ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เย็นชาและติดหนึบ!?
\" พี่จอร์นมาถึงเมืองไทยวันไหนคะเนี่ย \" อัมถามขึ้นเมื่อเห็นสัมภาระของจอร์นอยู่ในกระเป๋าสะเป็นส่วนใหญ่
\" เมื่อวานครับ พี่มาถึงตอนกลางคืนแล้ว พอเช้าพี่ก็รีบไปบ้านน้องอัม \" จอร์นเก็บเสื้อผ้าและของอื่นๆ ใส่ลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
\" ของมีแค่นี้ใช่มั๊ยคะ \" อัมช่วยจอร์นเก็บ จอร์นพยักหน้า ทั้งสองจึงลงลิฟท์เพื่อกลับบ้าน ขณะที่กำลังจะเดินออกจากโรงแรม อัมก็คิดถึง
วินจึงกดโทรศัพท์โทรหาวิน
\" ............................... \" ทางวินรับโทรศัพท์แต่ไม่มีใครพูด
\" ฮะ ........... ฮัลโหล \" อัมพูด
\" ............................... \"
\" พี่วินคะ ........... \"
\" ............................... \"
\" ได้ยินรึป่าว ..... อะ อ้าว \" ทางวินกดวาง อัมมองโทรศัพท์อย่างสงสัย โทรศัพท์เสียหรอ โทรศัพท์ของวินหรืออัมอาจจะเสียก็เป็นได้
\" โทรไม่ติดหรอครับ \" จอร์นที่เช็คเอ้าท์เสร็จแล้วเดินมาถามอัม
\" ค่ะ สงสัยโทรศัพท์จะเสีย \"
\" งั้นเรากลับบ้านกันเหอะ \" จอร์นพูด อัมพยักหน้าและเดินตามจอร์นออกจากโรงแรม เธอมีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
แต่ก็พยายามไม่คิดมากอัมนั่งรถเงียบๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรมากนักจนจอร์นสังเกตเห็น
\" น้องอัมเป็นอะไรไปครับ ไม่สบายรึป่าว \"
\" อ่ะ .............. ป่าวค่ะ \"
\" มีไรบอกพี่ได้นะ ปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่อง \"
\" ขอบคุณมากค่ะพี่จอร์น \"
\" อยากกินอะไรก่อนกลับบ้านมั๊ย \"
\" พี่จอร์นอยากกินหรอคะ \"
\" ก็ถ้าอัมอยากพี่จะพาไป \"
\" งั้นอัมอยากกลับบ้านค่ะ อัมปวดหัวนิดหน่อย อยากนอน \"
\" โอเคครับ \" อัมและจอร์นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จอร์นเป็นคนที่มีกาละเทศะดีมาก เขารู้ว่าเมื่อไหร่ควรพูดไม่ควรพูด เมื่อทั้งสองถึงบ้าน
อัมก็ขอตัวขึ้นข้างบนทันที เธอนอนลงบนเตียงและคิดอะไรเรื่อยเปื่อย และแล้วหญิงสาวก็หลับไป .............. zzZZ ...........
\" น้องอัมครับ น้องอัมตื่นได้แล้วนะครับ \" จอร์นปลุกอัมตั้งแต่เช้า เขาแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
\" ค้า ......... หาววว อุ๊ย! รออัมแปบนะคะพี่จอร์น \" อัมลืมตัวหาวให้ชายหนุ่มฝรั่งได้ยิน เขาหัวเราะเบาๆ เพราะความไร้เดียงสาของอัม
\" พี่ลงไปรอข้างล่างนะครับ \" จอร์นลงไปรออัมข้างล่าง อัมเองก็รีบลุกขึ้นจากเตียงและเข้าห้องน้ำ เธออาบน้ำด้วยเวลาไม่ถึง 10 นาทีด้วย
ซ้ำอัมแต่งตัวรีบๆ และลงมาทานอาหารเช้าข้างล่าง
\" มาแล้วค่ะ รอนานมั๊ยพี่จอร์น \" อัมถามด้วยเสียงร่าเริง โบของเธอเอียงไปคนละข้าง
