ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ปรับความเข้าใจ
ช่วงบ่าย หนุ่มสาวทั้งหมดเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน วินและอัมโดนเพื่อนลากลงน้ำ เพราะทนเห็นหน้าอมทุกข์ของทั้งสองคนไม่ไหว คนที่
ดูจะสนุกสนานมากกว่าใครเพื่อนก็คือ จอร์น จอร์นไม่เคยเห็นทะเลมาก่อน เขาจึงโดนเพื่อนของวินแกล้งเป็นพิเศษ แต่เจ้าตัวก็ดูจะชอบอก
ชอบใจ ตกดึก เจมส์ก็บอกแกมสั่งทุกคนให้เข้านอน เพราะพรุ่งนี้เขามีโปรแกรมดีๆ เตรียมไว้ให้
\" ชั้น กอง วินนอนห้องสีม่วงนะ กฤษ นันและจอร์นก็นอนห้องสีฟ้า ส่วนพวกเธอก็ตกลงกันเอาเอง \"
\" ชั้นยกห้องสีชมพูให้เธอและริสาแล้วกัน ส่วนพวกชั้นนอนก้อสีเหลืองเอง \" ปรางบอกกาน กานยิ้มรับด้วยความยินดี
\" เอาล่ะ งั้นคืนนี้ก็ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้ชั้นจะปลุกเช้าเลยนะ \" เจมส์และกองเดินขึ้นห้อง วินยังคงนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์
\" ราตรีสวัสดิ์ \" นันและกฤษก็เดินขึ้นห้องเช่นกัน
\" น้องอัมครับ ราตรีสวัสดิ์นะครับ \" จอร์นบอกอัมและเดินขึ้นห้อง วินทำเสียงฟุตฟิตเบาๆ
\" ไปเหอะพวกเรา นอนกันได้แล้ว \" ริสาบอก
\" พวกเธอไปก่อนนะ ชั้นหิวน้ำ \" อัมบอกเพื่อน เพื่อนๆ จึงบอกราตรีสวัสดิ์เธอและเดินขึ้นห้อง ความจริงอัมต้องการเวลาความเป็นส่วนตัว
กับวินมากกว่า เธอแกล้งเดินไปดื่มน้ำและเดินมาบอกราตรีสวัสดิ์วิน
\" พี่วินคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ \" อัมเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน
\" ......................... \" วินนั่งดูโทรทัศน์อย่างเดิม เขาทำเหมือนไม่ได้ยินที่อัมพูด
\" ขอบคุณนะคะที่อวยพรกลับ \" อัมประชดและหันหลังขึ้นห้อง
\" เดี๋ยว! \" วินเรียกเสียงเฉียบขาด อัมหันมามองวินเรียบๆ ตอนนี้น้ำตาของเธอกำลังจะไหลออกมาแล้ว
\" มานั่งนี่สิ \" วินตบที่ว่างบนโซฟาบอกอัม อัมเดินไปนั่งข้างๆ วินอย่างว่าง่าย
\" มีอะไรคะ \" อัมถาม ตั้งแต่ที่วินคุยกับเธอวันนี้ เขายังไม่หันมามองหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย
\" เสียดายมั๊ย ไม่ได้นอนห้องเดียวกับไอฝรั่งนั่น \" วินกระแทกเสียงถาม
\" พี่วิน! อัมไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ \" อัมพูดเสียงสั่นและหันไปมองหน้าวิน
\" ไม่ใช่หรอ ชั้นก็นึกว่าใช่สะอีก เห็นมันมาไม่ทันไร เธอก็เปลี่ยนใจแล้วนิ \" วินหันมาทางอัมและจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอกดให้อัมนอน
ลงอัมสะดุ้งเล็กน้อยที่วินแทนตัวเองว่า \' ชั้น \' ตอนนี้น้ำตาเธอไหลอาบแก้มแล้ว
\" เวลาอยู่กับไอฝรั่งนั่น เธอก็บีบน้ำตาใส่มันแบบนี้สินะ มันจะได้จูบปลอบ \" วินเริ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ อัมพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงวิน
ไม่ไหว
\" ชั้นไม่เคยบีบน้ำตา พี่จอร์นก็ไม่เคยปลอบด้วยกานจูบด้วย นายอย่าเอาคนดีๆ มาเหมารวมกับนายสิ \" อัมพูดเสียงค่อนข้างดัง
เธอกลัวเพื่อนจะลงมาเห็น
\" คนดีงั้นหรอ งั้นคนอย่างชั้นมันก็เลวน่ะสิ ก็ได้ ชั้นจะเลวให้สมใจเธอเลย \" วินพูดจบก็กดริมฝีปากลงไปอย่างรุนแรง อัมขัดขืนวินไม่ได้
เพราะตัวเขาทับอัมอยู่ วินจูบอัมรุนแรงมาก เขารวบมืออัมด้วยมือเดียวและยกมืออัมขึ้น อีกมือของวินก็ปลดกระดุมของอัม อัมสะอื้นออก
มาเมื่อวินเริ่มจะถอดเสื้อเธอ วินเองก็ตกใจที่เธอร้อง เขาจึงถอนริมฝีปากออกมา วินมองริมฝีปากของอัมที่บวมเจ่อเพราะแรงจูบของเขา
เพียะ!!
