ลำดับตอนที่ #25
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บอร์ดี้การ์ดของชั้น หรือ ของใคร??
กองส่งเพชรถึงบ้านก็เป็นเวลาเย็น ภูมิพยายามชวนกองเล่นเกมส์ด้วยกันอยู่นาน เขาบอกว่าเพิ่งซื้อเกมส์แนวแฟนตาซีที่ดังที่สุดตอนนี้มา
ใหม่ อยากให้กองได้เล่น แต่เพชรเห็นว่าวันนี้กองเหนื่อยเพราะเธอมาทั้งวันแล้ว เธอจึงอยากให้กองกลับบ้านพักผ่อน ในเมื่อภูมิไม่มีทาง
ดื้อกับพี่สาวได้ เขาจึงยอมให้กองกลับบ้านแต่โดยดี แต่มีข้อแม้ว่ากองต้องมาบ้านเขาทุกวัน กองยินดีตกลงหน้าบาน ซึ่งเป็นที่หน้าพอใจ
สำหรับภูมิมาก
\" ขับรถดีๆ แล้วกันนะ ชั้นไม่อยากให้บอร์ดี้การ์ดที่ทำงานได้ไม่ถึงเดือนเดี๊ยงไปซะก่อน \" เพชรบอกกองติดตลก เธอเดินออกมาส่งกอง
หน้าบ้านกองพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย
\" คืนนี้จะโทรหา อย่าเพิ่งนอนซะล่ะ \"
\" รู้หน่า จะเป็นบอร์ดี้การ์ดหรือพ่อ \"
\" พ่อก็ดีนะ พ่อทูนหัว \" กองยิ้มหน้าบ้าน ส่วนเพชรนั้นคิดไปถึงไหนๆ จนหน้าแดงหมดแล้ว
\" นายรีบกลับไปเลยไป ชั้นเบื่อหน้านายแล้ว \"
\" เชอะ! แล้วก็มาไล่เรา เอาเป็นว่าเธอรอรับโทรศัพท์จากชั้นด้วยก็แล้วกันนะ แม่สาวน้อย \" กองรีบพูดคำว่าแม่สาวน้อยและขึ้นรถ เพชร
หน้าแดงยิ่งขึ้นเมื่อเธอคิดถึงเหตุผลของกองที่เรียกเธอว่าแม่สาวน้อย เพชรฉีกยิ้มให้กับต้นไม้และเดินเข้าบ้านตัวลอย
กองโทรหาเพชรทุกคืนก่อนนอน ไม่มีซักวันที่ทั้งสองจะไม่เถียงกัน ถ้ากองไม่กวนเพชรก่อนเพชรก็จะหาเรื่องทะเลาะ เพชรไม่รู้ตัวเลยว่า
กองกำลังทำให้เธอกลายเป็นแม่สาวน้อยจริงๆ จากหญิงแกร่งสมชื่อตอนนี้เธอกำลังจะเป็นแค่ลูกแมวตัวเล็กๆ เมื่ออยู่ต่อหน้ากอง อย่างการ
ออดอ้อนของเพชรในเช้าวันจันทร์ที่โรงเรียนเป็นต้น
\" กอง นายผูกผมให้ชั้นหน่อยสิ ผูกเองแบบไม่มีกระจกแล้วมันผูกยาก \" เพชรกำลังพยายามรวบผมตัวเองให้หมดทั้งหัว เธอไม่มีกระจกจึง
ทำได้ลำบากและไม่สะดวก
\" เธอไม่คิดจะเปลี่ยนทรงบ้างรึไง \" กองบ่นอุบแต่ก็ยอมลุกขึ้นมาผูกให้
\" ชั้นไม่ชอบ มัดรวบแน่นแบบนี้แล้วกระฉับกระเฉงดี \"
\" แต่ชั้นเบื่อ อยากมองเธอมุมอื่น \" กองพูดเรียบๆ เขามองผมเพชรนิดๆ ก่อนที่จะปล่อยสยายลงมาเหมือนเดิม
\" นายทำบ้าอะไรเนี้ย ชั้นให้นายผูกผมให้นะ ไม่ใช่ให้ปล่อยลงแบบนี้! \" เพชรตวาดกองดังลั่น เพื่อนคนอื่นที่กำลังนั่งทำกิจกรรม
ของตัวเองอยู่เงยหน้ามองทั้งคู่ด้วยความตกใจระคนแปลกใจ
\" ก็ชั้นอยากให้เธอเปลี่ยนบ้างหนิ ลองดูไม่เสียหายไม่ใช่หรอ \" กองน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่เหมือนเพชรที่กำลังจะกินเขาได้ทั้งตัว
