไรดึกๆ ดื่นๆ นอกบ้าน ว่าแต่ว่าชั้นจะสงสัยไปทำไม ท่านไม่ใช่แม่ชั้นซักหน่อย แหม !! อีกหน่อยก็เป็นเองแหละหน่า ฮี่ๆๆๆๆ ^o^
ลัลลัลลา ลั่ลล้าลัลล่า~~
ริงโทนเพลงธรณีกรรแสงของชั้นดังขึ้น เบอร์โทรเข้าคือตาเรย์นั่นเอง
\" อาโย๋~~!! \"
\" พี่อยู่ไหน ทำไมดึกดื่นป่านนี้ยังไม่กลับ \"
\" แหะๆ พี่อยู่บ้านพี่ลม คนที่มารับพี่น่ะ \"
\" พี่ไปทำอะไรบ้านผู้ชาย อย่าบอกนะว่าพี่เสร็จมันแล้ว \"
\" ตาเรย์ !! คิดอะไรอกุศล - -^ พี่แค่มาทำธุระ \"
\" แล้วพี่จะกลับเมื่อไหร่เนี่ย รู้มั๊ยว่าผมต้องโกหกพ่อแม่ว่าพี่ไปเฝ้าเพื่อนที่โรงพยาบาล \"
\" ยังไม่รู้เลยว่าจะกลับเมื่อไหร่ แต่ก็ขอบใจนะเรย์ที่ช่วย ^-^ \"
\" ช่างเหอะ ผมมีพี่อยู่คนเดียวหนิ =_= \"
\" แค่นี้ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวพี่โทรไป บ๋ายบาย \"
คริ๊ก !! ชั้นกดวางโทรศัพท์แล้วอมยิ้มกับตัวเอง ถึงแม้เรย์จะเย็นชา แต่ชั้นก็รู้ว่าเขารักและห่วงชั้นมากแค่ไหน
พี่ลมมองชั้นแล้วเอามือปิดหน้าตัวเอง ทำไมคะ ?? อาการของชั้นมันเข้าขั้นโคม่าแล้วรึไง =_=
\" น้องชายเธอนิสัยเหมือนพี่เลยเนอะ \"
\" เล็กน้อยค่ะ ตาเรย์เป็นเด็กเงียบ แต่ร้ายไม่เบา \"
\" เข้าบ้านเถอะ แม่คงนั่งรอจนหลับไปแล้วมั้ง \"
\" =_= \"
\" ทำไมทำหน้าแบบนั้น? \"
\" แป้งต้องตอบอะไรแม่พี่ลมบ้างล่ะคะ? \"
\" ก็ตอบตามสมควรของคนที่เป็นแฟนกัน \"
\" แล้วทำไมพี่ลมต้องโกหกแม่ด้วยล่ะคะว่าเราเป็นแฟนกัน? \"
\" ไม่รู้สิ ....... สถานการณ์มันพาไป \"
\" เอ๋ ?? \"
\" เอาหน่า เล่นให้สมจริงหน่อยแล้วกัน \"
พี่ลมพูดสั้นๆ และเดินน้ำหน้าชั้นเข้าบ้าน อ๊าก !!!!! แล้วนี่ชั้นจะตอบคำถามของแม่พี่ลมว่าอะไรบ้างล่ะเนี่ย TT^TT สยองและสยิวจริงๆ
แม่พี่ลมนั่งรอเราสองอยู่แล้วที่ห้องนั่งเล่น ชั้นจัดการปั้นหน้ายิ้มทั้งที่รู้ว่าฝืนเต็มที พี่ลมหันมาจับมือชั้นเบาๆ และเหมือนจะลากชั้นเข้าไปหาคุณแม่ TT-TT ดูท่าทางแม่พี่ลมจะอยากคุยกับชั้นมากเลยนะเนี่ย ท่านถึงไม่ยอมหลับยอมนอนซักที และแล้วเราสามคนก็นั่งอยู่บนโซฟาแสนสบาย เตรียมตัวตายได้เลยยัยแป้งฝุ่น >,<
\" นู๋ชื่ออะไรจ๊ะ ^-^ \"
\" เอ่อ ...... แป้งฝุ่นค่ะ \"
โย่ว !!! คำถามแรก รอดตายอย่างปาฏิหาริย์ ขอคำถามต่อไปเลยค่ะ >.<
\" ชื่อน่ารักนะจ๊ะ นู๋รู้จักลมได้ไง \"
\" เอ่อ ...... \"
\" น้องแป้งเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยครับ เธอเป็นน้องรหัสผม \"
\" หรอจ๊ะ ^-^ \"
ตายแล่ว !!! โชคดีที่พี่ลมแก้สถานการณ์ได้ทัน ไม่งั้นมีหวังชั้นเละเป็นโจ๊กแน่
\" พ่อแม่นู๋ทำงานอะไรหรอ \"
\" พ่อเป็นผู้จัดการบริษัทคอลเกตค่ะ แม่เป็นทันตแพทย์ \"
\" ดีจัง รักษาสุขภาพฟันกันทั้งบ้าน ^-^ \"
\" แม่ครับ ผมต้องไปส่งน้องเค้าที่บ้านแล้วนะครับ \"
\" อ๊ะ จริงสิ นู๋ไม่สบายอยู่นี่นา นอนซะที่นี่เถอะ \"
\" อ่า ....... ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ นู๋ค่อยยังชั่วแล้วด้วย \"