อัมตบหน้าวินแรงมากสะจนหน้าหัน เธอใส่กระดุมและวิ่งขึ้นบนห้องทั้งน้ำตา วินที่นั่งหน้าหันค้างอยู่เริ่มรู้สึกตัว เขาพูดกับตัวเองเบาๆ ด้วย
แววตาที่เจ็บปวด \" ขอโทษนะอัม \" วินก้มหน้าลงบนโซฟา อยู่ๆ น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา \' นี่ชั้นสูญเสียคนที่ชั้นรักไปแล้วใช่
มั๊ย \' วินคิดอย่างเจ็บปวด
เช้าวันใหม่ที่สดใส เจมส์เคาะประตูเรียกทุกคนให้ตื่นและลงไปทานอาหารเช้า อัมขอตัวโดยอ้างว่าไม่สบาย เธอไม่อยากลงพบวิน เรื่อง
เมื่อคืนทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่เธอมีต่อวินพังไปจนหมด อัมเสียจูบแรกได้อย่างไม่น่าประทับใจเลย เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ เจมส์ก็
บอกให้ทุกคนเตรียมตัวไปดำน้ำดูประการัง วินขอตัวอีกคนเพราะเขาไม่มีอารมณ์ เจมส์จึงเห็นด้วยและสนับสนุนเต็มที่
\" ดีแล้ววิน ถ้าแกไปอารมณ์แบบนี้จะพลอยทำให้คนอื่นไม่สนุกด้วย \" เจมส์บอกวิน
\" ถ้างั้นชั้นฝากเพื่อนชั้นด้วย \" เพชรเดินมาบอกวิน วินทำท่าตกใจที่เพชรพูดจึงรีบถามออกไป
\" อัมเป็นอะไร \"
\" อัมไม่สบาย ตาบวมมาก สงสัยจะร้องไห้ \"
\" น้องอัมไม่สบายหรอครับ งั้นพี่ไม่ไปดีกว่า พี่จะดูน้องอัม \" จอร์นพูด วินทำท่าหมั่นไส้จอร์นขึ้นมาทันที โชคดีที่กองดึงวินไว้ทัน
\" นายน่ะไปดีที่สุด นายไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้นิ กลับบ้านไปทั้งๆ ที่ไม่ได้ดูเมื่อมีโอกาสมันหน้าเสียดายนะ \" กองพูด เขากำลังพยายาม
ล็อกคอวิน
\" นั่นสิพี่จอร์น พี่จอร์นไปเหอะ นายวินคงไม่ปล่อยให้ยัยอัมเป็นอะไรหรอกค่ะ ใช่มั๊ย \" กานพูดกับจอร์นและหันไปถามวิน วินพยักหน้า
อย่างหนักแน่น
\" ตกลงตามนี้แล้วกัน พวกเราไปลงเรือกันเหอะ ตอนนี้แดดไม่ค่อยแรงสะด้วย วิน นายดูแลอัมดีๆ นะเว้ย \" เจมส์หันมาขยิบตาให้วิน
และเดินออกไป
\" ดูเพื่อนชั้นดีๆ หน่อยนะ กลับมาถ้าอัมเป็นหนัก ชั้นจะฆ่านาย \" ปรางแยกเขี้ยวใส่วินและเดินตามเจมส์ออกไป คนอื่นๆ ก็ออกไปเช่นกัน
เมื่อทุกคนออกไปกันหมด วินก็ปิดบ้านและเดินขึ้นไปดูอัม ทีแรกเขาก็กล้าๆ กลัว แต่เมื่อคิดถึงโอกาสที่ได้อยู่บ้านด้วยกัน 2 ต่อ 2 แล้ว