\" แต่ชั้นไม่ชอบ ชั้นชินกับสิ่งที่เป็นอยู่! \"
\" ชั้นรู้ แต่คนเราก็ควรเปลี่ยนแปลงบ้างถ้ามันดีขึ้น และคนเราก็ไม่ควรตวาดคนที่เขาหวังดีด้วย \" กองพูดเรียบๆ เขามองเพชรด้วยสายตา
ว่างเปล่าเพชรรู้ตัวทันทีว่ากำลังทำให้กองไม่พอใจอีกแล้ว
\" อยากรู้ผลมวยคู่นี้มั๊ย \" เจมส์กระซิบถามปราง เธอมองเขางงๆ ก่อนที่จะพยักหน้า
\" ยัยเพชรแพ้ \" เจมส์ตอบเรียบๆ ปรางเองก็ดูเหมือนจะเห็นด้วย
\" ชั้นขอโทษแล้วกันที่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอ แต่ชั้นอยากเห็นสาวน้อยของชั้นในทุกมุม ทุกรูปแบบ \" กองพูดจบก็นั่งลงและหยิบปากกา
สมุดวาดเขียนขึ้นมานั่งวาด เพชรเงียบไปนานก่อนที่จะนั่งลงด้วย
\" ยัยเพชรปากแข็ง \" กานพูดขึ้นเบาๆ
\" ไอกองกำลังอาการกำเริบ \" กฤษมองกองและพูดขึ้น กานที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนถาม
\" หมายความว่าไง \"
\" เวลามันไม่พอใจหรือโกรธอะไร มันจะชอบอยู่คนเดียวในจินตนาการเงียบๆ แต่บางครั้งก็จะหายอารมณ์เสียง และจะกลับมาเป็นเหมือน
เดิมรวดเร็วมาก พวกชั้นตามอารมณ์มันไม่ทันเลยล่ะ \" กฤษอธิบาย กานพยักหน้าและหันไปมองพ่อแง่แม่งอนต่อ
\" กอง นายช่วยวาดรูปชั้นให้หน่อยสิ \" เพชรหมดความอดทนและลุกขึ้นเดินไปหากอง เธอพูดเสียงอ้อนและเกาะแขนเขา
\" ชั้นไม่ว่าง ขอทำงานก่อน \" กองตอบเสียงเย็นชา เพชรรู้สึกแปลบที่ใจเล็กน้อย
\" งั้นชั้นขอดูนายวาดรูปตรงนี้นะ \" เพชรยังทำเสียงอ้อนเหมือนเดิม
\" อย่าพูดอะไรนะ ชั้นไม่มีสมาธิ \" กองพูดและยกมือเพชรที่เกาะแขนเขาออก เพชรมองตามตาเศร้าและนั่งนิ่ง
กองวาดรูปต่อไปเรื่อยๆ โดยมีเพชรที่ก้มหน้านั่งอยู่ข้างๆ เขาไม่หันมามองหรือพูดกับเพชรเลย ตรงกันข้ามกับเพชรที่พยายามมองสบตากับ
กองและชวนคุย เมื่อกองวาดรูปเสร็จเพชรจึงได้โอกาสพูด
\" เสร็จแล้วหรอ ขอดูหน่อยสิ \" เพชรกำลังจะหยิบภาพขึ้นมาดูแต่โดนกองแย่งไปก่อน
\" อย่าดูเลย รอให้เธอคิดได้ก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกัน \" กองพูดเรียบๆ ด้วยสายตาเย็นชาเหมือนเดิม เพชรรู้สึกเหมือนมีดหลายเล่มกำลัง
ทิ่มแทงเธออยู่ข้างใน เพื่อนคนอื่นดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆ
\" อ้อ ..... หรอ งั้นโทษที ไม่คิดว่าชั้นกลายเป็นคนอื่นสำหรับนายไปแล้ว \" เพชรพูดเสียงสั่นและวิ่งออกไป ทุกคนพร้อมใจกันลุกขึ้นและ
เดินเข้ามาคุยกับกอง ทุกคนสันนิษฐานว่าเพชรคงแอบไปร้องไห้ที่ไหนเป็นแน่
\" แกบ้าไปแล้วหรอวะ ทำไมพูดทำร้ายจิตใจเพชรขนาดนั้น \" วินพูดคนแรก
