ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : อุปสรรคของความรัก (ตอนจบ)
\" ห๊ะ! ยัยกวางเน่ามันทำเป็นแบบนั้นกับเธอเลยหรอ \" เพชรกระโดดพรวดถามริสา
\" ช่าย \" ริสาพยักหน้าตอบ เธอกำลังนั่งเล่าเหตุการณ์เมื่อวานที่บ้านของนันให้เพื่อนๆ ฟัง
\" รุนแรงเกินไปแล้วนะ \" อัมพูดขึ้น
\" ใช่ แบบนี้มันให้อภัยไม่ได้! \" ปรางพูดและทุบโต๊ะ
\" เราต้องจัดการอะไรกับยัยนั่น \" กานเสนอความคิดเห็น ทุกคนเห็นด้วยยกเว้นริสา
\" อย่าเพิ่งนะ ให้แม่นันยอมรับชั้นก่อน แล้วเราค่อยจัดการ \"
\" ชั้นก็ว่าอย่างนั้นนะ ชั้นไม่อยากให้คุณแม่มองริสาในทางที่ไม่ดี \" นันและแก็งค์ 5 MJ เดินมานั่งรวมกับแก็งค์ 5 GL
\" แต่เธอก็ต้องทนให้กวางรังแกต่อไป \" เจมส์พูด ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
\" ชั้นจะทน เพื่อการยอมรับจากแม่นัน \" ริสาพูดหนักแน่น นันยิ้มและดึงเธอเข้ามากอด
\" มากไปเว้ยเพื่อน \" กฤษพูดและหันไปมองทางอื่น ทุกคนต่างพากันหัวเราะอย่างมีความสุข
เมื่อถึงตอนเย็น นันก็พาริสาไปที่บ้านเหมือนเดิม นันกำชับริสาหลายครั้งก่อนเข้าบ้านว่าห้ามเข้าใกล้กวางเด็ดขาด ถ้ากวางทำอะไรริสาให้
เธอตะโกนเรียกนันทันที แต่เพื่อความไม่ประมาทนันจึงสั่งให้พี่เอื้องคอยอยู่เป็นเพื่อนริสาด้วย ริสารับปากนันจริงจังว่าจะไม่ยุ่งกับกวาง
นันจึงสบายใจและขอตัวไปอาบน้ำ เวลานี้ริสาจึงมีเวลาไปทำคะแนนกับแม่นัน
\" วันนี้หนูซื้ออินทผลัมมาด้วย คุณน้าลองชิมหน่อยมั๊ยคะ \"
\" เธอรู้จักผลไม้ชนิดนี้ด้วยหรอ \" แม่นันถามริสาน้ำเสียงอึ้งเล็กน้อย
\" รู้จักค่ะ คุณแม่ของหนูชอบทาน คุณแม่บอกว่าเป็นผลไม้นี้อยู่แถวประเทศอาหรับ อียิปต์ \"
\" ความรู้เธอดีนิ \" แม่นันชมริสา
\" ขอบคุณค่ะ หนูชอบถามค่ะ เวลาคุณแม่มีอะไรใหม่ๆ มาหนูก็ชอบถามว่ามันมีที่มายังไง \"
\" แม่เธอคงมีความรู้เยอะสินะ \"
\" แม่หนูไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ ค่ะ ท่านก็เลยมีความรู้เยอะ \"
\" เธอคงเรียนเก่งล่ะสิ โดยเฉพาะเรื่องภาษา \"
\" ก็ดีค่ะ หนูชอบเรื่องภาษาอยู่แล้วด้วย อีกอย่างหนูก็เป็นลูกครึ่ง เรื่องภาษาก็เลยดีค่ะ \"
\" เลิกแทนตัวว่าหนูได้แล้ว ชั้นไม่ชอบฟัง \" แม่นันบอกเรียบๆ
\" ขอโทษค่ะ \"
\" ให้แทนว่าริสาแล้วกัน \" ริสามองหน้าแม่นันด้วยความตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ชื่อของเธอหลุดออกมาจากปากแม่นัน
