ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : กำจัด ... เนื้องอก?!?
\" กวาง!! \" นันและริสาพูดพร้อมกัน
\" นี่น่ะหรอกวาง \" ปรางถามเสียงเหยียดหยาม
\" นั่นดิ ดูไม่เหมือนกวางเลย \" กานพูดขึ้น
\" แล้วเหมือนอะไร \" กฤษขมวดคิ้วถาม
\" เหมือน .... เหมือนแรด \" เพชรที่ยังสะอื้นอยู่ตอบคำถามแทนกาน
\" เธอมาที่นี่ทำไม \" นันถามกวางเสียงเย็น
\" กวางมีเรื่องต้องคุยกับพี่นัน \" กวางตอบเสียงเย็นเช่นกัน
\" ชั้นคุยภาษากิ้งกือไม่รู้เรื่องหรอกนะ \" นันทำหน้าลอยและพูด
แดกดันกันเข้าไป เดี๋ยวได้น้ำตาตกกันแน่ๆ กวางคิดและกำมือแน่น
\" งั้นกวางพูดภาษาคนก็ได้ค่ะ \" กวางกู้หน้าตัวเองกลับมา
\" แต่ชั้นไม่มีเรื่องต้องพูดกับเธอ เธอมันสกปรกเกินกว่าที่คนอย่างชั้นจะพูดด้วย \" นันพูดเสียงดุดันและมองกวางด้วยสายตาว่างเปล่า
\" ถ้ากวางสกปรกแล้วแม่นี่ไม่สกปรกกว่ากวางหรอคะ \" กวางถามเสียงดัง
\" เธอเรียกใครว่าแม่นี่! \" ปรางตวาดกวางและเดินขึ้นหน้า โชคดีของกวางที่เจมส์ห้ามปรางเอาไว้
\" ใจเย็น อย่าวู่วามสิ \" เจมส์เตือนปรางเบาๆ
\" ที่กวางมาที่นี่กวางไม่ได้มาฟังเสียงหมาเสียงแมว แต่กวางจะมาเปิดตาพี่นันให้สว่าง \" ปรางทำตาโตขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกว่าว่าเป็นหมา
\" อีนี่! ปล่อยซี่เจมส์ \" ปรางสบัดมือเจมส์ออก แต่แรงของปรางไม่เท่ากับแรงของเจมส์ เจมส์เปลี่ยนจากจับมือปรางมากอดแทน
\" เชื่อเจมส์ ใจเย็นๆ นะครับ \" เจมส์กระซิบเบาๆ ที่หูปราง ปรางพยักหน้าอย่างจำยอม
\" เธอรีบพูดและรีบไปดีกว่า ก่อนที่ชั้นจะหมดความอดทน \" นันพูดเหมือนตวาด
\" พี่นันรักแม่นี่จริงๆ หรอคะ \" กวางถามและยิ้มที่มุมปาก
\" แน่นอน และเรื่องจริงอีกเรื่องที่ไม่มีวันตายก็คือชั้นเกลียดเธอ เกลียดมากกว่ากิ้งกือ มากกว่าอะไรทั้งหมดที่น่าเกลียดในโลกนี้ \" นันพูด
เสียงเย็นชาแต่แววตาแฝงไปด้วยความเกลียดชัง กวางหน้าแดงขึ้นมาและกำมือแน่น
\" แต่ถ้าพี่นันรู้เรื่องในอดีตของแม่นี่ พี่นันจะเกลียดมันยิ่งกว่ากวางซะอีก \" กวางพูดเสียงเบาแต่ทุกคนได้ยิน ริสาสะดุ้งเฮือกเมื่อกวาง
พูดอย่างนั้น
\" เรื่องอะไร \" นันถามห้วนๆ
