ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บังเอิญหรือพรหมลิขิต
ครืดครืด~ ครืดครืด~
โทรศัพท์ของอัมสั่นขณะที่เธอกำลังจะอาบน้ำ อัมรีบวิ่งมารับเพราะคิดว่าใครบางคนคงโทรมา \' เค้าไม่มีเบอร์เรานิ \'
เธอคิดและยิ้มขึ้นมา เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เป็นเบอร์ปราง
\" ว่าไงยัยปราง \" อัมพูดน้ำเสียงร่าเริง
\" ทำอะไรอยู่น่ะอัม เสียงร่าเริงเชียว \"
\" ป่าวหรอก เธอมีอะไรหรอปราง \"
\" พรุ่งนี้วันเสาร์ พวกเราวางแผนกันจะไปดูหนัง เธอจะไปด้วยรึป่าว \"
\" ไปกันหมดเลยหรอ \"
\" อื่อ ถ้าเธอไปชั้นจะได้ไปรับ \"
\" โอเค ไปจ๊ะ \"
\" อือฮึ 10 โมงเจอกันหน้าบ้านเธอนะ แต่งตัวให้สวยล่ะ บาย \"
\" บายจ้า \" อัมวางโทรศัพท์และอาบน้ำต่อ เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ด้วยเหตุผลอะไรเธอเองก็ยังไม่รู้ เมื่อ
อัมอาบน้ำเสร็จอัมจึงแต่งตัวและลงมาดื่มโกโก้ร้อนข้างล่าง บ้านกว้างๆ ที่มีแค่เธอคนเดียวช่างเหงาจริงๆ
อัมดื่มโกโก้หมดเธอจึงขึ้นไปนอน \' คืนนี้ขอให้หลับฝันดีด้วยเถอะ \' อัมคิดและเธอก็นอน
เวลา 22.45 น. ณ บ้านหลังใหญ่ของชายวิน
วินกำลังนอนลืมตาอยู่บนเตียง เขากำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องของอัม วินนอนยิ้ม
และถูแผลของตัวเองไปมา ช่างไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ วินลุกขึ้นดูนาฬิกาและคิดอะไรได้บางอย่าง เขาจึงกด
โทรศัพท์ไปหาเจมส์เพื่อนรัก
\" ฮัลโหล ท่านเจมส์หรอ \" วินทักเพื่อนด้วยเสียงสดใส เขาเกือบจะหัวเราะกับคำพูดที่ตัวเองพูดแล้วล่ะ
\" เออ …………. แกได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองรึป่าววะ \" เจมส์ถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
\" ไอบ้า ไม่ได้รับเลย สบายดี สบายมากด้วย \"
\" แล้วเป็นอะไร มาเรียกชั้นว่าท่งว่าท่าน \"
\" เอาหน่าๆ ……….. พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมั๊ย \"
\" ก็ดี ไม่ได้ดูหนังมานานแล้ว ไปที่ไหนกันหรอวะ \"
\" เมเจอร์ดีกว่า หรือแกจะไปที่ไหน \"
\" เมเจอร์อ่ะแหละ กี่โมง \"
\" 10 โมงหน้าเมเจอร์ โอเค๊ \" วินทำเสียงสูงถามเพื่อน
\" โอเค แล้วเจอกัน \" วินวางโทรศัพท์และเดินมานอนต่อ เขายิ้มให้กับเพดานนิดนึงและข่มตาหลับ
(บนเพดานมันมีออะไรวะเนี่ย ………............. จากคนเขียน)
หน้าบ้านอัม
รถยนต์ฮอนด้าสีเงินจอดอยู่หน้าบ้านอัม ปรางขับรถที่พ่อแม่ซื้อให้ (ฐานะเธอไม่รวยมากนัก จึงไม่ได้ขับรถหรูกว่านี้)
มารับอัมหน้าบ้าน เธอมาตรงเวลาทีเดียว
\" มาตรงเวลาจังนะยัยปราง \" อัมทักปรางเมื่อเธอขึ้นรถ
\" แน่นอนสิจ๊ะ ไม่งั้นจะคุมพวกเธอได้ไง 55555 \" ปรางพูดติดตลก อัมยิ้มขึ้น
\" วันนี้แต่งตัวสวยตามที่สั่งจริงนะ \" ปรางหันไปมองอัมและพูดขึ้น
\" เธอก็ด้วยแหละหน่า แล้วคนอื่นๆ ล่ะ \"
\" พวกนั้นคงจะรออยู่แล้วล่ะมั้ง \"
\" อื่ม ………. แล้วนี่เราจะไปดูหนังกันที่ไหน \"
\" เมเจอร์ \" ปรางพูด สองสาวไม่ได้พูดอะไรกันมากจนถึงหน้าเมเจอร์ อัมและปรางเดินไปหาเพื่อนๆ ที่มารอกันครบแล้ว
\" ว่าไงยัยอัม แต่งตัวสวยจังนะวันนี้ \" เพชรพูดขึ้น วันนี้เธอใส่กระโปรงยีนสั้น เสื้อแขนกุดสีเหลืองและปล่อยสยายยาว
\" เธอก็ไม่เลวนินะ \" อัมยิ้มให้เพื่อน
\" ไปซื้อตั๋วเหอะ เสร็จแล้วจะได้ไปหาอะไรกินและเที่ยวตามโปรแกรม \" ริสาชวนเพื่อน สาวๆ เดินไปซื้อ
ตั๋วและนั่งรอเวลา อัมขอตัวไปเดินดูหนังสือคนเดียวระหว่างหรอหนังฉาย
\" เดี๋ยวชั้นมานะ ขอไปดูหนังสือที่ร้านทางโน้นหน่อย ถ้าชั้นกลับมาช้าหนังเข้าแล้วก็โทรตามแล้วกัน \"
\" ชั้นไปเป็นเพื่อนมั๊ยอัม \" กานถามขึ้น
\" ไม่เป็นไร ไม่มีใครหลงผิดมาฉุดชั้นหรอกยัยกาน \" อัมพูดและยิ้มให้เพื่อนๆ เธอเดินไปร้านหนังสือดัง
