ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ^o^ อดีตที่หวานแหวว ( ตอนที่ 1 ) ^o^
\" ทายซิ ใครเอ่ย ?? \"
\" เล่นอะไรน่ะเรย์ เหมือนเด็กเลย \"
\" ก็แหม เรย์ยังเป็นเด็กอยู่หนิ อายุไม่เท่าไหร่เองนะ \"
\" เด็กบ้าอะไรตัวหยั่งกะเสาไฟฟ้า \"
\" ตาลว่าเรย์หรอ ........ นี่แน่ !! โดนจั๊กจี้ซะเลย !! \"
ผมวิ่งไล่ลูกตาลรอบต้นไม้ภายในสวนสาธารณะ ใครเห็นภาพนี้คงหัวเราะท้องแข็งน่าดู
พี่แป้ง พี่ทราย ผมและตาลนัดกันมาปิกนิกที่สวนสาธารณะแถวบ้าน ตอนนี้เป็นช่วงปิดภาคฤดูร้อน ทำให้พวกเรามีเวลาว่างมากเป็นพิเศษ ผมกับตาลคบกันมา 2 ปีกว่าแล้ว ตั้งแต่ผมเรียน ม.4 ตอนนี้ตาลเรียนอยู่ ม.6 ส่วนผมเรียน ม.5 บางคนบอกว่าเราสองคนไม่เหมาะกันเพราะเรื่องอายุ แต่เปล่าเลย ผมห่างกับตาลแค่ 3 เดือนเท่านั้นเอง ก็ผมมันเรียนไม่ทันหนิครับ T-T
\" ใครทำแซนวิสเนี่ย ?? \"
\" ช้านเอง มีอะไรหรือไง ?? \"
\" ไม่สงสัยล่ะว่าทำไมหน้าตามันดูไม่ได้แบบนี้ เพราะฝีมือพี่ทรายนี่เอง \"
\" อ๊ายยยยยยยยยย~~!!!!!!!! แกว่าชั้นรึตาเรย์ \"
\" คร้าบ ผมว่าพี่ ^-^ \"
\" ตาเรย์ !!!!! \"
\" เอ้า !! พอเลยทั้งคู่ เจอกันทีไรกัดกันทุกที เป็นอะไรกันน่ะ \"
\" ก็น้องเธอชอบกวนชั้นหนิ มันเริ่มก่อนนะแป้งฝุ่น \"
\" 55555 แกล้งพี่ทรายสนุกดี เวลาพี่ทรายโกรธเหมือนภูเขาไฟฟูจิระเบิดเลย 555555 \"
\" พอแล้วตาเรย์ แกดูหน้ายัยทรายสิ เหมือนอมดวงอาทิตย์ไว้ทั้งดวงแล้ว \"
\" - -^^ พอกันเล้ยทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่รู้แกรักไปได้ไงยัยตาล - -^^ \"
\" อย่าเอาชั้นไปยุ่งด้วยสิ \"
ผมมองตาลที่หน้าแดงแล้วอมยิ้ม เธอช่างเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน อ่อนโยน น่าทะนุทะถนอมจริงๆ ^-^
หลังจากที่สนามรบย่อมๆ สงบลงได้ พวกเราก็ย้ายก้นกันไปเที่ยวสวนสนุก
หึ หึ หึ หึ !!!! สิ่งนี่แหละที่ผมกำลังรออยู่ การได้เล่นอะไรที่หวาดเสียวช่างมีความสุขที่หาคำบรรยายไม่ได้จริงๆ
ไม่นานเราทั้งหมดก็ถึงสวนสนุก คนรอบตัวมองผมแทบจะกินเลือดกินเนื้อ แถมยังส่งสายตาอัปลักษณ์ใส่พวกสาวๆ อีก งานนี้น่ามีเฮแฮะ !!!
\" ชั้นรู้นะว่าแกคิดอะไรตาเรย์ อย่าลืมนะว่านั่นคือผู้หญิง \"
\" ผมรู้แล้วหน่า แค่ไม่ชอบใจเท่านั้นแหละ \"
\" นายน่าจะดีใจนะ ที่มีสาวๆ ชอบมากมายขนาดนี้ ดูซิ มองกันตาจะทะลุเบ้าอยู่แล้ว \"
เอ๋ !?! ผมก็เพิ่งรู้แฮะว่าตาลขี้หึงเหมือนกัน เธอทำแก้มป่องแล้วยืนกอดอก ดูน่ารักน่ากินเป็นบ้า > / / / / <
ผมลากตาลไปเล่นเครื่องเล่นอย่างสนุก ที่บอกสนุกน่ะผมนะ ไม่ใช่ตาล เธอเป็นสาวที่ไม่ชอบความหวาดเสียวเอาซะเลย เวลาที่เธอต้องนั่งไวกิ้งหรือรถไฟเหาะกับผม เธอมักจะทำหน้าเหมือนโดนซึนามิพัดก็ไม่ปาน อะไรเธอจะกลัวขนาดนั้น แฟนผม - -
และแล้วสิ่งสุดท้ายที่ผมรอคอยก็มาถึง แท่นแทนแท๊น !!!!!! บ้านผีสิ่งนี่เอง ผมชอบมากๆ เลยล่ะกับบ้านผีสิง นอกจากจะสร้างความตื้นเต้นให้กับตัวผมแล้ว ผมยังสามารถเอาไปแกล้งพี่แป้งได้อีกด้วย เพราะพี่แป้งเป็นคนที่กลัวผีมาก แกล้งพี่แป้งสำเร็จทีไรซะใจเป็นบ้าเลยล่ะ และนี่ก็คือหนึ่งในแผนของผมล่ะ วี๊ดวิ้ว !!!!!!!