ขืนนอนที่นี่ชั้นก็โดนแม่ตีตูดลายน่ะสิ ไม่เอาดีกว่าแบบนั้น T6T
\" จะเอาอย่างนั้นหรอจ๊ะ ถ้างั้นวันหลังมาเที่ยวที่บ้านบ่อยๆ นะ ลมพาน้องเค้ามาบ่อยๆ นะลูก \"
\" ครับแม่ ^-^ \"
\" งั้นนู๋ลาเลยนะคะ สวัสดีค่ะ \"
ชั้นยกมือไหว้คุณแม่พี่ลมอย่างนอบน้อม ท่านยิ้มให้ชั้นและดึงเข้าไปกอด O_O หวา !!! บ้านนี้ชอบการกอดกันแน่เลย หุหุ ^o^
พี่ลมขับรถกินลมไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ชั้นหันไปมองหน้าพี่เขาเป็นระยะๆ ใบหน้าของพี่ลมตอนนี้แตกต่างจากเมื่อตอนเช้าสิ้นเชิง แก้มขาวๆ เผยรอยยิ้มจางๆ ให้เห็น ไม่เหมือนกับเวลาทำหน้าตาเฉยๆ มองแล้วชวนขนลุกน่าดู พี่ลมหันมาสบตากับชั้นแล้วก็แยกเขี้ยวใส่ ชั้นจึงต้องหันมาอีกทางแล้วยิ้มคนเดียว
ในที่สุดก็ถึงบ้านชั้นซักที บรื๋อ !!! พ่อกับแม่คงนอนแล้วล่ะนะ ไม่งั้นชั้นตายแง่มๆ
\" ขอบคุณค่ะพี่ลมที่มาส่ง เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ^-^ \"
\" อื่ม ฝันดีล่ะ \"
\" พี่ลมด้วยนะคะ \"
\" แป้งฝุ่น \"
\" คะ? \"
\" พรุ่งนี้พี่มารับนะ \"
\" ค่ะ ...... ห๊ะ !!! อะไรนะคะ? \"
\" เธอได้ยินชัดแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ 7 โมงเช้าเจอกัน \"
พี่ลมตัดบทและขับรถออกไป โดยทิ้งชั้นที่ยืนทื่อเป็นไม้หน้าสามอยู่
อะไรกัน !! พี่ลมจะมารับชั้นที่บ้านหรอ ?? มันเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงละครรึป่าวนะเนี่ย
ชั้นไขกุญแจเข้าบ้านอย่างเบาที่สุด แฮ่~~!! พ่อแม่นอนกันหมดแล้วล่ะ ชั้นล่ะโล่งใจจริงๆ อธิบายพรุ่งนี้เช้ายังดีกว่าอธิบายตอนนี้
พรึ่บ !! ไฟห้องนั่งเล่นเปิดสว่าง ชั้นสะดุ้งเฮือกและหันไปมองคนเปิดไฟ ถ้าเป็นแม่ล่ะก็ชั้นตูดลายแน่ๆ >
บ้าจริง !! ตาเรย์นี่เอง เล่นเอาหัวใจเกือบหยุดเต้นแน่ะ เฮ้อ~~
\" พี่ไปไหนมา? ทำไมกลับเอาป่านนี้? \"
\" ทำธุระที่บ้านพี่ลม \"
\" ธุระ? ธุระอะไรดึกๆ ดื่นๆ แถมยังเป็นบ้านผู้ชายอีก - -^^ \"
\" เอาหน่า พี่ไม่ได้ไปเสียตัวอย่างที่นายกำลังคิดหรอก \"
\" ผมก็ไม่ได้ว่าพี่เสียตัว แต่แค่อยากรู้ว่าพี่ไปทำอะไรบ้านผู้ชาย ในเวลาค่ำมืดดึกดื่นแบบนี้ \"
\" ก็ได้ นั่งลง แล้วพี่จะอธิบายให้ฟัง \"
ชั้นยอมแพ้ตาเรย์ นายนั่นมองชั้นอย่างพอใจและทิ้งตัวบนโซฟาข้างชั้น
และแล้วเรื่องเล่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่เช้า จนถึงเวลาเมื่อ 5 นาทีก่อนก็ทยอยออกมาจากปากชั้น เรย์เป็นผู้ฟังที่ดีมาก เขาไม่ขัดชั้นเลยแม้แต่น้อย แน่นอนว่าคนเย็นชาอย่างตาเรย์ทำได้แค่เพียงแสดงความไม่พอใจออกมาทางแววตาเท่านั้น และแน่นอนว่าชั้นเล่าทุกอย่างให้เรย์ฟังร่วมทั้งเรื่องจูบนรกนั่นด้วย T-T เวลาผ่านไป 15 นาทีที่ชั้นนั่งเล่าถึงชีวิตที่แสนทรมานที่เกิดขึ้นภายใน 12 ชม. ที่ผ่านมา เรย์หันมามองชั้นแล้วลุกขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
