ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : งานเลี้ยงยินดีและเริ่มต้น
อัมและวินใช้เวลาที่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังอย่างคุ้มค่า วินไม่อยากให้อัมเดินตากแดดตากลมมาก เพราะอัมกำลังไม่สบาย เขาจึงชวนอัม
ไปคุยกันในบ้าน (วางแผนจะทำอะไรเค้ารึป่าวไม่รู้) อัมนั่งรอเพื่อนกลับอยู่หน้าโทรทัศน์กับวิน
\" พี่วิน ดูช่องอื่น \" อัมแย่งรีโมตจากมือวินกดเปลี่ยนช่อง
\" ไม่เอา พี่จะดูเค้าแข่งรถ \" วินแย่งกลับ
\" แต่อัมจะดูแฟชั่นโชว์นิ \"
\" อัมดูพี่ดีกว่า นะครับ \" วินจับหน้าอัมให้หันมามองเขา อัมเขิลนิดๆ ก่อนที่จะสะบัดหน้าหนี
\" พี่วิน อัมจะดูแฟชั่นโชว์ \"
\" ดื้อนัก ขโมยกอดแล้วนะ \" วินพูดจบเขาก็เอื้อมมือไปกอดอัม ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างมีความสุข
\" ยัยอัม/ไอวิน! \" เพื่อนๆ เดินเข้าบ้านมาและเห็นวินกอดอัมที่นอนอยู่บนโซฟา แต่ละคนท่าทางตกใจมาก
\" กะ .... กลับมาแล้วหรอ \" อัมพลักวินและลุกขึ้นยืน
\" กลับมาเร็ว .... ดีเนาะ \" วินเองก็ตกใจและลุกขึ้นยืน
\" พวกแก/พวกเธอทำอะไรกัน! \" เพื่อนๆ พร้อมใจกันตะโกนถามอีกครั้ง
\" ใจเย็นก็ได้เพื่อน \" วินพูดและเดินไปจบไหล่เจมส์ เจมส์ยิ้มขึ้นมานิดนึงทำให้วินประหลาดใจ
\" ใจเย็นนะปราง เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟัง \" ทุกคนนั่งล้อมวินและอัม ทั้งสองมองหน้ากันนิดนึงก่อนที่จะเล่นเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนๆ ฟัง
\" ห๊ะ! พวกเธอเป็นแฟนกันแล้วหรอ \" เพชรตะโกนขึ้นเมื่อวินและอัมเล่าจบ ฝ่ายหนุ่มๆ ได้แต่ยิ้มอย่างพอใจในผลงานตัวเอง
\" น้องอัมคิดดีแล้วหรอครับ \" จอร์นถามเสียงเรียบ วินลุกขึ้นชี้หน้าถามจอร์นด้วยความโกรธ
\" คิดดีแล้ว หมายความว่าไงวะไอฝรั่ง ทำไมอัมต้องคิดด้วย \" กองและเจมส์รีบลุกขึ้นมาล็อกคอวิน
\" ก็นายนิสัยแบบนี้ไง อะไรนิดอะไรหน่อยก็ใช้อารมณ์ น้องสาวชั้นอยู่ด้วยมีหวังเละเป็นโจ๊ก \" จอร์นพูดท่าทางเรียบเฉย วินคิดได้และยอม
อ่อนลงนี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่จอร์นพูดอะไรยาวๆ และได้สาระ
\" อัมรักวินหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ \" ริสาถาม
\" รักสิถามได้ รักตั้งนานแล้วด้วย มีใครไม่พอใจรึป่าว \"
\" ถ้าเธอคิดว่าดีแล้ว พวกเราก็ดีใจด้วย ชั้นรู้ว่าเธอฉลาดพอ \" ปรางพูด เธอตกใจเหมือนกันที่รู้เรื่อง แต่ก็ดีใจกับเพื่อนด้วยใจจริง