\" ไม่นานเท่าไหร่ครับ .......... พี่ทำโบให้ \" จอร์นลุกขึ้นมาจัดแจงโบให้อัม เธอหน้าแดงขึ้นมาด้วยความอายที่ดูไม่เรียบร้อย
\" ขอบคุณมากค่ะ อัมเหมือนเด็กกะโปโลเลยเนอะ \"
\" 5555555 ยังไงก็น่ารักครับ ไปโรงเรียนกันเหอะ \" อัมและจอร์นสวัสดีป้าทิพย์และออกจากบ้าน จอร์นมาอยู่บ้านอัมจึงได้รับหน้าที่คนขับ
รถส่วนตัวของอัม ซึ่งจอร์นเต็มใจรับอาสามาก เช้าวันนี้ก็เช่นกัน
เมื่อถึงโรงเรียน
\" เดี๋ยวอัมจะพาพี่จอร์นไปที่ห้องนะคะ \" อัมพูดขณะที่กำลังเดินเข้าโรงเรียน สายตาของเธอมองหาวินอยู่ตลอดเวลา ในขณะเดียวกัน
สายตาของคนในโรงเรียนก็มองมาที่อัมและจอร์น สาวๆ บางคนถึงกับกรี๊ดออกมาเมื่อเห็นหนุ่มหล่ออย่างจอร์น
\" ครับ แล้วตอนเย็นจะเอายังไง \"
\" อัมไปหาพี่ที่ห้องเองค่ะ พี่ยังไม่ชินกับทางในโรงเรียน \"
\" พักเที่ยงน้องอัมว่างมั๊ยครับ \"
\" ว่างค่ะ ทำไมหรอคะ \"
\" พาพี่เดินดูโรงเรียนได้มั๊ย \"
\" ได้สิคะ ....... อ่ะ ถึงห้องพี่จอร์นแล้วค่ะ \" อัมหยุดที่หน้าห้อง ม.6/2 รุ่นพี่ที่อยู่ในห้องเรียนต่างลุกขึ้นและส่งเสียงฮือฮากับนักเรียนใหม่
\" น้องอัม ใครอ่ะ \" พี่เอิง รุ่นพี่ผู้หญิงผู้จัดการชมรมบอลกระซิบถามขึ้น
\" พี่ชายอัมเองค่ะ เพิ่งมาจากแคนนาดา \"
\" ว๊าย! พี่ชายน้องอัมหรอคะ หน้าตาดีเหมือนน้องเลย \" พี่กริ๊ง รุ่นพี่อีกคนกรี๊ดกร๊าด
\" นี่หรอเด็กใหม่ที่เค้าว่าว่ามาจากเมืองนอก หน้าตาน่ารักขนาดนี้เชียว \" พี่เมจิ รุ่นพี่หน้าหวานถามขึ้น
\" ค่ะ ........ ยังไงอัมฝากดูแลด้วยนะคะ \" อัมยิ้ม
\" ไม่ต้องห่วงจ๊ะน้องอัม พวกพี่จะดูแลอย่างดี \" พี่เอิงพูดและทำสายตาได้น่ากลัวมาก >.<
\" อัมไปก่อนนะคะพี่จอร์น \" อัมหันมาลาจอร์น
\" แล้วเจอกันตอนเย็นครับ ตั้งใจเรียนนะน้องอัม \" อัมพยักหน้าและเดินออกไป เธอได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดออกมาจากห้อง ม.6/2 ด้วย
อัมเดินไปหาเพื่อนๆ ที่โต๊ะใต้อาคาร 7 เหมือนเดิม เธออยากเห็นหน้าวินจะแย่แล้ว แต่ป่านนี้วินคงยังไม่มา
\" หวัดดีพวกเธอ \" อัมทักเพื่อน
\" หวัดดีจ้ายัยอัม ได้ข่าวว่าวันนี้ควงหนุ่มหล่อมาดฝรั่งมาโรงเรียนหรอ \" เพชรถามขึ้น เธอทำตาโตและดูท่าทางตื่นเต้นมาก
\" ข่าวไวดีจัง \"
\" ตกลงว่าเค้าผู้นั้นเป็นใครหรอ \" ริสาถามบ้าง เธอเองก็ตื่นเต้น
\" พี่จอร์น พี่ชายที่แม่ชั้นส่งมาให้ดูแล \"
\" ว๊าว! ได้ข่าวว่าหล่อบาดใจด้วยนิ \" กานถามขึ้น เธอเองดูดี๊ด๊าเอามากๆ
\" ก็หล่อนะ เธอเห็นแล้วต้องชอบแน่ๆ \"
\" เป็นแค่พี่ชายหรอยัยอัม เธอไม่หวิวใจให้เค้าบ้างหรอ \" ปรางแซว ปรางตบะแตกเข้าจนได้ เธอกะจะไม่แซวอัมเรื่องผู้ชายแล้วนะ
\" เธอจะบ้าหรอ ชั้นไม่หวิวใจให้เค้าหรอก ชั้นคิดกับเค้าแค่พี่ชายเท่านั้น \" จะหวิวได้ไงล่ะ ก็ชั้น ...........
