ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : อุปสรรคของความรัก (ตอนที่ 1)
เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จแม่นันก็สั่งให้คนขับรถประจำบ้านไปส่งริสา นันไม่สามารถขัดใจแม่ได้จึงต้องยอมให้ริสากลับบ้านเอง นนท์และ
น้ำยิ้มอย่างใจดีและชวนริสามาเที่ยวที่บ้านอีก กวางยังคงทำหน้ารังเกียจริสาเหมือนเดิม พ่อนันชอบริสาออกหน้าออกตา ท่านบอกว่าไม่เคย
เจอใครแบบริสาริสาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทนสายตาและท่าทางของแม่นันได้ ท่านได้รับริสาเป็นลูกสะใภ้เรียบร้อยแล้ว แม่นันเดินขึ้นห้อง
นอนทันทีที่สามีของตนแสดงท่าทีชอบผู้หญิงคนแรกของนัน
\" พรุ่งนี้แกต้องพาริสามาอีกนะนัน \" น้ำกำชับ
\" ใช่ๆ แกต้องพาริสามาบ่อยๆ ด้วย \" นนท์เห็นด้วย
\" แหมพวกพี่ ผมอยากพาริสามาที่บ้านอยู่แล้วล่ะครับ อยากให้มาอยู่ประจำด้วยซ้ำ แต่ไม่ลองถามเจ้าตัวก่อนหรอ \" นันพูดและหันไปมอง
ริสา
\" มาแน่นอนค่ะ แม่นันยังไม่ได้ยอมรับริสาเลย ริสาขอรบกวนพี่ๆ ไปเรื่อยๆ นะคะ \"
\" ไม่มีปัญหา \" นนท์และน้ำตอบพร้อมกัน ริสายิ้มและยกมือสวัสดีทั้งสองก่อนขึ้นรถกลับบ้าน
ที่โรงเรียน
สาวๆ แก็งค์ 5 GL ต่างมานั่งรอฟังข่าวจากริสาตั้งแต่เช้า กานที่กระวนกระวายอยู่ตลอดเวลาที่รอริสานั้นอยู่ๆ ก็ตะโกนขึ้นมา
\" เมื่อไหร่ยัยริสาจะมาซะทีล่ะเนี้ย \"
\" เธออยากรู้เรื่องเพื่อนจนอยู่ไม่ได้เลยรึไง \" อัมต่อว่ากาน
\" นั่นสิ เดี๋ยวริสามันก็มาเองล่ะ \" เพชรเห็นด้วย
\" นั่นไง อยากให้มามันก็มาแล้ว \" ปรางบอกและชี้ไปทางริสา ริสาเดินมาหน้าตาสดชื่น ทุกคนจึงสบายใจขึ้นอีกนิด
\" ว่าไงริสา เล่ามาให้หมดเลยนะเธอ \" กานถามเป็นคนแรก
\" แม่นันยอมรับเธอแล้วใช่มั๊ย อารมณ์ดีแบบนี้ \" เพชรถามอีกคน
\" ใครว่า แม่นันเค้ายังไม่ยอมรับชั้นเลย \"
\" อ้าว แล้วทำไมเธอถึงอารมณ์ดีขนาดนั้น \" ปรางถาม
\" ก็ชั้นคิดว่าแม่นันคงจะใจอ่อนลงบ้างแล้วนะ เพราะชั้นพูดทุกอย่างที่มาจากใจ ชั้นคิดว่าชั้นกล้าขึ้นมากเลยล่ะ \"
\" ก็ดีแล้วเนาะ พวกเราเอาใจช่วย \" อัมบอก
\" ยังมีอีกเรื่องนะที่ชั้นไม่สบายใจ \"
\" อะไรหรอ \" เพื่อนๆ ถามพร้อมกัน
\" ญาตินัน ชื่อกวาง ไม่รู้หล่อนเกลียดอะไรชั้น มองหยั่งกับจะกินเลือดกินเนื้อ วันนี้ว่าจะถามให้รู้เรื่องกันไปเลย \"
