ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ^+^ ... ไม่จริง ... ^+^
“ฮานะ เธอไปไหนมา!” ยูถามด้วยอารมณ์โมโห
“ไป … ข้างนอกกับเพื่อนมา ขอโทษนะคาซาวะคุงที่ไม่ได้บอก”
“ไปกับเพื่อนคนไหนหรอฮานะ” ยามาโมโตะถาม ฮานะไม่กล้าที่จะสบตาทั้งคู่เลย
“ยูมิน่ะ … ตะกี้ยูมิมาหา แต่เค้ารีบออกไปก็เลยไม่ได้บอก”
“แน่ใจนะฮานะ เธอไม่ได้โกหกพี่ใช่มั๊ย” ยูถามเสียงเข้ม
“มะ ไม่ได้โกหกค่ะ ขอตัวไปข้างบนก่อนนะ” ฮานะรีบวิ่งขึ้นข้างบน เธอกลัวยูจับได้
‘เห้อ! ถ้าบอกยูว่าไปกับคนแปลกหน้ามีหวังโดนดุแน่ๆ แต่เคียวก็รู้จักเรานินา ทำไมเราถึงไม่รู้
จักเคียวนะ ยูต้องรู้อะไรแน่เลย ลองถามยูดีกว่า’ ฮานะนอนคิดอยู่บนเตียง เมื่อเธอคิดถึงหน้า
เคียวขึ้นมา ใจเต้นเป็นกลองทุกทีสินะ ‘หรือว่าเราจะหลงรักเคียวสะแล้ว บ้าสิ เพิ่งรู้จักกันเอง
แต่เหมือนกับรู้จักเคียวมาแสนนานเลยนะ อะไรกันเนี่ย’
“ฮานะ เปิดประตูให้พี่หน่อย” เสียงยูดังขึ้น ทำให้ฮานะที่กำลังคิดอะไรเพลินสะดุ้งสุดตัว
“ค่ะ มีอะไรคะพี่ยู” ฮานะเปิดประตู
“ทำอะไรอยู่หรอ” ยูเดินเข้ามาในห้อง
“เปล่าค่ะ นอนเล่นน่ะ”
“……………….”
“เธอมีอะไรปิดบังพี่รึป่าวฮานะ” จู่ๆ ยูก็ถามขึ้นมา
“คะ ….. ไม่มีนิยู พี่นั่นแหละ มีอะไรปิดบังหนูรึป่าว” ฮานะพยายามหลบตายู
“เธออยากรู้เรื่องอะไรล่ะ นายเคียวน่ะหรอ”
“พี่ยูรู้จักเคียวด้วยหรอ” ฮานะทำหน้าแปลกใจนิดๆ
“แน่นอน เธอก็รู้จักด้วย” ยูทำสีหน้าเรียบเฉย
“เค้าเป็นใคร แล้วทำไมหนูถึงจำเค้าไม่ได้”
“เค้าเป็น …… คนที่เธอสมควรลืมนะฮานะ” ยูเดินไปนั่งบนเตียงของฮานะ
“ทำไมล่ะพี่ยู ทำไมหนูต้องลืมเค้า เค้าไม่ดีตรงไหน” ฮานะเดินไปจับแขนยู
“เอาเป็นว่าเธอไม่ควรไปยุ่งกับเค้าแล้วกันนะ” ยูพูดแค่นั้นแล้วเงียบไป
“……………….”
“เธอรักนายเคียวรึป่าว” ยูถามขึ้นมา
“อะไรนะ …… พี่ยู … พะ พูดอะไรแบบนั้น” ฮานะเขิลและตกใจ
“เธอตอบพี่มาสิ เธอรักเคียวรึป่าว”
“…….. ไม่รู้ แต่ใจเต้นเวลาเห็นหน้า พี่ยูอะไรของพี่”
“ฮานะ พี่ขอบอกเธอไว้อย่างเดียวนะ อย่ายุ่งกับเคียวอีก” ยูลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไป
“ทำไมล่ะ ทำไมหนูจะยุ่งจะรักเคียวไม่ได้ เค้าไม่ดีตรงไหน พี่ตอบหนูมาได้มั๊ยล่ะ” ฮานะเริ่ม
เสียงดัง เธอไม่เข้าใจยูว่าทำไมต้องห้ามไม่ให้ยุ่งกับเคียว ทั้งๆ ที่เคียวก็ไม่เสียหายอะไร
“ถ้าเธอรู้ แล้วเธอจะรับเคียวได้หรอ” ยูหันมาถาม
“ได้สิ หนูต้องรับได้ พี่บอกหนูมาสิ”
“ที่พี่ห้ามเธอยุ่งกับนายเคียวเพราะ ……….” ยูหยุด และเดินมาหาฮานะ
“เพราะอะไรล่ะพี่ยู” ฮานะเริ่มจะร้องไห้แล้ว
“เพราะ …… นายนั่นเป็น ซาตาน” ยูพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้ฮานะยืนอึ้งกับคำที่ได้ยิน.