\" ยัยอัม!! พี่จอร์นเป็นพี่ชายของเธอหรอ \" วุ้นเส้นวิ่งหน้าตาตื่นมา (อีกแล้ว)
\" ข่าวไวดีจังเลยนะ เค้าเป็นพี่ชายชั้นเองแหละ \"
\" อ๊าย!! มีหนุ่มหล่อมาเทียบรัศมีแก๊งค์ 5 MJ แล้วไง \" วุ้นเส้นทำแววตาปิ๊งๆ อัมคิดถึงวินขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อแก๊งค์
\" พวกนั้นเรียกว่าหล่อหรอยัยวุ้น เธอไปตัดแว่นสะดีกว่านะ \" ปรางมองหน้ายัยวุ้นและพูดอย่างหมั่นไส้
\" แต่ชั้นว่าพี่จอร์นของอัมน่ะหล่อมากๆ เลยล่ะ พวกเธอยังไม่เจอกันหรอ \" วุ้นเส้นถาม
\" ยังเลย \" กานและเพชรตอบพร้อมกัน
\" เดี๋ยวพักเที่ยงชั้นจะพาพี่เค้าทัวร์โรงเรียน พวกเธอสนใจจะเป็นไกด์ป่ะล่ะ \" อัมถาม เพื่อนเธอทำตาโตแต่ไม่มีใครตอบ
แค่นี้อัมก็รู้คำตอบแล้ว
\" ชั้นไปด้วยนะอัม \" วุ้นเส้นเสนอตัว
\" นี่ยัยวุ้น เธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับแก๊งค์เรานะย๊ะ \" ปรางบอกดุๆ วุ้นเส้นทำหน้างอพร้อมสะบัดหน้าหนีและวิ่งจากไป ทุกคนหัวเราะและ
ออดก็ดังขึ้นพวกเราจึงเดินกันไปเรียน วันนี้เป็นวันจันทร์ คาบแรกต้องเรียนที่อาคาร 3 อัมดีใจอย่างบอกไม่ถูก
สาวๆ แก๊งค์ 5 GL เดินไปอาคาร 3 เมื่อถึงหน้าอาคารอัมก็เห็นพวกวินนั่งอยู่ เธอจัดแจงเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยทันที อัมพยายามมองหน้าวิน
และแล้วเขาก็หันมา อัมยิ้มขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ผลที่ได้รับคือ ความเย็นชาของวิน ไม่ว่าจะด้วยสายตาหรือใบหน้า ทุกอย่าง
เย็นชาไปหมด วินหันมามองเมินๆ และหันกลับ เขาหันไปหัวเราะกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ไม่เหมือนแววตาเมื่อหันมามองอัม
อัมยืนอึ้งและหยุดอยู่กับที่
\" อัม อัม เป็นอะไรไปน่ะ หน้าซีดเชียว \" ปรางเขย่าตัวอัม เธอเดินตามหลังอัมมาและตกใจเมื่ออยู่ดีๆ อัมก็หยุดเดิน
\" อัม ไปห้องพยาบาลดีมั๊ย เธอดูหน้าซีดจัง \" เพชรถามขึ้นอีกคน ตอนนี้แก๊งค์ 5 MJ เริ่มหันมามองพวกเธอแล้ว มีเพียงวินคนเดียวที่ยัง
นั่งหันหลังให้อัมอยู่ อัมมองแผ่นหลังของวินด้วยความไม่เข้าใจและเจ็บปวด อัมวิ่งออกไปทั้งน้ำตา เพื่อนๆ เธอตกใจและวิ่งตามออกไป
แก๊งค์ 5 MJ เองก็ตกใจเช่นกัน
\" เฮ้ย! ยัยอัมเป็นไรไปวะ มองหน้าพวกเราแล้วร้องไห้ \" กองพูดขึ้น วินตกใจและหน้าเสียเล็กน้อยที่ได้ยินว่าอัมร้องไห้
\" นั่นดิ อยู่ๆ ก็วิ่งออกไป \" เจมส์พูด วินหันมามอง ปรากฏว่าพวกแก๊งค์ 5 GL ไม่อยู่แล้วจริงๆ
\" สงสัยเป็นลมกระทันหันมั้ง เห็นพวกเราหล่อเกินคำบรรยาย 55555555 \" กฤษพูดติดตลก ทุกคนหัวเราะยกเว้นวิน เขาลุกขึ้นจากโต๊ะ
และเดินออกมาเงียบๆ โดยไม่สนใจเสียงของเพื่อนที่เรียกวินเลย
ทางด้านอัม
อัมวิ่งไปใต้อาคาร 7 ทั้งน้ำตา เธอหยุดร้องไห้ที่โต๊ะประจำโดยไม่สนใจคนแถวนั้น เพื่อนที่เหลือวิ่งตามมาดูด้วยความเป็นห่วงปนสงสัย
\" อัม เป็นอะไรไป ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ \" ริสาจับไหล่อัม
\" ดูเธอหน้าซีดจัง เป็นอะไรมากรึป่าว \" ปรางถามขึ้นอีกคน
\" ฮือ .... ฮือ .... ฮือ \" อัมได้แต่ร้องไห้และโผเข้ากอดริสาที่เปิดรับแทบไม่ทัน เพื่อนคนอื่นต่างเป็นห่วงอัมมาก
\" อัม ชั้นว่าไปห้องพยาบาลดีกว่า หายแล้วก็ค่อยเล่าเรื่องให้พวกเราฟัง \" เพชรพูดแกมบังคับ เพื่อนๆ ช่วยกันพยุงอัมไปห้องพยาบาล