\" อ้าว สุดสวาทขาดใจของพี่นันไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังหรอคะ \" กวางถามและยิ้มอย่างผู้ชนะ
\" เรื่องอะไร! \" นันเริ่มตวาด ริสาที่ยืนฟังอยู่หน้าซีดขึ้นมาดื้อๆ
\" ฮึ! ยังไม่ทันจะเล่า ที่รักของพี่นันก็หน้าซีดเป็นไก่ไข้หวัดนกซะแล้ว \" กวางพูดเสียงเยาะเย้ย นันหันไปเห็นริสาที่หน้าซีดจริงๆ
ก็รีบวิ่งเข้าไปหา
\" ริสา เป็นอะไรไป \"
\" นั่นสิ อยู่ๆ ก็หน้าซีด หรือเรื่องที่ยัยแรดนี่พูดเป็นความจริง \" กานขมวดคิ้วถาม
\" แกจะพูดอะไรก็รีบสิ อมพะนำอยู่ทำไม \" เพชรที่ไม่มีคราบน้ำตาให้เห็นอีกแล้วตวาดกวาง
\" อยากรู้กันจริงๆ หรอ \" กวางยังคงทำท่าเหมือนผู้ถือไพ่เหนือกว่า
\" บอกมาซะ แล้วเรื่องเจ็บตัวจะไม่เกิดขึ้น \" วินกัดฟันพูด
\" แกจะกล้าทำอะไรชั้น \" กวางเยาะเย้ยใส่วิน
\" ไอ้นี่ วอนอยากกินส้นแล้วมั๊ยล่ะ ถึงจะเป็นญาติชั้น ชั้นก็ไม่เอาไว้ จะบอกดีๆ หรือจะให้ช่วย \" นันที่โถมเข้าใส่กวางและจัดการ
บีบคอถามเสียงเย็น
\" แค่กแค่ก .... ปล่อยเซ่ ...... บอก ..... แค่กแค่ก .... บอกแล้ว \" กวางพูดติดขัดและพยายามดึงมือนันออก นันพลักกวางลงพื้นและมอง
หน้าเธอด้วยความเกลียดที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด
\" แม่นี่น่ะ ไม่ได้เริดหรูเหมือนที่พี่นันเห็นหรอก มันสกปรก มันไม่บริสุทธิ์แล้ว! \" กวางตะโกนเสียงดังลั่น ริสาหน้าซีดขั้นสุดท้าย
และล้มลงพื้น อัมรีบวิ่งไปรับเพื่อนด้วยความเป็นห่วง นันช็อคทันทีที่กวางพูดจบ กวางถึงจะเจ็บแต่ก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ คนอื่นๆ แค่
หันมองหน้ากันและยื่นนิ่ง
\" เป็นเรื่องจริงหรอ \" นันถามเหมือนคนไม่มีวิญญาณ
\" จริงที่สุดเท่าที่มีมา เรื่องจริงเป็นสิ่งไม่ตายไม่ใช่หรอคะ \" กวางทำตัวเป็นผู้ชนะเต็มที่
\" งั้นเธอก็สมควรตาย \" นันพูดจบปรางก็พุ่งเข้าใส่กวางคนแรก เธอบีบคอกวางและกดลงกับพื้น เพชรวิ่งเข้าไปอีกคนแต่ไม่ได้เข้าไปช่วย
กวาง เพชรจัดการตบซ้ายตบขวากวางอย่างมันส์มือ กานที่ยืนมองเหตุการณ์ตัดสินใจเข้าไปช่วยเพื่อน เธอทั้งถีบและเตะกวางอย่างตั้งใจ
\" โอ๊ย ..... พอแล้ว .... หยุด .... ว๊าย ..... หยุดนะ ..... กรี๊ด ..... อุ๊บ ..... อั๊ก ..... ขอโทษ ..... ปล่อยนะ ......