“ไป … ข้างนอกกับเพื่อนมา ขอโทษนะคาซาวะคุงที่ไม่ได้บอก”
“ไปกับเพื่อนคนไหนหรอฮานะ” ยามาโมโตะถาม ฮานะไม่กล้าที่จะสบตาทั้งคู่เลย
“ยูมิน่ะ … ตะกี้ยูมิมาหา แต่เค้ารีบออกไปก็เลยไม่ได้บอก”
“แน่ใจนะฮานะ เธอไม่ได้โกหกพี่ใช่มั๊ย” ยูถามเสียงเข้ม
“มะ ไม่ได้โกหกค่ะ ขอตัวไปข้างบนก่อนนะ” ฮานะรีบวิ่งขึ้นข้างบน เธอกลัวยูจับได้
‘เห้อ! ถ้าบอกยูว่าไปกับคนแปลกหน้ามีหวังโดนดุแน่ๆ แต่เคียวก็รู้จักเรานินา ทำไมเราถึงไม่รู้
จักเคียวนะ ยูต้องรู้อะไรแน่เลย ลองถามยูดีกว่า’ ฮานะนอนคิดอยู่บนเตียง เมื่อเธอคิดถึงหน้า
เคียวขึ้นมา ใจเต้นเป็นกลองทุกทีสินะ ‘หรือว่าเราจะหลงรักเคียวสะแล้ว บ้าสิ เพิ่งรู้จักกันเอง
แต่เหมือนกับรู้จักเคียวมาแสนนานเลยนะ อะไรกันเนี่ย’
“ฮานะ เปิดประตูให้พี่หน่อย” เสียงยูดังขึ้น ทำให้ฮานะที่กำลังคิดอะไรเพลินสะดุ้งสุดตัว
“ค่ะ มีอะไรคะพี่ยู” ฮานะเปิดประตู
“ทำอะไรอยู่หรอ” ยูเดินเข้ามาในห้อง
“เปล่าค่ะ นอนเล่นน่ะ”
“……………….”
“เธอมีอะไรปิดบังพี่รึป่าวฮานะ” จู่ๆ ยูก็ถามขึ้นมา
“คะ ….. ไม่มีนิยู พี่นั่นแหละ มีอะไรปิดบังหนูรึป่าว” ฮานะพยายามหลบตายู
“เธออยากรู้เรื่องอะไรล่ะ นายเคียวน่ะหรอ”
“พี่ยูรู้จักเคียวด้วยหรอ” ฮานะทำหน้าแปลกใจนิดๆ
“แน่นอน เธอก็รู้จักด้วย” ยูทำสีหน้าเรียบเฉย
“เค้าเป็นใคร แล้วทำไมหนูถึงจำเค้าไม่ได้”
“เค้าเป็น …… คนที่เธอสมควรลืมนะฮานะ” ยูเดินไปนั่งบนเตียงของฮานะ
“ทำไมล่ะพี่ยู ทำไมหนูต้องลืมเค้า เค้าไม่ดีตรงไหน” ฮานะเดินไปจับแขนยู
“เอาเป็นว่าเธอไม่ควรไปยุ่งกับเค้าแล้วกันนะ” ยูพูดแค่นั้นแล้วเงียบไป
“……………….”
“เธอรักนายเคียวรึป่าว” ยูถามขึ้นมา
“อะไรนะ …… พี่ยู … พะ พูดอะไรแบบนั้น” ฮานะเขิลและตกใจ
“เธอตอบพี่มาสิ เธอรักเคียวรึป่าว”
“…….. ไม่รู้ แต่ใจเต้นเวลาเห็นหน้า พี่ยูอะไรของพี่”
“ฮานะ พี่ขอบอกเธอไว้อย่างเดียวนะ อย่ายุ่งกับเคียวอีก” ยูลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกไป
“ทำไมล่ะ ทำไมหนูจะยุ่งจะรักเคียวไม่ได้ เค้าไม่ดีตรงไหน พี่ตอบหนูมาได้มั๊ยล่ะ” ฮานะเริ่ม
เสียงดัง เธอไม่เข้าใจยูว่าทำไมต้องห้ามไม่ให้ยุ่งกับเคียว ทั้งๆ ที่เคียวก็ไม่เสียหายอะไร
“ถ้าเธอรู้ แล้วเธอจะรับเคียวได้หรอ” ยูหันมาถาม
“ได้สิ หนูต้องรับได้ พี่บอกหนูมาสิ”
“ที่พี่ห้ามเธอยุ่งกับนายเคียวเพราะ ……….” ยูหยุด และเดินมาหาฮานะ
“เพราะอะไรล่ะพี่ยู” ฮานะเริ่มจะร้องไห้แล้ว
“เพราะ …… นายนั่นเป็น ซาตาน” ยูพูดจบก็เดินออกไป ปล่อยให้ฮานะยืนอึ้งกับคำที่ได้ยิน.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น