\" กาน เธอไปตามพี่จอร์นนะ \" ปรางหันมากระซิบกับกาน กานวิ่งตรงไปยัง ห้อง ม.6/2 เพื่อตามจอร์น
\" พี่จอร์น! พี่จอร์นคะ \" กานวิ่งมาหยุดตรงหน้าห้อง ม.6/2 อาจารย์ที่สอนอยู่ถึงกับยืนอึ้ง
\" กานติมา เธอควรมีมารยาทกว่านี้นะ \" อาจารย์วรางค์เอ่ยเสียงดุ ไม่แปลกที่อาจารย์ในโรงเรียนทุกคนจะไม่รู้จักแก๊งค์ 5 MJ และแก๊งค์
5 GLทั้งที่ไม่ได้สอน
\" นู๋ขอโทษคะอาจารย์ แต่นู๋ต้องการตัวพี่จอร์นเดี๋ยวนี้ \"
\" เธอจะเอาจอร์นนี่ไปทำอะไร \" อาจารย์วรางค์ถามน้ำเสียงดุขึ้น \' ทำไมถึงได้วุ่นวายแบบนี้นะ \' กานคิด
\" ไม่มีเวลาอธิบายแล้วค่ะ \" กานตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องและลากจอร์นออกมา \" เป็นกันเถอะพี่จอร์น อัมนอนอยู่ห้องพยาบาล \"
กานกระซิบ จอร์นรีบลุกขึ้นและโค้งให้อาจารย์วรางค์และเดินตามกานออกมา อาจารย์วรางค์ถึงกับหน้าแดงด้วยความโกรธที่ตนเอง
ถูกมองเหมือนตอไม้
\" มีอะไรหรอครับน้องกานติมา \" จอร์นถามขณะที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปห้องพยาบาล
\" เรียกกานเฉยๆ ก็ได้ค่ะ อัมเค้าดูไม่สบาย ตอนนี้นอนอยู่ห้องพยาบาล \" กานหันมามองหน้าจอร์น \' หล่อสุดสวาทขาดใจดิ้นเลยวุ้ย \'
\" แล้วน้องอัมเป็นอะไรมากป่าวครับ \" จอร์นถาม ตอนนี้เขาวิ่งตามกานแล้ว
\" ถึงพอดี พี่จอร์นเข้าไปดูเองแล้วกันนะ \" จอร์นรีบเข้าไปในห้องพยาบาล เมื่อเห็นอัมเขาก็รีบไปที่เตียงและนั่งลงข้างๆ
\" น้องอัมเป็นอะไรไปครับ ร้องไห้ทำไม \" จอร์นนั่งลงข้างเตียงและพยุ่งอัมขึ้นมา เพื่อนที่เหลือพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า \" หล่ออิบเป๋ง
เลย \"
\" พี่จอร์น \" อัมพูดเบาๆ และซบหน้าลงบนไหล่จอร์น
\" น้องอัม พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ \" จอร์นพูดและกอดอัมเอาไว้ ปรางเห็นว่ามีจอร์นแล้วจึงชวนเพื่อนออกไปข้างนอก พวกเธอเดินกลับไปที่โต๊ะ
ใต้อาคาร 7 โดยปล่อยให้จอร์นเป็นคนดูแลอัม ขณะเดียวกันวินก็รีบมาดูอัมที่ห้องพยาบาล เมื่อเห็นอัมอยู่ในอ้อมกอดของจอร์น วินก็ถึง
กับอึ้งวินยืนมองอัมและจอร์นอยู่นอกห้องพยาบาลด้วยแววตาเหมือนร้องไห้
\" หมดหน้าที่แล้วสินะเรา พระเอกตัวจริงของเค้ามาแล้วนิ \" วินพูดกับตัวเอง เขามองอัมครั้งสุดท้ายและเดินกลับไป
\" ขอบคุณนะคะพี่จอร์นสำหรับไหล่ \" อัมพูดและเงยหน้าขึ้น
\" ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องอัมนอนพักดีกว่า เดี๋ยวพี่จะนั่งเฝ้า \" จอร์นเช็ดน้ำตาให้อัม \' แก้มเธอช่างนวลขาวจริงๆ \'
\" อัมนอนคนเดียวก็ได้ค่ะ พี่จอร์นเป็นเรียนเถอะ วันแรกพี่จอร์นไม่ควรโดด \"
\" ไม่ พี่จะเฝ้าน้องอัม โดดก็ช่าง ขอดูน้องอัมใกล้ๆ ก็พอ \" จอร์นพูดอย่างจริงจัง อัมจึงไม่ขัดอะไรและยอมนอนลงโดยดี
จอร์นนั่งเฝ้าอัมข้างเตียงตลอดเวลา เขามองอัมอยู่ตลอด ความรู้สึกของจอร์นตอนนี้เรียกว่าอะไรยังไม่รู้เลย ภาพของทั้งสอนตอนนี้เหมือน
คู่รักก็ไม่ปาน อัมเองนั้นก็ไม่ได้นอนหลับ เธอแค่ปิดตาและคิดถึงเรื่องของวิน ทำไมวินถึงมองเธอแบบนั้น ทำไมถึงมองด้วยสายแต่แบบ
นั้น อัมทำอะไรผิดวินถึงได้เปลี่ยนไป และแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกรอบ จอร์นที่นั่งมองอยู่เช็ดน้ำตาให้อัมและกระซิบเบาๆ ว่า
\" หลับสะนะคนดี \" แล้วเขาก็บรรจงประทับจูบลงที่หน้าผากของอัม.