อั๊ก \" กวางที่โดนรุมทำร้ายร้องเสียงหลง กองเห็นว่าหล่อนได้รับการสั่งสอนมากพอแล้วจึงเดินเข้าไปห้าม
\" พอแล้วสาวๆ \" เพชรหันไปมองหน้ากองด้วยความโมโห กองจึงรีบแก้ตัวเพื่อไม่ให้เพชรโกรธ
\" ชั้นไม่ได้ห่วงยัยนั่นนะ แต่ชั้นห่วงเธอ ไม่อยากให้เจ็บมือ \" เพชรได้ยินที่กองพูดจึงยิ้มขึ้นและพยักหน้าให้เพื่อนทั้งสอง
\" ชั้นขอโทษ ....... ชั้นแค่อยากให้พี่นันเกลียดริสา ..... โอ๊ย ..... ชั้น .... \" กวางรีบขอโทษขอโพยด้วยน้ำตานองหน้า หน้าตาเธอดู
ไม่ได้เอาซะเลย
\" หุบปาก และย้ายตูดแกไปให้ไกลพวกชั้นเดี๋ยวนี้ รัศมีพวกชั้นหมองเพราะแกคนเดียว แล้วอย่าให้เจอที่บ้านอีกนะ ไม่งั้นแกไม่มีที่ซุก
หัวนอนแน่ๆไปให้พ้น ไป๊! \" นันตวาดไล่กวาง กวางรีบวิ่งออกจากโรงเรียนโดยไม่หันมามองทุกคนอีกเลย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ทุก
คนก็อยู่ในความเงียบมีเพียงเสียงสะอื้นของริสาเท่านั้น
\" เล่าให้พวกเราฟังได้มั๊ยริสา \" นันตัดสินใจถามริสา ริสามองหน้านันและพยักหน้า เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 3 ปีก่อน
\" เมื่อ 3 ปีก่อนตอนที่ชั้นเรียนประถมอยู่ที่อิตาลี ช่วงปิดเทอมเตรียมขึ้นมัธยมชั้นต้องมาเรียนที่เมืองไทย คุณพ่อคุณแม่ท่านเป็นห่วงว่าชั้นจะ
มีปัญหาเรื่องการอยู่อาศัย ถึงแม้ว่าชั้นจะพูดภาษาไทยได้แล้ว แต่ประเพณีและการปรับตัวยังไม่สมกับเป็นคนไทยเท่าไหร่ คุณแม่จึงให้ชั้น
เข้าคอร์ดอบรม .....คอร์ดที่ชั้นไปอบรมนั้นมีผู้อบรมประมาณ 30 คน อายุระหว่าง 12 - 18 ปี ในคอร์ดนั้นชั้นมีเพื่อนผู้หญิงอยู่ 2 คน อายุ
มากกว่าชั้น 2 ปี ระยะเวลา 1 เดือนที่ชั้นอบรมนั้นสอนให้ชั้นรู้ว่าไม่ควรไว้ใจอะไรง่ายๆ ...... 1 เดือนที่ชั้นโง่ ..... 1 เดือนที่ชั้นได้
ประสบการณ์ ..... 1 เดือนที่ชั้นฝันร้าย วันสุดท้ายของการอบรม ทางคอร์ดจัดงานปาร์ตี้ให้พวกเราเพื่ออำลากันและกัน ..... ชั้นโดนยัยสอง
คนนั้นมอมยา .... และมันสองคนก็ส่งชั้นให้ ..... ให้ไอคอนเนอร์ข่มขืน ....... มันข่มขืนชั้น ...... โชคดีที่ญาติลูกพี่ของชั้นมารับพอดี ชั้นก็
เลยไม่ได้โดนเพื่อนมันข่มขืนด้วย ...... เกลียด \" ริสาเล่าทั้งน้ำตา เธอสะอื้นออกมาเสียงดังด้วยความคับแค้นใจ อัมกอดริสาแน่นด้วย
ความเป็นห่วง เพื่อนคนอื่นจับมือเธอแน่นเช่นกัน
\" พวกเรามาทางนี้หน่อยสิ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย \" เจมส์ลุกขึ้นและชวนทุกคนออกไป
\" แต่ว่า ...... \"
\" ไปเถอะ \" เจมส์ขัดปรางก่อนที่เธอจะพูดจบ ทุกคนพยักหน้าและเดินตามเจมส์ออกไป
\" ฝากด้วยนะนัน \" อัมบอกนันก่อนที่จะเดินออกไป
นันและริสานั่งเงียบอยู่นาน นันไม่พูดอะไรได้แต่นั่งก้มมองพื้น ริสาเองก็ร้องไห้อย่างหนักจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด นันมองหน้าริสาแล้ว
ถอนหายใจอยู่หลายรอบ เขากำลังสับสนเรื่องที่ได้ยินมา นันไม่ได้รังเกียจริสาเลยซักนิด แต่แค่ตกใจกับเรื่องที่เพิ่งผ่านโสตประสาทหูไป