\" ก็ดี จะได้ไม่มีอะไรค้างคา \" ปรางบอก ริสาพยักหน้าและยิ้ม ไม่นานแก็งค์ 5 MJ ก็ตามมาสมทบ
ตอนเย็นนันก็พาริสาไปที่บ้านเหมือนเดิม วันนี้นันขับรถมาโรงเรียนเอง ทั้งสองจึงมีเวลาซื้อของฝากแม่นันกลางทางด้วย นันบอกริสาว่าแม่
นันชอบทานขนมทองหยิบและทองหยอด ริสาจึงซื้อขนมทองหยิบทองหยอดและซื้อผลไม้
\" ไม่เยอะไปหน่อยหรอ \" นันถามริสาเมื่อเห็นของ
\" ไม่นิ ทานผลไม้แล้วขับถ่ายดี \"
\" สมกับเป็นแม่ที่ดีในอนาคตเนาะ \"
\" บ้าสิ คิดไปไกลถึงนั่น \"
\" ไกลที่ไหน อีกไม่กี่ปีแล้ว \" นันพูดเสียงจริงจัง ริสาเขิลจนพูดอะไรไม่ออกนันจึงหัวเราะขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
เมื่อถึงบ้านนันริสาก็เดินตามเอื้องเข้าห้องครัวเพื่อจัดของ เธอทำได้อย่างสะดวกคล่องแคล่วจนเอื้องแอบชื่นชม เอื้องเห็นว่าริสาคล่องแล้วจึง
ขอตัวออกไปจัดโต๊ะอาหาร ริสายืนอยู่คนเดียวไม่นานกวางก็เดินเข้ามา สีหน้าไม่พอใจริสาเหมือนเดิม
\" หวัดดีกวาง กินข้าวเหนียวแก้วมั๊ย ขนมไทยโบราณ \" ริสาชวนกวางอย่างเป็นมิตร
\" ไม่ ชั้นไม่ชอบอะไรโบราณ อย่างชั้นต้องทันสมัย \" กวางพูดน้ำเสียงดูถูก
\" ทำไมวันนี้เธอพูดกับชั้นเยอะจัง \"
\" เรื่องของชั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ \"
\" กินแอปเปิ้ลมั๊ย เดี๋ยวปอกให้ \"
\" ไม่กิน ชั้นไม่ชอบกินของคนอื่น เกิดมียาพิษขึ้นมาจะทำไง \" กวางพูดและเน้นคำว่าคนอื่นเห็นได้ชัด
\" คนอื่นที่ไหน อีกหน่อยชั้นก็ต้องมาที่บ้านนี้บ่อยๆ อีกอย่างก็ไม่มียาพิษหรอก เพราะเธอไม่ใช่สโนไวท์ \" ริสาตอกกลับอย่างเจ็บ
แสบ กวางกำมือแน่นด้วยความโกรธ ริสายิ้มที่มุมปากนิดๆ อย่างสะใจ
\" เธอคิดว่าพี่นันเค้าจะจริงจังกับเธอหรอ เค้าก็มองเธอแค่ของเล่นฆ่าเวลาเท่านั้นแหละ \" กวางพูดเสียงดุดัน
\" ถ้าเค้ามองชั้นเป็นของเล่นก็ยังดี ดีกว่าเค้าไม่มองชั้นเลย \" ริสาพูดเสียงดุดันกลับบ้าน เธอน่าจะรู้แล้วนะว่ากวางไม่ชอบเธอเพราะอะไร
\" ยังไงแกก็ไม่มีวันสมหวังหรอก คุณป้าไม่มีทางชอบแกแน่ๆ \" กวางเริ่มเปลี่ยนสรรพนามรุนแรงขึ้น ริสาเองกเริ่มจะโกรธแล้วเหมือนกัน
\" คุณแม่ยังไม่ชอบ ไม่ใช่ไม่ชอบเด็ดขาด ชั้นจะทำให้คุณแม่เปลี่ยนใจให้ได้ \"
\" นังหน้าด้าน! พี่นันหลงผิดไปชอบแกได้ไง คนใกล้ตัวดีกว่าก็มี \"
\" คนใกล้ตัวที่ว่าดีน่ะคือเธองั้นสิ ถ้าดีจริงทำไมนันไม่ชอบล่ะ อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ อีกอย่างนะ มีคนหลงผิดมาชอบก็ยังดีกว่าไม่มีหลงมา