\" เมื่อวานครับ พี่มาถึงตอนกลางคืนแล้ว พอเช้าพี่ก็รีบไปบ้านน้องอัม \" จอร์นเก็บเสื้อผ้าและของอื่นๆ ใส่ลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว
\" ของมีแค่นี้ใช่มั๊ยคะ \" อัมช่วยจอร์นเก็บ จอร์นพยักหน้า ทั้งสองจึงลงลิฟท์เพื่อกลับบ้าน ขณะที่กำลังจะเดินออกจากโรงแรม อัมก็คิดถึง
วินจึงกดโทรศัพท์โทรหาวิน
\" ............................... \" ทางวินรับโทรศัพท์แต่ไม่มีใครพูด
\" ฮะ ........... ฮัลโหล \" อัมพูด
\" ............................... \"
\" พี่วินคะ ........... \"
\" ............................... \"
\" ได้ยินรึป่าว ..... อะ อ้าว \" ทางวินกดวาง อัมมองโทรศัพท์อย่างสงสัย โทรศัพท์เสียหรอ โทรศัพท์ของวินหรืออัมอาจจะเสียก็เป็นได้
\" โทรไม่ติดหรอครับ \" จอร์นที่เช็คเอ้าท์เสร็จแล้วเดินมาถามอัม
\" ค่ะ สงสัยโทรศัพท์จะเสีย \"
\" งั้นเรากลับบ้านกันเหอะ \" จอร์นพูด อัมพยักหน้าและเดินตามจอร์นออกจากโรงแรม เธอมีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
แต่ก็พยายามไม่คิดมากอัมนั่งรถเงียบๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรมากนักจนจอร์นสังเกตเห็น
\" น้องอัมเป็นอะไรไปครับ ไม่สบายรึป่าว \"
\" อ่ะ .............. ป่าวค่ะ \"
\" มีไรบอกพี่ได้นะ ปรึกษาพี่ได้ทุกเรื่อง \"
\" ขอบคุณมากค่ะพี่จอร์น \"
\" อยากกินอะไรก่อนกลับบ้านมั๊ย \"
\" พี่จอร์นอยากกินหรอคะ \"
\" ก็ถ้าอัมอยากพี่จะพาไป \"
\" งั้นอัมอยากกลับบ้านค่ะ อัมปวดหัวนิดหน่อย อยากนอน \"
\" โอเคครับ \" อัมและจอร์นก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย จอร์นเป็นคนที่มีกาละเทศะดีมาก เขารู้ว่าเมื่อไหร่ควรพูดไม่ควรพูด เมื่อทั้งสองถึงบ้าน
อัมก็ขอตัวขึ้นข้างบนทันที เธอนอนลงบนเตียงและคิดอะไรเรื่อยเปื่อย และแล้วหญิงสาวก็หลับไป .............. zzZZ ...........
\" น้องอัมครับ น้องอัมตื่นได้แล้วนะครับ \" จอร์นปลุกอัมตั้งแต่เช้า เขาแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
\" ค้า ......... หาววว อุ๊ย! รออัมแปบนะคะพี่จอร์น \" อัมลืมตัวหาวให้ชายหนุ่มฝรั่งได้ยิน เขาหัวเราะเบาๆ เพราะความไร้เดียงสาของอัม
\" พี่ลงไปรอข้างล่างนะครับ \" จอร์นลงไปรออัมข้างล่าง อัมเองก็รีบลุกขึ้นจากเตียงและเข้าห้องน้ำ เธออาบน้ำด้วยเวลาไม่ถึง 10 นาทีด้วย
ซ้ำอัมแต่งตัวรีบๆ และลงมาทานอาหารเช้าข้างล่าง
\" มาแล้วค่ะ รอนานมั๊ยพี่จอร์น \" อัมถามด้วยเสียงร่าเริง โบของเธอเอียงไปคนละข้าง
\" ไม่นานเท่าไหร่ครับ .......... พี่ทำโบให้ \" จอร์นลุกขึ้นมาจัดแจงโบให้อัม เธอหน้าแดงขึ้นมาด้วยความอายที่ดูไม่เรียบร้อย