\" พี่แป้ง พี่ทราย เข้าบ้านผีสิงกันนะ \"
\" ไม่ล่ะตาเรย์ แกก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบอะไรแบบนี้ \"
\" แต่ผมชอบหนิ ไปเหอะนะ ตาลก็ไป พี่ทรายก็ไปเนอะ \"
\" อะไรๆ เรย์ พี่ยังไม่พูดอะไรเลยนะ \"
\" ไม่พูดแปลว่าตกลงไง ^-^ เอาเป็นว่าเข้าหมดนี่แหละนะ \"
ว่าแล้วผมก็ใช้วิธีเผด็จการกับพวกสาวๆ ซะเลย สามสาวถูกผมทั้งลากทั้งดึงเข้าบ้านผีสิง แฮ่~~!!!! แผนเริ่มดำเนินการได้ !!!!!!
ขั้นตอนแรก ผมต้องทำทีเป็นปวดเบาซะก่อน แล้วค่อยเริ่มแผนสอง
\" เดี๋ยวผมมานะ ขอไปห้องน้ำก่อน ปวดฉี่~~!! \"
\" ระ ...... เรย์ มะ ...... ไม่ ...... ต้อง ..... ปะ ..... ไปแล้วล่ะ ...... นะ \"
\" ได้ไงล่ะตาล เรย์ปวดฉี่นะ เดี๋ยวมันก็ราดหรอก \"
\" ก็ ...... ปล่อยให้ ...... ราด ...... ปะ ..... ไปสิ \"
\" บ้าหรอพี่แป้ง พี่นี่ก็อีกคน พูดอะไรเหมือนการ์ตูน ไม่ต้องพูดมาก ผมไปล่ะ ฝากดูแลด้วยนะพี่ทราย บรื๋อ~~!! \"
\" -O- \" <<< พี่ทราย
หน้าตาพี่ทรายเหมือนคนถูกผีหลอกจริงๆ เลยแฮะ ลืมบอกไปว่า 3 คนนี้พี่ทรายกลัวผีที่สุด ก๊ากๆๆๆๆ แล้วแบบนี้สาวๆ จะรอดกันมั๊ยเนี่ย !!!!!
ผมรีบเผ่นออกมาแล้วมองซ้ายมองขวาหาเครื่องมือประกอบการดำเนินแผนการของผม นั่นไงเจอแล้ว ผ้าคลุมล่องหน เอ๊ย !! ไม่ใช่ครับ ผ้าคลุมสีขาวธรรมดาๆ เนี่ยแหละ และก็นั่น แป้งแคร์สีขาวจั๊ว คราวนี้แหละ ใครไม่กลัวผมให้มันรู้ไป ผมจัดการโปะแป้งให้ทั่วหน้าแล้วเอาผ้ามาคลุม คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองผมแล้วอั้นหัวเราะ ไม่บ้าก็ใกล้เคียงแล้วล่ะ - -^
ขั้นตอนที่สองเริ่มขึ้น ผมเดินเข้าไปในบ้านผีสิงอีกครั้งอย่างเงียบที่สุด ภาพที่ผมเห็นเกือบทำให้แผนแตกซะนี่ ผมเกือบหลุดหัวเราะออกมาแล้วเชียว พี่แป้งนั่งกอดเข่าบนพื้นพร้อมทำตัวสั่น ส่วนพี่ทรายก็ยืนนิ่งเหมือนมนุษย์หิน แถมยังสะดุ้งทุกครั้งที่มีเสียงผีปลอมดังขึ้นมาอีกด้วย ส่วนแฟนสาวของผมไม่มีท่าทีสะทกสะท้านใดๆ เลยแม้แต่น้อย ?!? เป็นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อตาลก็กลัวผีด้วย แต่ทำไมเธอถึงไม่มีอาการเลยล่ะ และแล้วผมก็รู้ว่าผมคิดผิด ที่ตาลไม่มีอาการใดๆ เพราะเธอกำลังร้องไห้อยู่ตะหาก O_O นี่ผมจะบาปมั๊ยเนี่ยที่แกล้งคนอื่นจนร้องไห้แบบนี้ !!
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ถ้าถอยตอนนี้เสียชื่อนายเรย์หมด ผมก็เลยตัดสินใจดำเนินแผนการแกล้งสาวๆ ต่อ แฮ่~~!! ผมย่องไปข้างหลังพวกเธอและ ......
\" จ๊ะเอ๋ !!!!! \"
\" ............. \"
เป็นภาพสโลโมชั่นที่หาดูได้ยากจริงๆ พี่แป้งหันหลังกลับมามองแล้วอ้าปากค้าง แถมทำตาโตเท่าไข่ห่านด้วย พี่ทรายหันขวับมามองทันที แล้วก็ลงไปนั่งบนพื้นทันทีเช่นกัน ตาลไม่หันมามองธรรมดา เธอทำน้ำลายย้อยลงบนพื้นด้วยอีกตะหาก ทำไมแฟนผมถึงได้สกปรกอย่างนี้นะ T-T
\" กะ ..... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~!! \"
ว๊าว !!! สาวเสียงกรี๊ดรวมกัน ขี้หูผมแทบจะออกมาเต้นเพลงฮิบฮอบของ Eminem เลยล่ะครับ
\" ช่วยด้วย !!!! ตาเรย์ช่วยด้วย !!!! \"
พี่แป้งตั้งหน้าตั้งตาแหกปากเรียกผม พร้อมกับพยายามต่อยผมอีกด้วย เหอๆ - -\"
และด้วยความฉลาดที่ผมมีเป็นทุน บวกกับความไวของตัวเอง ผมรีบวิ่งออกมาจากบ้านผีสิงก่อนที่สามสาวจะจับได้
เมื่อผ่านไปไม่นานผมก็กลับเข้าไปใหม่ อยากรู้จริงๆ ว่าข้างในจะเป็นไงบ้าง อิอิ ^-^
\" พี่แป้ง พี่ทราย ตาล รอนานมั๊ย ?? \"
\" เรย์ ..... เรย์ ..... ฮือ ..... ฮือ ..... เรย์ \"
\" ตาลเป็นอะไร ใครทำอะไร บอกเรย์มาซิ !! \"
แหม !!!!! ผมน่าจะได้รางวัลออสการ์มาครองนะ สาขาตีหน้าตายดีเด่นซะด้วย
\" แล้วทำไมพี่สองคนทำหน้าแบบนั้นล่ะ ??