\" อะไรกัน ฟังจบก็ง่วงเลยหรอ \"
\" ผมไม่ได้ไปนอน \"
\" อ้าว แล้วนายจะไปไหน \"
\" ฆ่าคน \"
\" ชะเฮ้ย !!! จะไปฆ่าใคร จะบ้าหรอตาเรย์ \"
\" ไอคนชื่อไฟมันเลวบัดซบจริงๆ - -^ \"
\" พอเลย มานั่งนี่แล้วไม่ต้องฆ่าใครทั้งนั้น \"
ชั้นดึงแขนเรย์ให้นั่งลงอีกครั้งแล้วถอนหายใจ นี่ความรักที่มันมีต่อพี่สาวพุ่งพรวดขนาดนี้เลยหรอ >o<
เมื่ออารมณ์ของน้องชายสุดที่รักชั้นสงบลงแล้ว เราสองคนจึงแยกย้ายกันขึ้นนอน คราวนี้ชั้นก็หลับเป็นตาย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ชั้นตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะเสียงโทรศัพท์บ้านที่ดังเป็นร้อยรอบแต่ไม่มีใครรับ มันช่างเป็นการปลุกที่แสนจะหงุดหงิดสิ้นดี ดูเหมือนเรย์ก็ออกอาการเดียวกับชั้น เขาตื่นขึ้นมาและจัดการถล่มชั้นวางหนังสือการ์ตูนในห้องตัวเองซะราบเป็นหน้ากลอง ชั้นจึงต้องตื่นเต็มตาเพราะเสียงตู้ล้มมันดังมาก ให้ตายเถอะ !!! นี่ชั้นได้นอนกี่ ชม. เนี้ย ถ้าชั้นนอนไม่ครับ 12 ชม. ล่ะก็ มีหวังได้หน้ามืดกันเป็น ชม. แน่ ชั้นมองนาฬิกา เอ๋อ !!! 6 โมงแล้วหรอ อาบน้ำแต่งตัวดีกว่า เดี๋ยวไปมหาลัยสายกันพอดี ว่าแล้วชั้นก็เข้าห้องน้ำและแช่ตัวในอ่างอย่างสบายตัว เฮ้อ~~ อะไรจะสุขกว่าการได้แช่น้ำอุ่นตอนเช้าๆ อีกหนอ ^o^
เป็นเวลาแค่ครึ่ง ชม. ที่ชั้นอาบน้ำ นับว่าเป็นเวลาที่เร็วมาก เพราะส่วนมากชั้นจะอาบน้ำนานเป็น ชม. เมื่อลงไปข้างล่างก็พบเรย์กำลังนั่งทำหน้าแหย่ๆ อยู่ที่โต๊ะทานข้าว ชั้นจึงเดินเข้าไปหาและมองโน็ตที่พ่อกับแม่เขียนทิ้งไว้ให้เรา
พ่อกับแม่ต้องไปประชุมด่วนที่ประเทศจีน กลับมาอีก 2 อาทิตย์ ลูกสองคนดูแลตัวเองดีๆ นะ แล้วแม่จะหมั่นโทรมาหาบ่อยๆ รักเรย์และแป้งนะจ๊ะ อ้อ ! เกือบลืม แม่ไม่ได้ซื้อของสดไว้ในตู้เย็นเลย ลูกเอาเงินที่วางอยู่บนตู้โชว์ไปซื้อข้าวนะจ๊ะ อย่าซนล่ะลูกรัก ........ พ่อ แม่
ประเทศจีน !!! 2 อาทิตย์ !!! อะไรนักหนาเนี่ยชีวิตชั้น ทำไมถึงมีแต่เรื่องให้แปลกใจอยู่เรื่อยเลย แล้วนี่ทำไมพ่อกับแม่ต้องไปพร้อมกันด้วยนะ !!! ชั้นนั่งลงข้างเรย์และทำหน้าแหย่เหมือนกัน อาหารเช้าไม่มี อาหารสดไม่มี ชั้นเดินไปที่ตู้โชว์แล้วหยิบเงินที่แม่ให้มาใส่ในกระเป๋าตังค์ แต่เอ ...... พ่อแม่ไปต่างประเทศ 2 อาทิตย์ แต่ทิ้งเงินไว้ให้ชั้นกับเรย์แค่ 200 เนี่ยนะ !!!!!! ? !!!!!! ท่านทั้งสองลืมไปแล้วรึไงว่าชั้นกับเรย์โตจนกินช้างทั้งตัวได้แล้วนะ T-T มาม่าจงเจริญล่ะคราวนี้~
\" ผมไปโรงเรียนแล้วนะพี่แป้ง \"
\" เรย์ เอาเงินไปสิร้อยนึง \"
\" ไม่ล่ะ ผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง พี่เก็บไว้เถอะ \"
\" ไม่เอาหรอก เรามีกันสองคน ต้องแบ่งเงินกันสิ \"
เรย์มองชั้นก่อนจะรับเงินไปและยิ้มเรียบๆ นี่บ้านชั้นก็ไม่ได้จนอะไรนักหนานะ แต่ทำไมพวกเราถึงได้อนาถากันขนาดนี้หว่า ?? ไม่เข้าใจชะตากรรมตัวเองลยจริงๆ TT6TT