\" งั้นเราก็มาฉลอง ฉลอง และฉลอง โย่ว! \" นันตะโกนและลุกขึ้นเต้น ทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข
อาหารมื้อค่ำวันนี้ยิ่งใหญ่มาก เจมส์โทรสั่งให้คนดูแลเรือซื้ออาหารทะเลจากชาวประมงสดๆ เขายังให้คนดูแลบ้านซื้อเบียร์และน้ำอัดลม
สำรองเอาไว้หนุ่มสาวดื่มและกินกันอย่าง สนุกสนาน วินเทคแคร์อัมได้อย่างน่าพอใจ
\" อัม กินกุ้งนะ \" วินตักกุ้งใส่จานให้อัมและนั่งลงข้างๆ
\" ขอบคุณค่ะ ..... พี่วินอย่าดื่มเบียร์มากสิ \" อัมเตือนวินเมื่อเขารินเบียร์ใส่แก้วเป็นรอบที่ 3
\" พี่ไม่เมาหรอก อัมสบายใจได้ \"
\" ไอนี่คอมันแข็ง พวกเราต้องใช้ของเด็ดจริงๆ ถึงจะล้วงความลับจากไอนี่ได้ \" กฤษบอกอัมอย่างลืมตัว เมื่อเขารู้ตัวว่าหลุดเรื่องสำคัญ
ออกมาแล้วกฤษจึงรีบปิดปากและทำตาโต
\" ความลับ ความลับอะไรวะ \" วินถามหน้าตาสงสัย (ก็แหงสิ เมาเละเทะขนาดนั้น - -\")
\" ไม่มีอะไรนี่! \" นันและเจมส์พูดขึ้นพร้อมกัน กองส่ายหน้าและพูดขึ้นเรียบๆ
\" พวกแกสองคนไม่ต้องปิดมันแล้วล่ะ เรื่องลงตัวแบบนี้ก็ดีแล้ว พวกชั้นมอมเหล้าแกไอวิน พอแกเมาแกก็เล่าเรื่องที่รู้สึกกับอัมให้พวกชั้น
ฟังหมดเปลือกเลยล่ะ แผนนี้ต้องขอบใจไอนันมันนะเว้ย \"
\" ขอบใจ \" วินกระแทกเสียงขอบใจนัน นันทำหน้าแหย่ๆ ไม่ดีนัก วินจึงยิ้มและหัวเราะ
\" ล้อเล่นเว้ย แต่ก็ขอบใจจริงๆ นะ ถ้าไม่ได้พวกแกชั้นคงไม่สมหวังแบบนี้ \" วินพูดและกอดอัมเบาๆ อัมได้แต่ยิ้มและหน้าแดงด้วย
ความอาย
\" ริสา เต้นรำกับผมมั๊ย \" นันถามขึ้น ริสามอง งงๆ แต่ก็ยื่นมือไปจับ นันและริสาเต้นรำริมชายอย่างเพลิดเพลิน นันเพิ่งเกิดความคิดดีๆ
เมื่อเขามองหญิงสาวใกล้ๆ \' เป็นคนที่สวยมากคนหนึ่งเลยนะเนี่ย \' นันคิดและยิ้ม
\" ยิ้มอะไรนัน คิดอะไรอยู่ \" ริสาถามขึ้น นันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบหน้าตาย
\" กำลังคิดถึงเรื่องไอวินอยู่ \"
\" อยากมีแฟนบ้างหรอ \"
\" แน่นอน อยู่คนเดียวมาตั้ง 5 ปีตั้งแต่ ม.1 \"
\" ก่อนหน้านั้นล่ะ \"
\" นี่แม่คุณ ผมสูงแค่ตอไม้เองมั้ง จะให้สาวที่ไหนมาสนล่ะครับ \"
\" แต่ตอนนี้ก็สูงเท่าต้นไม้แล้วนิ ทำไมไม่หาสะล่ะ \"
\" กำลังมองอยู่ \" นันพูดและมองหน้าริสา เธอรู้สึกเขิลนิดๆ แต่ก็กลบเกลื่อนได้ดีมาก
\" พ่อคุณ เหยียบเท้าชั้น 2 ครั้งแล้วนะคะ \" ริสาพูดและปล่อยมือจากนัน เขาทำหน้า งง เล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่ง \' ตูเหยียบตอน
ไหนฟ๊ะ! \' ริสาเดินยิ้มคนเดียวไปที่หน้าเตาย่างอาหาร ปล่อยให้นันมองตามอย่าง งงๆ และนั่งลงกับเพื่อน