\" ขอบคุณมากค่ะ อัมเหมือนเด็กกะโปโลเลยเนอะ \"
\" 5555555 ยังไงก็น่ารักครับ ไปโรงเรียนกันเหอะ \" อัมและจอร์นสวัสดีป้าทิพย์และออกจากบ้าน จอร์นมาอยู่บ้านอัมจึงได้รับหน้าที่คนขับ
รถส่วนตัวของอัม ซึ่งจอร์นเต็มใจรับอาสามาก เช้าวันนี้ก็เช่นกัน
เมื่อถึงโรงเรียน
\" เดี๋ยวอัมจะพาพี่จอร์นไปที่ห้องนะคะ \" อัมพูดขณะที่กำลังเดินเข้าโรงเรียน สายตาของเธอมองหาวินอยู่ตลอดเวลา ในขณะเดียวกัน
สายตาของคนในโรงเรียนก็มองมาที่อัมและจอร์น สาวๆ บางคนถึงกับกรี๊ดออกมาเมื่อเห็นหนุ่มหล่ออย่างจอร์น
\" ครับ แล้วตอนเย็นจะเอายังไง \"
\" อัมไปหาพี่ที่ห้องเองค่ะ พี่ยังไม่ชินกับทางในโรงเรียน \"
\" พักเที่ยงน้องอัมว่างมั๊ยครับ \"
\" ว่างค่ะ ทำไมหรอคะ \"
\" พาพี่เดินดูโรงเรียนได้มั๊ย \"
\" ได้สิคะ ....... อ่ะ ถึงห้องพี่จอร์นแล้วค่ะ \" อัมหยุดที่หน้าห้อง ม.6/2 รุ่นพี่ที่อยู่ในห้องเรียนต่างลุกขึ้นและส่งเสียงฮือฮากับนักเรียนใหม่
\" น้องอัม ใครอ่ะ \" พี่เอิง รุ่นพี่ผู้หญิงผู้จัดการชมรมบอลกระซิบถามขึ้น
\" พี่ชายอัมเองค่ะ เพิ่งมาจากแคนนาดา \"
\" ว๊าย! พี่ชายน้องอัมหรอคะ หน้าตาดีเหมือนน้องเลย \" พี่กริ๊ง รุ่นพี่อีกคนกรี๊ดกร๊าด
\" นี่หรอเด็กใหม่ที่เค้าว่าว่ามาจากเมืองนอก หน้าตาน่ารักขนาดนี้เชียว \" พี่เมจิ รุ่นพี่หน้าหวานถามขึ้น
\" ค่ะ ........ ยังไงอัมฝากดูแลด้วยนะคะ \" อัมยิ้ม
\" ไม่ต้องห่วงจ๊ะน้องอัม พวกพี่จะดูแลอย่างดี \" พี่เอิงพูดและทำสายตาได้น่ากลัวมาก >.<
\" อัมไปก่อนนะคะพี่จอร์น \" อัมหันมาลาจอร์น
\" แล้วเจอกันตอนเย็นครับ ตั้งใจเรียนนะน้องอัม \" อัมพยักหน้าและเดินออกไป เธอได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดออกมาจากห้อง ม.6/2 ด้วย
อัมเดินไปหาเพื่อนๆ ที่โต๊ะใต้อาคาร 7 เหมือนเดิม เธออยากเห็นหน้าวินจะแย่แล้ว แต่ป่านนี้วินคงยังไม่มา
\" หวัดดีพวกเธอ \" อัมทักเพื่อน
\" หวัดดีจ้ายัยอัม ได้ข่าวว่าวันนี้ควงหนุ่มหล่อมาดฝรั่งมาโรงเรียนหรอ \" เพชรถามขึ้น เธอทำตาโตและดูท่าทางตื่นเต้นมาก
\" ข่าวไวดีจัง \"
\" ตกลงว่าเค้าผู้นั้นเป็นใครหรอ \" ริสาถามบ้าง เธอเองก็ตื่นเต้น
\" พี่จอร์น พี่ชายที่แม่ชั้นส่งมาให้ดูแล \"
\" ว๊าว! ได้ข่าวว่าหล่อบาดใจด้วยนิ \" กานถามขึ้น เธอเองดูดี๊ด๊าเอามากๆ
\" ก็หล่อนะ เธอเห็นแล้วต้องชอบแน่ๆ \"
\" เป็นแค่พี่ชายหรอยัยอัม เธอไม่หวิวใจให้เค้าบ้างหรอ \" ปรางแซว ปรางตบะแตกเข้าจนได้ เธอกะจะไม่แซวอัมเรื่องผู้ชายแล้วนะ
\" เธอจะบ้าหรอ ชั้นไม่หวิวใจให้เค้าหรอก ชั้นคิดกับเค้าแค่พี่ชายเท่านั้น \" จะหวิวได้ไงล่ะ ก็ชั้น ...........