เรย์ไปโรงเรียนกับมอเตอร์ไซคู่ใจของเขา ส่วนชั้นก็นั่งรอเวลาที่พี่ลมจะมารับ อีก 10 นาที 7 โมง ออกไปนั่งรอหน้าบ้านดีกว่า อยู่ในบ้านแล้วมันอึดอัด ทั้งที่บ้านชั้นก็ใหญ่พอควร
10 นาทีต่อมารถ CRV สีดำคันเดิมก็มาจอดหน้าบ้านชั้น หนุ่มหล่อมาดเย็นชาลงมาจากรถพร้อมใบหน้าที่เหมือนไม่มีความรู้สึกอยู่เลย อะไรอีกล่ะ ทำไมวันนี้พี่ลมถึงได้มาสีหน้าแบบเดิมอีกแล้ว หรือว่านี่คืออาการของคนเพิ่งตื่น O_O ชั้นว่าน่าจะเป็นแบบนั้นนะ >o<
\" หวัดดีค่ะพี่ลม ^-^ \"
\" ครับ ขึ้นรถเถอะ =_= \"
อ่ะเหอ คำพูดเย็นชาแบบเดิมอีกแล้ว แต่ช่างเถอะ ก็นี่มันคือคราบปกติของพี่ลมนี่หว่า
อีกครึ่ง ชม. ต่อมาเราก็ถึงมหาลัย โชคดีที่วันนี้รถไม่ติดมาก เราก็เลยถึงมหาลัยเร็วกว่าปกติ ชั้นกับพี่ลมเดินเข้ามาหลัยด้วยกัน ตลอดทางมีสาวๆ ที่หลงใหลพี่ลมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่น แถมยังส่งสายตาอาฆาตมาให้ชั้นอีกด้วย ของแถมที่ไม่น่าประทับใจเอาซะเลย T-T พี่ลมเดินมาส่งชั้นที่โต๊ะประจำที่เมื่อวานชั้นมานั่งรอยัยเพื่อนตัวแสบทั้งสอง แต่วันนี้สองคนนั้นกลับมาเร็วกว่าชั้นอีกแฮะ
\" แป้งฝุ่น!! ทำไมเธอมากับพี่ลม!! \"
เม็ดทรายและลูกตาลทักชั้นพร้อมกัน ชั้นยิ้มให้ทั้งสองแล้วหันไปมองพี่ลม
\" ไม่มีอะไรหรอก แค่บ้านแป้งเป็นทางผ่านบ้านพี่น่ะ \"
\" หรอคะ แหะๆ \"
\" หัวเราะอะไรยัยตาล \"
\" ป่าวซะหน่อยทราย พี่ลมนั่งก่อนสิคะ \"
อ้าว ยัยเพื่อนตัวแสบ ชวนพี่ลมนั่งแต่กลับทำเฉยชาใส่ชั้น นี่เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนรึไง ยัยบ้า !!!!
พี่ลมนั่งลงและเริ่มบทสนทนากับยัยสองคนนั่น ชั้นเห็นพี่เขาไม่ยิ้มเลยซักนิด ไม่แปลกหรอกที่สองคนนั้นไม่มีสีหน้าตกใจ ก็แหมนะ ทั้งคู่ไม่ได้เจออีกมุมของพี่ลมเหมือนชั้นหนิ พอพูดถึงเรื่องนี้ ชั้นนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เมาท์เรื่องเมื่อคืนให้ยัยสองคนนี้ฟังเลย ทั้งเรื่องพี่ใบไม้ พี่แบงคื แล้วยังมีเรื่องพี่ลมกับชั้นอีก ค่อยเล่าตอนเรียนแล้วกันเราสี่คนนั่งคุยกันไม่นาน พวกเพื่อนพี่ลมก็เสด็จมา ชั้นเห็นหายนะร่ำไรแล้วล่ะ ลืมไปสนิทเลยว่าเมื่อวานทำวีรกรรมอะไรเอาไว้ วันนี้ชั้นตายแหง่มๆ
แต่ไม่นะ !!! เป็นไปได้ไง !!! แทนที่พี่ไฟจะเข้ามาทักชั้นดีๆ แบบที่พี่เขาต้องแสดงละคร หรือมายืนทำแววตาดุดันใส่ชั้น แบบที่เป็นตัวตนของพี่เขา แต่สิ่งที่พี่ไฟทำกับชั้นคือ เดินผ่านไปเฉยๆ ด้วยแววตาเย็นชา แถมยังไปนั่งปั้นหน้ายิ้มกับลูกตาลและเม็ดทรายอีก -o- พี่ไฟเกลียดชั้นแล้วแน่ๆ เลย ดีเหมือนกัน เราสองคนจะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก ชั้นล่ะชอบจริงๆ ที่จะไม่ต้องกัดกับพี่ไฟอีก สุขใจสบายกายเหลือเกิน ^o^
ทั้งที่สมองคิดแบบนั้น แต่ทำไมในใจถึงเจ็บแปลบๆ ฟ๊ะ !!! สงสัยชั้นจะเป็นโรคหัวใจซะแล้วล่ะมั้ง ต้องไปให้หมอตรวจแล้วล่ะ T-T
To Be Con . . . . . . . . . . . . . .