กล่าว อัมดูนาฬิกาข้อมือ \' มีเวลาอีกตั้งครึ่ง ชม. \' อัมคิดและเดินไปร้านหนังสือเรื่อยๆ
ทางด้านหนุ่มๆ
\" ทำไมมาช้าจังวะไอกฤษ \" วินอาละวาดใส่เพื่อน กฤษที่ออกอาการหอบมองหน้าเชิงต่อว่า
\" ช่างมันเหอะ มันมาก็ดีแล้วนี่หว่า \" กองปรามเพื่อน วินพยักหน้าอย่างสบายอารมณ์ ทำให้เพื่อนๆค่อนข้างตามไม่ทันกับอาการของเขา
\" วันนี้แกเป็นอะไรวะ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่แกอารมณ์ดี \" เจมส์อดสงสัยไม่ได้
\" เป็นพระเอก 55555555 \" วินตอบหน้าตาย (จริงของมันเนอะ)
\" มาครบแล้วก็ไปซื้อตั๋วดีกว่า \" นันชวนเพื่อน หนุ่มๆ เดินไปซื้อตั๋วหนังโดยมีสายตาหลายคู่มองไปตลอดทาง
ถึงแม่พวกเขาจะแต่งตัวธรรมดาไม่แปลกตาเท่าไหร่ แต่ก็เป็นอันว่าหล่อสะดุดตาสาวที่ควงแฟนมาด้วยแล้วกัน
\" ไอกฤษซื้อตั๋วหน่อยสิ \" กองพูดขึ้นและยื่นเงินให้
\" อะไรวะ กูอีกแล้วหรอ ทุกทีเลยนะพวกมึง \" กฤษบ่นอุบและเดินไปซื้อตั๋ว เพื่อนๆ ต่างพากันหัวเราะ
\" เดี๋ยวชั้นมานะ ขอไปเดินดูของแถวนี้หน่อย \" วินเอ่ยขึ้น
\" อือ เดี๋ยวถ้าหนังเข้าชั้นจะโทรไปตาม \" นันบอกวิน วินแยกตัวจากเพื่อนออกมาเดินดูของ เขาเดินไป
เรื่อยๆ ก็ตัดสินใจเดินเข้าร้านหนังสือ วินเดินดูหนังสืออย่างสบายใจ เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกตั้ง
แต่เมื่อคืนแล้วอย่างที่เจมส์พูดจริงๆ \' เพราะเธอแท้ๆ \' วินคิดและยิ้มขึ้น ขณะที่เขากำลังเดินดูหนังสือนั้น
วินก็ได้ยินเสียงใครสักคนดังขึ้นลั่นร้าน
\" เธอทำแบบนี้ได้ไง ชั้นเจอหนังสือเล่มนี้ก่อน มันก็ควรจะเป็นของชั้นสิ \" เสียงผู้ชายโวยวายดังลั่น
\" แต่คุณหยิบมันขึ้นมาดูแล้วก็วางไปแล้วนิคะ พอชั้นจะจ่ายเงินคุณก็มาโวยวาย \" เสียงผู้หญิงโต้แย้ง
ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ วินคุ้นกับเสียงนี้มากจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ตอนนี้คนในร้านทุกคนดูเหมือนจะสนใจคนคู่นี้เหมือนกับเขา
\" ก็ชั้นตั้งไว้แล้วไปหยิบกระเป๋าเงินไง พอจะมาหยิบไปจ่ายเงินเธอก็แย่งไปสะแล้ว \" ชายคนนั้นยังโวยวายเสียงดังไม่ยอมลดละ
\" ชั้นไม่ได้แย่งนะคะ ถ้าคุณจะซื้อทำไมคุณไม่หยิบไปด้วยล่ะคะ \" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ขณะนั้นเองที่วินได้เห็นหน้าหญิงสาว
ใกล้ๆ เธอคนนั้นคือ …………
\" อัม! \" วันพูดกับตัวเอง
\" ไม่รู้ล่ะ ยังไงเล่มนั้นมันก็ต้องเป็นของชั้น \" ชายคนนั้นดึงหนังสือออกจากมืออัม เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนปฏิบัติด้วยกริยาที่ไม่สุภาพ
\" ทำแบบนั้นกับผู้หญิงไม่อายชาวบ้านหรอนายน่ะ \" วินแทรกขึ้นมาเสียงดัง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ อัมและมองหน้าเธออย่างอ่อนโยน
\" วิน ………. \" อัมพูดขึ้น แต่วินพยักหน้าเหมือนจะบอกว่า \' ชั้นจัดการเอง \'
\" นายมายุ่งอะไรด้วย เรื่องนี้มันเป็นเรื่องระหว่างชั้นกับแม่นี่ \" ชายคนนั้นยังคงเสียงดังและชี้หน้าอัม
\" อ้าวไอนี่ มาเรียกแฟนชั้นว่าแม่นี่ได้ไง \" วินเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้น อัมที่ยืนฟังถึงกับอึ้งในคำว่า แฟน
\" แฟนนายแล้วไงล่ะ ช่วยสั่งสอนว่าอย่างมาแย่งของคนอื่นหน่อยสิ \"
\" คนที่สมควรถูกสั่งสอนคือนายตะหาก \" วินพูดจบก็ปล่อยหมัดที่หนักหน่วงออกไป ชายคนนั้นหน้า
หงายและสลบทันที (พระเอกของเราน่ากลัวเหลือเกิน) อัมยืนนิ่งด้วยความตกใจ
\" เฮ้ย! ทำไมตายง่ายจังวะ ………….. ช่างมัน ยังไงไอเวรนี่มันก็สมควรโดนสั่งสอน ไม่มีความเป็น
สุภาพบุรุษเอาสะเลย เกิดมาเป็นผู้ชายให้เจ็บท้องแม่เปล่าๆ \" วินร่ายยาว เขาเดินไปหยิบหนังสือจากมือชายคนนั้นและเดินไปจ่ายเงินที่