ริสานั้นทั้งกลัวและสับสน เธอกลัวว่าเมื่อนันรู้อดีตของเธอแล้วนันจะทิ้งไป เมื่อริสาคิดแบบนั้นก็ทำให้น้ำตายิ่งไหลทะลักออกมาเป็นสองเท่า
\" ริสา เลิกร้องได้แล้วนะ \" นันขยับเข้าใกล้ริสาและกุมมือเธอ แต่ริสากลับสบัดมือนันออก
\" ริสาสกปรก นันอย่ามาจับเลยนะ \"
\" ไม่นะ ริสาไม่สกปรก ริสายังเป็นริสาเหมือนเดิม \" นันพูดและเดินเข้าไปกอดริสาแน่น
\" ริสาสกปรก ริสาไม่ดี ริสาไม่บริสุทธิ์แล้ว นันได้ยินริสามั๊ย \" ริสาพูดพลางร้องไห้อย่างหนัก นันกอดริสาแน่นด้วยความรัก น้ำตาของเขา
กำลังจะไหลออกมาเช่นกัน
\" นันรักริสานะ ถึงริสาจะเป็นยังไงมันก็แค่เรื่องในอดีต เรื่องในอดีตมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ปัจจุบันคือเรารักกัน นันรักริสา ริสารักนัน
แค่นี้ก็พอแล้วเรื่องร้ายๆ แบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกจริงมั๊ย ต่อไปนี้นันจะดูแลริสาเอง นันจะปกป้องริสาด้วยชีวิต จะไม่มีใครมาทำ
ให้ริสาต้องเสียใจอีกเป็นอันขาด นันรักริสานะครับ รักมากด้วย เรามาเริ่มต้นสิ่งดีๆ ด้วยกันนะ \" นันพูดเสียงสั่น ริสารู้สึกว่ามีน้ำใสๆ หยด
น้ำใสๆ ลงบนหน้าผากเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่านันกำลังร้องไห้ ที่บอกว่าผู้ชายร้องไห้ยากร้องไห้เย็น ตอนนี้น้ำตาของลูกผู้ชาย
ได้ไหลออกมาจากคนที่เธอรักแล้ว นันไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียดาย แต่นันร้องไห้เพราะความรักที่มีต่อริสามันมากเหลือเกิน ริสากอดนัน
แน่น นันเองก็เช่นกัน
\" ต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นสิ่งดีๆ ด้วยกันนะ ริสารักนันค่ะ \" ริสาพูดเบาๆ นันก้มหน้าลงมองตาริสา ทั้งคู่มองตากัน นันจูบริสาอ่อนโยนและดูด
ดื่ม ทั้งสองจูบกันด้วยความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกัน. (ในโรงเรียนเนี้ยนะ - -\")
\" นี่น่ะหรอกวาง \" ปรางถามเสียงเหยียดหยาม
\" นั่นดิ ดูไม่เหมือนกวางเลย \" กานพูดขึ้น
\" แล้วเหมือนอะไร \" กฤษขมวดคิ้วถาม
\" เหมือน .... เหมือนแรด \" เพชรที่ยังสะอื้นอยู่ตอบคำถามแทนกาน
\" เธอมาที่นี่ทำไม \" นันถามกวางเสียงเย็น
\" กวางมีเรื่องต้องคุยกับพี่นัน \" กวางตอบเสียงเย็นเช่นกัน
\" ชั้นคุยภาษากิ้งกือไม่รู้เรื่องหรอกนะ \" นันทำหน้าลอยและพูด
แดกดันกันเข้าไป เดี๋ยวได้น้ำตาตกกันแน่ๆ กวางคิดและกำมือแน่น
\" งั้นกวางพูดภาษาคนก็ได้ค่ะ \" กวางกู้หน้าตัวเองกลับมา
\" แต่ชั้นไม่มีเรื่องต้องพูดกับเธอ เธอมันสกปรกเกินกว่าที่คนอย่างชั้นจะพูดด้วย \" นันพูดเสียงดุดันและมองกวางด้วยสายตาว่างเปล่า
\" ถ้ากวางสกปรกแล้วแม่นี่ไม่สกปรกกว่ากวางหรอคะ \" กวางถามเสียงดัง
\" เธอเรียกใครว่าแม่นี่! \" ปรางตวาดกวางและเดินขึ้นหน้า โชคดีของกวางที่เจมส์ห้ามปรางเอาไว้
\" ใจเย็น อย่าวู่วามสิ \" เจมส์เตือนปรางเบาๆ
\" ที่กวางมาที่นี่กวางไม่ได้มาฟังเสียงหมาเสียงแมว แต่กวางจะมาเปิดตาพี่นันให้สว่าง \" ปรางทำตาโตขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกว่าว่าเป็นหมา