\" นั่นดิ ถึงแกสองคนจะชอบเถียงกัน แต่แกก็ไม่เคยจริงจังขนาดนี้ไม่ใช่หรอ \" กฤษพูดอีกคน กองยังคงเงียบและมองอะไรไกลๆ ด้วยสาย
ตาว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
\" ครั้งนี้ชั้นว่านายพูดแรงไปนะ แค่เรื่องผูกผมเอง ไม่น่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย \" ริสาพูดมีเหตุผล แต่กองยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม
\" ชั้นรู้ว่าแกรู้สึกยังไง ถ้าแกเจ็บ เพชรคงเจ็บมากกว่าแกหลายเท่า คิดดูดีๆ นะไอกอง \" เจมส์พูดและมองกองด้วยแววตาพิจารณา
\" พวกนายพูดจบแล้วใช่มั๊ย งั้นชั้นขอตัว \" กองพูดง่ายๆ และเดินเลี่ยงออกมา ทุกคนมองเขาแปลกๆ ก่อนที่จะนั่งลงและทำกิจกรรมของตัว
เองต่อ
กองเดินเรื่อยๆ จนตัวเขาเองมาหยุดอยู่หลังอาคารเกษตร เวลานี้ไม่มีการเรียนการสอนจึงทำให้สถานที่ตรงนั้นเงียบสงัด เขานั่งลงบนกอง
ทรายโดยไม่ใส่ใจว่ากางเกงจะสกปรก กองนั่งชันเข่าและก้มหน้าคิดอะไรบางอย่าง ถ้าใครมาเห็นภาพนี้คงคิดว่าหนุ่มฮ็อทสุดหล่อที่ไม่กลัว
ใครกำลังร้องไห้อยู่แน่ๆเขานั่งท่าเดิมแบบนั้นเป็นเวลาประมาณ 10 นาที ในที่สุดกองจึงตัดสินใจลุกขึ้น กองยังไม่อยากไปเจอเพื่อนและ
ตอบคำถามต่างๆ ในตอนนี้ เขาจึงมุ่งหน้าไปยังห้องดนตรีเพื่อซ้อมเปียโน ขณะที่กองเดินกำลังจะถึงห้องดนตรี สายตาของเขาก็เหลือบไป
เห็นกลุ่มคนประมาณ 4 - 5 คนยืมล้อมกลุ่มกันอยู่ และไม่ใช่ยืนล้อมกันธรรมดาซะด้วย คนพวกนั้นกำลังสนุกสนานกับอะไรบางอย่าง กอง
จึงเดินเข้าไปดูเหตุการณ์ด้วย ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือผู้ชาย ม.6 ประมาณ 4 - 5 คนกำลังรุมล้อมลวมลามหญิงสาวที่ดูเหมือน ม.4
\" พวกนายทำอะไรกัน \" กองถามเสียงดุ พวก ม.6 ชะงักและมองเขาอย่างระมัดระวัง
\" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย \" คนที่ดูเป็นหัวหน้ากลุ่มและหน้าตาโรคจิตถามกองขึ้น
\" ไม่เกี่ยว ..... แต่อยากยุ่ง ผัวะ!! \" กองพูดจบก็ปล่อยหมัดเข้าที่หน้าของชายคนนั้น ถ้าเขาไม่สลบก็คงตายไปแล้วแน่ๆ พวกคนที่
เหลือต่างมองหน้ากันและวิ่งหนีกองไม่คิดชีวิต
\" ขะ ... ขอบคุณ .... ค่ะ \" หญิงสาวคนเดิมขอบคุณกองเสียงสั่น เสื้อผ้าของหล่อนหลุดลุ่ยเผยให้เห็นสิ่งที่ควรปกปิด
\" รีบไปจากตรงนี้เหอะ ก่อนที่พวกนั้นจะกลับมา \" กองเข้าไปช่วยพยุงหญิงสาว ขณะนั้นเองเพชรที่กำลังตามหาเขาเพื่อที่จะง้อก็มาเห็นภาพ
ตรงหน้าพอดี เธอหยุดชะงักมองกองและสาวนิรนามด้วยสายตาว่างเปล่า
\" นายทำอะไร \" เพชรถามกองเมื่อเขาหันมาสบตาเธอ