ลัลลัลลา ลั่ลล้าลัลล่า~~
ริงโทนเพลงธรณีกรรแสงของชั้นดังขึ้น เบอร์โทรเข้าคือตาเรย์นั่นเอง
\" อาโย๋~~!! \"
\" พี่อยู่ไหน ทำไมดึกดื่นป่านนี้ยังไม่กลับ \"
\" แหะๆ พี่อยู่บ้านพี่ลม คนที่มารับพี่น่ะ \"
\" พี่ไปทำอะไรบ้านผู้ชาย อย่าบอกนะว่าพี่เสร็จมันแล้ว \"
\" ตาเรย์ !! คิดอะไรอกุศล - -^ พี่แค่มาทำธุระ \"
\" แล้วพี่จะกลับเมื่อไหร่เนี่ย รู้มั๊ยว่าผมต้องโกหกพ่อแม่ว่าพี่ไปเฝ้าเพื่อนที่โรงพยาบาล \"
\" ยังไม่รู้เลยว่าจะกลับเมื่อไหร่ แต่ก็ขอบใจนะเรย์ที่ช่วย ^-^ \"
\" ช่างเหอะ ผมมีพี่อยู่คนเดียวหนิ =_= \"
\" แค่นี้ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวพี่โทรไป บ๋ายบาย \"
คริ๊ก !! ชั้นกดวางโทรศัพท์แล้วอมยิ้มกับตัวเอง ถึงแม้เรย์จะเย็นชา แต่ชั้นก็รู้ว่าเขารักและห่วงชั้นมากแค่ไหน
พี่ลมมองชั้นแล้วเอามือปิดหน้าตัวเอง ทำไมคะ ?? อาการของชั้นมันเข้าขั้นโคม่าแล้วรึไง =_=
\" น้องชายเธอนิสัยเหมือนพี่เลยเนอะ \"
\" เล็กน้อยค่ะ ตาเรย์เป็นเด็กเงียบ แต่ร้ายไม่เบา \"
\" เข้าบ้านเถอะ แม่คงนั่งรอจนหลับไปแล้วมั้ง \"
\" =_= \"
\" ทำไมทำหน้าแบบนั้น? \"
\" แป้งต้องตอบอะไรแม่พี่ลมบ้างล่ะคะ? \"
\" ก็ตอบตามสมควรของคนที่เป็นแฟนกัน \"
\" แล้วทำไมพี่ลมต้องโกหกแม่ด้วยล่ะคะว่าเราเป็นแฟนกัน? \"
\" ไม่รู้สิ ....... สถานการณ์มันพาไป \"
\" เอ๋ ?? \"
\" เอาหน่า เล่นให้สมจริงหน่อยแล้วกัน \"
พี่ลมพูดสั้นๆ และเดินน้ำหน้าชั้นเข้าบ้าน อ๊าก !!!!! แล้วนี่ชั้นจะตอบคำถามของแม่พี่ลมว่าอะไรบ้างล่ะเนี่ย TT^TT สยองและสยิวจริงๆ
แม่พี่ลมนั่งรอเราสองอยู่แล้วที่ห้องนั่งเล่น ชั้นจัดการปั้นหน้ายิ้มทั้งที่รู้ว่าฝืนเต็มที พี่ลมหันมาจับมือชั้นเบาๆ และเหมือนจะลากชั้นเข้าไปหาคุณแม่ TT-TT ดูท่าทางแม่พี่ลมจะอยากคุยกับชั้นมากเลยนะเนี่ย ท่านถึงไม่ยอมหลับยอมนอนซักที และแล้วเราสามคนก็นั่งอยู่บนโซฟาแสนสบาย เตรียมตัวตายได้เลยยัยแป้งฝุ่น >,<
\" นู๋ชื่ออะไรจ๊ะ ^-^ \"
\" เอ่อ ...... แป้งฝุ่นค่ะ \"
โย่ว !!! คำถามแรก รอดตายอย่างปาฏิหาริย์ ขอคำถามต่อไปเลยค่ะ >.<
\" ชื่อน่ารักนะจ๊ะ นู๋รู้จักลมได้ไง \"
\" เอ่อ ...... \"
\" น้องแป้งเป็นรุ่นน้องที่มหาลัยครับ เธอเป็นน้องรหัสผม \"
\" หรอจ๊ะ ^-^ \"
ตายแล่ว !!! โชคดีที่พี่ลมแก้สถานการณ์ได้ทัน ไม่งั้นมีหวังชั้นเละเป็นโจ๊กแน่
\" พ่อแม่นู๋ทำงานอะไรหรอ \"
\" พ่อเป็นผู้จัดการบริษัทคอลเกตค่ะ แม่เป็นทันตแพทย์ \"
\" ดีจัง รักษาสุขภาพฟันกันทั้งบ้าน ^-^ \"
\" แม่ครับ ผมต้องไปส่งน้องเค้าที่บ้านแล้วนะครับ \"
\" อ๊ะ จริงสิ นู๋ไม่สบายอยู่นี่นา นอนซะที่นี่เถอะ \"
\" อ่า ....... ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ นู๋ค่อยยังชั่วแล้วด้วย \"
ขืนนอนที่นี่ชั้นก็โดนแม่ตีตูดลายน่ะสิ ไม่เอาดีกว่าแบบนั้น T6T