วินก็ตัดสินใจแบกหน้าขึ้นไป พร้อมอาหารเช้าติดมือไปด้วย
ก๊อกก๊อก~ ก๊อกก๊อก~ วินเคาะประตูห้องนอนสีเหลือง \' โชคดีนะที่เมื่อคืนชั้นได้ยินพวกสาวๆ ตกลงกัน \' วินคิดและยิ้ม
\" พวกเธอหรอ เข้ามาสิ ห้องไม่ได้ล็อก \" อัมบอกเพื่อน น้ำเสียงของเธอดูไม่ดีเอาสะเลย
วินเปิดประตูเข้าไปในห้อง เห็นอัมนอนคุ้ดคู้ผ้าห่มคลุมตัวอยู่ นี่เขาทำอัมหนักขนาดนี้เลยหรอ วินวางอาหารเช้าลงบนโต๊ะข้างเตียง
และมายืนดูอัมใกล้ๆวินอยากจะกอดอัมเหลือเกิน ...........
\" นี่ ทำไมไม่มีใครพูดอะไรเลยล่ะ ชั้นยังไม่ตายนะ แล้วนี่ไม่ไปเที่ยวกันแล้วหรอ \" อัมถามติดตลก วินได้แต่ยืนนิ่ง
\" เอ๋ พวกเธอเป็นอะไรกัน \" อัมพูดและหันมามองเพื่อน เธอตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นวินยืนอยู่ในระยะที่ใกล้มาก
\" นาย! เข้ามาทำไม ไอ้คน ทุ เ ร ศ \" อัมตะโกนขึ้นมา \' หน้าตาของเธอซีดเหลือเกิน แต่ก็ยังน่ารักละวะ \' วินคิด
\" ยังมายืนทำหน้าอมยิ้มอีก ออกไปเลยนะ ไอบ้า \" อัมพูดแล้วก็ซัดหมอนใส่หน้าวิน
\" อุ๊บ! \" วินร้องเบาๆ เขาเก็บหมอนขึ้นมาจากพื้นและเดินไปนั่งบนเตียงกับอัม
\" ออกไปนะ ช่วยด้วย ไอวินมันจะปล้ำชั้น! \" อัมตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน นี่ถ้าเพื่อนเธออยู่มีหวังวินเป็นศพแน่ๆ
\" อัม เบาๆ ก็ได้ ไม่มีใครอยู่ \" วินพูด แววตาอ่อนโยนอย่างเดิมมองที่อัมอย่างจริงจัง
\" อ๋อ แกก็เลยคิดจะปล้ำชั้นงั้นสิ ฝันไปเหอะ ไอโรคจิต \" อัมว่าและทุบวิน
\" อัม พี่ขอโทษ เรามาคุยกันดีๆ ได้มั๊ย \" วินจับข้อมืออัมและกดลงบนเตียง แต่คราวนี้เขาทำอย่างนุ่มนวลที่สุด
\" แล้วทำไมต้องกดชั้นลงมาด้วยล่ะวะ นี่มันการกระทำของโจรชัดๆ \" อัมตะโกนใส่หน้าวิน เขายิ้มนิดๆ และพูดอย่างอ่อนโยน
\" โจรปล้นใจ \" (คนเขียนกะลังดูหนังเลยได้ไอเดีย หุหุ ^o^)
\" ถ้าพี่ไม่กดอัมลงนอน อัมก็ทำร้ายพี่อีกน่ะสิ \" พี่หรอ นี่อัมหูฝาดไปรึป่าว วินแทนตัวเองว่าพี่เหมือนเดิมแล้ว
\" งั้นปล่อย ออกไปคุยข้างนอก คุยในห้องมันเสี่ยง \" อัมพูดเบาลง วินยอมทำตามที่อัมบอก เขาลงไปรอข้างล่างเพื่อให้อัมเปลี่ยนเสื้อ