\" พวกเราโดนผีหลอก !! \"
\" ....... หรอครับ ........ \"
อยากจะบ้าตาย ผมกลั้นหัวเราะซะแทบแย่ ให้ตายเถอะ ผมต้องบาปกินหัวแน่ๆ เลย
และแล้วผมก็ต้องยอมแพ้คำของร้องของพวกสาวๆ ที่ยืนยันว่าจะออกจากบ้านผีสิง พวกเราจัดการกับเครื่องเล่นทุกชิ้นอย่างสนุกสนาน แต่อย่างว่าล่ะนะ งานเลี้ยงย่อมมีวันต้องเลิกรา เมื่อถึงเวลากลับบ้านพวกเราจึงต้องกลับอย่างเสียไม่ได้ ผมขอตัวไปส่งตาลแล้วจะย้อนกลับบ้านอีกครั้ง เพราะบ้านผมและบ้านตาลอยู่คนล่ะทางกัน
กว่าจะถึงบ้านตาลก็เป็นเวลาค่ำ รถในกรุงเทพฯ ช่างเยอะแยะมากมายมหาศาลจริงๆ วันนี้พ่อแม่ตาลไม่อยู่ ไปประชุที่ต่างประเทศ บ้านหลังใหญ่เหมือนคฤหัสถ์ก็เลยมีแต่เธอและคนรับใช้อยู่เท่านั้น ถ้าดูแค่ภายนอกช่างวังเวงเหลือเกิน แต่ภายในอบอุ่นอย่าบอกใครเชียวล่ะ ^-^
\" กาแฟมั๊ยเรย์ ?? \"
\" ไม่ล่ะ ขอบคุณ ^-^ \"
\" ยิ้มอะไรน่ะ ตั้งแต่เข้าบ้านมาแล้วนะ \"
\" บ้านตาลไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยเนอะ ยังสบายและอบอุ่นเหมือนเดิม \"
\" พูดเหมือนอยากมาอยู่งั้นแหละ \"
\" แหม !! ถ้าให้มาอยู่จริงก็ดีสิ \"
\" ได้สิ คนสวนกำลังขาดเลย \"
\" =_= \"
\" ล้อเล่นหน่า อย่างอนนะ น๊ะ !! \"
\" โอเค ไม่งอนแล้วล่ะ งั้นเรย์ขอกลับบ้านก่อนนะ ตาลจะได้พักผ่อน ไปล่ะ \"
ผมกำลังจะก้าวออกจากห้องรับแขก มือนุ่มๆ ของตาลก็มาสัมผัสที่เสื้อผม
\" หืม ?? \"
\" อยู่เป็นเพื่อนตาลก่อนได้มั๊ย ?? ตาลกลัว \"
\" เอ่อ ..... มันดึกแล้วนะ ตาลไม่พักผ่อนหรอ \"
\" นะเรย์ เดี๋ยวตาลโทรไปบอกยัยแป้งให้ \"
\" ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเรย์บอกเอง \"
\" ขอบคุณนะเรย์ ^-^ \"
ตาลยิ้มร่าก่อนที่จะกระโดดหอมแก้มผม เห้ย !! เธอหอมแก้มผม ฝันหวานล่ะคืนนี้ > / / / <
ผมกดโทรหาพี่แป้งทันที เพราะกลัวว่าถ้าดึกกว่านี้แล้วจะโดนดุ สายเรียกไม่นานพี่สาวผมก็รับซะแล้ว รีบร้อนไปไหนนะ !?!
\" ว่าไง ?? \"
\" พี่ คืนนี้ผมกลับดึกหน่อยนะ \"
\" เหตุผล ?? \"
\" ที่บ้านตาลไม่มีใครอยู่ ผมต้องอยู่เป็นเพื่อน \"
\" แล้วนายจากลับเมื่อหร่าย ..... \"
\" ทำไมพี่ต้องลากเสียงยาวๆ ด้วยนะ - -\" \"
\" แหะๆ สนุกดี ตกลงนายจะกลับเมื่อไหร่ \"
\" ดึกๆ ล่ะ รอเปิดประตูบ้านให้ด้วยล่ะกัน แค่นี้นะ เปลือง !! \"
\" เออ ไองก !! คลิ๊ก \"
พี่แป้งพูดทิ้งท้ายได้อย่างเจ็บแสบมาก ผมเดินไปหาตาลที่ทำอะไรขลุกขลิกอยู่ในครัว
\" ทำอะไรน่ะตาล ?? \"
\" อ๋อ ตาลกลัวว่าเรย์จะหิว ก็เลยปอกแอปเปิ้ลให้น่ะ \"
\" อ่า ..... ขอบคุณ ^ / / / ^ \"
\" ไปบนดาดฟ้ากันเถอะ ข้างบนลมเย็น \"
\" อื่อ \"
เราสองคนเดินขึ้นไปนั่งเล่นบนดาดฟ้าด้วยกัน ข้างบนลมเย็นอย่างที่ตาลบอกจริงๆ ด้วย แถมฟ้ายามค่ำคืนยังสวยอีกด้วย
\" สวยจังเลยเนอะเรย์ ^__^ \"
\" ช่าย สวย ..... \"
\" สวย ?? สวยแล้วทำไมต้องอมยิ้มด้วยล่ะ \"
\" ก็เรย์ว่าคนข้างๆ เรย์สวยกว่าท้องฟ้าตอนนี้อีกไง \"
\" > / / / / < \"
\" 5 5 5 5 5 5 เขิลหรอตาล หน้าแดงเชียว \"
\" ใช่สิ ใครบ้างล่ะจะไม่เขิลน่ะ \"
\" ^-^ \"
ผมอมยิ้มแล้วนอนลงกับพื้น เวลาที่เรานอนอยู่ในที่กว้างๆ แล้วกางแขนกางขานอนดูดาวแบบนี้ ช่างมีความสุขเสียจริง อุเล่ !!!