\" ช่วยชีวิตคน น้องคนนี้ถูกพวก ม.6 รังแก \"
\" เสื้อผ้า \" เพชรถามเสียงสูง เธอมองเสื้อผ้าของหญิงสาวอย่างเย็นชา
\" ......... เธอถูก ...... ลวนลาม \"
\" อ้อ นายก็เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยไว้งั้นสิ \" เพชรถามเสียงประชด
\" แล้วจะให้ชั้นปล่อยให้เค้าโดนรังแกต่อหน้างั้นหรอ \"
\" งั้นคงจะเป็นชั้นเองล่ะมั้ง ที่มีบอร์ดี้การ์ดเป็นของสาธารณะ \"
\" ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เธออย่าพาลสิเพชร \"
\" เชิญนายดูแลคนในปกครองของนายเถอะ ชั้นจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วกัน \" เพชรพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้กองยืนเรียกเธอซ้ำแล้ว
ซ้ำอีก ในที่สุดเขาก็เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังพยุงใครบางคนอยู่
\" เอ่อ ....... พี่ขอโทษนะ เธอดูแลตัวเองได้ใช่มั๊ย \" กองก้มหน้าถามหญิงสาว
\" มะ ... ไม่ค่ะ ทรายยังเจ็บอยู่เลย พี่กองช่วยอยู่เป็นเพื่อนก่อนได้มั๊ยคะ \" หญิงสาวผู้มีนามว่าทรายทำเสียงอ้อน
\" แต่ ........ \"
\" นะคะ พี่กองช่วยทรายแล้ว ก็ช่วยให้ถึงที่สุดสิคะ \" ทรายพูดเว้าวอน กองได้แต่มองหาเพชรและยอมตกลงเธอโดยดี
\" ก็ได้ พี่จะพาเธอไปหาชุดใส่เอง \" กองจึงพยุงทรายเดินต่อ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาที่เจ็บปวดกำลังมองทั้งคู่อย่างทรมาน.
ใหม่ อยากให้กองได้เล่น แต่เพชรเห็นว่าวันนี้กองเหนื่อยเพราะเธอมาทั้งวันแล้ว เธอจึงอยากให้กองกลับบ้านพักผ่อน ในเมื่อภูมิไม่มีทาง
ดื้อกับพี่สาวได้ เขาจึงยอมให้กองกลับบ้านแต่โดยดี แต่มีข้อแม้ว่ากองต้องมาบ้านเขาทุกวัน กองยินดีตกลงหน้าบาน ซึ่งเป็นที่หน้าพอใจ
สำหรับภูมิมาก
\" ขับรถดีๆ แล้วกันนะ ชั้นไม่อยากให้บอร์ดี้การ์ดที่ทำงานได้ไม่ถึงเดือนเดี๊ยงไปซะก่อน \" เพชรบอกกองติดตลก เธอเดินออกมาส่งกอง
หน้าบ้านกองพยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย
\" คืนนี้จะโทรหา อย่าเพิ่งนอนซะล่ะ \"
\" รู้หน่า จะเป็นบอร์ดี้การ์ดหรือพ่อ \"
\" พ่อก็ดีนะ พ่อทูนหัว \" กองยิ้มหน้าบ้าน ส่วนเพชรนั้นคิดไปถึงไหนๆ จนหน้าแดงหมดแล้ว
\" นายรีบกลับไปเลยไป ชั้นเบื่อหน้านายแล้ว \"
\" เชอะ! แล้วก็มาไล่เรา เอาเป็นว่าเธอรอรับโทรศัพท์จากชั้นด้วยก็แล้วกันนะ แม่สาวน้อย \" กองรีบพูดคำว่าแม่สาวน้อยและขึ้นรถ เพชร
หน้าแดงยิ่งขึ้นเมื่อเธอคิดถึงเหตุผลของกองที่เรียกเธอว่าแม่สาวน้อย เพชรฉีกยิ้มให้กับต้นไม้และเดินเข้าบ้านตัวลอย