\" เธอจะมองชั้นอีกนานมั๊ย \"
\" ขอโทษค่ะ \"
\" เลิกขอโทษได้แล้ว ฟุ่มเฟือยจริงๆ \" แม่นันดุริสา เธอได้แต่พยักหน้าด้วยความดีใจ
\" อร่อยดีนะ อินทผลัมเนี้ย \" แม่นันพูดขึ้น
\" ค่ะ ถ้าคุณแม่ชอบ ริสาจะซื้อมาฝากบ่อยๆ \"
\" ขอบใจ \" ริสายิ้มให้แม่นัน หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก ริสานั่งก้มหน้าอ่านหนังสือตลอดเวลา เธอนั่งบนพื้นด้วยจึงไม่ทันได้
สังเกตว่าแม่นันมองเธออย่างพิจารณานานแล้ว แม่นันที่นั่งบนโซฟาที่สูงกว่ามองริสาเป็นระยะๆ ด้วยความชื่นชม หล่อนเริ่มใจอ่อนให้กับ
ความมีมารยา และความน่ารักของริสา ในที่สุดแม่นันก็ตัดสินใจพูด
\" เธอรักตานันจริงๆ หรอ \"
\" จริงค่ะ ถึงนันจะจนริสาก็รัก \" ริสาตอบเสียงหนักแน่น
\" ไม่กลัวตานันทิ้งรึ \"
\" ถ้าเราไม่ใช่คู่กัน กลัวยังไงก็ไม่มีประโยชน์ \" ริสาตอบแบบมีเหตุผล แม่นันพยักหน้าเห็นด้วย
\" ชั้นคิดว่าตานันคงไม่โง่ที่จะเลือกผู้หญิงที่ปอกลอกผู้ชายมาเป็นคนรักหรอกใช่มั๊ย \"
\" ริสาไม่เคยคิดเช่นนั้นเลยค่ะ ถึงนันจะไม่มีกิน แต่ถ้านันยังนิสัยแบบนี้คงเส้นคงวา ริสาก็จะรักในความดีของนันไปเรื่อยๆ นันเป็นผู้ชาย
คนแรกที่ริสาคิดว่าฝากชีวิตไว้ได้ ถึงแม้นันจะกล้ามากไปหน่อย แต่ริสาก็ชอบ เพราะมันเป็นอะไรที่มาจากตัวนัน ริสาไม่เคยรู้มาก่อนเลย
ค่ะว่าบ้านนันจะใหญ่โตขนาดนี้ เงินทองมันของนอกกาย นันสำคัญกว่าสมบัติในบ้านนี้ทุกชิ้น ริสายอมไม่ได้อะไรเลยเพื่อแลกกับนัน
ค่ะ \" ริสาพูดกับแม่นันจริงจัง หล่อนมองริสาด้วยสายตายอมรับ ในที่สุดแม่นันก็พูดสิ่งสำคัญที่ริสารอฟังมาแสนนาน
\" ถ้าเธอคิดอย่างที่เธอว่าจริงๆ ชั้นก็ไม่มีอะไรจะพูด ชั้นเชื่อว่าตานันดูคนไม่ผิด เราลองมาดูกันต่อไปก็แล้วกันนะ ริสา \" แม่นันพูดจบก็เดิน
ออกไปปล่อยให้ริสายิ้มอย่างดีใจคน เธอถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตัน ริสารีบวิ่งไปหานันทันทีที่เธอนึกได้
\" ริสา ใครทำเธอ ยัยกวางอีกแล้วหรอ ชั้นจะไปจัดการมัน \" นันตะโกนลั่นเมื่อเห็นริสาร้องไห้
\" ไม่ใช่ ไม่ใช่นะนัน ไม่มีใครทำอะไรริสา ไม่มีทั้งนั้น \"
\" แล้วเธอร้องทำไม คุณแม่ว่าเธอหรอ \"
\" คุณแม่ .... คุณแม่ยอมรับริสาแล้ว \" ริสาพูดจบก็โผเข้ากอดนัน นันอึ้งอย่างมากจนทำอะไรไม่ถูก เขาได้แต่กอดริสาแน่นและ
พึมพำว่ารักริสา.