เคาเตอร์
\" เล่มนี้กี่บาทครับ \" วินถามพนักงาน
\" ………. 350 ค่ะ ….. \" พนักงานยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
วินยื่นแบงค์ 500 ให้พนักงานและพูดว่า \" ไม่ต้องทอนนะครับ ถือว่าเป็นค่าปลอบขวัญที่ทำให้ตกใจ \" เขาจับมืออัมและเดินออกจาก
ร้านหนังสือ
\" เฮ้อ! กะจะไม่มีเรื่องนอกโรงเรียนแล้วนะ แต่ไอบ้านั่นมันทำให้พี่หงุดหงิดสะจริง ผู้ชายอาร๊ายเห็นแก่ตัว
ที่สุด ส่งสารก็แต่พ่อกับแม่นะ นี่ถ้ามันไม่ฟื้นพี่ต้องโดนตำรวจจับแน่ๆ เลย \" วินยังร่ายต่อโดนที่มือของเขายังจับมือของอัมไม่ปล่อย
\" เอ่อ …………….. \" อัมพูดไม่ออก ตอนนี้หน้าของเธอแดงมากขึ้นทุกทีแล้ว
\" มีอะไรหรออัม ยังตกใจไม่หายอีกหรอ \" วินหยุดเดินแต่ยังไม่ปล่อยมืออัม (พระเอกหลอกแต๊ะอั๋ง)
\" ป่าว ……….. มือน่ะ \" วินเพิ่งรู้ตัวว่าเขาจับมืออัมแน่น เขารีบปล่อยมืออัมออกและหน้าแดงขึ้นมาทันที
\" ขอโทษ ลืมตัว \"
\" ไม่เป็นไร ……….. ขอบคุณนะสำหรับหนังสือ \" อัมรีบเปลี่ยนเรื่อง เธอหันไปล้วงอะไรบางอย่างในกระเป๋า
\" นี่ค่าหนังสือ \" อัมยื่นแบงค์ 500 ให้วิน
\" ไม่เป็นไร ถือว่าขอโทษที่ ………….. ทำลายศักดิ์ศรีเธอ \" วินพูด เขาอยากจะซื้อให้อัมเฉยๆ แต่ถ้าอัมรู้คงไม่รับไว้แน่ๆ
\" แต่ว่า …………… \"
\" ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ แล้วนี่เธอมาคนเดียวหรอ \" วินรีบแย่งพูด เขาอยากให้อัมรับหนังสือจากใจจริงๆ
\" ป่าว มากับเพื่อน …………. พี่วินล่ะ \" อัมหน้าแดงมากเมื่อเธอเรียกว่า \' พี่วิน \'
\" พี่หรอ มากับเจ้าพวกนั้นแหละ อัมมากับ ……….. เอ๋! อัมเรียก …… ว่าพี่ …….. หรอ \" วินเหมือนเพิ่ง
ได้ยินคำพูดของอัม เขาแปลกใจมาก อยู่ๆ หน้าเขาก็แดงขึ้นมาเฉยๆ
\" เอ่อ ……….. อัม ……. มาทำอะไรหรอ \" วินรีบเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่เคยใจเต้นแบบนี้มาก่อน
\" มาดูหนังกับเพื่อน พี่ ……........ พี่วินล่ะ …….......... คะ \" อัมพูดเสียงขาดๆ หายๆ เธอเองก็ใจเต้นไม่แพ้วิน
\" พี่ก็มาดูหนัง ………. ถ้าอัมลำบากไม่ต้องพูดก็ได้นะ \"
\" ไม่นี่คะ แค่ยังไม่ชิน อีกหน่อยก็ชินไปเองแหละ \"
\" อัมชอบอ่านหนังสือแบบนี้หรอ \" วินมองหนังสือที่อัมซื้อ (วินซื้ออ่ะแหละ) มันเป็นหนังสือธรรมะเตือนใจ
\" ค่ะ อัมชอบอ่าน มันทำให้อัมอารมณ์เย็นลง \" อัมกล้าพูดมากขึ้น
\" นั่นสินะ อัมถึงดูเย็นกว่าเพื่อนคนอื่นๆ \"
\" อิอิ .............. พี่วินมาดูหนังด้วยหรอ \"
\" อื่มครับ หรือว่าเรามาดูเรื่องเดียวกัน \" ไม่ทันที่วินจะได้รับคำตอบ เสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาแทนคำตอบของอัม
\" อัม!! ทำไมเธอมากับอีตานี่!! \" ปรางตะโกนเมื่อเธอเห็นอัมเดินมากับวิน
\" ปราง เบาๆ หน่อยสิ \" ริสาห้ามปราง แต่เธอดูไม่สนใจคำพูดของริสาเลย
\" จะให้เบาได้ไง ยัยอัมมากับซาตานนะ \" อ้าว ไหงมาเรียกป๋มว่าซาตานล่ะเนี่ย
\" ปราง พี่วินเค้าแค่ช่วยชั้นนิดหน่อย \" อัมเดินเข้าไปหาเพื่อน
\" พี่หรอ!! เธอเรียกมันว่าพี่หรอ \" ปรางยังคงตะโกนอีก คราวนี้เธอเสียงดังขึ้น
\" ปราง! อย่าไปเรียกเค้าว่ามันสิ \" อัมพูดขึ้นเสียงดุๆ ปรางมองหน้าวินอย่างดุเดือดแล้วหันไปทางอื่น
\" มีอะไรกันวะวิน ………......... อะเอ้ย! พวกเธอมาได้ไง \" กองที่วิ่งมาคนแรกตกใจที่เห็นพวกสาวๆ
\" ก็ที่นี่มันที่สาธารณะนิย๊ะ แล้วพวกชั้นก็มากับรถด้วย \" เพชรตอบคำถามของกอง ทั้งที่กองไม่ได้
ต้องการคำตอบ กองหน้าเสียเล็กน้อย เขายังไม่ลืมรสชาติฝ่าเท้าของเพชร
\" เอ่อ ……. ปราง ชั้นไม่ได้มาหาเรื่องพวกเธอหรอกนะ \" วินพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