เลยแล้วกันแล้วที่เธอว่าชั้นว่าหน้าด้านน่ะ เธอไม่ด้านกว่าหรอ พอนันไม่ชอบตัวเองก็มารังควานคนที่เค้ารัก แบบนี้มันหน้าบางนักรึไง \" ริสา
ว่ากวางเข้าชุดใหญ่หล่อนหน้าแดงด้วยความโกรธและคว้ามีดขึ้นมาชี้หน้าริสา
\" ปากเก่งนักนะ กินนี่เข้าไปหน่อยเป็นไง \"
\" กล้าก็ลองซี่ ถึงเธอจะฆ่าชั้น นันก็ไม่มีวันชอบเธอ \"
\" อีนังลูกครึ่ง! \" กวางตวาดริสาพร้อมวางมีด หล่อนเดินเข้าไปตบริสาอย่างแรง
\" นึกว่ามีมือคนเดียวรึไง นี่ ...... เอาไปกินซะ \" ริสาคว้าเค้กกล้วยหอมที่อยู่ในกล่องแล้วแปะลงไปที่หน้ากวาง พร้อมกับยกเท้าขึ้น
ถีบท้อง
\" อีดอก ตายซะ! \" กวางลุกขึ้นและเดินถือมีดเข้าหาริสา โชคดีที่นันเดินเข้ามาเห็นและห้าม
\" หยุดนะ! เธอจะทำอะไรริสา \" นันตะโกนขึ้นและกระชากข้อมือกวาง
\" นัน ช่วยริสาด้วย \" ริสาเดินเข้าไปกอดนันแน่นพร้อมส่งยิ้มเหมือนนางมารให้กวาง
\" มันทำอะไรริสา \" นันถามริสาเสียงสั่น
\" มันหรอพี่นัน พี่นันเรียกกวางว่ามันหรอ \" กวางแผดเสียงถามนัน
\" เธอมันเหมือนกิ้งกือ ชั้นเกลียดทุกคนที่ทำร้ายคนที่ชั้นรัก \"
\" แล้วที่มันทำร้ายกวางล่ะ มันถีบกวางแล้วยังเอาเค้กมาแปะหน้าอีก พี่นันดูสิ \"
\" มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ! เธอสมควรโดนมากกว่านี้! ชั้นเกลียดเธอ! ออกไป! อย่ามาให้เห็นหน้านะ แค่ให้อยู่ที่บ้านนี้ก็บุญหัวเกินพอ
แล้ว! \" นันตวาดกวางเสียงดัง กวางร้องไห้ออกมาและวิ่งหนีไป ริสามองกวางนิดหน่อยและคิดว่าควรสงสารหรือสมน้ำหน้าดี
\" เป็นอะไรมากมั๊ย เจ็บตรงไหนรึป่าว \" นันสำรวจร่างกายริสาอย่างเป็นห่วง
\" โดนตบไปทีนึง เจ็บใจมากกว่า \"
\" ขอโทษนะ เพราะนัน \" นันทำเสียงสำนึกผิด
\" ไม่เป็นไรหรอก นันหล่อและนิสัยแบบนี้ไงสาวๆ ถึงได้ชอบ \" ริสาจับหน้านันเพื่อมองชัดๆ
\" หล่อมากมั๊ย \" นันถามริสาและเดินหน้าเข้าใกล้
\" มากสิ \" ริสาตอบเบาๆ
\" อยากมองใกล้ๆ มั๊ยล่ะ \" นันถามและยิ่งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ริสา ริสาถอยหลังไม่ได้อีกแล้วเพราะชนโต๊ะ
\" แค่นี้ก็ใกล้แล้วนะ \"
\" อยากให้ใกล้มากกว่านี้ ........... \" นันพูดเบาๆ และจูบริสา ริสายอมให้นันจูบไม่นานก็ผลักออก เธอกลัวว่ามีใครมาเห็นเข้าแล้วจะไม่ดี