\" ยัยอัม!! พี่จอร์นเป็นพี่ชายของเธอหรอ \" วุ้นเส้นวิ่งหน้าตาตื่นมา (อีกแล้ว)
\" ข่าวไวดีจังเลยนะ เค้าเป็นพี่ชายชั้นเองแหละ \"
\" อ๊าย!! มีหนุ่มหล่อมาเทียบรัศมีแก๊งค์ 5 MJ แล้วไง \" วุ้นเส้นทำแววตาปิ๊งๆ อัมคิดถึงวินขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อแก๊งค์
\" พวกนั้นเรียกว่าหล่อหรอยัยวุ้น เธอไปตัดแว่นสะดีกว่านะ \" ปรางมองหน้ายัยวุ้นและพูดอย่างหมั่นไส้
\" แต่ชั้นว่าพี่จอร์นของอัมน่ะหล่อมากๆ เลยล่ะ พวกเธอยังไม่เจอกันหรอ \" วุ้นเส้นถาม
\" ยังเลย \" กานและเพชรตอบพร้อมกัน
\" เดี๋ยวพักเที่ยงชั้นจะพาพี่เค้าทัวร์โรงเรียน พวกเธอสนใจจะเป็นไกด์ป่ะล่ะ \" อัมถาม เพื่อนเธอทำตาโตแต่ไม่มีใครตอบ
แค่นี้อัมก็รู้คำตอบแล้ว
\" ชั้นไปด้วยนะอัม \" วุ้นเส้นเสนอตัว
\" นี่ยัยวุ้น เธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับแก๊งค์เรานะย๊ะ \" ปรางบอกดุๆ วุ้นเส้นทำหน้างอพร้อมสะบัดหน้าหนีและวิ่งจากไป ทุกคนหัวเราะและ
ออดก็ดังขึ้นพวกเราจึงเดินกันไปเรียน วันนี้เป็นวันจันทร์ คาบแรกต้องเรียนที่อาคาร 3 อัมดีใจอย่างบอกไม่ถูก
สาวๆ แก๊งค์ 5 GL เดินไปอาคาร 3 เมื่อถึงหน้าอาคารอัมก็เห็นพวกวินนั่งอยู่ เธอจัดแจงเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยทันที อัมพยายามมองหน้าวิน
และแล้วเขาก็หันมา อัมยิ้มขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน แต่ผลที่ได้รับคือ ความเย็นชาของวิน ไม่ว่าจะด้วยสายตาหรือใบหน้า ทุกอย่าง
เย็นชาไปหมด วินหันมามองเมินๆ และหันกลับ เขาหันไปหัวเราะกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ไม่เหมือนแววตาเมื่อหันมามองอัม
อัมยืนอึ้งและหยุดอยู่กับที่
\" อัม อัม เป็นอะไรไปน่ะ หน้าซีดเชียว \" ปรางเขย่าตัวอัม เธอเดินตามหลังอัมมาและตกใจเมื่ออยู่ดีๆ อัมก็หยุดเดิน
\" อัม ไปห้องพยาบาลดีมั๊ย เธอดูหน้าซีดจัง \" เพชรถามขึ้นอีกคน ตอนนี้แก๊งค์ 5 MJ เริ่มหันมามองพวกเธอแล้ว มีเพียงวินคนเดียวที่ยัง
นั่งหันหลังให้อัมอยู่ อัมมองแผ่นหลังของวินด้วยความไม่เข้าใจและเจ็บปวด อัมวิ่งออกไปทั้งน้ำตา เพื่อนๆ เธอตกใจและวิ่งตามออกไป
แก๊งค์ 5 MJ เองก็ตกใจเช่นกัน
\" เฮ้ย! ยัยอัมเป็นไรไปวะ มองหน้าพวกเราแล้วร้องไห้ \" กองพูดขึ้น วินตกใจและหน้าเสียเล็กน้อยที่ได้ยินว่าอัมร้องไห้
\" นั่นดิ อยู่ๆ ก็วิ่งออกไป \" เจมส์พูด วินหันมามอง ปรากฏว่าพวกแก๊งค์ 5 GL ไม่อยู่แล้วจริงๆ
\" สงสัยเป็นลมกระทันหันมั้ง เห็นพวกเราหล่อเกินคำบรรยาย 55555555 \" กฤษพูดติดตลก ทุกคนหัวเราะยกเว้นวิน เขาลุกขึ้นจากโต๊ะ
และเดินออกมาเงียบๆ โดยไม่สนใจเสียงของเพื่อนที่เรียกวินเลย
ทางด้านอัม
อัมวิ่งไปใต้อาคาร 7 ทั้งน้ำตา เธอหยุดร้องไห้ที่โต๊ะประจำโดยไม่สนใจคนแถวนั้น เพื่อนที่เหลือวิ่งตามมาดูด้วยความเป็นห่วงปนสงสัย
\" อัม เป็นอะไรไป ทำไมถึงร้องไห้ล่ะ \" ริสาจับไหล่อัม
\" ดูเธอหน้าซีดจัง เป็นอะไรมากรึป่าว \" ปรางถามขึ้นอีกคน
\" ฮือ .... ฮือ .... ฮือ \" อัมได้แต่ร้องไห้และโผเข้ากอดริสาที่เปิดรับแทบไม่ทัน เพื่อนคนอื่นต่างเป็นห่วงอัมมาก
\" อัม ชั้นว่าไปห้องพยาบาลดีกว่า หายแล้วก็ค่อยเล่าเรื่องให้พวกเราฟัง \" เพชรพูดแกมบังคับ เพื่อนๆ ช่วยกันพยุงอัมไปห้องพยาบาล