กองโทรหาเพชรทุกคืนก่อนนอน ไม่มีซักวันที่ทั้งสองจะไม่เถียงกัน ถ้ากองไม่กวนเพชรก่อนเพชรก็จะหาเรื่องทะเลาะ เพชรไม่รู้ตัวเลยว่า
กองกำลังทำให้เธอกลายเป็นแม่สาวน้อยจริงๆ จากหญิงแกร่งสมชื่อตอนนี้เธอกำลังจะเป็นแค่ลูกแมวตัวเล็กๆ เมื่ออยู่ต่อหน้ากอง อย่างการ
ออดอ้อนของเพชรในเช้าวันจันทร์ที่โรงเรียนเป็นต้น
\" กอง นายผูกผมให้ชั้นหน่อยสิ ผูกเองแบบไม่มีกระจกแล้วมันผูกยาก \" เพชรกำลังพยายามรวบผมตัวเองให้หมดทั้งหัว เธอไม่มีกระจกจึง
ทำได้ลำบากและไม่สะดวก
\" เธอไม่คิดจะเปลี่ยนทรงบ้างรึไง \" กองบ่นอุบแต่ก็ยอมลุกขึ้นมาผูกให้
\" ชั้นไม่ชอบ มัดรวบแน่นแบบนี้แล้วกระฉับกระเฉงดี \"
\" แต่ชั้นเบื่อ อยากมองเธอมุมอื่น \" กองพูดเรียบๆ เขามองผมเพชรนิดๆ ก่อนที่จะปล่อยสยายลงมาเหมือนเดิม
\" นายทำบ้าอะไรเนี้ย ชั้นให้นายผูกผมให้นะ ไม่ใช่ให้ปล่อยลงแบบนี้! \" เพชรตวาดกองดังลั่น เพื่อนคนอื่นที่กำลังนั่งทำกิจกรรม
ของตัวเองอยู่เงยหน้ามองทั้งคู่ด้วยความตกใจระคนแปลกใจ
\" ก็ชั้นอยากให้เธอเปลี่ยนบ้างหนิ ลองดูไม่เสียหายไม่ใช่หรอ \" กองน้ำเสียงเรียบเฉย ไม่เหมือนเพชรที่กำลังจะกินเขาได้ทั้งตัว
\" แต่ชั้นไม่ชอบ ชั้นชินกับสิ่งที่เป็นอยู่! \"
\" ชั้นรู้ แต่คนเราก็ควรเปลี่ยนแปลงบ้างถ้ามันดีขึ้น และคนเราก็ไม่ควรตวาดคนที่เขาหวังดีด้วย \" กองพูดเรียบๆ เขามองเพชรด้วยสายตา
ว่างเปล่าเพชรรู้ตัวทันทีว่ากำลังทำให้กองไม่พอใจอีกแล้ว
\" อยากรู้ผลมวยคู่นี้มั๊ย \" เจมส์กระซิบถามปราง เธอมองเขางงๆ ก่อนที่จะพยักหน้า
\" ยัยเพชรแพ้ \" เจมส์ตอบเรียบๆ ปรางเองก็ดูเหมือนจะเห็นด้วย
\" ชั้นขอโทษแล้วกันที่ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของเธอ แต่ชั้นอยากเห็นสาวน้อยของชั้นในทุกมุม ทุกรูปแบบ \" กองพูดจบก็นั่งลงและหยิบปากกา
สมุดวาดเขียนขึ้นมานั่งวาด เพชรเงียบไปนานก่อนที่จะนั่งลงด้วย
\" ยัยเพชรปากแข็ง \" กานพูดขึ้นเบาๆ
\" ไอกองกำลังอาการกำเริบ \" กฤษมองกองและพูดขึ้น กานที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนถาม
\" หมายความว่าไง \"
\" เวลามันไม่พอใจหรือโกรธอะไร มันจะชอบอยู่คนเดียวในจินตนาการเงียบๆ แต่บางครั้งก็จะหายอารมณ์เสียง และจะกลับมาเป็นเหมือน
เดิมรวดเร็วมาก พวกชั้นตามอารมณ์มันไม่ทันเลยล่ะ \" กฤษอธิบาย กานพยักหน้าและหันไปมองพ่อแง่แม่งอนต่อ
\" กอง นายช่วยวาดรูปชั้นให้หน่อยสิ \" เพชรหมดความอดทนและลุกขึ้นเดินไปหากอง เธอพูดเสียงอ้อนและเกาะแขนเขา
\" ชั้นไม่ว่าง ขอทำงานก่อน \" กองตอบเสียงเย็นชา เพชรรู้สึกแปลบที่ใจเล็กน้อย
