หญิงสาว *-+-* ซาตาน

ลำดับตอนที่ #10 : ^+^ ... อีกครั้ง ... ^+^

เมื่อฮานะตื่นมา  ก็เป็นเช้าของอีกวันแล้ว  เธอหลับยาวไปด้วยความเหนื่อยล้า  ฮานะลงไปข้าง

ล่างเพื่อกินข้าว  ก็เจอยู

“ยู  มีอะไรให้กินบ้าง”  ฮานะถามยูด้วยเสียงที่เกือบสดชื่น

“ตื่นแล้วหรอ  มีข้าวผัดกับแกงจืด  อยากกินอะไรล่ะ  เดี๋ยวทำเพิ่มให้”  ยูถามอย่างอ่อนโยน

“กินที่มีน่ะแหละ  ข้าวผัดของยูอร่อยจะตาย”  ฮานะนั่งลง  และถามยูขึ้น

“พี่ยู  เมื่อไหร่จะถึงวันเพ็ญ”  ฮานะถามและพยายามบังคับน้ำเสียงให้ปกติ

“คืนนี้แหละ  ทำไมหรอฮานะ”  ยูหันมาถามฮานะ  

“ป่าว  หนูอยากดูดาว  ก็เลยถาม  จะได้ไม่ไปตรงกับวันเพ็ญไง”  ฮานะโกหกอีกแล้ว  >_<

“อื่อ  ดูดาวแล้วก็อย่าอยู่ดูนานล่ะ  เดี๋ยวไข้ฟื้น”  ยูบอกด้วยความเป็นห่วง

เมื่อฮานะกินข้าวเสร็จ  เธอก็คิดไปอาบน้ำข้างบน  วันนี้เป็นวันเสาร์  ฮานะอยากออกไปคลาย

เครียดข้างนอกสักหน่อย  แล้วคืนนี้จะได้ทำพิธีอีกครั้ง

“ยู  ไปซื้อของกันมั๊ย”  ฮานะชวนยูออกไปข้างนอก

“ไปสิ  ฮานะอยากไปไหนล่ะ  ดีเลยฮานะจะได้เลิกเครียด”  คำหลังที่ยูพูดยูเหลือบมามองฮานะ

“อื่ม  หนูอยากไปซื้อเสื้อผ้า  ไม่ได้ซื้อมาหลายเดือนแล้ว”  ฮานะสดชื่นขึ้นนิดหน่อย

“ได้  งั้นเดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงไอติมเอง”  ยูและฮานะออกจากบ้านไปเที่ยวกัน  ฮานะพอมีความสุข

ขึ้นบ้างเมื่อนึกถึงคืนนี้  เธอจะพยายามทำพิธีเพื่อเรียกเคียวออกมาอีกครั้ง  วันนี้ยูพาฮานะไปซื้อ

เสื้อผ้า  พาไปทานอาหารกลางวัน  และพาไปทานไอติมเป็นของหวานก่อนกลับบ้าน

“เหนื่อยมั๊ยวันนี้”  ยูถามฮานะเมื่อถึงบ้าน  ในมือถือของพะรุงพะรัง

“ไม่หรอก  สนุกมากเลย  ขอบใจนะพี่ยู”  ฮานะขอบคุณยูพร้อมเดินเข้าไปกอดเหมือนเด็กๆ

“5555  เอาล่ะเด็กน้อย  อาบน้ำแล้วนอนสะฮานะ”  ยูสั่งฮานะ  ฮานะเดินขึ้นห้องและรอหลัง

เที่ยงคืน   เธอตื่นเต้นมากที่จะได้เจอเคียวอีก ………………

ฮานะเตรียมของพร้อมแล้วเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน  เธอรอจนเที่ยงคืนครึ่งและก็เริ่มทำพิธี  ฮานะเข้า

ไปนั่งในวงกลม  พนมมือ  หลับตาและท่องคาถา  เมื่อฮานะทำเสร็จเธอลืมตาขึ้นมารอด้วยใจ

ที่ระทึก  1 ……. 2 ……..3 …….. 4  เคียว  ทำไมยังไม่ออกมานะ  เคียวหายไปไหน  ฮานะนั่ง

รอเคียวเป็นเวลานานมาก  เธอรอเคียว 1ชั่วโมงก็แล้ว  2  ชั่วโมงก็แล้วเคียวก็ยังไม่ออกมา  ฮา

นะเริ่มร้องไห้อีกแล้ว  ฮานะไม่เข้าใจว่าทำไมเคียวถึงไม่ออกมา  ‘หรือว่าเคียวหนีชั้นไปแล้ว’