\" จะเอาอย่างนั้นหรอจ๊ะ ถ้างั้นวันหลังมาเที่ยวที่บ้านบ่อยๆ นะ ลมพาน้องเค้ามาบ่อยๆ นะลูก \"
\" ครับแม่ ^-^ \"
\" งั้นนู๋ลาเลยนะคะ สวัสดีค่ะ \"
ชั้นยกมือไหว้คุณแม่พี่ลมอย่างนอบน้อม ท่านยิ้มให้ชั้นและดึงเข้าไปกอด O_O หวา !!! บ้านนี้ชอบการกอดกันแน่เลย หุหุ ^o^
พี่ลมขับรถกินลมไปเรื่อยๆ ไม่รีบร้อน ชั้นหันไปมองหน้าพี่เขาเป็นระยะๆ ใบหน้าของพี่ลมตอนนี้แตกต่างจากเมื่อตอนเช้าสิ้นเชิง แก้มขาวๆ เผยรอยยิ้มจางๆ ให้เห็น ไม่เหมือนกับเวลาทำหน้าตาเฉยๆ มองแล้วชวนขนลุกน่าดู พี่ลมหันมาสบตากับชั้นแล้วก็แยกเขี้ยวใส่ ชั้นจึงต้องหันมาอีกทางแล้วยิ้มคนเดียว
ในที่สุดก็ถึงบ้านชั้นซักที บรื๋อ !!! พ่อกับแม่คงนอนแล้วล่ะนะ ไม่งั้นชั้นตายแง่มๆ
\" ขอบคุณค่ะพี่ลมที่มาส่ง เจอกันพรุ่งนี้นะคะ ^-^ \"
\" อื่ม ฝันดีล่ะ \"
\" พี่ลมด้วยนะคะ \"
\" แป้งฝุ่น \"
\" คะ? \"
\" พรุ่งนี้พี่มารับนะ \"
\" ค่ะ ...... ห๊ะ !!! อะไรนะคะ? \"
\" เธอได้ยินชัดแล้ว เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ 7 โมงเช้าเจอกัน \"
พี่ลมตัดบทและขับรถออกไป โดยทิ้งชั้นที่ยืนทื่อเป็นไม้หน้าสามอยู่
อะไรกัน !! พี่ลมจะมารับชั้นที่บ้านหรอ ?? มันเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงละครรึป่าวนะเนี่ย
ชั้นไขกุญแจเข้าบ้านอย่างเบาที่สุด แฮ่~~!! พ่อแม่นอนกันหมดแล้วล่ะ ชั้นล่ะโล่งใจจริงๆ อธิบายพรุ่งนี้เช้ายังดีกว่าอธิบายตอนนี้
พรึ่บ !! ไฟห้องนั่งเล่นเปิดสว่าง ชั้นสะดุ้งเฮือกและหันไปมองคนเปิดไฟ ถ้าเป็นแม่ล่ะก็ชั้นตูดลายแน่ๆ >
บ้าจริง !! ตาเรย์นี่เอง เล่นเอาหัวใจเกือบหยุดเต้นแน่ะ เฮ้อ~~
\" พี่ไปไหนมา? ทำไมกลับเอาป่านนี้? \"
\" ทำธุระที่บ้านพี่ลม \"
\" ธุระ? ธุระอะไรดึกๆ ดื่นๆ แถมยังเป็นบ้านผู้ชายอีก - -^^ \"
\" เอาหน่า พี่ไม่ได้ไปเสียตัวอย่างที่นายกำลังคิดหรอก \"
\" ผมก็ไม่ได้ว่าพี่เสียตัว แต่แค่อยากรู้ว่าพี่ไปทำอะไรบ้านผู้ชาย ในเวลาค่ำมืดดึกดื่นแบบนี้ \"
\" ก็ได้ นั่งลง แล้วพี่จะอธิบายให้ฟัง \"
ชั้นยอมแพ้ตาเรย์ นายนั่นมองชั้นอย่างพอใจและทิ้งตัวบนโซฟาข้างชั้น
และแล้วเรื่องเล่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นตั้งแต่เช้า จนถึงเวลาเมื่อ 5 นาทีก่อนก็ทยอยออกมาจากปากชั้น เรย์เป็นผู้ฟังที่ดีมาก เขาไม่ขัดชั้นเลยแม้แต่น้อย แน่นอนว่าคนเย็นชาอย่างตาเรย์ทำได้แค่เพียงแสดงความไม่พอใจออกมาทางแววตาเท่านั้น และแน่นอนว่าชั้นเล่าทุกอย่างให้เรย์ฟังร่วมทั้งเรื่องจูบนรกนั่นด้วย T-T เวลาผ่านไป 15 นาทีที่ชั้นนั่งเล่าถึงชีวิตที่แสนทรมานที่เกิดขึ้นภายใน 12 ชม. ที่ผ่านมา เรย์หันมามองชั้นแล้วลุกขึ้นแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
\" อะไรกัน ฟังจบก็ง่วงเลยหรอ \"
\" ผมไม่ได้ไปนอน \"
\" อ้าว แล้วนายจะไปไหน \"
\" ฆ่าคน \"
\" ชะเฮ้ย !!! จะไปฆ่าใคร จะบ้าหรอตาเรย์ \"