ตาลนอนลงข้างผมแล้วทำท่าเหมือนกัน เธอยิ้มขึ้นแล้วฮัมเพลงขึ้นมาเบาๆ อย่างสบายใจ เราสองคนนอนดูดาวอยู่อย่างนี้อย่างไม่มีเบื่อ แอปเปิ้ลที่ตาลปอกถูกทยอยกินอย่างช้าๆ ซึ่งเราสองคนผลัดกันป้อน ผมเกือบสำลักแอปเปิ้ลตายแน่ะเมื่ออยู่ดีๆ ตาลก็ตะโกนขึ้นมาแล้วยัดแอปเปิ้ลชิ้นโตใส่ปากผม
\" เรย์ เรย์ !! ดูนั่น !! \"
\" ว๊าว !! สวยจังเลยเรย์ \"
ผมลุกขึ้นตามตาลที่ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นมา เธอยืนขึ้นแล้วประสานมือเข้าหากันพร้อมกับก้มหน้าลงอธิษฐาน ที่แท้ตาลก็ขอพรกับดาวตกนี่เอง
ผมยอมรับเลยว่าดาวตกสวยจริงๆ เหมือนเรากำลังยืนอยู่ท่ามกลางฝนดาวตกเลยแฮะ โรแมนติกจริงๆ ผมมองตาลที่ยังคงยืนอธิษฐานอยู่แล้วอดไม่ได้ที่จะเข้าไปกอดเธอ ตาลตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรผม หน้าเธอแดงเหมือนคนเป็นไข้เลยแฮะ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบล่ะหน่า
\" เมื่อกี้ขออะไรดาวหรอ ?? \"
\" ไม่บอก เดี๋ยวไม่เป็นจริง \"
\" บอกหน่อยนะ นิดเดียวก็ยังดี \"
\" ไม่บอก ห้ามเซ้าซี้ด้วย \"
\" ใจร้าย T-T \"
ผมพูดงอนๆ แล้วก้มหน้าซุกกับเรือนผมของตาล กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแชมพูยี่ห้อดังที่ตาลใช้ทำให้ผมเคลิ้มเสียจริง
ผมเคยฝันว่าซักวันนึงผมจะได้ทำแบบนี้กับตาลเหมือนกับในหนัง และแล้ววันนั้นก็มาถึง ผมอมยิ้มกับตัวเองอย่างมีความสุข ตาลเธอก็ยิ้มเช่นกัน ถ้าเป็นไปได้ผมอยากหยุดเวลาไว้อย่างนี้ตลอดไป เพื่อที่จะเก็บความทรงจำดีๆ เอาไว้แบบนี้ แต่แล้วความสุขของผมก็ดับลง ให้ตาลเถอะ ผมอยากฆ่าคนเสียจริง !!!!!
ตุงตะลุงตุงเช่ง ตุงคะลุงตุงเช่ง !!
เสียงริงโทนโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์โทรเข้าเป็นพี่แป้งนี่เอง ตาลรีบผละออกจากผมด้วยความตกใจ ให้ตายเถอะซัดดัมเอ้ย !!!!
ผมหยิบโทรศัพท์แล้วกะว่าจะต่อว่าพี่แป้งเต็มที่ แต่แล้วความคิดนี้ก็หยุดไป เมื่อ .......
\" ตาเรย์ !! นี่มันตี 3 กว่าแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่แกจะกลับบ้านห๊ะ !!!! \"
ผมกลืนคำต่อว่าลงคอทันทีที่ได้ยินเสียงพี่แป้งออกมาจากโทรศัพท์
นี่ผมกลัวพี่สาวตัวเองมากขนาดนี้เลยหรือเนี่ย เสียชื่อนักเลงหนุ่มสุดหล่อหมดเลยผม เฮ้อ ....... T-T.
To Be Con . . . . . . . . . . .
////////// =^_^= ////////// Noo_PaenG ComE BacK ////////// =^_^= //////////
สวัสดีค๊าทุกท่าน !!!!! คิดถึงจังเลย คิดถึงมากๆ คิดถึงที่สุดในจักรวาลใบนี้แล้ว โฮ่ๆ อยากจะบอกว่าเหงามากๆ ไม่ได้อัพ ไม่ได้คุย มันช่างทรมานมากมายมหาศาล อยากจะคุยเยอะๆ แต่ก็ไม่มีเวลา ตอนเปิดเว็บเด็กดีเข้ามา แล้วหานิยายของนู๋ตกใจแทบสิ้นสติ นิยายหายไปไหนหว่าทั้ง 2 เรื่องเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่โกรธที่มันหล่นหายไปอยู่หน้าหลังๆ ก็รู้อยู่หน่าว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ต้องขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามกันนะ ไม่ทิ้งนู๋แป้ง ขอบคุณจริงๆ และต้องขอโทษด้วยที่หายไปแบบนี้ อีกไม่นานก็กลับแล้วจ้า สิ้นเดือนนี้กลับแล้ว รอกันหน่อยนะ ต้องไปแล้วล่ะคะ บอกแล้วว่าไม่ค่อยมีเวลา ไปล่ะนะ รักและคิดถึงทุกคนมาก วันหลังจะมาตอบจดหมายนะคะ
I Love You Forever. But You Forget Me Not !!!!!