ฮานะคิด  ฮานะนั่งรอเคียวจนเช้า  ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมา  เธอจึงเดินออกจากวงกลม  และเอา

หนังสือไปเผาทิ้ง‘เคียวไม่ออกมาแล้ว  เคียวไม่มาหาชั้นแล้ว  เผาทิ้งไปดีกว่า  ขอบใจนะเคียว’

ฮานะเผาหนังสือทิ้งไปแล้ว  เธอต้องยอมตัดใจจากเคียวแล้วจริงๆ หรือเนี่ย  คืนนี้เธอนอนไม่

หลับทั้งคืนเพราะมั่วแต่ร้องไห้  จากนี้ไปคงไม่มีซาตานให้เธอเห็นอีกแล้ว  เมื่อถึงตอนเช้า  

ฮานะก็แต่งตัวลงมากินข้าวข้างล่าง

“ฮานะเป็นอะไรอีกแล้ว  เมื่อวานยังดีๆ อยู่เลย”   ยูเดินเข้ามาถามฮานะ

“ป่าว  สงสัยเมื่อคืนหนูลืมปิดหน้าต่าง  ลมพัดเข้ามาทำให้เป็นหวัดมั้ง”  ฮานะโกหกเพื่อให้ยู

สบายใจ  ตั้งแต่วันนี้ไป  เธอก็จะมีชีวิตปกติแล้วนะ

“วันนี้อยากไปไหนรึป่าว  จะพาไป”  ยูถามฮานะ

“ไปสิ  ยูจะพาไปที่ไหนหรอ”  ฮานะถามยูกลับ  ก็ยังดีกว่านั่งซึมเศร้าอยู่ที่บ้าน  ออกไปเที่ยว

บ้างก็ดีเหมือนกัน  เผื่ออารมณ์จะได้ดีขึ้น

ยูพาฮานะไปเที่ยวสวนสนุก  และพาฮานะเดินไปซื้อของต่างๆ มากมาย  ยูยังพาฮานะไปกินข้าว

และไอติมอร่อยๆ อีกด้วย  ฮานะดูมีความสุขขึ้นบ้าง  เธอคิดว่าควรตัดใจจากเคียวให้เร็วที่สุด

เป็นดี  จะได้เป็นผลดีต่อตัวเธอเองและยู  ถึงตอนเย็น  ยูและฮานะก็กลับบ้าน  ฮานะขอบคุณยู

อีกครั้งที่ยูจ่ายเงินซื้อของให้ฮานะเยอะแยะ  ยูส่งน้ำส้มให้ฮานะดื่มแก้เหนื่อย  ขณะที่ฮานะกำลัง

ดื่มน้ำส้มอยู่   โทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้น

“ฮัลโหล  บ้านยูคิมูระครับ”  ยูรับโทรศัพท์

“…………..”

“ครับ  รอสักครู่นะครับ”  ยูเรียกฮานะเพราะเป็นโทรศัพท์ของเธอ

“ฮัลโหล  ฮานะพูดค่ะ”  ฮานะ

“ฮานะหรอ  นี่ยูมินะ”  ยูมิพูด

“ยูมิหรอ  ดีใจจังที่เธอโทรมา  กำลังคิดถึงเลย”  ฮานะบอกยูมิ  เธอไม่ได้คุยเพื่อนสนิทมาหลาย

วันแล้วตั้งแต่เกิดเรื่อง

“ชั้นก็ดีใจที่เธอยอมคุยด้วย  ชั้นขอโทษนะ”  ยูมิทำเสียงเหมือนจะร้องไห้

“ไม่ต้องขอโทษหรอก  ชั้นสิต้องขอโทษเธอ  ชั้นรู้ความจริงหมดแล้วล่ะ  ขอโทษนะยูมิ”  ฮานะ

พูดขอโทษจากใจจริง

“ไม่เป็นไรหรอก  เป็นไงบ้าง  หายดีแล้วใช่มั๊ย”  ยูมิถามด้วยความเป็นห่วง

“จ๊ะ  หายดีแล้วล่ะ  ขอบใจมากที่เป็นห่วง”  ฮานะคุยกับยูมินานพอสมควร  เมื่อฮานะวางสาย

เธอก็ขึ้นข้างบน  พรุ่งนี้เธอก็จะได้ไปโรงเรียนแล้ว  ไปเจอยูมิ  คืนนี้รีบนอนดีกว่า  จะได้ไม่ตื่น

สาย  จะได้กลับมาใช้  ‘ชีวิตปกติอีกครั้ง’  เธอคิดอย่างทำใจ.