\" เอ้า! นี่แกไปเต้นรำมาหรือไปกระแทกเหล้ามาเนี้ย \" กองถาม เขากำลังแย่งกุ้งตัวโตอยู่กับเพชร
\" ก็ริสาน่ะสิ เค้าว่าชั้นว่าเหยียบเท้าเค้า ทั้งที่ชั้นไม่ได้เหยียบ \" นันบ่นหน้างอ
\" เค้าคงเขิลละมั้ง แกก็ไปช่วยเค้าเลือกของกินดิ \" วินเสนอความคิด
\" เหมือนแกกำลังจะจับคู่ชั้นกับริสานะ \"
\" หรือนันไม่ได้สนริสา \" อัมถามหน้าทะเล้น
\" อ้าวอาซ้อ เห็นดีเห็นงามกับอาเฮียซะงั้น \" นันพูดติดตลก แต่เขาก็ยอมลุกขึ้นไปช่วยริสา
\" ริสา เดี๋ยวผมช่วยตัก \" นันเดินไปหยิบจานและตักให้ริสา เธอยิ้มกับความมีน้ำใจของนัน
\" แล้วนันไม่กินหรอ \"
\" กินครับ \" นันตักของตัวเองเผื่อมาในจานด้วย เขาเดินนำริสาไปนั่งอีกโต๊ะที่วางอยู่
\" กลัวพวกชั้นแย่งรึไงวะ ไอนัน \" กฤษตะโกนถามนัน
\" ไอพวกบ้า \" นันสบถเบาๆ และลงมือทานอาหาร นันตักอาหารใส่จานให้ริสาตลอด จนริสากินแทบไม่ทัน
\" พอแล้วนัน ริสากินไม่ทันแล้ว นันกินเองบ้างสิ \"
\" ริสากินเยอะๆ จะได้อ้วนๆ \"
\" นี่ริสาก็กินเยอะแล้วนะ ...... อุ๊บ! \" ริสาร้องและปิดปากขณะตักอาหารเข้าปาก เธอทำหน้าตื่นและร้องเสียงหลง
\" ปลาหมึก!! \" ริสาร้องและวิ่งออกไปท่ามกลางความงุนงงของทุกคน ....................
///// =\'๑\'= ///// ริสาเป็นอะไร? ......... และปลาหมึกเป็นสาเหตุหรือไม่? ........... ติดตามตอนต่อไปนะคะ.
ไปคุยกันในบ้าน (วางแผนจะทำอะไรเค้ารึป่าวไม่รู้) อัมนั่งรอเพื่อนกลับอยู่หน้าโทรทัศน์กับวิน
\" พี่วิน ดูช่องอื่น \" อัมแย่งรีโมตจากมือวินกดเปลี่ยนช่อง
\" ไม่เอา พี่จะดูเค้าแข่งรถ \" วินแย่งกลับ
\" แต่อัมจะดูแฟชั่นโชว์นิ \"
\" อัมดูพี่ดีกว่า นะครับ \" วินจับหน้าอัมให้หันมามองเขา อัมเขิลนิดๆ ก่อนที่จะสะบัดหน้าหนี
\" พี่วิน อัมจะดูแฟชั่นโชว์ \"
\" ดื้อนัก ขโมยกอดแล้วนะ \" วินพูดจบเขาก็เอื้อมมือไปกอดอัม ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างมีความสุข
\" ยัยอัม/ไอวิน! \" เพื่อนๆ เดินเข้าบ้านมาและเห็นวินกอดอัมที่นอนอยู่บนโซฟา แต่ละคนท่าทางตกใจมาก
\" กะ .... กลับมาแล้วหรอ \" อัมพลักวินและลุกขึ้นยืน
\" กลับมาเร็ว .... ดีเนาะ \" วินเองก็ตกใจและลุกขึ้นยืน
\" พวกแก/พวกเธอทำอะไรกัน! \" เพื่อนๆ พร้อมใจกันตะโกนถามอีกครั้ง
\" ใจเย็นก็ได้เพื่อน \" วินพูดและเดินไปจบไหล่เจมส์ เจมส์ยิ้มขึ้นมานิดนึงทำให้วินประหลาดใจ