\" ช่าย \" ริสาพยักหน้าตอบ เธอกำลังนั่งเล่าเหตุการณ์เมื่อวานที่บ้านของนันให้เพื่อนๆ ฟัง
\" รุนแรงเกินไปแล้วนะ \" อัมพูดขึ้น
\" ใช่ แบบนี้มันให้อภัยไม่ได้! \" ปรางพูดและทุบโต๊ะ
\" เราต้องจัดการอะไรกับยัยนั่น \" กานเสนอความคิดเห็น ทุกคนเห็นด้วยยกเว้นริสา
\" อย่าเพิ่งนะ ให้แม่นันยอมรับชั้นก่อน แล้วเราค่อยจัดการ \"
\" ชั้นก็ว่าอย่างนั้นนะ ชั้นไม่อยากให้คุณแม่มองริสาในทางที่ไม่ดี \" นันและแก็งค์ 5 MJ เดินมานั่งรวมกับแก็งค์ 5 GL
\" แต่เธอก็ต้องทนให้กวางรังแกต่อไป \" เจมส์พูด ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
\" ชั้นจะทน เพื่อการยอมรับจากแม่นัน \" ริสาพูดหนักแน่น นันยิ้มและดึงเธอเข้ามากอด
\" มากไปเว้ยเพื่อน \" กฤษพูดและหันไปมองทางอื่น ทุกคนต่างพากันหัวเราะอย่างมีความสุข
เมื่อถึงตอนเย็น นันก็พาริสาไปที่บ้านเหมือนเดิม นันกำชับริสาหลายครั้งก่อนเข้าบ้านว่าห้ามเข้าใกล้กวางเด็ดขาด ถ้ากวางทำอะไรริสาให้
เธอตะโกนเรียกนันทันที แต่เพื่อความไม่ประมาทนันจึงสั่งให้พี่เอื้องคอยอยู่เป็นเพื่อนริสาด้วย ริสารับปากนันจริงจังว่าจะไม่ยุ่งกับกวาง
นันจึงสบายใจและขอตัวไปอาบน้ำ เวลานี้ริสาจึงมีเวลาไปทำคะแนนกับแม่นัน
\" วันนี้หนูซื้ออินทผลัมมาด้วย คุณน้าลองชิมหน่อยมั๊ยคะ \"
\" เธอรู้จักผลไม้ชนิดนี้ด้วยหรอ \" แม่นันถามริสาน้ำเสียงอึ้งเล็กน้อย
\" รู้จักค่ะ คุณแม่ของหนูชอบทาน คุณแม่บอกว่าเป็นผลไม้นี้อยู่แถวประเทศอาหรับ อียิปต์ \"
\" ความรู้เธอดีนิ \" แม่นันชมริสา
\" ขอบคุณค่ะ หนูชอบถามค่ะ เวลาคุณแม่มีอะไรใหม่ๆ มาหนูก็ชอบถามว่ามันมีที่มายังไง \"
\" แม่เธอคงมีความรู้เยอะสินะ \"
\" แม่หนูไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ ค่ะ ท่านก็เลยมีความรู้เยอะ \"
\" เธอคงเรียนเก่งล่ะสิ โดยเฉพาะเรื่องภาษา \"
\" ก็ดีค่ะ หนูชอบเรื่องภาษาอยู่แล้วด้วย อีกอย่างหนูก็เป็นลูกครึ่ง เรื่องภาษาก็เลยดีค่ะ \"
\" เลิกแทนตัวว่าหนูได้แล้ว ชั้นไม่ชอบฟัง \" แม่นันบอกเรียบๆ
\" ขอโทษค่ะ \"
\" ให้แทนว่าริสาแล้วกัน \" ริสามองหน้าแม่นันด้วยความตกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ชื่อของเธอหลุดออกมาจากปากแม่นัน
\" เธอจะมองชั้นอีกนานมั๊ย \"
\" ขอโทษค่ะ \"