\" อีนี่! ปล่อยซี่เจมส์ \" ปรางสบัดมือเจมส์ออก แต่แรงของปรางไม่เท่ากับแรงของเจมส์ เจมส์เปลี่ยนจากจับมือปรางมากอดแทน
\" เชื่อเจมส์ ใจเย็นๆ นะครับ \" เจมส์กระซิบเบาๆ ที่หูปราง ปรางพยักหน้าอย่างจำยอม
\" เธอรีบพูดและรีบไปดีกว่า ก่อนที่ชั้นจะหมดความอดทน \" นันพูดเหมือนตวาด
\" พี่นันรักแม่นี่จริงๆ หรอคะ \" กวางถามและยิ้มที่มุมปาก
\" แน่นอน และเรื่องจริงอีกเรื่องที่ไม่มีวันตายก็คือชั้นเกลียดเธอ เกลียดมากกว่ากิ้งกือ มากกว่าอะไรทั้งหมดที่น่าเกลียดในโลกนี้ \" นันพูด
เสียงเย็นชาแต่แววตาแฝงไปด้วยความเกลียดชัง กวางหน้าแดงขึ้นมาและกำมือแน่น
\" แต่ถ้าพี่นันรู้เรื่องในอดีตของแม่นี่ พี่นันจะเกลียดมันยิ่งกว่ากวางซะอีก \" กวางพูดเสียงเบาแต่ทุกคนได้ยิน ริสาสะดุ้งเฮือกเมื่อกวาง
พูดอย่างนั้น
\" เรื่องอะไร \" นันถามห้วนๆ
\" อ้าว สุดสวาทขาดใจของพี่นันไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังหรอคะ \" กวางถามและยิ้มอย่างผู้ชนะ
\" เรื่องอะไร! \" นันเริ่มตวาด ริสาที่ยืนฟังอยู่หน้าซีดขึ้นมาดื้อๆ
\" ฮึ! ยังไม่ทันจะเล่า ที่รักของพี่นันก็หน้าซีดเป็นไก่ไข้หวัดนกซะแล้ว \" กวางพูดเสียงเยาะเย้ย นันหันไปเห็นริสาที่หน้าซีดจริงๆ
ก็รีบวิ่งเข้าไปหา
\" ริสา เป็นอะไรไป \"
\" นั่นสิ อยู่ๆ ก็หน้าซีด หรือเรื่องที่ยัยแรดนี่พูดเป็นความจริง \" กานขมวดคิ้วถาม
\" แกจะพูดอะไรก็รีบสิ อมพะนำอยู่ทำไม \" เพชรที่ไม่มีคราบน้ำตาให้เห็นอีกแล้วตวาดกวาง
\" อยากรู้กันจริงๆ หรอ \" กวางยังคงทำท่าเหมือนผู้ถือไพ่เหนือกว่า
\" บอกมาซะ แล้วเรื่องเจ็บตัวจะไม่เกิดขึ้น \" วินกัดฟันพูด
\" แกจะกล้าทำอะไรชั้น \" กวางเยาะเย้ยใส่วิน
\" ไอ้นี่ วอนอยากกินส้นแล้วมั๊ยล่ะ ถึงจะเป็นญาติชั้น ชั้นก็ไม่เอาไว้ จะบอกดีๆ หรือจะให้ช่วย \" นันที่โถมเข้าใส่กวางและจัดการ
บีบคอถามเสียงเย็น
\" แค่กแค่ก .... ปล่อยเซ่ ...... บอก ..... แค่กแค่ก .... บอกแล้ว \" กวางพูดติดขัดและพยายามดึงมือนันออก นันพลักกวางลงพื้นและมอง
หน้าเธอด้วยความเกลียดที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด
\" แม่นี่น่ะ ไม่ได้เริดหรูเหมือนที่พี่นันเห็นหรอก มันสกปรก มันไม่บริสุทธิ์แล้ว! \" กวางตะโกนเสียงดังลั่น ริสาหน้าซีดขั้นสุดท้าย
และล้มลงพื้น อัมรีบวิ่งไปรับเพื่อนด้วยความเป็นห่วง นันช็อคทันทีที่กวางพูดจบ กวางถึงจะเจ็บแต่ก็หัวเราะออกมาอย่างสะใจ คนอื่นๆ แค่
หันมองหน้ากันและยื่นนิ่ง
\" เป็นเรื่องจริงหรอ \" นันถามเหมือนคนไม่มีวิญญาณ
\" จริงที่สุดเท่าที่มีมา เรื่องจริงเป็นสิ่งไม่ตายไม่ใช่หรอคะ \" กวางทำตัวเป็นผู้ชนะเต็มที่
\" งั้นเธอก็สมควรตาย \" นันพูดจบปรางก็พุ่งเข้าใส่กวางคนแรก เธอบีบคอกวางและกดลงกับพื้น เพชรวิ่งเข้าไปอีกคนแต่ไม่ได้เข้าไปช่วย
กวาง เพชรจัดการตบซ้ายตบขวากวางอย่างมันส์มือ กานที่ยืนมองเหตุการณ์ตัดสินใจเข้าไปช่วยเพื่อน เธอทั้งถีบและเตะกวางอย่างตั้งใจ
\" โอ๊ย ..... พอแล้ว .... หยุด .... ว๊าย ..... หยุดนะ ..... กรี๊ด ..... อุ๊บ ..... อั๊ก ..... ขอโทษ ..... ปล่อยนะ ......