\" ใจเย็นนะปราง เดี๋ยวเราจะเล่าให้ฟัง \" ทุกคนนั่งล้อมวินและอัม ทั้งสองมองหน้ากันนิดนึงก่อนที่จะเล่นเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนๆ ฟัง
\" ห๊ะ! พวกเธอเป็นแฟนกันแล้วหรอ \" เพชรตะโกนขึ้นเมื่อวินและอัมเล่าจบ ฝ่ายหนุ่มๆ ได้แต่ยิ้มอย่างพอใจในผลงานตัวเอง
\" น้องอัมคิดดีแล้วหรอครับ \" จอร์นถามเสียงเรียบ วินลุกขึ้นชี้หน้าถามจอร์นด้วยความโกรธ
\" คิดดีแล้ว หมายความว่าไงวะไอฝรั่ง ทำไมอัมต้องคิดด้วย \" กองและเจมส์รีบลุกขึ้นมาล็อกคอวิน
\" ก็นายนิสัยแบบนี้ไง อะไรนิดอะไรหน่อยก็ใช้อารมณ์ น้องสาวชั้นอยู่ด้วยมีหวังเละเป็นโจ๊ก \" จอร์นพูดท่าทางเรียบเฉย วินคิดได้และยอม
อ่อนลงนี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่จอร์นพูดอะไรยาวๆ และได้สาระ
\" อัมรักวินหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ \" ริสาถาม
\" รักสิถามได้ รักตั้งนานแล้วด้วย มีใครไม่พอใจรึป่าว \"
\" ถ้าเธอคิดว่าดีแล้ว พวกเราก็ดีใจด้วย ชั้นรู้ว่าเธอฉลาดพอ \" ปรางพูด เธอตกใจเหมือนกันที่รู้เรื่อง แต่ก็ดีใจกับเพื่อนด้วยใจจริง
\" งั้นเราก็มาฉลอง ฉลอง และฉลอง โย่ว! \" นันตะโกนและลุกขึ้นเต้น ทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข
อาหารมื้อค่ำวันนี้ยิ่งใหญ่มาก เจมส์โทรสั่งให้คนดูแลเรือซื้ออาหารทะเลจากชาวประมงสดๆ เขายังให้คนดูแลบ้านซื้อเบียร์และน้ำอัดลม
สำรองเอาไว้หนุ่มสาวดื่มและกินกันอย่าง สนุกสนาน วินเทคแคร์อัมได้อย่างน่าพอใจ
\" อัม กินกุ้งนะ \" วินตักกุ้งใส่จานให้อัมและนั่งลงข้างๆ
\" ขอบคุณค่ะ ..... พี่วินอย่าดื่มเบียร์มากสิ \" อัมเตือนวินเมื่อเขารินเบียร์ใส่แก้วเป็นรอบที่ 3
\" พี่ไม่เมาหรอก อัมสบายใจได้ \"
\" ไอนี่คอมันแข็ง พวกเราต้องใช้ของเด็ดจริงๆ ถึงจะล้วงความลับจากไอนี่ได้ \" กฤษบอกอัมอย่างลืมตัว เมื่อเขารู้ตัวว่าหลุดเรื่องสำคัญ
ออกมาแล้วกฤษจึงรีบปิดปากและทำตาโต
\" ความลับ ความลับอะไรวะ \" วินถามหน้าตาสงสัย (ก็แหงสิ เมาเละเทะขนาดนั้น - -\")
\" ไม่มีอะไรนี่! \" นันและเจมส์พูดขึ้นพร้อมกัน กองส่ายหน้าและพูดขึ้นเรียบๆ
\" พวกแกสองคนไม่ต้องปิดมันแล้วล่ะ เรื่องลงตัวแบบนี้ก็ดีแล้ว พวกชั้นมอมเหล้าแกไอวิน พอแกเมาแกก็เล่าเรื่องที่รู้สึกกับอัมให้พวกชั้น
ฟังหมดเปลือกเลยล่ะ แผนนี้ต้องขอบใจไอนันมันนะเว้ย \"
\" ขอบใจ \" วินกระแทกเสียงขอบใจนัน นันทำหน้าแหย่ๆ ไม่ดีนัก วินจึงยิ้มและหัวเราะ
\" ล้อเล่นเว้ย แต่ก็ขอบใจจริงๆ นะ ถ้าไม่ได้พวกแกชั้นคงไม่สมหวังแบบนี้ \" วินพูดและกอดอัมเบาๆ อัมได้แต่ยิ้มและหน้าแดงด้วย