\" งั้นชั้นขอดูนายวาดรูปตรงนี้นะ \" เพชรยังทำเสียงอ้อนเหมือนเดิม
\" อย่าพูดอะไรนะ ชั้นไม่มีสมาธิ \" กองพูดและยกมือเพชรที่เกาะแขนเขาออก เพชรมองตามตาเศร้าและนั่งนิ่ง
กองวาดรูปต่อไปเรื่อยๆ โดยมีเพชรที่ก้มหน้านั่งอยู่ข้างๆ เขาไม่หันมามองหรือพูดกับเพชรเลย ตรงกันข้ามกับเพชรที่พยายามมองสบตากับ
กองและชวนคุย เมื่อกองวาดรูปเสร็จเพชรจึงได้โอกาสพูด
\" เสร็จแล้วหรอ ขอดูหน่อยสิ \" เพชรกำลังจะหยิบภาพขึ้นมาดูแต่โดนกองแย่งไปก่อน
\" อย่าดูเลย รอให้เธอคิดได้ก่อนแล้วเราค่อยมาคุยกัน \" กองพูดเรียบๆ ด้วยสายตาเย็นชาเหมือนเดิม เพชรรู้สึกเหมือนมีดหลายเล่มกำลัง
ทิ่มแทงเธออยู่ข้างใน เพื่อนคนอื่นดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆ
\" อ้อ ..... หรอ งั้นโทษที ไม่คิดว่าชั้นกลายเป็นคนอื่นสำหรับนายไปแล้ว \" เพชรพูดเสียงสั่นและวิ่งออกไป ทุกคนพร้อมใจกันลุกขึ้นและ
เดินเข้ามาคุยกับกอง ทุกคนสันนิษฐานว่าเพชรคงแอบไปร้องไห้ที่ไหนเป็นแน่
\" แกบ้าไปแล้วหรอวะ ทำไมพูดทำร้ายจิตใจเพชรขนาดนั้น \" วินพูดคนแรก
\" นั่นดิ ถึงแกสองคนจะชอบเถียงกัน แต่แกก็ไม่เคยจริงจังขนาดนี้ไม่ใช่หรอ \" กฤษพูดอีกคน กองยังคงเงียบและมองอะไรไกลๆ ด้วยสาย
ตาว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
\" ครั้งนี้ชั้นว่านายพูดแรงไปนะ แค่เรื่องผูกผมเอง ไม่น่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย \" ริสาพูดมีเหตุผล แต่กองยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม
\" ชั้นรู้ว่าแกรู้สึกยังไง ถ้าแกเจ็บ เพชรคงเจ็บมากกว่าแกหลายเท่า คิดดูดีๆ นะไอกอง \" เจมส์พูดและมองกองด้วยแววตาพิจารณา
\" พวกนายพูดจบแล้วใช่มั๊ย งั้นชั้นขอตัว \" กองพูดง่ายๆ และเดินเลี่ยงออกมา ทุกคนมองเขาแปลกๆ ก่อนที่จะนั่งลงและทำกิจกรรมของตัว
เองต่อ
กองเดินเรื่อยๆ จนตัวเขาเองมาหยุดอยู่หลังอาคารเกษตร เวลานี้ไม่มีการเรียนการสอนจึงทำให้สถานที่ตรงนั้นเงียบสงัด เขานั่งลงบนกอง
ทรายโดยไม่ใส่ใจว่ากางเกงจะสกปรก กองนั่งชันเข่าและก้มหน้าคิดอะไรบางอย่าง ถ้าใครมาเห็นภาพนี้คงคิดว่าหนุ่มฮ็อทสุดหล่อที่ไม่กลัว
ใครกำลังร้องไห้อยู่แน่ๆเขานั่งท่าเดิมแบบนั้นเป็นเวลาประมาณ 10 นาที ในที่สุดกองจึงตัดสินใจลุกขึ้น กองยังไม่อยากไปเจอเพื่อนและ
ตอบคำถามต่างๆ ในตอนนี้ เขาจึงมุ่งหน้าไปยังห้องดนตรีเพื่อซ้อมเปียโน ขณะที่กองเดินกำลังจะถึงห้องดนตรี สายตาของเขาก็เหลือบไป
เห็นกลุ่มคนประมาณ 4 - 5 คนยืมล้อมกลุ่มกันอยู่ และไม่ใช่ยืนล้อมกันธรรมดาซะด้วย คนพวกนั้นกำลังสนุกสนานกับอะไรบางอย่าง กอง