\" ไอคนชื่อไฟมันเลวบัดซบจริงๆ - -^ \"
\" พอเลย มานั่งนี่แล้วไม่ต้องฆ่าใครทั้งนั้น \"
ชั้นดึงแขนเรย์ให้นั่งลงอีกครั้งแล้วถอนหายใจ นี่ความรักที่มันมีต่อพี่สาวพุ่งพรวดขนาดนี้เลยหรอ >o<
เมื่ออารมณ์ของน้องชายสุดที่รักชั้นสงบลงแล้ว เราสองคนจึงแยกย้ายกันขึ้นนอน คราวนี้ชั้นก็หลับเป็นตาย
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ชั้นตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพราะเสียงโทรศัพท์บ้านที่ดังเป็นร้อยรอบแต่ไม่มีใครรับ มันช่างเป็นการปลุกที่แสนจะหงุดหงิดสิ้นดี ดูเหมือนเรย์ก็ออกอาการเดียวกับชั้น เขาตื่นขึ้นมาและจัดการถล่มชั้นวางหนังสือการ์ตูนในห้องตัวเองซะราบเป็นหน้ากลอง ชั้นจึงต้องตื่นเต็มตาเพราะเสียงตู้ล้มมันดังมาก ให้ตายเถอะ !!! นี่ชั้นได้นอนกี่ ชม. เนี้ย ถ้าชั้นนอนไม่ครับ 12 ชม. ล่ะก็ มีหวังได้หน้ามืดกันเป็น ชม. แน่ ชั้นมองนาฬิกา เอ๋อ !!! 6 โมงแล้วหรอ อาบน้ำแต่งตัวดีกว่า เดี๋ยวไปมหาลัยสายกันพอดี ว่าแล้วชั้นก็เข้าห้องน้ำและแช่ตัวในอ่างอย่างสบายตัว เฮ้อ~~ อะไรจะสุขกว่าการได้แช่น้ำอุ่นตอนเช้าๆ อีกหนอ ^o^
เป็นเวลาแค่ครึ่ง ชม. ที่ชั้นอาบน้ำ นับว่าเป็นเวลาที่เร็วมาก เพราะส่วนมากชั้นจะอาบน้ำนานเป็น ชม. เมื่อลงไปข้างล่างก็พบเรย์กำลังนั่งทำหน้าแหย่ๆ อยู่ที่โต๊ะทานข้าว ชั้นจึงเดินเข้าไปหาและมองโน็ตที่พ่อกับแม่เขียนทิ้งไว้ให้เรา
พ่อกับแม่ต้องไปประชุมด่วนที่ประเทศจีน กลับมาอีก 2 อาทิตย์ ลูกสองคนดูแลตัวเองดีๆ นะ แล้วแม่จะหมั่นโทรมาหาบ่อยๆ รักเรย์และแป้งนะจ๊ะ อ้อ ! เกือบลืม แม่ไม่ได้ซื้อของสดไว้ในตู้เย็นเลย ลูกเอาเงินที่วางอยู่บนตู้โชว์ไปซื้อข้าวนะจ๊ะ อย่าซนล่ะลูกรัก ........ พ่อ แม่
ประเทศจีน !!! 2 อาทิตย์ !!! อะไรนักหนาเนี่ยชีวิตชั้น ทำไมถึงมีแต่เรื่องให้แปลกใจอยู่เรื่อยเลย แล้วนี่ทำไมพ่อกับแม่ต้องไปพร้อมกันด้วยนะ !!! ชั้นนั่งลงข้างเรย์และทำหน้าแหย่เหมือนกัน อาหารเช้าไม่มี อาหารสดไม่มี ชั้นเดินไปที่ตู้โชว์แล้วหยิบเงินที่แม่ให้มาใส่ในกระเป๋าตังค์ แต่เอ ...... พ่อแม่ไปต่างประเทศ 2 อาทิตย์ แต่ทิ้งเงินไว้ให้ชั้นกับเรย์แค่ 200 เนี่ยนะ !!!!!! ? !!!!!! ท่านทั้งสองลืมไปแล้วรึไงว่าชั้นกับเรย์โตจนกินช้างทั้งตัวได้แล้วนะ T-T มาม่าจงเจริญล่ะคราวนี้~
\" ผมไปโรงเรียนแล้วนะพี่แป้ง \"
\" เรย์ เอาเงินไปสิร้อยนึง \"
\" ไม่ล่ะ ผมพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง พี่เก็บไว้เถอะ \"
\" ไม่เอาหรอก เรามีกันสองคน ต้องแบ่งเงินกันสิ \"
เรย์มองชั้นก่อนจะรับเงินไปและยิ้มเรียบๆ นี่บ้านชั้นก็ไม่ได้จนอะไรนักหนานะ แต่ทำไมพวกเราถึงได้อนาถากันขนาดนี้หว่า ?? ไม่เข้าใจชะตากรรมตัวเองลยจริงๆ TT6TT
เรย์ไปโรงเรียนกับมอเตอร์ไซคู่ใจของเขา ส่วนชั้นก็นั่งรอเวลาที่พี่ลมจะมารับ อีก 10 นาที 7 โมง ออกไปนั่งรอหน้าบ้านดีกว่า อยู่ในบ้านแล้วมันอึดอัด ทั้งที่บ้านชั้นก็ใหญ่พอควร