วินและอัมเดินไปตามชายหาด ยามเช้าอากาสช่างสดใสเสียจริง วินมองอัมที่แต่งตัวด้วยเสื้อสายเดี่ยวสีขาวมีผ้าคลุมไหล่สีฟ้า กระโปรง
ยาวสีฟ้าลายปลาการ์ตูนแล้วยิ้ม วันนี้เธอดูน่ารักกว่าทุกๆ วัน แต่ทุกวันก็น่ารักนะ อัมหันมาสบตากับวิน เธอเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนจากวินครั้ง
แรกตั้งแต่ที่ทะเลาะกันอัมจึงตัดสินใจถามสาเหตุ
\" ทำไมถึงเปลี่ยนไป \" อัมถามตรงๆ จนวินตกใจ
\" เปลี่ยนไป ยังไงหรอ \"
\" วันนั้นทำไมถึงเย็นชาใส่อัม \"
\" ไม่ได้เย็นชาสักหน่อย \"
\" ไม่ได้เย็นชาไง ไม่อยากจะพูดแล้ว \" อัมทำหน้างอใส่วิน
\" โอ๋ โอ๋ พี่ขอโทษนะ ก็อัมมีไอฝรั่งนั่นแล้วนิ \" คราวนี้วินทำหน้างอใส่อัมบ้าง
\" พี่จอร์นเค้าทำไม อัมจะเดินเข้าโรงเรียน จะสนิทสนมกับพี่ชายตัวเองไม่ได้รึไง \"
\" สนิทก็ได้นะ แต่มันมากไปมั๊ยอัม ........... เมื่อกี้ว่าไงนะ จอร์นเป็นอะไรนะ \" วินหันมาทำตาโตใส่อัม เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
\" พี่จอร์นเป็นพี่ชายอัม พี่ชายที่แม่ส่งมา พี่ชาย อัมคิดแค่นั้น พี่ชายที่ ............. \" อัมหยุดพูดกระทันหันเพราะวินดึงเธอไปกอด
\" ไม่ต้องพูดแล้ว พี่เข้าใจแล้ว พี่ขอโทษ พี่มันบ้าเอง \" วินกอดอัมแน่น อัมยิ้มและยกมือเธอขึ้นมากอดวินบ้าง
\" อัมก็ต้องขอโทษพี่วินด้วยที่ไม่ได้อธิบายอะไรให้พี่วินฟัง \" อัมกอดวินแน่น วินดีใจมาก เขาได้ไม่สูยเสียคนที่รักไปแล้ว
เขาได้อัมกลับมาแล้ว ถึงเวลาแล้วที่วินต้องบอกอัม
\" อัม พี่รักอัม รักมากด้วย พี่รักอัมจริงๆ เป็นแฟนพี่นะ \" วินพูดเสียงหวานและมองหน้าอัม อัมเงียบ เธอทั้งตกใจและดีใจ
\" ไม่ต้องตอบพี่ก่อนก็ได้นะ พี่ไม่รีบ \"
\" อัมอยากจะบอกว่า ............. \" อัมกำลังจะพูด วินก็ขัดขึ้น
\" ไม่เอา ถ้าจะปฏิเสธพี่ไม่ฟัง \" วินหันหลังเดินกลับ แต่เหตุการณ์ไม่คาดฟันก็เกิดขึ้น อัมกระโดดกอดวินจนทั้งคู่ล้มลงบนทราย
อัมที่ค่อมอยู่ข้างบนวินยิ้มขึ้นและกระซิบที่หูวินอย่างอ่อนโยน
\" อัมก็รักพี่วินค่ะ รักมากด้วย เราเป็นแฟนกันแล้วนะ \" และแล้วอัมก็ประทับจูบลงบนฝีปากวินอย่างนุ่มนวล ทั้งคู่จูบกันอยู่อย่างนั้น
อยู่นานแสนนาน วันนี้อากาศดีมากจริงๆ สะด้วย.