\" ใครจะไปรู้ล่ะ อารมณ์นายหยั่งกับพายุ ใครเข้าใกล้มีหวังโดนพัดไปดาวอังคาร \" ปรางยังมองวินด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ
\" งั้นพวกเราคงโดนพัดเป็นร้อยรอบแล้วล่ะ \" เจมส์พูดขึ้นและต้องรีบหลบตาทันทีเมื่อปรางหันมามอง
\" เงียบไปเลยนะนาย \" ปรางพูดเสียงดุๆ
\" เอาล่ะๆ พอสะที หนังเข้ารึยัง \" อัมพูดแทรก เธอไม่อยากให้อารมณ์ดีๆ ต้องมาพังลง
\" นี่พวกเธอก็มาดูหนังกันหรอ พรหมลิขิตจริงๆ \" นันพูดขึ้นน้ำเสียงร่าเริง
\" พวกชั้นมาดูละครเวทีกันมั้ง อีกอย่างนะ พรหมลิขิตที่ว่าของนายคงลิขิตเรื่องร้าย มาแน่ๆ \" ริสาเอ่ย
ด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ทำให้นันหน้าเสียได้เหมือนกัน
\" ถ้างั้นพวกเราไปดูด้วยกันเลยสิ \" กฤษบอกพร้อมเอาตั๋วออกมาดู
\" พวกเธอตั๋วอยู่แถวไหน \"
\" นายทำอะไร ไม่ได้มาด้วยกันสักหน่อย \" กานแย้งขึ้น
\" นี่น้องกาน ญาติดีกันก่อนเหอะนะวันนี้ \" กฤษพูดท่าทางขี้เล่น
\" ใครน้องนาย ชั้นมีพี่ชายคนเดียว หล่อกว่านายเป็นร้อยเท่าด้วย \" กานพูดและทำหน้าบึ้ง
\" คร้าบๆ ดุจัง \"
\" ได้เวลาหนังฉายแล้วล่ะ ตกลงว่าตั๋วของเราใกล้กันรึป่าว \" วินถามอีกครั้ง เขาเองก็หยิบตั๋วมาดูเช่นกัน
\" ของชั้น B2 \" อัมพูดขึ้น
\" ของพี่ C2 ............ ข้างหลังอัมเลยนิ \" วินดีใจจนเกือบจะกระโดดออกมาแล้ว แต่เขาก็ยังเก็บอาการไว้ได้
\" อ๊าย! ต้องมานั่งหน้าพวกนายหรอเนี่ย ว่าแล้วเชียวว่าลิขิตเรื่องร้าย \" ริสาพูดอย่างไม่พอใจ แต่อัมกลับไม่รู้อย่างนั้นเลย
\" นี่ๆ พวกเราก็ไม่ได้อยากนั่งใกล้พวกเธอหรอกนะ ดูหนังไม่หนุกกันพอดี ฝันร้ายตอนกลางวัน \" นันบอก \' แต่กูว่าฝันดีนะเว้ย \'
วินตะโกนอยู่ในใจ
\" ไปขอเข้าเปลี่ยนที่นั่งใหม่ได้ป่ะเนี่ย \" กานถามขึ้น เธอหันไปมองหน้ากฤษอย่างเครียดๆ
\" ไปสิ ชั้นก็อยากเปลี่ยน นั่งหลังเธอแล้วสยอง \" กฤษทำขนลุกขึ้นมา
\" ปากนายรึนั่น \" กานชี้หน้ากฤษ สงครามระหว่างสองคนนี้กำลังจะเริ่มขึ้นอีกแล้ว - -\"
\" พอแล้วสองคนนี้ จะเข้าไปดูหนังหรือจะยืนเถียงกันตรงนี้ \" อัมพูดขัดจังหวะขึ้นทำให้ทั้งสองต้องยอมหยุดเถียงกันโดยดี
ทั้ง 10 คนไปนั่งประจำที่ของตัวเอง วินดีใจมากที่ได้นั่งข้างหลังอัม อัมเองก็ดีใจไม่น้อยไปกว่าวิน ทั้งสองยิ้มและหัวเราะจนเพื่อนๆ เองเริ่ม
สงสัยวินดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับเมื่อแต่ก่อน วินเองก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปเช่นกัน เมื่อทั้ง 10 ดูหนังจบ (โดยที่อัมและวินพูดคุยกัน
อย่างสนึกสนาน) ต่างก็แยกย้ายกันไป
\" หนังจบ เรื่องร้ายๆ ก็คงหมดไป \" เพชรพูดขึ้น เธอทะเลาะกับกองตลอดเวลาที่ดูหนัง
\" ใช่ ชั้นจะได้ไม่โดนเธอหันมาว้ากใส่ \" กองโดนเพชรตวาดใส่ตลอดเวลา
\" ก็นายมันน่านักนี่ ท่าทางเงียบขรึมของนายช่างต่างกับนิสัยจริงๆ เลยเกิน \"
\" แล้วเทอล่ะ ถ้าเป็นน้องเป็นนุ้งชั้น ชั้นตบเช้าตบเย็นไปแล้ว \"
\" นาย ................................ \"
\" พอได้แล้วหน่าเพชร ถ้าเธอไม่อยากยุ่งกับเค้าก็อย่าไปคุยด้วยสิ \" อัมเตือนเพชร
\" นายด้วยกอง เค้าเป็นผู้หญิงนะเว้ย ไปแกล้งอยู่ได้ \" วินพูด
\" สองคนนี้เข้ากันดีจังนะ ไปเว้ย ไปที่อื่นต่อดีกว่า \" เจมส์พูดและลากคอวิน
\" เฮ้ย! เดี๋ยว \" วินขัดขืน เจมส์มีท่าทางตกใจแต่ก็ยอมปล่อยเพื่อน
\" แล้วเจอกันนะอัม ................ นี่คือที่คั่นหนังสือ พี่ลืมให้ \" วินยื่นกระดาษอะไรสักอย่าง (ที่อัมดูแล้วไม่น่าใช้ที่คั่นหนังสือ) ให้อัม
\" ขอบคุณค่ะ \" อัมรับและยิ้มให้วินอย่างใจดี จนปรางทนไม่ไหวต้องลากเพื่อนไปด้วย
\" ไปกันยัยอัม พอแล้ว \" ปรางดึงมืออัมสะแรง อัมหันมายิ้มให้วินครั้งสุดท้ายด้วยรอยยิ้มที่เกือบจะทำให้วินหัวใจวาย
\' น่ารักชิบเลยเว้ย \' วินคิด.