\" อะ ... เอาขนมไปให้ ... คุณแม่ก่อนนะ \" ริสาพูดหน้าแดง นันยิ้มและพยักหน้า ริสาจึงเดินออกจากห้องครัวและตรงไปยังห้องนั่งเล่น
แม่นันนั่งอ่านนิตยสารที่พวกไฮโซชอบอ่านกัน ริสาเดินเข้าไปหาแม่นันอย่างเรียบร้อยและเงียบที่สุด แม่นันมองริสาด้วยหางตาก่อนที่จะ
วางหนังสือลงและถามริสา
\" มีธุระอะไรกับชั้น \" แม่นันถามสั้นๆ แต่เสียว
\" หนูเอาขนมทองหยิบทองหยอดมาให้ค่ะ นันบอกว่าคุณน้าชอบ \"
\" วางไว้ตรงนั้น แล้วเธอก็ออกไปได้แล้ว \" แม่นันพูดและอ่านนิตยสารต่อ
\" คุณน้าจะรับชามั๊ยคะ หนูจะชงให้ \" ริสาไม่ยอมลุกตามที่แม่นันบอก
\" ชั้นไม่ชอบดื่มชา \" ริสาพยักหน้าเงียบๆ และนั่งต่อไป
\" ทำไมยังไม่ไปอีก \" แม่นันถามขึ้นหลังจากที่ริสานั่งเงียบมาประมาณ 5 นาที
\" เผื่อคุณน้าจะใช้สอยอะไร หนูจะได้ช่วย \"
\" บ้านนี้มีคนรับใช้พออยู่แล้ว ชั้นไม่ต้องการเพิ่ม \" แม่นันพูดเสียงเย็นชา ริสาหน้าแดงทันที
\" ขอโทษค่ะ แต่หนูไม่ได้อยู่ในฐานะคนรับใช้ \"
\" แล้วเธอจะอยู่ในฐานะอะไร \"
\" ฐานะอะไรก็ได้ที่นันอยากให้หนูอยู่ค่ะ \" ริสาตอบเสียงหนักแน่น แม่นันมองริสาแบบพิจารณาเล็กน้อยและลุกขึ้น
\" เอาขนมไปให้ชั้นบนห้อง และเธอก็ไปบริการตานัน \" แม่นันพูดและเดินออกไป ริสายิ้มอย่างดีใจ นี่เธอมีหวังขึ้นมาแล้วสิ.
น้ำยิ้มอย่างใจดีและชวนริสามาเที่ยวที่บ้านอีก กวางยังคงทำหน้ารังเกียจริสาเหมือนเดิม พ่อนันชอบริสาออกหน้าออกตา ท่านบอกว่าไม่เคย
เจอใครแบบริสาริสาเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทนสายตาและท่าทางของแม่นันได้ ท่านได้รับริสาเป็นลูกสะใภ้เรียบร้อยแล้ว แม่นันเดินขึ้นห้อง
นอนทันทีที่สามีของตนแสดงท่าทีชอบผู้หญิงคนแรกของนัน
\" พรุ่งนี้แกต้องพาริสามาอีกนะนัน \" น้ำกำชับ
\" ใช่ๆ แกต้องพาริสามาบ่อยๆ ด้วย \" นนท์เห็นด้วย
\" แหมพวกพี่ ผมอยากพาริสามาที่บ้านอยู่แล้วล่ะครับ อยากให้มาอยู่ประจำด้วยซ้ำ แต่ไม่ลองถามเจ้าตัวก่อนหรอ \" นันพูดและหันไปมอง
ริสา
\" มาแน่นอนค่ะ แม่นันยังไม่ได้ยอมรับริสาเลย ริสาขอรบกวนพี่ๆ ไปเรื่อยๆ นะคะ \"
\" ไม่มีปัญหา \" นนท์และน้ำตอบพร้อมกัน ริสายิ้มและยกมือสวัสดีทั้งสองก่อนขึ้นรถกลับบ้าน
ที่โรงเรียน
สาวๆ แก็งค์ 5 GL ต่างมานั่งรอฟังข่าวจากริสาตั้งแต่เช้า กานที่กระวนกระวายอยู่ตลอดเวลาที่รอริสานั้นอยู่ๆ ก็ตะโกนขึ้นมา