\" เล่นอะไรน่ะเรย์ เหมือนเด็กเลย \"
\" ก็แหม เรย์ยังเป็นเด็กอยู่หนิ อายุไม่เท่าไหร่เองนะ \"
\" เด็กบ้าอะไรตัวหยั่งกะเสาไฟฟ้า \"
\" ตาลว่าเรย์หรอ ........ นี่แน่ !! โดนจั๊กจี้ซะเลย !! \"
ผมวิ่งไล่ลูกตาลรอบต้นไม้ภายในสวนสาธารณะ ใครเห็นภาพนี้คงหัวเราะท้องแข็งน่าดู
พี่แป้ง พี่ทราย ผมและตาลนัดกันมาปิกนิกที่สวนสาธารณะแถวบ้าน ตอนนี้เป็นช่วงปิดภาคฤดูร้อน ทำให้พวกเรามีเวลาว่างมากเป็นพิเศษ ผมกับตาลคบกันมา 2 ปีกว่าแล้ว ตั้งแต่ผมเรียน ม.4 ตอนนี้ตาลเรียนอยู่ ม.6 ส่วนผมเรียน ม.5 บางคนบอกว่าเราสองคนไม่เหมาะกันเพราะเรื่องอายุ แต่เปล่าเลย ผมห่างกับตาลแค่ 3 เดือนเท่านั้นเอง ก็ผมมันเรียนไม่ทันหนิครับ T-T
\" ใครทำแซนวิสเนี่ย ?? \"
\" ช้านเอง มีอะไรหรือไง ?? \"
\" ไม่สงสัยล่ะว่าทำไมหน้าตามันดูไม่ได้แบบนี้ เพราะฝีมือพี่ทรายนี่เอง \"
\" อ๊ายยยยยยยยยย~~!!!!!!!! แกว่าชั้นรึตาเรย์ \"
\" คร้าบ ผมว่าพี่ ^-^ \"
\" ตาเรย์ !!!!! \"
\" เอ้า !! พอเลยทั้งคู่ เจอกันทีไรกัดกันทุกที เป็นอะไรกันน่ะ \"
\" ก็น้องเธอชอบกวนชั้นหนิ มันเริ่มก่อนนะแป้งฝุ่น \"
\" 55555 แกล้งพี่ทรายสนุกดี เวลาพี่ทรายโกรธเหมือนภูเขาไฟฟูจิระเบิดเลย 555555 \"
\" พอแล้วตาเรย์ แกดูหน้ายัยทรายสิ เหมือนอมดวงอาทิตย์ไว้ทั้งดวงแล้ว \"
\" - -^^ พอกันเล้ยทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่รู้แกรักไปได้ไงยัยตาล - -^^ \"
\" อย่าเอาชั้นไปยุ่งด้วยสิ \"
ผมมองตาลที่หน้าแดงแล้วอมยิ้ม เธอช่างเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน อ่อนโยน น่าทะนุทะถนอมจริงๆ ^-^
หลังจากที่สนามรบย่อมๆ สงบลงได้ พวกเราก็ย้ายก้นกันไปเที่ยวสวนสนุก
หึ หึ หึ หึ !!!! สิ่งนี่แหละที่ผมกำลังรออยู่ การได้เล่นอะไรที่หวาดเสียวช่างมีความสุขที่หาคำบรรยายไม่ได้จริงๆ
ไม่นานเราทั้งหมดก็ถึงสวนสนุก คนรอบตัวมองผมแทบจะกินเลือดกินเนื้อ แถมยังส่งสายตาอัปลักษณ์ใส่พวกสาวๆ อีก งานนี้น่ามีเฮแฮะ !!!
\" ชั้นรู้นะว่าแกคิดอะไรตาเรย์ อย่าลืมนะว่านั่นคือผู้หญิง \"
\" ผมรู้แล้วหน่า แค่ไม่ชอบใจเท่านั้นแหละ \"
\" นายน่าจะดีใจนะ ที่มีสาวๆ ชอบมากมายขนาดนี้ ดูซิ มองกันตาจะทะลุเบ้าอยู่แล้ว \"
เอ๋ !?! ผมก็เพิ่งรู้แฮะว่าตาลขี้หึงเหมือนกัน เธอทำแก้มป่องแล้วยืนกอดอก ดูน่ารักน่ากินเป็นบ้า > / / / / <
ผมลากตาลไปเล่นเครื่องเล่นอย่างสนุก ที่บอกสนุกน่ะผมนะ ไม่ใช่ตาล เธอเป็นสาวที่ไม่ชอบความหวาดเสียวเอาซะเลย เวลาที่เธอต้องนั่งไวกิ้งหรือรถไฟเหาะกับผม เธอมักจะทำหน้าเหมือนโดนซึนามิพัดก็ไม่ปาน อะไรเธอจะกลัวขนาดนั้น แฟนผม - -
และแล้วสิ่งสุดท้ายที่ผมรอคอยก็มาถึง แท่นแทนแท๊น !!!!!! บ้านผีสิ่งนี่เอง ผมชอบมากๆ เลยล่ะกับบ้านผีสิง นอกจากจะสร้างความตื้นเต้นให้กับตัวผมแล้ว ผมยังสามารถเอาไปแกล้งพี่แป้งได้อีกด้วย เพราะพี่แป้งเป็นคนที่กลัวผีมาก แกล้งพี่แป้งสำเร็จทีไรซะใจเป็นบ้าเลยล่ะ และนี่ก็คือหนึ่งในแผนของผมล่ะ วี๊ดวิ้ว !!!!!!!