โทรศัพท์ของอัมสั่นขณะที่เธอกำลังจะอาบน้ำ อัมรีบวิ่งมารับเพราะคิดว่าใครบางคนคงโทรมา \' เค้าไม่มีเบอร์เรานิ \'
เธอคิดและยิ้มขึ้นมา เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็เป็นเบอร์ปราง
\" ว่าไงยัยปราง \" อัมพูดน้ำเสียงร่าเริง
\" ทำอะไรอยู่น่ะอัม เสียงร่าเริงเชียว \"
\" ป่าวหรอก เธอมีอะไรหรอปราง \"
\" พรุ่งนี้วันเสาร์ พวกเราวางแผนกันจะไปดูหนัง เธอจะไปด้วยรึป่าว \"
\" ไปกันหมดเลยหรอ \"
\" อื่อ ถ้าเธอไปชั้นจะได้ไปรับ \"
\" โอเค ไปจ๊ะ \"
\" อือฮึ 10 โมงเจอกันหน้าบ้านเธอนะ แต่งตัวให้สวยล่ะ บาย \"
\" บายจ้า \" อัมวางโทรศัพท์และอาบน้ำต่อ เธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ด้วยเหตุผลอะไรเธอเองก็ยังไม่รู้ เมื่อ
อัมอาบน้ำเสร็จอัมจึงแต่งตัวและลงมาดื่มโกโก้ร้อนข้างล่าง บ้านกว้างๆ ที่มีแค่เธอคนเดียวช่างเหงาจริงๆ
อัมดื่มโกโก้หมดเธอจึงขึ้นไปนอน \' คืนนี้ขอให้หลับฝันดีด้วยเถอะ \' อัมคิดและเธอก็นอน
เวลา 22.45 น. ณ บ้านหลังใหญ่ของชายวิน
วินกำลังนอนลืมตาอยู่บนเตียง เขากำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องของอัม วินนอนยิ้ม
และถูแผลของตัวเองไปมา ช่างไม่รู้สึกเจ็บเลยแฮะ วินลุกขึ้นดูนาฬิกาและคิดอะไรได้บางอย่าง เขาจึงกด
โทรศัพท์ไปหาเจมส์เพื่อนรัก
\" ฮัลโหล ท่านเจมส์หรอ \" วินทักเพื่อนด้วยเสียงสดใส เขาเกือบจะหัวเราะกับคำพูดที่ตัวเองพูดแล้วล่ะ
\" เออ …………. แกได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองรึป่าววะ \" เจมส์ถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
\" ไอบ้า ไม่ได้รับเลย สบายดี สบายมากด้วย \"
\" แล้วเป็นอะไร มาเรียกชั้นว่าท่งว่าท่าน \"
\" เอาหน่าๆ ……….. พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมั๊ย \"
\" ก็ดี ไม่ได้ดูหนังมานานแล้ว ไปที่ไหนกันหรอวะ \"
\" เมเจอร์ดีกว่า หรือแกจะไปที่ไหน \"
\" เมเจอร์อ่ะแหละ กี่โมง \"
\" 10 โมงหน้าเมเจอร์ โอเค๊ \" วินทำเสียงสูงถามเพื่อน
\" โอเค แล้วเจอกัน \" วินวางโทรศัพท์และเดินมานอนต่อ เขายิ้มให้กับเพดานนิดนึงและข่มตาหลับ
(บนเพดานมันมีออะไรวะเนี่ย ………............. จากคนเขียน)
หน้าบ้านอัม
รถยนต์ฮอนด้าสีเงินจอดอยู่หน้าบ้านอัม ปรางขับรถที่พ่อแม่ซื้อให้ (ฐานะเธอไม่รวยมากนัก จึงไม่ได้ขับรถหรูกว่านี้)
มารับอัมหน้าบ้าน เธอมาตรงเวลาทีเดียว
\" มาตรงเวลาจังนะยัยปราง \" อัมทักปรางเมื่อเธอขึ้นรถ
\" แน่นอนสิจ๊ะ ไม่งั้นจะคุมพวกเธอได้ไง 55555 \" ปรางพูดติดตลก อัมยิ้มขึ้น
\" วันนี้แต่งตัวสวยตามที่สั่งจริงนะ \" ปรางหันไปมองอัมและพูดขึ้น
\" เธอก็ด้วยแหละหน่า แล้วคนอื่นๆ ล่ะ \"
\" พวกนั้นคงจะรออยู่แล้วล่ะมั้ง \"
\" อื่ม ………. แล้วนี่เราจะไปดูหนังกันที่ไหน \"
\" เมเจอร์ \" ปรางพูด สองสาวไม่ได้พูดอะไรกันมากจนถึงหน้าเมเจอร์ อัมและปรางเดินไปหาเพื่อนๆ ที่มารอกันครบแล้ว
\" ว่าไงยัยอัม แต่งตัวสวยจังนะวันนี้ \" เพชรพูดขึ้น วันนี้เธอใส่กระโปรงยีนสั้น เสื้อแขนกุดสีเหลืองและปล่อยสยายยาว
\" เธอก็ไม่เลวนินะ \" อัมยิ้มให้เพื่อน
\" ไปซื้อตั๋วเหอะ เสร็จแล้วจะได้ไปหาอะไรกินและเที่ยวตามโปรแกรม \" ริสาชวนเพื่อน สาวๆ เดินไปซื้อ
ตั๋วและนั่งรอเวลา อัมขอตัวไปเดินดูหนังสือคนเดียวระหว่างหรอหนังฉาย
\" เดี๋ยวชั้นมานะ ขอไปดูหนังสือที่ร้านทางโน้นหน่อย ถ้าชั้นกลับมาช้าหนังเข้าแล้วก็โทรตามแล้วกัน \"
\" ชั้นไปเป็นเพื่อนมั๊ยอัม \" กานถามขึ้น
\" ไม่เป็นไร ไม่มีใครหลงผิดมาฉุดชั้นหรอกยัยกาน \" อัมพูดและยิ้มให้เพื่อนๆ เธอเดินไปร้านหนังสือดัง