\" กาน เธอไปตามพี่จอร์นนะ \" ปรางหันมากระซิบกับกาน กานวิ่งตรงไปยัง ห้อง ม.6/2 เพื่อตามจอร์น
\" พี่จอร์น! พี่จอร์นคะ \" กานวิ่งมาหยุดตรงหน้าห้อง ม.6/2 อาจารย์ที่สอนอยู่ถึงกับยืนอึ้ง
\" กานติมา เธอควรมีมารยาทกว่านี้นะ \" อาจารย์วรางค์เอ่ยเสียงดุ ไม่แปลกที่อาจารย์ในโรงเรียนทุกคนจะไม่รู้จักแก๊งค์ 5 MJ และแก๊งค์
5 GLทั้งที่ไม่ได้สอน
\" นู๋ขอโทษคะอาจารย์ แต่นู๋ต้องการตัวพี่จอร์นเดี๋ยวนี้ \"
\" เธอจะเอาจอร์นนี่ไปทำอะไร \" อาจารย์วรางค์ถามน้ำเสียงดุขึ้น \' ทำไมถึงได้วุ่นวายแบบนี้นะ \' กานคิด
\" ไม่มีเวลาอธิบายแล้วค่ะ \" กานตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องและลากจอร์นออกมา \" เป็นกันเถอะพี่จอร์น อัมนอนอยู่ห้องพยาบาล \"
กานกระซิบ จอร์นรีบลุกขึ้นและโค้งให้อาจารย์วรางค์และเดินตามกานออกมา อาจารย์วรางค์ถึงกับหน้าแดงด้วยความโกรธที่ตนเอง
ถูกมองเหมือนตอไม้
\" มีอะไรหรอครับน้องกานติมา \" จอร์นถามขณะที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปห้องพยาบาล
\" เรียกกานเฉยๆ ก็ได้ค่ะ อัมเค้าดูไม่สบาย ตอนนี้นอนอยู่ห้องพยาบาล \" กานหันมามองหน้าจอร์น \' หล่อสุดสวาทขาดใจดิ้นเลยวุ้ย \'
\" แล้วน้องอัมเป็นอะไรมากป่าวครับ \" จอร์นถาม ตอนนี้เขาวิ่งตามกานแล้ว
\" ถึงพอดี พี่จอร์นเข้าไปดูเองแล้วกันนะ \" จอร์นรีบเข้าไปในห้องพยาบาล เมื่อเห็นอัมเขาก็รีบไปที่เตียงและนั่งลงข้างๆ
\" น้องอัมเป็นอะไรไปครับ ร้องไห้ทำไม \" จอร์นนั่งลงข้างเตียงและพยุ่งอัมขึ้นมา เพื่อนที่เหลือพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า \" หล่ออิบเป๋ง
เลย \"
\" พี่จอร์น \" อัมพูดเบาๆ และซบหน้าลงบนไหล่จอร์น
\" น้องอัม พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ \" จอร์นพูดและกอดอัมเอาไว้ ปรางเห็นว่ามีจอร์นแล้วจึงชวนเพื่อนออกไปข้างนอก พวกเธอเดินกลับไปที่โต๊ะ
ใต้อาคาร 7 โดยปล่อยให้จอร์นเป็นคนดูแลอัม ขณะเดียวกันวินก็รีบมาดูอัมที่ห้องพยาบาล เมื่อเห็นอัมอยู่ในอ้อมกอดของจอร์น วินก็ถึง
กับอึ้งวินยืนมองอัมและจอร์นอยู่นอกห้องพยาบาลด้วยแววตาเหมือนร้องไห้
\" หมดหน้าที่แล้วสินะเรา พระเอกตัวจริงของเค้ามาแล้วนิ \" วินพูดกับตัวเอง เขามองอัมครั้งสุดท้ายและเดินกลับไป
\" ขอบคุณนะคะพี่จอร์นสำหรับไหล่ \" อัมพูดและเงยหน้าขึ้น
\" ไม่เป็นไรหรอกครับ น้องอัมนอนพักดีกว่า เดี๋ยวพี่จะนั่งเฝ้า \" จอร์นเช็ดน้ำตาให้อัม \' แก้มเธอช่างนวลขาวจริงๆ \'
\" อัมนอนคนเดียวก็ได้ค่ะ พี่จอร์นเป็นเรียนเถอะ วันแรกพี่จอร์นไม่ควรโดด \"
\" ไม่ พี่จะเฝ้าน้องอัม โดดก็ช่าง ขอดูน้องอัมใกล้ๆ ก็พอ \" จอร์นพูดอย่างจริงจัง อัมจึงไม่ขัดอะไรและยอมนอนลงโดยดี
จอร์นนั่งเฝ้าอัมข้างเตียงตลอดเวลา เขามองอัมอยู่ตลอด ความรู้สึกของจอร์นตอนนี้เรียกว่าอะไรยังไม่รู้เลย ภาพของทั้งสอนตอนนี้เหมือน
คู่รักก็ไม่ปาน อัมเองนั้นก็ไม่ได้นอนหลับ เธอแค่ปิดตาและคิดถึงเรื่องของวิน ทำไมวินถึงมองเธอแบบนั้น ทำไมถึงมองด้วยสายแต่แบบ
นั้น อัมทำอะไรผิดวินถึงได้เปลี่ยนไป และแล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอีกรอบ จอร์นที่นั่งมองอยู่เช็ดน้ำตาให้อัมและกระซิบเบาๆ ว่า
\" หลับสะนะคนดี \" แล้วเขาก็บรรจงประทับจูบลงที่หน้าผากของอัม.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น