ดูจะสนุกสนานมากกว่าใครเพื่อนก็คือ จอร์น จอร์นไม่เคยเห็นทะเลมาก่อน เขาจึงโดนเพื่อนของวินแกล้งเป็นพิเศษ แต่เจ้าตัวก็ดูจะชอบอก
ชอบใจ ตกดึก เจมส์ก็บอกแกมสั่งทุกคนให้เข้านอน เพราะพรุ่งนี้เขามีโปรแกรมดีๆ เตรียมไว้ให้
\" ชั้น กอง วินนอนห้องสีม่วงนะ กฤษ นันและจอร์นก็นอนห้องสีฟ้า ส่วนพวกเธอก็ตกลงกันเอาเอง \"
\" ชั้นยกห้องสีชมพูให้เธอและริสาแล้วกัน ส่วนพวกชั้นนอนก้อสีเหลืองเอง \" ปรางบอกกาน กานยิ้มรับด้วยความยินดี
\" เอาล่ะ งั้นคืนนี้ก็ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้ชั้นจะปลุกเช้าเลยนะ \" เจมส์และกองเดินขึ้นห้อง วินยังคงนั่งอยู่หน้าโทรทัศน์
\" ราตรีสวัสดิ์ \" นันและกฤษก็เดินขึ้นห้องเช่นกัน
\" น้องอัมครับ ราตรีสวัสดิ์นะครับ \" จอร์นบอกอัมและเดินขึ้นห้อง วินทำเสียงฟุตฟิตเบาๆ
\" ไปเหอะพวกเรา นอนกันได้แล้ว \" ริสาบอก
\" พวกเธอไปก่อนนะ ชั้นหิวน้ำ \" อัมบอกเพื่อน เพื่อนๆ จึงบอกราตรีสวัสดิ์เธอและเดินขึ้นห้อง ความจริงอัมต้องการเวลาความเป็นส่วนตัว
กับวินมากกว่า เธอแกล้งเดินไปดื่มน้ำและเดินมาบอกราตรีสวัสดิ์วิน
\" พี่วินคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ \" อัมเอ่ยน้ำเสียงอ่อนโยน
\" ......................... \" วินนั่งดูโทรทัศน์อย่างเดิม เขาทำเหมือนไม่ได้ยินที่อัมพูด
\" ขอบคุณนะคะที่อวยพรกลับ \" อัมประชดและหันหลังขึ้นห้อง
\" เดี๋ยว! \" วินเรียกเสียงเฉียบขาด อัมหันมามองวินเรียบๆ ตอนนี้น้ำตาของเธอกำลังจะไหลออกมาแล้ว
\" มานั่งนี่สิ \" วินตบที่ว่างบนโซฟาบอกอัม อัมเดินไปนั่งข้างๆ วินอย่างว่าง่าย
\" มีอะไรคะ \" อัมถาม ตั้งแต่ที่วินคุยกับเธอวันนี้ เขายังไม่หันมามองหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย
\" เสียดายมั๊ย ไม่ได้นอนห้องเดียวกับไอฝรั่งนั่น \" วินกระแทกเสียงถาม
\" พี่วิน! อัมไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นนะ \" อัมพูดเสียงสั่นและหันไปมองหน้าวิน
\" ไม่ใช่หรอ ชั้นก็นึกว่าใช่สะอีก เห็นมันมาไม่ทันไร เธอก็เปลี่ยนใจแล้วนิ \" วินหันมาทางอัมและจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอกดให้อัมนอน
ลงอัมสะดุ้งเล็กน้อยที่วินแทนตัวเองว่า \' ชั้น \' ตอนนี้น้ำตาเธอไหลอาบแก้มแล้ว
\" เวลาอยู่กับไอฝรั่งนั่น เธอก็บีบน้ำตาใส่มันแบบนี้สินะ มันจะได้จูบปลอบ \" วินเริ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ อัมพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงวิน
ไม่ไหว
\" ชั้นไม่เคยบีบน้ำตา พี่จอร์นก็ไม่เคยปลอบด้วยกานจูบด้วย นายอย่าเอาคนดีๆ มาเหมารวมกับนายสิ \" อัมพูดเสียงค่อนข้างดัง
เธอกลัวเพื่อนจะลงมาเห็น
\" คนดีงั้นหรอ งั้นคนอย่างชั้นมันก็เลวน่ะสิ ก็ได้ ชั้นจะเลวให้สมใจเธอเลย \" วินพูดจบก็กดริมฝีปากลงไปอย่างรุนแรง อัมขัดขืนวินไม่ได้
เพราะตัวเขาทับอัมอยู่ วินจูบอัมรุนแรงมาก เขารวบมืออัมด้วยมือเดียวและยกมืออัมขึ้น อีกมือของวินก็ปลดกระดุมของอัม อัมสะอื้นออก
มาเมื่อวินเริ่มจะถอดเสื้อเธอ วินเองก็ตกใจที่เธอร้อง เขาจึงถอนริมฝีปากออกมา วินมองริมฝีปากของอัมที่บวมเจ่อเพราะแรงจูบของเขา
เพียะ!!