อั๊ก \" กวางที่โดนรุมทำร้ายร้องเสียงหลง กองเห็นว่าหล่อนได้รับการสั่งสอนมากพอแล้วจึงเดินเข้าไปห้าม
\" พอแล้วสาวๆ \" เพชรหันไปมองหน้ากองด้วยความโมโห กองจึงรีบแก้ตัวเพื่อไม่ให้เพชรโกรธ
\" ชั้นไม่ได้ห่วงยัยนั่นนะ แต่ชั้นห่วงเธอ ไม่อยากให้เจ็บมือ \" เพชรได้ยินที่กองพูดจึงยิ้มขึ้นและพยักหน้าให้เพื่อนทั้งสอง
\" ชั้นขอโทษ ....... ชั้นแค่อยากให้พี่นันเกลียดริสา ..... โอ๊ย ..... ชั้น .... \" กวางรีบขอโทษขอโพยด้วยน้ำตานองหน้า หน้าตาเธอดู
ไม่ได้เอาซะเลย
\" หุบปาก และย้ายตูดแกไปให้ไกลพวกชั้นเดี๋ยวนี้ รัศมีพวกชั้นหมองเพราะแกคนเดียว แล้วอย่าให้เจอที่บ้านอีกนะ ไม่งั้นแกไม่มีที่ซุก
หัวนอนแน่ๆไปให้พ้น ไป๊! \" นันตวาดไล่กวาง กวางรีบวิ่งออกจากโรงเรียนโดยไม่หันมามองทุกคนอีกเลย เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ทุก
คนก็อยู่ในความเงียบมีเพียงเสียงสะอื้นของริสาเท่านั้น
\" เล่าให้พวกเราฟังได้มั๊ยริสา \" นันตัดสินใจถามริสา ริสามองหน้านันและพยักหน้า เธอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อ 3 ปีก่อน
\" เมื่อ 3 ปีก่อนตอนที่ชั้นเรียนประถมอยู่ที่อิตาลี ช่วงปิดเทอมเตรียมขึ้นมัธยมชั้นต้องมาเรียนที่เมืองไทย คุณพ่อคุณแม่ท่านเป็นห่วงว่าชั้นจะ
มีปัญหาเรื่องการอยู่อาศัย ถึงแม้ว่าชั้นจะพูดภาษาไทยได้แล้ว แต่ประเพณีและการปรับตัวยังไม่สมกับเป็นคนไทยเท่าไหร่ คุณแม่จึงให้ชั้น
เข้าคอร์ดอบรม .....คอร์ดที่ชั้นไปอบรมนั้นมีผู้อบรมประมาณ 30 คน อายุระหว่าง 12 - 18 ปี ในคอร์ดนั้นชั้นมีเพื่อนผู้หญิงอยู่ 2 คน อายุ
มากกว่าชั้น 2 ปี ระยะเวลา 1 เดือนที่ชั้นอบรมนั้นสอนให้ชั้นรู้ว่าไม่ควรไว้ใจอะไรง่ายๆ ...... 1 เดือนที่ชั้นโง่ ..... 1 เดือนที่ชั้นได้
ประสบการณ์ ..... 1 เดือนที่ชั้นฝันร้าย วันสุดท้ายของการอบรม ทางคอร์ดจัดงานปาร์ตี้ให้พวกเราเพื่ออำลากันและกัน ..... ชั้นโดนยัยสอง
คนนั้นมอมยา .... และมันสองคนก็ส่งชั้นให้ ..... ให้ไอคอนเนอร์ข่มขืน ....... มันข่มขืนชั้น ...... โชคดีที่ญาติลูกพี่ของชั้นมารับพอดี ชั้นก็
เลยไม่ได้โดนเพื่อนมันข่มขืนด้วย ...... เกลียด \" ริสาเล่าทั้งน้ำตา เธอสะอื้นออกมาเสียงดังด้วยความคับแค้นใจ อัมกอดริสาแน่นด้วย
ความเป็นห่วง เพื่อนคนอื่นจับมือเธอแน่นเช่นกัน
\" พวกเรามาทางนี้หน่อยสิ ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย \" เจมส์ลุกขึ้นและชวนทุกคนออกไป