\" พี่แป้ง พี่ทราย เข้าบ้านผีสิงกันนะ \"
\" ไม่ล่ะตาเรย์ แกก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบอะไรแบบนี้ \"
\" แต่ผมชอบหนิ ไปเหอะนะ ตาลก็ไป พี่ทรายก็ไปเนอะ \"
\" อะไรๆ เรย์ พี่ยังไม่พูดอะไรเลยนะ \"
\" ไม่พูดแปลว่าตกลงไง ^-^ เอาเป็นว่าเข้าหมดนี่แหละนะ \"
ว่าแล้วผมก็ใช้วิธีเผด็จการกับพวกสาวๆ ซะเลย สามสาวถูกผมทั้งลากทั้งดึงเข้าบ้านผีสิง แฮ่~~!!!! แผนเริ่มดำเนินการได้ !!!!!!
ขั้นตอนแรก ผมต้องทำทีเป็นปวดเบาซะก่อน แล้วค่อยเริ่มแผนสอง
\" เดี๋ยวผมมานะ ขอไปห้องน้ำก่อน ปวดฉี่~~!! \"
\" ระ ...... เรย์ มะ ...... ไม่ ...... ต้อง ..... ปะ ..... ไปแล้วล่ะ ...... นะ \"
\" ได้ไงล่ะตาล เรย์ปวดฉี่นะ เดี๋ยวมันก็ราดหรอก \"
\" ก็ ...... ปล่อยให้ ...... ราด ...... ปะ ..... ไปสิ \"
\" บ้าหรอพี่แป้ง พี่นี่ก็อีกคน พูดอะไรเหมือนการ์ตูน ไม่ต้องพูดมาก ผมไปล่ะ ฝากดูแลด้วยนะพี่ทราย บรื๋อ~~!! \"
\" -O- \" <<< พี่ทราย
หน้าตาพี่ทรายเหมือนคนถูกผีหลอกจริงๆ เลยแฮะ ลืมบอกไปว่า 3 คนนี้พี่ทรายกลัวผีที่สุด ก๊ากๆๆๆๆ แล้วแบบนี้สาวๆ จะรอดกันมั๊ยเนี่ย !!!!!
ผมรีบเผ่นออกมาแล้วมองซ้ายมองขวาหาเครื่องมือประกอบการดำเนินแผนการของผม นั่นไงเจอแล้ว ผ้าคลุมล่องหน เอ๊ย !! ไม่ใช่ครับ ผ้าคลุมสีขาวธรรมดาๆ เนี่ยแหละ และก็นั่น แป้งแคร์สีขาวจั๊ว คราวนี้แหละ ใครไม่กลัวผมให้มันรู้ไป ผมจัดการโปะแป้งให้ทั่วหน้าแล้วเอาผ้ามาคลุม คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างมองผมแล้วอั้นหัวเราะ ไม่บ้าก็ใกล้เคียงแล้วล่ะ - -^
ขั้นตอนที่สองเริ่มขึ้น ผมเดินเข้าไปในบ้านผีสิงอีกครั้งอย่างเงียบที่สุด ภาพที่ผมเห็นเกือบทำให้แผนแตกซะนี่ ผมเกือบหลุดหัวเราะออกมาแล้วเชียว พี่แป้งนั่งกอดเข่าบนพื้นพร้อมทำตัวสั่น ส่วนพี่ทรายก็ยืนนิ่งเหมือนมนุษย์หิน แถมยังสะดุ้งทุกครั้งที่มีเสียงผีปลอมดังขึ้นมาอีกด้วย ส่วนแฟนสาวของผมไม่มีท่าทีสะทกสะท้านใดๆ เลยแม้แต่น้อย ?!? เป็นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อตาลก็กลัวผีด้วย แต่ทำไมเธอถึงไม่มีอาการเลยล่ะ และแล้วผมก็รู้ว่าผมคิดผิด ที่ตาลไม่มีอาการใดๆ เพราะเธอกำลังร้องไห้อยู่ตะหาก O_O นี่ผมจะบาปมั๊ยเนี่ยที่แกล้งคนอื่นจนร้องไห้แบบนี้ !!
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ถ้าถอยตอนนี้เสียชื่อนายเรย์หมด ผมก็เลยตัดสินใจดำเนินแผนการแกล้งสาวๆ ต่อ แฮ่~~!! ผมย่องไปข้างหลังพวกเธอและ ......
\" จ๊ะเอ๋ !!!!! \"
\" ............. \"
เป็นภาพสโลโมชั่นที่หาดูได้ยากจริงๆ พี่แป้งหันหลังกลับมามองแล้วอ้าปากค้าง แถมทำตาโตเท่าไข่ห่านด้วย พี่ทรายหันขวับมามองทันที แล้วก็ลงไปนั่งบนพื้นทันทีเช่นกัน ตาลไม่หันมามองธรรมดา เธอทำน้ำลายย้อยลงบนพื้นด้วยอีกตะหาก ทำไมแฟนผมถึงได้สกปรกอย่างนี้นะ T-T
\" กะ ..... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~~!! \"
ว๊าว !!! สาวเสียงกรี๊ดรวมกัน ขี้หูผมแทบจะออกมาเต้นเพลงฮิบฮอบของ Eminem เลยล่ะครับ
\" ช่วยด้วย !!!! ตาเรย์ช่วยด้วย !!!! \"
พี่แป้งตั้งหน้าตั้งตาแหกปากเรียกผม พร้อมกับพยายามต่อยผมอีกด้วย เหอๆ - -\"
และด้วยความฉลาดที่ผมมีเป็นทุน บวกกับความไวของตัวเอง ผมรีบวิ่งออกมาจากบ้านผีสิงก่อนที่สามสาวจะจับได้
เมื่อผ่านไปไม่นานผมก็กลับเข้าไปใหม่ อยากรู้จริงๆ ว่าข้างในจะเป็นไงบ้าง อิอิ ^-^
\" พี่แป้ง พี่ทราย ตาล รอนานมั๊ย ?? \"
\" เรย์ ..... เรย์ ..... ฮือ ..... ฮือ ..... เรย์ \"
\" ตาลเป็นอะไร ใครทำอะไร บอกเรย์มาซิ !! \"
แหม !!!!! ผมน่าจะได้รางวัลออสการ์มาครองนะ สาขาตีหน้าตายดีเด่นซะด้วย
\" แล้วทำไมพี่สองคนทำหน้าแบบนั้นล่ะ ??