อัมตบหน้าวินแรงมากสะจนหน้าหัน เธอใส่กระดุมและวิ่งขึ้นบนห้องทั้งน้ำตา วินที่นั่งหน้าหันค้างอยู่เริ่มรู้สึกตัว เขาพูดกับตัวเองเบาๆ ด้วย
แววตาที่เจ็บปวด \" ขอโทษนะอัม \" วินก้มหน้าลงบนโซฟา อยู่ๆ น้ำตาของเขาก็ไหลออกมา \' นี่ชั้นสูญเสียคนที่ชั้นรักไปแล้วใช่
มั๊ย \' วินคิดอย่างเจ็บปวด
เช้าวันใหม่ที่สดใส เจมส์เคาะประตูเรียกทุกคนให้ตื่นและลงไปทานอาหารเช้า อัมขอตัวโดยอ้างว่าไม่สบาย เธอไม่อยากลงพบวิน เรื่อง
เมื่อคืนทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่เธอมีต่อวินพังไปจนหมด อัมเสียจูบแรกได้อย่างไม่น่าประทับใจเลย เมื่อทุกคนทานอาหารเช้าเสร็จ เจมส์ก็
บอกให้ทุกคนเตรียมตัวไปดำน้ำดูประการัง วินขอตัวอีกคนเพราะเขาไม่มีอารมณ์ เจมส์จึงเห็นด้วยและสนับสนุนเต็มที่
\" ดีแล้ววิน ถ้าแกไปอารมณ์แบบนี้จะพลอยทำให้คนอื่นไม่สนุกด้วย \" เจมส์บอกวิน
\" ถ้างั้นชั้นฝากเพื่อนชั้นด้วย \" เพชรเดินมาบอกวิน วินทำท่าตกใจที่เพชรพูดจึงรีบถามออกไป
\" อัมเป็นอะไร \"
\" อัมไม่สบาย ตาบวมมาก สงสัยจะร้องไห้ \"
\" น้องอัมไม่สบายหรอครับ งั้นพี่ไม่ไปดีกว่า พี่จะดูน้องอัม \" จอร์นพูด วินทำท่าหมั่นไส้จอร์นขึ้นมาทันที โชคดีที่กองดึงวินไว้ทัน
\" นายน่ะไปดีที่สุด นายไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้นิ กลับบ้านไปทั้งๆ ที่ไม่ได้ดูเมื่อมีโอกาสมันหน้าเสียดายนะ \" กองพูด เขากำลังพยายาม
ล็อกคอวิน
\" นั่นสิพี่จอร์น พี่จอร์นไปเหอะ นายวินคงไม่ปล่อยให้ยัยอัมเป็นอะไรหรอกค่ะ ใช่มั๊ย \" กานพูดกับจอร์นและหันไปถามวิน วินพยักหน้า
อย่างหนักแน่น
\" ตกลงตามนี้แล้วกัน พวกเราไปลงเรือกันเหอะ ตอนนี้แดดไม่ค่อยแรงสะด้วย วิน นายดูแลอัมดีๆ นะเว้ย \" เจมส์หันมาขยิบตาให้วิน
และเดินออกไป
\" ดูเพื่อนชั้นดีๆ หน่อยนะ กลับมาถ้าอัมเป็นหนัก ชั้นจะฆ่านาย \" ปรางแยกเขี้ยวใส่วินและเดินตามเจมส์ออกไป คนอื่นๆ ก็ออกไปเช่นกัน
เมื่อทุกคนออกไปกันหมด วินก็ปิดบ้านและเดินขึ้นไปดูอัม ทีแรกเขาก็กล้าๆ กลัว แต่เมื่อคิดถึงโอกาสที่ได้อยู่บ้านด้วยกัน 2 ต่อ 2 แล้ว
วินก็ตัดสินใจแบกหน้าขึ้นไป พร้อมอาหารเช้าติดมือไปด้วย