\" เลิกขอโทษได้แล้ว ฟุ่มเฟือยจริงๆ \" แม่นันดุริสา เธอได้แต่พยักหน้าด้วยความดีใจ
\" อร่อยดีนะ อินทผลัมเนี้ย \" แม่นันพูดขึ้น
\" ค่ะ ถ้าคุณแม่ชอบ ริสาจะซื้อมาฝากบ่อยๆ \"
\" ขอบใจ \" ริสายิ้มให้แม่นัน หลังจากนั้นทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก ริสานั่งก้มหน้าอ่านหนังสือตลอดเวลา เธอนั่งบนพื้นด้วยจึงไม่ทันได้
สังเกตว่าแม่นันมองเธออย่างพิจารณานานแล้ว แม่นันที่นั่งบนโซฟาที่สูงกว่ามองริสาเป็นระยะๆ ด้วยความชื่นชม หล่อนเริ่มใจอ่อนให้กับ
ความมีมารยา และความน่ารักของริสา ในที่สุดแม่นันก็ตัดสินใจพูด
\" เธอรักตานันจริงๆ หรอ \"
\" จริงค่ะ ถึงนันจะจนริสาก็รัก \" ริสาตอบเสียงหนักแน่น
\" ไม่กลัวตานันทิ้งรึ \"
\" ถ้าเราไม่ใช่คู่กัน กลัวยังไงก็ไม่มีประโยชน์ \" ริสาตอบแบบมีเหตุผล แม่นันพยักหน้าเห็นด้วย
\" ชั้นคิดว่าตานันคงไม่โง่ที่จะเลือกผู้หญิงที่ปอกลอกผู้ชายมาเป็นคนรักหรอกใช่มั๊ย \"
\" ริสาไม่เคยคิดเช่นนั้นเลยค่ะ ถึงนันจะไม่มีกิน แต่ถ้านันยังนิสัยแบบนี้คงเส้นคงวา ริสาก็จะรักในความดีของนันไปเรื่อยๆ นันเป็นผู้ชาย
คนแรกที่ริสาคิดว่าฝากชีวิตไว้ได้ ถึงแม้นันจะกล้ามากไปหน่อย แต่ริสาก็ชอบ เพราะมันเป็นอะไรที่มาจากตัวนัน ริสาไม่เคยรู้มาก่อนเลย
ค่ะว่าบ้านนันจะใหญ่โตขนาดนี้ เงินทองมันของนอกกาย นันสำคัญกว่าสมบัติในบ้านนี้ทุกชิ้น ริสายอมไม่ได้อะไรเลยเพื่อแลกกับนัน
ค่ะ \" ริสาพูดกับแม่นันจริงจัง หล่อนมองริสาด้วยสายตายอมรับ ในที่สุดแม่นันก็พูดสิ่งสำคัญที่ริสารอฟังมาแสนนาน
\" ถ้าเธอคิดอย่างที่เธอว่าจริงๆ ชั้นก็ไม่มีอะไรจะพูด ชั้นเชื่อว่าตานันดูคนไม่ผิด เราลองมาดูกันต่อไปก็แล้วกันนะ ริสา \" แม่นันพูดจบก็เดิน
ออกไปปล่อยให้ริสายิ้มอย่างดีใจคน เธอถึงกับน้ำตาไหลออกมาด้วยความตื้นตัน ริสารีบวิ่งไปหานันทันทีที่เธอนึกได้
\" ริสา ใครทำเธอ ยัยกวางอีกแล้วหรอ ชั้นจะไปจัดการมัน \" นันตะโกนลั่นเมื่อเห็นริสาร้องไห้
\" ไม่ใช่ ไม่ใช่นะนัน ไม่มีใครทำอะไรริสา ไม่มีทั้งนั้น \"
\" แล้วเธอร้องทำไม คุณแม่ว่าเธอหรอ \"
\" คุณแม่ .... คุณแม่ยอมรับริสาแล้ว \" ริสาพูดจบก็โผเข้ากอดนัน นันอึ้งอย่างมากจนทำอะไรไม่ถูก เขาได้แต่กอดริสาแน่นและ
พึมพำว่ารักริสา.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น