\" พวกเราโดนผีหลอก !! \"
\" ....... หรอครับ ........ \"
อยากจะบ้าตาย ผมกลั้นหัวเราะซะแทบแย่ ให้ตายเถอะ ผมต้องบาปกินหัวแน่ๆ เลย
และแล้วผมก็ต้องยอมแพ้คำของร้องของพวกสาวๆ ที่ยืนยันว่าจะออกจากบ้านผีสิง พวกเราจัดการกับเครื่องเล่นทุกชิ้นอย่างสนุกสนาน แต่อย่างว่าล่ะนะ งานเลี้ยงย่อมมีวันต้องเลิกรา เมื่อถึงเวลากลับบ้านพวกเราจึงต้องกลับอย่างเสียไม่ได้ ผมขอตัวไปส่งตาลแล้วจะย้อนกลับบ้านอีกครั้ง เพราะบ้านผมและบ้านตาลอยู่คนล่ะทางกัน
กว่าจะถึงบ้านตาลก็เป็นเวลาค่ำ รถในกรุงเทพฯ ช่างเยอะแยะมากมายมหาศาลจริงๆ วันนี้พ่อแม่ตาลไม่อยู่ ไปประชุที่ต่างประเทศ บ้านหลังใหญ่เหมือนคฤหัสถ์ก็เลยมีแต่เธอและคนรับใช้อยู่เท่านั้น ถ้าดูแค่ภายนอกช่างวังเวงเหลือเกิน แต่ภายในอบอุ่นอย่าบอกใครเชียวล่ะ ^-^
\" กาแฟมั๊ยเรย์ ?? \"
\" ไม่ล่ะ ขอบคุณ ^-^ \"
\" ยิ้มอะไรน่ะ ตั้งแต่เข้าบ้านมาแล้วนะ \"
\" บ้านตาลไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยเนอะ ยังสบายและอบอุ่นเหมือนเดิม \"
\" พูดเหมือนอยากมาอยู่งั้นแหละ \"
\" แหม !! ถ้าให้มาอยู่จริงก็ดีสิ \"
\" ได้สิ คนสวนกำลังขาดเลย \"
\" =_= \"
\" ล้อเล่นหน่า อย่างอนนะ น๊ะ !! \"
\" โอเค ไม่งอนแล้วล่ะ งั้นเรย์ขอกลับบ้านก่อนนะ ตาลจะได้พักผ่อน ไปล่ะ \"
ผมกำลังจะก้าวออกจากห้องรับแขก มือนุ่มๆ ของตาลก็มาสัมผัสที่เสื้อผม
\" หืม ?? \"
\" อยู่เป็นเพื่อนตาลก่อนได้มั๊ย ?? ตาลกลัว \"
\" เอ่อ ..... มันดึกแล้วนะ ตาลไม่พักผ่อนหรอ \"
\" นะเรย์ เดี๋ยวตาลโทรไปบอกยัยแป้งให้ \"
\" ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเรย์บอกเอง \"
\" ขอบคุณนะเรย์ ^-^ \"
ตาลยิ้มร่าก่อนที่จะกระโดดหอมแก้มผม เห้ย !! เธอหอมแก้มผม ฝันหวานล่ะคืนนี้ > / / / <
ผมกดโทรหาพี่แป้งทันที เพราะกลัวว่าถ้าดึกกว่านี้แล้วจะโดนดุ สายเรียกไม่นานพี่สาวผมก็รับซะแล้ว รีบร้อนไปไหนนะ !?!
\" ว่าไง ?? \"
\" พี่ คืนนี้ผมกลับดึกหน่อยนะ \"
\" เหตุผล ?? \"
\" ที่บ้านตาลไม่มีใครอยู่ ผมต้องอยู่เป็นเพื่อน \"
\" แล้วนายจากลับเมื่อหร่าย ..... \"
\" ทำไมพี่ต้องลากเสียงยาวๆ ด้วยนะ - -\" \"
\" แหะๆ สนุกดี ตกลงนายจะกลับเมื่อไหร่ \"
\" ดึกๆ ล่ะ รอเปิดประตูบ้านให้ด้วยล่ะกัน แค่นี้นะ เปลือง !! \"
\" เออ ไองก !! คลิ๊ก \"
พี่แป้งพูดทิ้งท้ายได้อย่างเจ็บแสบมาก ผมเดินไปหาตาลที่ทำอะไรขลุกขลิกอยู่ในครัว
\" ทำอะไรน่ะตาล ?? \"
\" อ๋อ ตาลกลัวว่าเรย์จะหิว ก็เลยปอกแอปเปิ้ลให้น่ะ \"
\" อ่า ..... ขอบคุณ ^ / / / ^ \"
\" ไปบนดาดฟ้ากันเถอะ ข้างบนลมเย็น \"
\" อื่อ \"
เราสองคนเดินขึ้นไปนั่งเล่นบนดาดฟ้าด้วยกัน ข้างบนลมเย็นอย่างที่ตาลบอกจริงๆ ด้วย แถมฟ้ายามค่ำคืนยังสวยอีกด้วย
\" สวยจังเลยเนอะเรย์ ^__^ \"
\" ช่าย สวย ..... \"
\" สวย ?? สวยแล้วทำไมต้องอมยิ้มด้วยล่ะ \"
\" ก็เรย์ว่าคนข้างๆ เรย์สวยกว่าท้องฟ้าตอนนี้อีกไง \"
\" > / / / / < \"
\" 5 5 5 5 5 5 เขิลหรอตาล หน้าแดงเชียว \"
\" ใช่สิ ใครบ้างล่ะจะไม่เขิลน่ะ \"
\" ^-^ \"
ผมอมยิ้มแล้วนอนลงกับพื้น เวลาที่เรานอนอยู่ในที่กว้างๆ แล้วกางแขนกางขานอนดูดาวแบบนี้ ช่างมีความสุขเสียจริง อุเล่ !!!