ก๊อกก๊อก~ ก๊อกก๊อก~ วินเคาะประตูห้องนอนสีเหลือง \' โชคดีนะที่เมื่อคืนชั้นได้ยินพวกสาวๆ ตกลงกัน \' วินคิดและยิ้ม
\" พวกเธอหรอ เข้ามาสิ ห้องไม่ได้ล็อก \" อัมบอกเพื่อน น้ำเสียงของเธอดูไม่ดีเอาสะเลย
วินเปิดประตูเข้าไปในห้อง เห็นอัมนอนคุ้ดคู้ผ้าห่มคลุมตัวอยู่ นี่เขาทำอัมหนักขนาดนี้เลยหรอ วินวางอาหารเช้าลงบนโต๊ะข้างเตียง
และมายืนดูอัมใกล้ๆวินอยากจะกอดอัมเหลือเกิน ...........
\" นี่ ทำไมไม่มีใครพูดอะไรเลยล่ะ ชั้นยังไม่ตายนะ แล้วนี่ไม่ไปเที่ยวกันแล้วหรอ \" อัมถามติดตลก วินได้แต่ยืนนิ่ง
\" เอ๋ พวกเธอเป็นอะไรกัน \" อัมพูดและหันมามองเพื่อน เธอตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นวินยืนอยู่ในระยะที่ใกล้มาก
\" นาย! เข้ามาทำไม ไอ้คน ทุ เ ร ศ \" อัมตะโกนขึ้นมา \' หน้าตาของเธอซีดเหลือเกิน แต่ก็ยังน่ารักละวะ \' วินคิด
\" ยังมายืนทำหน้าอมยิ้มอีก ออกไปเลยนะ ไอบ้า \" อัมพูดแล้วก็ซัดหมอนใส่หน้าวิน
\" อุ๊บ! \" วินร้องเบาๆ เขาเก็บหมอนขึ้นมาจากพื้นและเดินไปนั่งบนเตียงกับอัม
\" ออกไปนะ ช่วยด้วย ไอวินมันจะปล้ำชั้น! \" อัมตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน นี่ถ้าเพื่อนเธออยู่มีหวังวินเป็นศพแน่ๆ
\" อัม เบาๆ ก็ได้ ไม่มีใครอยู่ \" วินพูด แววตาอ่อนโยนอย่างเดิมมองที่อัมอย่างจริงจัง
\" อ๋อ แกก็เลยคิดจะปล้ำชั้นงั้นสิ ฝันไปเหอะ ไอโรคจิต \" อัมว่าและทุบวิน
\" อัม พี่ขอโทษ เรามาคุยกันดีๆ ได้มั๊ย \" วินจับข้อมืออัมและกดลงบนเตียง แต่คราวนี้เขาทำอย่างนุ่มนวลที่สุด
\" แล้วทำไมต้องกดชั้นลงมาด้วยล่ะวะ นี่มันการกระทำของโจรชัดๆ \" อัมตะโกนใส่หน้าวิน เขายิ้มนิดๆ และพูดอย่างอ่อนโยน
\" โจรปล้นใจ \" (คนเขียนกะลังดูหนังเลยได้ไอเดีย หุหุ ^o^)
\" ถ้าพี่ไม่กดอัมลงนอน อัมก็ทำร้ายพี่อีกน่ะสิ \" พี่หรอ นี่อัมหูฝาดไปรึป่าว วินแทนตัวเองว่าพี่เหมือนเดิมแล้ว
\" งั้นปล่อย ออกไปคุยข้างนอก คุยในห้องมันเสี่ยง \" อัมพูดเบาลง วินยอมทำตามที่อัมบอก เขาลงไปรอข้างล่างเพื่อให้อัมเปลี่ยนเสื้อ
วินและอัมเดินไปตามชายหาด ยามเช้าอากาสช่างสดใสเสียจริง วินมองอัมที่แต่งตัวด้วยเสื้อสายเดี่ยวสีขาวมีผ้าคลุมไหล่สีฟ้า กระโปรง