กล่าว อัมดูนาฬิกาข้อมือ \' มีเวลาอีกตั้งครึ่ง ชม. \' อัมคิดและเดินไปร้านหนังสือเรื่อยๆ
ทางด้านหนุ่มๆ
\" ทำไมมาช้าจังวะไอกฤษ \" วินอาละวาดใส่เพื่อน กฤษที่ออกอาการหอบมองหน้าเชิงต่อว่า
\" ช่างมันเหอะ มันมาก็ดีแล้วนี่หว่า \" กองปรามเพื่อน วินพยักหน้าอย่างสบายอารมณ์ ทำให้เพื่อนๆค่อนข้างตามไม่ทันกับอาการของเขา
\" วันนี้แกเป็นอะไรวะ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่แกอารมณ์ดี \" เจมส์อดสงสัยไม่ได้
\" เป็นพระเอก 55555555 \" วินตอบหน้าตาย (จริงของมันเนอะ)
\" มาครบแล้วก็ไปซื้อตั๋วดีกว่า \" นันชวนเพื่อน หนุ่มๆ เดินไปซื้อตั๋วหนังโดยมีสายตาหลายคู่มองไปตลอดทาง
ถึงแม่พวกเขาจะแต่งตัวธรรมดาไม่แปลกตาเท่าไหร่ แต่ก็เป็นอันว่าหล่อสะดุดตาสาวที่ควงแฟนมาด้วยแล้วกัน
\" ไอกฤษซื้อตั๋วหน่อยสิ \" กองพูดขึ้นและยื่นเงินให้
\" อะไรวะ กูอีกแล้วหรอ ทุกทีเลยนะพวกมึง \" กฤษบ่นอุบและเดินไปซื้อตั๋ว เพื่อนๆ ต่างพากันหัวเราะ
\" เดี๋ยวชั้นมานะ ขอไปเดินดูของแถวนี้หน่อย \" วินเอ่ยขึ้น
\" อือ เดี๋ยวถ้าหนังเข้าชั้นจะโทรไปตาม \" นันบอกวิน วินแยกตัวจากเพื่อนออกมาเดินดูของ เขาเดินไป
เรื่อยๆ ก็ตัดสินใจเดินเข้าร้านหนังสือ วินเดินดูหนังสืออย่างสบายใจ เขารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกตั้ง
แต่เมื่อคืนแล้วอย่างที่เจมส์พูดจริงๆ \' เพราะเธอแท้ๆ \' วินคิดและยิ้มขึ้น ขณะที่เขากำลังเดินดูหนังสือนั้น
วินก็ได้ยินเสียงใครสักคนดังขึ้นลั่นร้าน
\" เธอทำแบบนี้ได้ไง ชั้นเจอหนังสือเล่มนี้ก่อน มันก็ควรจะเป็นของชั้นสิ \" เสียงผู้ชายโวยวายดังลั่น
\" แต่คุณหยิบมันขึ้นมาดูแล้วก็วางไปแล้วนิคะ พอชั้นจะจ่ายเงินคุณก็มาโวยวาย \" เสียงผู้หญิงโต้แย้ง
ด้วยน้ำเสียงเรียบๆ วินคุ้นกับเสียงนี้มากจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ ตอนนี้คนในร้านทุกคนดูเหมือนจะสนใจคนคู่นี้เหมือนกับเขา
\" ก็ชั้นตั้งไว้แล้วไปหยิบกระเป๋าเงินไง พอจะมาหยิบไปจ่ายเงินเธอก็แย่งไปสะแล้ว \" ชายคนนั้นยังโวยวายเสียงดังไม่ยอมลดละ
\" ชั้นไม่ได้แย่งนะคะ ถ้าคุณจะซื้อทำไมคุณไม่หยิบไปด้วยล่ะคะ \" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ขณะนั้นเองที่วินได้เห็นหน้าหญิงสาว
ใกล้ๆ เธอคนนั้นคือ …………
\" อัม! \" วันพูดกับตัวเอง
\" ไม่รู้ล่ะ ยังไงเล่มนั้นมันก็ต้องเป็นของชั้น \" ชายคนนั้นดึงหนังสือออกจากมืออัม เธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโดนปฏิบัติด้วยกริยาที่ไม่สุภาพ
\" ทำแบบนั้นกับผู้หญิงไม่อายชาวบ้านหรอนายน่ะ \" วินแทรกขึ้นมาเสียงดัง เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ อัมและมองหน้าเธออย่างอ่อนโยน
\" วิน ………. \" อัมพูดขึ้น แต่วินพยักหน้าเหมือนจะบอกว่า \' ชั้นจัดการเอง \'
\" นายมายุ่งอะไรด้วย เรื่องนี้มันเป็นเรื่องระหว่างชั้นกับแม่นี่ \" ชายคนนั้นยังคงเสียงดังและชี้หน้าอัม
\" อ้าวไอนี่ มาเรียกแฟนชั้นว่าแม่นี่ได้ไง \" วินเดินเข้าไปใกล้ชายคนนั้น อัมที่ยืนฟังถึงกับอึ้งในคำว่า แฟน
\" แฟนนายแล้วไงล่ะ ช่วยสั่งสอนว่าอย่างมาแย่งของคนอื่นหน่อยสิ \"
\" คนที่สมควรถูกสั่งสอนคือนายตะหาก \" วินพูดจบก็ปล่อยหมัดที่หนักหน่วงออกไป ชายคนนั้นหน้า
หงายและสลบทันที (พระเอกของเราน่ากลัวเหลือเกิน) อัมยืนนิ่งด้วยความตกใจ
\" เฮ้ย! ทำไมตายง่ายจังวะ ………….. ช่างมัน ยังไงไอเวรนี่มันก็สมควรโดนสั่งสอน ไม่มีความเป็น
สุภาพบุรุษเอาสะเลย เกิดมาเป็นผู้ชายให้เจ็บท้องแม่เปล่าๆ \" วินร่ายยาว เขาเดินไปหยิบหนังสือจากมือชายคนนั้นและเดินไปจ่ายเงินที่
เคาเตอร์
\" เล่มนี้กี่บาทครับ \" วินถามพนักงาน