\" แต่ว่า ...... \"
\" ไปเถอะ \" เจมส์ขัดปรางก่อนที่เธอจะพูดจบ ทุกคนพยักหน้าและเดินตามเจมส์ออกไป
\" ฝากด้วยนะนัน \" อัมบอกนันก่อนที่จะเดินออกไป
นันและริสานั่งเงียบอยู่นาน นันไม่พูดอะไรได้แต่นั่งก้มมองพื้น ริสาเองก็ร้องไห้อย่างหนักจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด นันมองหน้าริสาแล้ว
ถอนหายใจอยู่หลายรอบ เขากำลังสับสนเรื่องที่ได้ยินมา นันไม่ได้รังเกียจริสาเลยซักนิด แต่แค่ตกใจกับเรื่องที่เพิ่งผ่านโสตประสาทหูไป
ริสานั้นทั้งกลัวและสับสน เธอกลัวว่าเมื่อนันรู้อดีตของเธอแล้วนันจะทิ้งไป เมื่อริสาคิดแบบนั้นก็ทำให้น้ำตายิ่งไหลทะลักออกมาเป็นสองเท่า
\" ริสา เลิกร้องได้แล้วนะ \" นันขยับเข้าใกล้ริสาและกุมมือเธอ แต่ริสากลับสบัดมือนันออก
\" ริสาสกปรก นันอย่ามาจับเลยนะ \"
\" ไม่นะ ริสาไม่สกปรก ริสายังเป็นริสาเหมือนเดิม \" นันพูดและเดินเข้าไปกอดริสาแน่น
\" ริสาสกปรก ริสาไม่ดี ริสาไม่บริสุทธิ์แล้ว นันได้ยินริสามั๊ย \" ริสาพูดพลางร้องไห้อย่างหนัก นันกอดริสาแน่นด้วยความรัก น้ำตาของเขา
กำลังจะไหลออกมาเช่นกัน
\" นันรักริสานะ ถึงริสาจะเป็นยังไงมันก็แค่เรื่องในอดีต เรื่องในอดีตมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ปัจจุบันคือเรารักกัน นันรักริสา ริสารักนัน
แค่นี้ก็พอแล้วเรื่องร้ายๆ แบบนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอกจริงมั๊ย ต่อไปนี้นันจะดูแลริสาเอง นันจะปกป้องริสาด้วยชีวิต จะไม่มีใครมาทำ
ให้ริสาต้องเสียใจอีกเป็นอันขาด นันรักริสานะครับ รักมากด้วย เรามาเริ่มต้นสิ่งดีๆ ด้วยกันนะ \" นันพูดเสียงสั่น ริสารู้สึกว่ามีน้ำใสๆ หยด
น้ำใสๆ ลงบนหน้าผากเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่านันกำลังร้องไห้ ที่บอกว่าผู้ชายร้องไห้ยากร้องไห้เย็น ตอนนี้น้ำตาของลูกผู้ชาย
ได้ไหลออกมาจากคนที่เธอรักแล้ว นันไม่ได้ร้องไห้เพราะเสียดาย แต่นันร้องไห้เพราะความรักที่มีต่อริสามันมากเหลือเกิน ริสากอดนัน
แน่น นันเองก็เช่นกัน
\" ต่อไปนี้เรามาเริ่มต้นสิ่งดีๆ ด้วยกันนะ ริสารักนันค่ะ \" ริสาพูดเบาๆ นันก้มหน้าลงมองตาริสา ทั้งคู่มองตากัน นันจูบริสาอ่อนโยนและดูด
ดื่ม ทั้งสองจูบกันด้วยความรักและความเข้าใจซึ่งกันและกัน. (ในโรงเรียนเนี้ยนะ - -\")
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น