ความอาย
\" ริสา เต้นรำกับผมมั๊ย \" นันถามขึ้น ริสามอง งงๆ แต่ก็ยื่นมือไปจับ นันและริสาเต้นรำริมชายอย่างเพลิดเพลิน นันเพิ่งเกิดความคิดดีๆ
เมื่อเขามองหญิงสาวใกล้ๆ \' เป็นคนที่สวยมากคนหนึ่งเลยนะเนี่ย \' นันคิดและยิ้ม
\" ยิ้มอะไรนัน คิดอะไรอยู่ \" ริสาถามขึ้น นันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบหน้าตาย
\" กำลังคิดถึงเรื่องไอวินอยู่ \"
\" อยากมีแฟนบ้างหรอ \"
\" แน่นอน อยู่คนเดียวมาตั้ง 5 ปีตั้งแต่ ม.1 \"
\" ก่อนหน้านั้นล่ะ \"
\" นี่แม่คุณ ผมสูงแค่ตอไม้เองมั้ง จะให้สาวที่ไหนมาสนล่ะครับ \"
\" แต่ตอนนี้ก็สูงเท่าต้นไม้แล้วนิ ทำไมไม่หาสะล่ะ \"
\" กำลังมองอยู่ \" นันพูดและมองหน้าริสา เธอรู้สึกเขิลนิดๆ แต่ก็กลบเกลื่อนได้ดีมาก
\" พ่อคุณ เหยียบเท้าชั้น 2 ครั้งแล้วนะคะ \" ริสาพูดและปล่อยมือจากนัน เขาทำหน้า งง เล็กน้อยก่อนจะเดินไปนั่ง \' ตูเหยียบตอน
ไหนฟ๊ะ! \' ริสาเดินยิ้มคนเดียวไปที่หน้าเตาย่างอาหาร ปล่อยให้นันมองตามอย่าง งงๆ และนั่งลงกับเพื่อน
\" เอ้า! นี่แกไปเต้นรำมาหรือไปกระแทกเหล้ามาเนี้ย \" กองถาม เขากำลังแย่งกุ้งตัวโตอยู่กับเพชร
\" ก็ริสาน่ะสิ เค้าว่าชั้นว่าเหยียบเท้าเค้า ทั้งที่ชั้นไม่ได้เหยียบ \" นันบ่นหน้างอ
\" เค้าคงเขิลละมั้ง แกก็ไปช่วยเค้าเลือกของกินดิ \" วินเสนอความคิด
\" เหมือนแกกำลังจะจับคู่ชั้นกับริสานะ \"
\" หรือนันไม่ได้สนริสา \" อัมถามหน้าทะเล้น
\" อ้าวอาซ้อ เห็นดีเห็นงามกับอาเฮียซะงั้น \" นันพูดติดตลก แต่เขาก็ยอมลุกขึ้นไปช่วยริสา
\" ริสา เดี๋ยวผมช่วยตัก \" นันเดินไปหยิบจานและตักให้ริสา เธอยิ้มกับความมีน้ำใจของนัน
\" แล้วนันไม่กินหรอ \"
\" กินครับ \" นันตักของตัวเองเผื่อมาในจานด้วย เขาเดินนำริสาไปนั่งอีกโต๊ะที่วางอยู่
\" กลัวพวกชั้นแย่งรึไงวะ ไอนัน \" กฤษตะโกนถามนัน
\" ไอพวกบ้า \" นันสบถเบาๆ และลงมือทานอาหาร นันตักอาหารใส่จานให้ริสาตลอด จนริสากินแทบไม่ทัน
\" พอแล้วนัน ริสากินไม่ทันแล้ว นันกินเองบ้างสิ \"
\" ริสากินเยอะๆ จะได้อ้วนๆ \"
\" นี่ริสาก็กินเยอะแล้วนะ ...... อุ๊บ! \" ริสาร้องและปิดปากขณะตักอาหารเข้าปาก เธอทำหน้าตื่นและร้องเสียงหลง
\" ปลาหมึก!! \" ริสาร้องและวิ่งออกไปท่ามกลางความงุนงงของทุกคน ....................
///// =\'๑\'= ///// ริสาเป็นอะไร? ......... และปลาหมึกเป็นสาเหตุหรือไม่? ........... ติดตามตอนต่อไปนะคะ.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น