\" ………. 350 ค่ะ ….. \" พนักงานยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
วินยื่นแบงค์ 500 ให้พนักงานและพูดว่า \" ไม่ต้องทอนนะครับ ถือว่าเป็นค่าปลอบขวัญที่ทำให้ตกใจ \" เขาจับมืออัมและเดินออกจาก
ร้านหนังสือ
\" เฮ้อ! กะจะไม่มีเรื่องนอกโรงเรียนแล้วนะ แต่ไอบ้านั่นมันทำให้พี่หงุดหงิดสะจริง ผู้ชายอาร๊ายเห็นแก่ตัว
ที่สุด ส่งสารก็แต่พ่อกับแม่นะ นี่ถ้ามันไม่ฟื้นพี่ต้องโดนตำรวจจับแน่ๆ เลย \" วินยังร่ายต่อโดนที่มือของเขายังจับมือของอัมไม่ปล่อย
\" เอ่อ …………….. \" อัมพูดไม่ออก ตอนนี้หน้าของเธอแดงมากขึ้นทุกทีแล้ว
\" มีอะไรหรออัม ยังตกใจไม่หายอีกหรอ \" วินหยุดเดินแต่ยังไม่ปล่อยมืออัม (พระเอกหลอกแต๊ะอั๋ง)
\" ป่าว ……….. มือน่ะ \" วินเพิ่งรู้ตัวว่าเขาจับมืออัมแน่น เขารีบปล่อยมืออัมออกและหน้าแดงขึ้นมาทันที
\" ขอโทษ ลืมตัว \"
\" ไม่เป็นไร ……….. ขอบคุณนะสำหรับหนังสือ \" อัมรีบเปลี่ยนเรื่อง เธอหันไปล้วงอะไรบางอย่างในกระเป๋า
\" นี่ค่าหนังสือ \" อัมยื่นแบงค์ 500 ให้วิน
\" ไม่เป็นไร ถือว่าขอโทษที่ ………….. ทำลายศักดิ์ศรีเธอ \" วินพูด เขาอยากจะซื้อให้อัมเฉยๆ แต่ถ้าอัมรู้คงไม่รับไว้แน่ๆ
\" แต่ว่า …………… \"
\" ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ แล้วนี่เธอมาคนเดียวหรอ \" วินรีบแย่งพูด เขาอยากให้อัมรับหนังสือจากใจจริงๆ
\" ป่าว มากับเพื่อน …………. พี่วินล่ะ \" อัมหน้าแดงมากเมื่อเธอเรียกว่า \' พี่วิน \'
\" พี่หรอ มากับเจ้าพวกนั้นแหละ อัมมากับ ……….. เอ๋! อัมเรียก …… ว่าพี่ …….. หรอ \" วินเหมือนเพิ่ง
ได้ยินคำพูดของอัม เขาแปลกใจมาก อยู่ๆ หน้าเขาก็แดงขึ้นมาเฉยๆ
\" เอ่อ ……….. อัม ……. มาทำอะไรหรอ \" วินรีบเปลี่ยนเรื่อง เขาไม่เคยใจเต้นแบบนี้มาก่อน
\" มาดูหนังกับเพื่อน พี่ ……........ พี่วินล่ะ …….......... คะ \" อัมพูดเสียงขาดๆ หายๆ เธอเองก็ใจเต้นไม่แพ้วิน
\" พี่ก็มาดูหนัง ………. ถ้าอัมลำบากไม่ต้องพูดก็ได้นะ \"
\" ไม่นี่คะ แค่ยังไม่ชิน อีกหน่อยก็ชินไปเองแหละ \"
\" อัมชอบอ่านหนังสือแบบนี้หรอ \" วินมองหนังสือที่อัมซื้อ (วินซื้ออ่ะแหละ) มันเป็นหนังสือธรรมะเตือนใจ
\" ค่ะ อัมชอบอ่าน มันทำให้อัมอารมณ์เย็นลง \" อัมกล้าพูดมากขึ้น
\" นั่นสินะ อัมถึงดูเย็นกว่าเพื่อนคนอื่นๆ \"
\" อิอิ .............. พี่วินมาดูหนังด้วยหรอ \"
\" อื่มครับ หรือว่าเรามาดูเรื่องเดียวกัน \" ไม่ทันที่วินจะได้รับคำตอบ เสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาแทนคำตอบของอัม
\" อัม!! ทำไมเธอมากับอีตานี่!! \" ปรางตะโกนเมื่อเธอเห็นอัมเดินมากับวิน
\" ปราง เบาๆ หน่อยสิ \" ริสาห้ามปราง แต่เธอดูไม่สนใจคำพูดของริสาเลย
\" จะให้เบาได้ไง ยัยอัมมากับซาตานนะ \" อ้าว ไหงมาเรียกป๋มว่าซาตานล่ะเนี่ย
\" ปราง พี่วินเค้าแค่ช่วยชั้นนิดหน่อย \" อัมเดินเข้าไปหาเพื่อน
\" พี่หรอ!! เธอเรียกมันว่าพี่หรอ \" ปรางยังคงตะโกนอีก คราวนี้เธอเสียงดังขึ้น
\" ปราง! อย่าไปเรียกเค้าว่ามันสิ \" อัมพูดขึ้นเสียงดุๆ ปรางมองหน้าวินอย่างดุเดือดแล้วหันไปทางอื่น
\" มีอะไรกันวะวิน ………......... อะเอ้ย! พวกเธอมาได้ไง \" กองที่วิ่งมาคนแรกตกใจที่เห็นพวกสาวๆ
\" ก็ที่นี่มันที่สาธารณะนิย๊ะ แล้วพวกชั้นก็มากับรถด้วย \" เพชรตอบคำถามของกอง ทั้งที่กองไม่ได้
ต้องการคำตอบ กองหน้าเสียเล็กน้อย เขายังไม่ลืมรสชาติฝ่าเท้าของเพชร
\" เอ่อ ……. ปราง ชั้นไม่ได้มาหาเรื่องพวกเธอหรอกนะ \" วินพูดด้วยน้ำเสียงปกติ
\" ใครจะไปรู้ล่ะ อารมณ์นายหยั่งกับพายุ ใครเข้าใกล้มีหวังโดนพัดไปดาวอังคาร \" ปรางยังมองวินด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ
\" งั้นพวกเราคงโดนพัดเป็นร้อยรอบแล้วล่ะ \" เจมส์พูดขึ้นและต้องรีบหลบตาทันทีเมื่อปรางหันมามอง
\" เงียบไปเลยนะนาย \" ปรางพูดเสียงดุๆ
\" เอาล่ะๆ พอสะที หนังเข้ารึยัง \" อัมพูดแทรก เธอไม่อยากให้อารมณ์ดีๆ ต้องมาพังลง
\" นี่พวกเธอก็มาดูหนังกันหรอ พรหมลิขิตจริงๆ \" นันพูดขึ้นน้ำเสียงร่าเริง
\" พวกชั้นมาดูละครเวทีกันมั้ง อีกอย่างนะ พรหมลิขิตที่ว่าของนายคงลิขิตเรื่องร้าย มาแน่ๆ \" ริสาเอ่ย
ด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ทำให้นันหน้าเสียได้เหมือนกัน
\" ถ้างั้นพวกเราไปดูด้วยกันเลยสิ \" กฤษบอกพร้อมเอาตั๋วออกมาดู
\" พวกเธอตั๋วอยู่แถวไหน \"
\" นายทำอะไร ไม่ได้มาด้วยกันสักหน่อย \" กานแย้งขึ้น
\" นี่น้องกาน ญาติดีกันก่อนเหอะนะวันนี้ \" กฤษพูดท่าทางขี้เล่น
\" ใครน้องนาย ชั้นมีพี่ชายคนเดียว หล่อกว่านายเป็นร้อยเท่าด้วย \" กานพูดและทำหน้าบึ้ง
\" คร้าบๆ ดุจัง \"
\" ได้เวลาหนังฉายแล้วล่ะ ตกลงว่าตั๋วของเราใกล้กันรึป่าว \" วินถามอีกครั้ง เขาเองก็หยิบตั๋วมาดูเช่นกัน
\" ของชั้น B2 \" อัมพูดขึ้น
\" ของพี่ C2 ............ ข้างหลังอัมเลยนิ \" วินดีใจจนเกือบจะกระโดดออกมาแล้ว แต่เขาก็ยังเก็บอาการไว้ได้
\" อ๊าย! ต้องมานั่งหน้าพวกนายหรอเนี่ย ว่าแล้วเชียวว่าลิขิตเรื่องร้าย \" ริสาพูดอย่างไม่พอใจ แต่อัมกลับไม่รู้อย่างนั้นเลย
\" นี่ๆ พวกเราก็ไม่ได้อยากนั่งใกล้พวกเธอหรอกนะ ดูหนังไม่หนุกกันพอดี ฝันร้ายตอนกลางวัน \" นันบอก \' แต่กูว่าฝันดีนะเว้ย \'
วินตะโกนอยู่ในใจ
\" ไปขอเข้าเปลี่ยนที่นั่งใหม่ได้ป่ะเนี่ย \" กานถามขึ้น เธอหันไปมองหน้ากฤษอย่างเครียดๆ
\" ไปสิ ชั้นก็อยากเปลี่ยน นั่งหลังเธอแล้วสยอง \" กฤษทำขนลุกขึ้นมา
\" ปากนายรึนั่น \" กานชี้หน้ากฤษ สงครามระหว่างสองคนนี้กำลังจะเริ่มขึ้นอีกแล้ว - -\"
\" พอแล้วสองคนนี้ จะเข้าไปดูหนังหรือจะยืนเถียงกันตรงนี้ \" อัมพูดขัดจังหวะขึ้นทำให้ทั้งสองต้องยอมหยุดเถียงกันโดยดี
ทั้ง 10 คนไปนั่งประจำที่ของตัวเอง วินดีใจมากที่ได้นั่งข้างหลังอัม อัมเองก็ดีใจไม่น้อยไปกว่าวิน ทั้งสองยิ้มและหัวเราะจนเพื่อนๆ เองเริ่ม
สงสัยวินดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับเมื่อแต่ก่อน วินเองก็รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปเช่นกัน เมื่อทั้ง 10 ดูหนังจบ (โดยที่อัมและวินพูดคุยกัน
อย่างสนึกสนาน) ต่างก็แยกย้ายกันไป
\" หนังจบ เรื่องร้ายๆ ก็คงหมดไป \" เพชรพูดขึ้น เธอทะเลาะกับกองตลอดเวลาที่ดูหนัง
\" ใช่ ชั้นจะได้ไม่โดนเธอหันมาว้ากใส่ \" กองโดนเพชรตวาดใส่ตลอดเวลา
\" ก็นายมันน่านักนี่ ท่าทางเงียบขรึมของนายช่างต่างกับนิสัยจริงๆ เลยเกิน \"
\" แล้วเทอล่ะ ถ้าเป็นน้องเป็นนุ้งชั้น ชั้นตบเช้าตบเย็นไปแล้ว \"
\" นาย ................................ \"
\" พอได้แล้วหน่าเพชร ถ้าเธอไม่อยากยุ่งกับเค้าก็อย่าไปคุยด้วยสิ \" อัมเตือนเพชร
\" นายด้วยกอง เค้าเป็นผู้หญิงนะเว้ย ไปแกล้งอยู่ได้ \" วินพูด
\" สองคนนี้เข้ากันดีจังนะ ไปเว้ย ไปที่อื่นต่อดีกว่า \" เจมส์พูดและลากคอวิน
\" เฮ้ย! เดี๋ยว \" วินขัดขืน เจมส์มีท่าทางตกใจแต่ก็ยอมปล่อยเพื่อน
\" แล้วเจอกันนะอัม ................ นี่คือที่คั่นหนังสือ พี่ลืมให้ \" วินยื่นกระดาษอะไรสักอย่าง (ที่อัมดูแล้วไม่น่าใช้ที่คั่นหนังสือ) ให้อัม
\" ขอบคุณค่ะ \" อัมรับและยิ้มให้วินอย่างใจดี จนปรางทนไม่ไหวต้องลากเพื่อนไปด้วย
\" ไปกันยัยอัม พอแล้ว \" ปรางดึงมืออัมสะแรง อัมหันมายิ้มให้วินครั้งสุดท้ายด้วยรอยยิ้มที่เกือบจะทำให้วินหัวใจวาย
\' น่ารักชิบเลยเว้ย \' วินคิด.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น