\" เมื่อไหร่ยัยริสาจะมาซะทีล่ะเนี้ย \"
\" เธออยากรู้เรื่องเพื่อนจนอยู่ไม่ได้เลยรึไง \" อัมต่อว่ากาน
\" นั่นสิ เดี๋ยวริสามันก็มาเองล่ะ \" เพชรเห็นด้วย
\" นั่นไง อยากให้มามันก็มาแล้ว \" ปรางบอกและชี้ไปทางริสา ริสาเดินมาหน้าตาสดชื่น ทุกคนจึงสบายใจขึ้นอีกนิด
\" ว่าไงริสา เล่ามาให้หมดเลยนะเธอ \" กานถามเป็นคนแรก
\" แม่นันยอมรับเธอแล้วใช่มั๊ย อารมณ์ดีแบบนี้ \" เพชรถามอีกคน
\" ใครว่า แม่นันเค้ายังไม่ยอมรับชั้นเลย \"
\" อ้าว แล้วทำไมเธอถึงอารมณ์ดีขนาดนั้น \" ปรางถาม
\" ก็ชั้นคิดว่าแม่นันคงจะใจอ่อนลงบ้างแล้วนะ เพราะชั้นพูดทุกอย่างที่มาจากใจ ชั้นคิดว่าชั้นกล้าขึ้นมากเลยล่ะ \"
\" ก็ดีแล้วเนาะ พวกเราเอาใจช่วย \" อัมบอก
\" ยังมีอีกเรื่องนะที่ชั้นไม่สบายใจ \"
\" อะไรหรอ \" เพื่อนๆ ถามพร้อมกัน
\" ญาตินัน ชื่อกวาง ไม่รู้หล่อนเกลียดอะไรชั้น มองหยั่งกับจะกินเลือดกินเนื้อ วันนี้ว่าจะถามให้รู้เรื่องกันไปเลย \"
\" ก็ดี จะได้ไม่มีอะไรค้างคา \" ปรางบอก ริสาพยักหน้าและยิ้ม ไม่นานแก็งค์ 5 MJ ก็ตามมาสมทบ
ตอนเย็นนันก็พาริสาไปที่บ้านเหมือนเดิม วันนี้นันขับรถมาโรงเรียนเอง ทั้งสองจึงมีเวลาซื้อของฝากแม่นันกลางทางด้วย นันบอกริสาว่าแม่
นันชอบทานขนมทองหยิบและทองหยอด ริสาจึงซื้อขนมทองหยิบทองหยอดและซื้อผลไม้
\" ไม่เยอะไปหน่อยหรอ \" นันถามริสาเมื่อเห็นของ
\" ไม่นิ ทานผลไม้แล้วขับถ่ายดี \"
\" สมกับเป็นแม่ที่ดีในอนาคตเนาะ \"
\" บ้าสิ คิดไปไกลถึงนั่น \"
\" ไกลที่ไหน อีกไม่กี่ปีแล้ว \" นันพูดเสียงจริงจัง ริสาเขิลจนพูดอะไรไม่ออกนันจึงหัวเราะขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
เมื่อถึงบ้านนันริสาก็เดินตามเอื้องเข้าห้องครัวเพื่อจัดของ เธอทำได้อย่างสะดวกคล่องแคล่วจนเอื้องแอบชื่นชม เอื้องเห็นว่าริสาคล่องแล้วจึง
ขอตัวออกไปจัดโต๊ะอาหาร ริสายืนอยู่คนเดียวไม่นานกวางก็เดินเข้ามา สีหน้าไม่พอใจริสาเหมือนเดิม
\" หวัดดีกวาง กินข้าวเหนียวแก้วมั๊ย ขนมไทยโบราณ \" ริสาชวนกวางอย่างเป็นมิตร
\" ไม่ ชั้นไม่ชอบอะไรโบราณ อย่างชั้นต้องทันสมัย \" กวางพูดน้ำเสียงดูถูก
\" ทำไมวันนี้เธอพูดกับชั้นเยอะจัง \"
\" เรื่องของชั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ \"
\" กินแอปเปิ้ลมั๊ย เดี๋ยวปอกให้ \"
\" ไม่กิน ชั้นไม่ชอบกินของคนอื่น เกิดมียาพิษขึ้นมาจะทำไง \" กวางพูดและเน้นคำว่าคนอื่นเห็นได้ชัด