ตาลนอนลงข้างผมแล้วทำท่าเหมือนกัน เธอยิ้มขึ้นแล้วฮัมเพลงขึ้นมาเบาๆ อย่างสบายใจ เราสองคนนอนดูดาวอยู่อย่างนี้อย่างไม่มีเบื่อ แอปเปิ้ลที่ตาลปอกถูกทยอยกินอย่างช้าๆ ซึ่งเราสองคนผลัดกันป้อน ผมเกือบสำลักแอปเปิ้ลตายแน่ะเมื่ออยู่ดีๆ ตาลก็ตะโกนขึ้นมาแล้วยัดแอปเปิ้ลชิ้นโตใส่ปากผม
\" เรย์ เรย์ !! ดูนั่น !! \"
\" ว๊าว !! สวยจังเลยเรย์ \"
ผมลุกขึ้นตามตาลที่ทะลึ่งพรวดลุกขึ้นมา เธอยืนขึ้นแล้วประสานมือเข้าหากันพร้อมกับก้มหน้าลงอธิษฐาน ที่แท้ตาลก็ขอพรกับดาวตกนี่เอง
ผมยอมรับเลยว่าดาวตกสวยจริงๆ เหมือนเรากำลังยืนอยู่ท่ามกลางฝนดาวตกเลยแฮะ โรแมนติกจริงๆ ผมมองตาลที่ยังคงยืนอธิษฐานอยู่แล้วอดไม่ได้ที่จะเข้าไปกอดเธอ ตาลตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรผม หน้าเธอแดงเหมือนคนเป็นไข้เลยแฮะ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบล่ะหน่า
\" เมื่อกี้ขออะไรดาวหรอ ?? \"
\" ไม่บอก เดี๋ยวไม่เป็นจริง \"
\" บอกหน่อยนะ นิดเดียวก็ยังดี \"
\" ไม่บอก ห้ามเซ้าซี้ด้วย \"
\" ใจร้าย T-T \"
ผมพูดงอนๆ แล้วก้มหน้าซุกกับเรือนผมของตาล กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแชมพูยี่ห้อดังที่ตาลใช้ทำให้ผมเคลิ้มเสียจริง
ผมเคยฝันว่าซักวันนึงผมจะได้ทำแบบนี้กับตาลเหมือนกับในหนัง และแล้ววันนั้นก็มาถึง ผมอมยิ้มกับตัวเองอย่างมีความสุข ตาลเธอก็ยิ้มเช่นกัน ถ้าเป็นไปได้ผมอยากหยุดเวลาไว้อย่างนี้ตลอดไป เพื่อที่จะเก็บความทรงจำดีๆ เอาไว้แบบนี้ แต่แล้วความสุขของผมก็ดับลง ให้ตาลเถอะ ผมอยากฆ่าคนเสียจริง !!!!!
ตุงตะลุงตุงเช่ง ตุงคะลุงตุงเช่ง !!
เสียงริงโทนโทรศัพท์ผมดังขึ้น เบอร์โทรเข้าเป็นพี่แป้งนี่เอง ตาลรีบผละออกจากผมด้วยความตกใจ ให้ตายเถอะซัดดัมเอ้ย !!!!
ผมหยิบโทรศัพท์แล้วกะว่าจะต่อว่าพี่แป้งเต็มที่ แต่แล้วความคิดนี้ก็หยุดไป เมื่อ .......
\" ตาเรย์ !! นี่มันตี 3 กว่าแล้วนะเว้ย เมื่อไหร่แกจะกลับบ้านห๊ะ !!!! \"
ผมกลืนคำต่อว่าลงคอทันทีที่ได้ยินเสียงพี่แป้งออกมาจากโทรศัพท์
นี่ผมกลัวพี่สาวตัวเองมากขนาดนี้เลยหรือเนี่ย เสียชื่อนักเลงหนุ่มสุดหล่อหมดเลยผม เฮ้อ ....... T-T.
To Be Con . . . . . . . . . . .
////////// =^_^= ////////// Noo_PaenG ComE BacK ////////// =^_^= //////////
สวัสดีค๊าทุกท่าน !!!!! คิดถึงจังเลย คิดถึงมากๆ คิดถึงที่สุดในจักรวาลใบนี้แล้ว โฮ่ๆ อยากจะบอกว่าเหงามากๆ ไม่ได้อัพ ไม่ได้คุย มันช่างทรมานมากมายมหาศาล อยากจะคุยเยอะๆ แต่ก็ไม่มีเวลา ตอนเปิดเว็บเด็กดีเข้ามา แล้วหานิยายของนู๋ตกใจแทบสิ้นสติ นิยายหายไปไหนหว่าทั้ง 2 เรื่องเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก ไม่โกรธที่มันหล่นหายไปอยู่หน้าหลังๆ ก็รู้อยู่หน่าว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ต้องขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามกันนะ ไม่ทิ้งนู๋แป้ง ขอบคุณจริงๆ และต้องขอโทษด้วยที่หายไปแบบนี้ อีกไม่นานก็กลับแล้วจ้า สิ้นเดือนนี้กลับแล้ว รอกันหน่อยนะ ต้องไปแล้วล่ะคะ บอกแล้วว่าไม่ค่อยมีเวลา ไปล่ะนะ รักและคิดถึงทุกคนมาก วันหลังจะมาตอบจดหมายนะคะ
I Love You Forever. But You Forget Me Not !!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น