จึงเดินเข้าไปดูเหตุการณ์ด้วย ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นคือผู้ชาย ม.6 ประมาณ 4 - 5 คนกำลังรุมล้อมลวมลามหญิงสาวที่ดูเหมือน ม.4
\" พวกนายทำอะไรกัน \" กองถามเสียงดุ พวก ม.6 ชะงักและมองเขาอย่างระมัดระวัง
\" แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย \" คนที่ดูเป็นหัวหน้ากลุ่มและหน้าตาโรคจิตถามกองขึ้น
\" ไม่เกี่ยว ..... แต่อยากยุ่ง ผัวะ!! \" กองพูดจบก็ปล่อยหมัดเข้าที่หน้าของชายคนนั้น ถ้าเขาไม่สลบก็คงตายไปแล้วแน่ๆ พวกคนที่
เหลือต่างมองหน้ากันและวิ่งหนีกองไม่คิดชีวิต
\" ขะ ... ขอบคุณ .... ค่ะ \" หญิงสาวคนเดิมขอบคุณกองเสียงสั่น เสื้อผ้าของหล่อนหลุดลุ่ยเผยให้เห็นสิ่งที่ควรปกปิด
\" รีบไปจากตรงนี้เหอะ ก่อนที่พวกนั้นจะกลับมา \" กองเข้าไปช่วยพยุงหญิงสาว ขณะนั้นเองเพชรที่กำลังตามหาเขาเพื่อที่จะง้อก็มาเห็นภาพ
ตรงหน้าพอดี เธอหยุดชะงักมองกองและสาวนิรนามด้วยสายตาว่างเปล่า
\" นายทำอะไร \" เพชรถามกองเมื่อเขาหันมาสบตาเธอ
\" ช่วยชีวิตคน น้องคนนี้ถูกพวก ม.6 รังแก \"
\" เสื้อผ้า \" เพชรถามเสียงสูง เธอมองเสื้อผ้าของหญิงสาวอย่างเย็นชา
\" ......... เธอถูก ...... ลวนลาม \"
\" อ้อ นายก็เป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยไว้งั้นสิ \" เพชรถามเสียงประชด
\" แล้วจะให้ชั้นปล่อยให้เค้าโดนรังแกต่อหน้างั้นหรอ \"
\" งั้นคงจะเป็นชั้นเองล่ะมั้ง ที่มีบอร์ดี้การ์ดเป็นของสาธารณะ \"
\" ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เธออย่าพาลสิเพชร \"
\" เชิญนายดูแลคนในปกครองของนายเถอะ ชั้นจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วกัน \" เพชรพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้กองยืนเรียกเธอซ้ำแล้ว
ซ้ำอีก ในที่สุดเขาก็เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังพยุงใครบางคนอยู่
\" เอ่อ ....... พี่ขอโทษนะ เธอดูแลตัวเองได้ใช่มั๊ย \" กองก้มหน้าถามหญิงสาว
\" มะ ... ไม่ค่ะ ทรายยังเจ็บอยู่เลย พี่กองช่วยอยู่เป็นเพื่อนก่อนได้มั๊ยคะ \" หญิงสาวผู้มีนามว่าทรายทำเสียงอ้อน
\" แต่ ........ \"
\" นะคะ พี่กองช่วยทรายแล้ว ก็ช่วยให้ถึงที่สุดสิคะ \" ทรายพูดเว้าวอน กองได้แต่มองหาเพชรและยอมตกลงเธอโดยดี
\" ก็ได้ พี่จะพาเธอไปหาชุดใส่เอง \" กองจึงพยุงทรายเดินต่อ โดยไม่รู้ว่ามีสายตาที่เจ็บปวดกำลังมองทั้งคู่อย่างทรมาน.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น