\" คนอื่นที่ไหน อีกหน่อยชั้นก็ต้องมาที่บ้านนี้บ่อยๆ อีกอย่างก็ไม่มียาพิษหรอก เพราะเธอไม่ใช่สโนไวท์ \" ริสาตอกกลับอย่างเจ็บ
แสบ กวางกำมือแน่นด้วยความโกรธ ริสายิ้มที่มุมปากนิดๆ อย่างสะใจ
\" เธอคิดว่าพี่นันเค้าจะจริงจังกับเธอหรอ เค้าก็มองเธอแค่ของเล่นฆ่าเวลาเท่านั้นแหละ \" กวางพูดเสียงดุดัน
\" ถ้าเค้ามองชั้นเป็นของเล่นก็ยังดี ดีกว่าเค้าไม่มองชั้นเลย \" ริสาพูดเสียงดุดันกลับบ้าน เธอน่าจะรู้แล้วนะว่ากวางไม่ชอบเธอเพราะอะไร
\" ยังไงแกก็ไม่มีวันสมหวังหรอก คุณป้าไม่มีทางชอบแกแน่ๆ \" กวางเริ่มเปลี่ยนสรรพนามรุนแรงขึ้น ริสาเองกเริ่มจะโกรธแล้วเหมือนกัน
\" คุณแม่ยังไม่ชอบ ไม่ใช่ไม่ชอบเด็ดขาด ชั้นจะทำให้คุณแม่เปลี่ยนใจให้ได้ \"
\" นังหน้าด้าน! พี่นันหลงผิดไปชอบแกได้ไง คนใกล้ตัวดีกว่าก็มี \"
\" คนใกล้ตัวที่ว่าดีน่ะคือเธองั้นสิ ถ้าดีจริงทำไมนันไม่ชอบล่ะ อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ อีกอย่างนะ มีคนหลงผิดมาชอบก็ยังดีกว่าไม่มีหลงมา
เลยแล้วกันแล้วที่เธอว่าชั้นว่าหน้าด้านน่ะ เธอไม่ด้านกว่าหรอ พอนันไม่ชอบตัวเองก็มารังควานคนที่เค้ารัก แบบนี้มันหน้าบางนักรึไง \" ริสา
ว่ากวางเข้าชุดใหญ่หล่อนหน้าแดงด้วยความโกรธและคว้ามีดขึ้นมาชี้หน้าริสา
\" ปากเก่งนักนะ กินนี่เข้าไปหน่อยเป็นไง \"
\" กล้าก็ลองซี่ ถึงเธอจะฆ่าชั้น นันก็ไม่มีวันชอบเธอ \"
\" อีนังลูกครึ่ง! \" กวางตวาดริสาพร้อมวางมีด หล่อนเดินเข้าไปตบริสาอย่างแรง
\" นึกว่ามีมือคนเดียวรึไง นี่ ...... เอาไปกินซะ \" ริสาคว้าเค้กกล้วยหอมที่อยู่ในกล่องแล้วแปะลงไปที่หน้ากวาง พร้อมกับยกเท้าขึ้น
ถีบท้อง
\" อีดอก ตายซะ! \" กวางลุกขึ้นและเดินถือมีดเข้าหาริสา โชคดีที่นันเดินเข้ามาเห็นและห้าม
\" หยุดนะ! เธอจะทำอะไรริสา \" นันตะโกนขึ้นและกระชากข้อมือกวาง
\" นัน ช่วยริสาด้วย \" ริสาเดินเข้าไปกอดนันแน่นพร้อมส่งยิ้มเหมือนนางมารให้กวาง
\" มันทำอะไรริสา \" นันถามริสาเสียงสั่น
\" มันหรอพี่นัน พี่นันเรียกกวางว่ามันหรอ \" กวางแผดเสียงถามนัน
\" เธอมันเหมือนกิ้งกือ ชั้นเกลียดทุกคนที่ทำร้ายคนที่ชั้นรัก \"
\" แล้วที่มันทำร้ายกวางล่ะ มันถีบกวางแล้วยังเอาเค้กมาแปะหน้าอีก พี่นันดูสิ \"
\" มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ! เธอสมควรโดนมากกว่านี้! ชั้นเกลียดเธอ! ออกไป! อย่ามาให้เห็นหน้านะ แค่ให้อยู่ที่บ้านนี้ก็บุญหัวเกินพอ
แล้ว! \" นันตวาดกวางเสียงดัง กวางร้องไห้ออกมาและวิ่งหนีไป ริสามองกวางนิดหน่อยและคิดว่าควรสงสารหรือสมน้ำหน้าดี
\" เป็นอะไรมากมั๊ย เจ็บตรงไหนรึป่าว \" นันสำรวจร่างกายริสาอย่างเป็นห่วง
\" โดนตบไปทีนึง เจ็บใจมากกว่า \"
\" ขอโทษนะ เพราะนัน \" นันทำเสียงสำนึกผิด
\" ไม่เป็นไรหรอก นันหล่อและนิสัยแบบนี้ไงสาวๆ ถึงได้ชอบ \" ริสาจับหน้านันเพื่อมองชัดๆ
\" หล่อมากมั๊ย \" นันถามริสาและเดินหน้าเข้าใกล้
\" มากสิ \" ริสาตอบเบาๆ
\" อยากมองใกล้ๆ มั๊ยล่ะ \" นันถามและยิ่งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ริสา ริสาถอยหลังไม่ได้อีกแล้วเพราะชนโต๊ะ
\" แค่นี้ก็ใกล้แล้วนะ \"
\" อยากให้ใกล้มากกว่านี้ ........... \" นันพูดเบาๆ และจูบริสา ริสายอมให้นันจูบไม่นานก็ผลักออก เธอกลัวว่ามีใครมาเห็นเข้าแล้วจะไม่ดี
\" อะ ... เอาขนมไปให้ ... คุณแม่ก่อนนะ \" ริสาพูดหน้าแดง นันยิ้มและพยักหน้า ริสาจึงเดินออกจากห้องครัวและตรงไปยังห้องนั่งเล่น
แม่นันนั่งอ่านนิตยสารที่พวกไฮโซชอบอ่านกัน ริสาเดินเข้าไปหาแม่นันอย่างเรียบร้อยและเงียบที่สุด แม่นันมองริสาด้วยหางตาก่อนที่จะ
วางหนังสือลงและถามริสา
\" มีธุระอะไรกับชั้น \" แม่นันถามสั้นๆ แต่เสียว
\" หนูเอาขนมทองหยิบทองหยอดมาให้ค่ะ นันบอกว่าคุณน้าชอบ \"
\" วางไว้ตรงนั้น แล้วเธอก็ออกไปได้แล้ว \" แม่นันพูดและอ่านนิตยสารต่อ
\" คุณน้าจะรับชามั๊ยคะ หนูจะชงให้ \" ริสาไม่ยอมลุกตามที่แม่นันบอก
\" ชั้นไม่ชอบดื่มชา \" ริสาพยักหน้าเงียบๆ และนั่งต่อไป
\" ทำไมยังไม่ไปอีก \" แม่นันถามขึ้นหลังจากที่ริสานั่งเงียบมาประมาณ 5 นาที
\" เผื่อคุณน้าจะใช้สอยอะไร หนูจะได้ช่วย \"
\" บ้านนี้มีคนรับใช้พออยู่แล้ว ชั้นไม่ต้องการเพิ่ม \" แม่นันพูดเสียงเย็นชา ริสาหน้าแดงทันที
\" ขอโทษค่ะ แต่หนูไม่ได้อยู่ในฐานะคนรับใช้ \"
\" แล้วเธอจะอยู่ในฐานะอะไร \"
\" ฐานะอะไรก็ได้ที่นันอยากให้หนูอยู่ค่ะ \" ริสาตอบเสียงหนักแน่น แม่นันมองริสาแบบพิจารณาเล็กน้อยและลุกขึ้น
\" เอาขนมไปให้ชั้นบนห้อง และเธอก็ไปบริการตานัน \" แม่นันพูดและเดินออกไป ริสายิ้มอย่างดีใจ นี่เธอมีหวังขึ้นมาแล้วสิ.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น