10 นาทีต่อมารถ CRV สีดำคันเดิมก็มาจอดหน้าบ้านชั้น หนุ่มหล่อมาดเย็นชาลงมาจากรถพร้อมใบหน้าที่เหมือนไม่มีความรู้สึกอยู่เลย อะไรอีกล่ะ ทำไมวันนี้พี่ลมถึงได้มาสีหน้าแบบเดิมอีกแล้ว หรือว่านี่คืออาการของคนเพิ่งตื่น O_O ชั้นว่าน่าจะเป็นแบบนั้นนะ >o<
\" หวัดดีค่ะพี่ลม ^-^ \"
\" ครับ ขึ้นรถเถอะ =_= \"
อ่ะเหอ คำพูดเย็นชาแบบเดิมอีกแล้ว แต่ช่างเถอะ ก็นี่มันคือคราบปกติของพี่ลมนี่หว่า
อีกครึ่ง ชม. ต่อมาเราก็ถึงมหาลัย โชคดีที่วันนี้รถไม่ติดมาก เราก็เลยถึงมหาลัยเร็วกว่าปกติ ชั้นกับพี่ลมเดินเข้ามาหลัยด้วยกัน ตลอดทางมีสาวๆ ที่หลงใหลพี่ลมส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่น แถมยังส่งสายตาอาฆาตมาให้ชั้นอีกด้วย ของแถมที่ไม่น่าประทับใจเอาซะเลย T-T พี่ลมเดินมาส่งชั้นที่โต๊ะประจำที่เมื่อวานชั้นมานั่งรอยัยเพื่อนตัวแสบทั้งสอง แต่วันนี้สองคนนั้นกลับมาเร็วกว่าชั้นอีกแฮะ
\" แป้งฝุ่น!! ทำไมเธอมากับพี่ลม!! \"
เม็ดทรายและลูกตาลทักชั้นพร้อมกัน ชั้นยิ้มให้ทั้งสองแล้วหันไปมองพี่ลม
\" ไม่มีอะไรหรอก แค่บ้านแป้งเป็นทางผ่านบ้านพี่น่ะ \"
\" หรอคะ แหะๆ \"
\" หัวเราะอะไรยัยตาล \"
\" ป่าวซะหน่อยทราย พี่ลมนั่งก่อนสิคะ \"
อ้าว ยัยเพื่อนตัวแสบ ชวนพี่ลมนั่งแต่กลับทำเฉยชาใส่ชั้น นี่เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนรึไง ยัยบ้า !!!!
พี่ลมนั่งลงและเริ่มบทสนทนากับยัยสองคนนั่น ชั้นเห็นพี่เขาไม่ยิ้มเลยซักนิด ไม่แปลกหรอกที่สองคนนั้นไม่มีสีหน้าตกใจ ก็แหมนะ ทั้งคู่ไม่ได้เจออีกมุมของพี่ลมเหมือนชั้นหนิ พอพูดถึงเรื่องนี้ ชั้นนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เมาท์เรื่องเมื่อคืนให้ยัยสองคนนี้ฟังเลย ทั้งเรื่องพี่ใบไม้ พี่แบงคื แล้วยังมีเรื่องพี่ลมกับชั้นอีก ค่อยเล่าตอนเรียนแล้วกันเราสี่คนนั่งคุยกันไม่นาน พวกเพื่อนพี่ลมก็เสด็จมา ชั้นเห็นหายนะร่ำไรแล้วล่ะ ลืมไปสนิทเลยว่าเมื่อวานทำวีรกรรมอะไรเอาไว้ วันนี้ชั้นตายแหง่มๆ
แต่ไม่นะ !!! เป็นไปได้ไง !!! แทนที่พี่ไฟจะเข้ามาทักชั้นดีๆ แบบที่พี่เขาต้องแสดงละคร หรือมายืนทำแววตาดุดันใส่ชั้น แบบที่เป็นตัวตนของพี่เขา แต่สิ่งที่พี่ไฟทำกับชั้นคือ เดินผ่านไปเฉยๆ ด้วยแววตาเย็นชา แถมยังไปนั่งปั้นหน้ายิ้มกับลูกตาลและเม็ดทรายอีก -o- พี่ไฟเกลียดชั้นแล้วแน่ๆ เลย ดีเหมือนกัน เราสองคนจะได้ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก ชั้นล่ะชอบจริงๆ ที่จะไม่ต้องกัดกับพี่ไฟอีก สุขใจสบายกายเหลือเกิน ^o^
ทั้งที่สมองคิดแบบนั้น แต่ทำไมในใจถึงเจ็บแปลบๆ ฟ๊ะ !!! สงสัยชั้นจะเป็นโรคหัวใจซะแล้วล่ะมั้ง ต้องไปให้หมอตรวจแล้วล่ะ T-T
To Be Con . . . . . . . . . . . . . .
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น