ยาวสีฟ้าลายปลาการ์ตูนแล้วยิ้ม วันนี้เธอดูน่ารักกว่าทุกๆ วัน แต่ทุกวันก็น่ารักนะ อัมหันมาสบตากับวิน เธอเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนจากวินครั้ง
แรกตั้งแต่ที่ทะเลาะกันอัมจึงตัดสินใจถามสาเหตุ
\" ทำไมถึงเปลี่ยนไป \" อัมถามตรงๆ จนวินตกใจ
\" เปลี่ยนไป ยังไงหรอ \"
\" วันนั้นทำไมถึงเย็นชาใส่อัม \"
\" ไม่ได้เย็นชาสักหน่อย \"
\" ไม่ได้เย็นชาไง ไม่อยากจะพูดแล้ว \" อัมทำหน้างอใส่วิน
\" โอ๋ โอ๋ พี่ขอโทษนะ ก็อัมมีไอฝรั่งนั่นแล้วนิ \" คราวนี้วินทำหน้างอใส่อัมบ้าง
\" พี่จอร์นเค้าทำไม อัมจะเดินเข้าโรงเรียน จะสนิทสนมกับพี่ชายตัวเองไม่ได้รึไง \"
\" สนิทก็ได้นะ แต่มันมากไปมั๊ยอัม ........... เมื่อกี้ว่าไงนะ จอร์นเป็นอะไรนะ \" วินหันมาทำตาโตใส่อัม เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
\" พี่จอร์นเป็นพี่ชายอัม พี่ชายที่แม่ส่งมา พี่ชาย อัมคิดแค่นั้น พี่ชายที่ ............. \" อัมหยุดพูดกระทันหันเพราะวินดึงเธอไปกอด
\" ไม่ต้องพูดแล้ว พี่เข้าใจแล้ว พี่ขอโทษ พี่มันบ้าเอง \" วินกอดอัมแน่น อัมยิ้มและยกมือเธอขึ้นมากอดวินบ้าง
\" อัมก็ต้องขอโทษพี่วินด้วยที่ไม่ได้อธิบายอะไรให้พี่วินฟัง \" อัมกอดวินแน่น วินดีใจมาก เขาได้ไม่สูยเสียคนที่รักไปแล้ว
เขาได้อัมกลับมาแล้ว ถึงเวลาแล้วที่วินต้องบอกอัม
\" อัม พี่รักอัม รักมากด้วย พี่รักอัมจริงๆ เป็นแฟนพี่นะ \" วินพูดเสียงหวานและมองหน้าอัม อัมเงียบ เธอทั้งตกใจและดีใจ
\" ไม่ต้องตอบพี่ก่อนก็ได้นะ พี่ไม่รีบ \"
\" อัมอยากจะบอกว่า ............. \" อัมกำลังจะพูด วินก็ขัดขึ้น
\" ไม่เอา ถ้าจะปฏิเสธพี่ไม่ฟัง \" วินหันหลังเดินกลับ แต่เหตุการณ์ไม่คาดฟันก็เกิดขึ้น อัมกระโดดกอดวินจนทั้งคู่ล้มลงบนทราย
อัมที่ค่อมอยู่ข้างบนวินยิ้มขึ้นและกระซิบที่หูวินอย่างอ่อนโยน
\" อัมก็รักพี่วินค่ะ รักมากด้วย เราเป็นแฟนกันแล้วนะ \" และแล้วอัมก็ประทับจูบลงบนฝีปากวินอย่างนุ่มนวล ทั้งคู่จูบกันอยู่อย่างนั้น
อยู่นานแสนนาน วันนี้อากาศดีมากจริงๆ สะด้วย.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น