ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ^+^ ... ทำไมเป็นแบบนี้ ... ^+^
“วะ ….. ว่าไงนะ” เคียวอึ้งกับสิ่งที่ฮานะพูด
“ก็หมายความว่า ชั้นไม่อยากให้นายไปไหนยังไงล่ะ ชั้นอยากให้นายอยู่กับชั้น เข้าใจรึยัง”ฮานะพูดทั้งน้ำตา เธอรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น เคียว
ไม่มีทางมองเธอแน่นอน
“เด็กโง่ ชั้นอุตส่าห์ไม่พูดแล้วนะ ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้ เงียบสะ” เคียวพูดและจูบฮานะที่หน้าผาก ฮานะดีใจมาก แต่เธอก็ยังสงสัย
“ตกลงว่าชั้นขอยกเลิกพรได้มั๊ย” ฮานะถามเคียว
“……. ได้ แต่เธอต้องเสียจูบให้ชั้น แล้วชั้นจะยกเลิกพรทั้งหมด” เคียวพูดอย่างเรียบๆ
“ตกลง ……. ชั้นยอม” ฮานะตัดสินใจแล้ว ฮานะรู้ว่าเธอและยามาโมโตะไม่มีทางเป็นไปได้อีกอย่าง เธอก็รักเคียวด้วย
เคียวก้มลงจูบฮานะอย่างดูดดื่ม ฮานะใจเต้นมากเพราะเธอเพิ่งโดนจูบเป็นครั้งแรก เมื่อเคียวถอนริมฝีปากออกจากฮานะ เคียวก็พูดว่า
“ชั้นรักเธอนะฮานะ แต่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ ลาก่อน” ร่างเคียวก็หายไป ฮานะร้องไห้ออกมาอย่างตั้งใจ เธอต้องการให้เคียวอยู่กับเธอ
แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ ยูและยามาโมโตะขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงฮานะร้องไห้ ทั้งสองตกใจมากที่เห็นฮานะนั่งร้องอยู่ที่พื้น
“ฮานะ เป็นอะไรไป ทำไมมาอยู่ตรงนี้” ยูรีบเข้ามาจับฮานะไว้
“ยู ยู เคียวไปแล้ว เค้าไปแล้ว” ฮานะสะอึกสะอื้น เธอกอดยูไว้แน่น
“ฮานะ ใจเย็นๆ เล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟังสิ” ยามาโมโตะพูดพลางจับมือฮานะ
“ใช่ ฮานะ ใจเย็นๆ แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟังสิ” ยูพูดกับฮานะอย่างอ่อนโยน
ฮานะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยูและยามาโมโตะฟัง เธอเล่าเรื่องทุกอย่างตั้งแต่เรื่องที่เธอทำพิธี และ
เรื่องที่ซานตานออกมา รวมถึงเรื่องที่เธอแอบรักยามาโมโตะด้วย และยังเล่าเรื่องที่ฮานะรัก
เคียวและที่เคียวรักฮานะ เมื่อฮานะเล่าจบ ยูและยามาโมโตะไม่มีทีท่าว่าตกใจเลยสักนิด
“ว่าแล้วเชียว หมอนั่นมันหน้าคุ้นๆ” ยูพูดออกมาน้ำเสียงไม่ค่อยดี
“นายเคยเจอเคียวแล้วหรอ” ยามาโมโตะหันมาถามยู
“เคย แล้วชั้นก็ว่ามันแปลกๆ ที่อยู่ดีๆ เพื่อนผู้ชายของยัยฮานะจะย้ายตามมาทำไม” ยูพูดและทำท่าคิดอะไรบางอย่าง
“พี่ หนูขอร้องล่ะ พี่อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ชั้นขอร้องคาซาวะคุงด้วยนะ” ฮานะ
“ได้สิ ชั้นจะไม่บอกใครทั้งนั้น” ยามาโมโตะหันมาบอกฮานะ
“ฮานะ เธอต้องตัดใจจากเขา และห้ามยุ่งกับหนังสือนั่นอีก” ยูพูดขึ้น
“ได้ หนูเอาหนังสือนั่นไปทิ้งตั้งแต่วันแรกแล้ว” ฮานะโกหก เพราะฮานะคิดว่าเธอจะต้องเจอ
เคียวให้ได้ โดยที่ต้องใช้หนังสือนั่นเรียกเคียวออกมาอีก
“เอาล่ะ ฮานะ นอนพักนะ เดี๋ยวชั้นจะเฝ้าเธอเอง” ยามาโมโตะพูด ฮานะทนความสงสัยของ
ตัวเองเอาไว้ไม่ไหว จึงถามยามาโมโตะต่อหน้ายู
“คาซาวะคุง คิดยังไงกับชั้น” ฮานะถามด้วยความสงสัย
“…….. ทำไมถามยามาโมโตะแบบนั้น” ยูตกใจที่ฮานะถาม
“หนูอยากรู้จริงๆ พี่ยู ตอบมาสิคาซาวะคุง” ฮานะย้ำ
“ผม … ผม คิดกับฮานะ แบบ …. แบบ โอเค ผมชอบฮานะ แต่ผมเป็นคริสเตียน จึงไม่สม
ควรที่จะมีแฟน ฮานะเข้าใจรึป่าว” ยามาโมโตะตอบ ฮานะตกใจกับคำตอบอยู่บ้าง นี่คงไม่ใช่พรที่ฮานะขอใช่มั๊ย
“แล้วฮานะล่ะ ตอนนี้คิดยังไงกับยามาโมโตะ” ยูที่ยืนฟังอยู่ถามขึ้น
“………. ชั้นยอมรับว่าเคยรักยามาโมโตะมาก่อน แต่ตอนนี้ที่เจอเคียว ชั้นก็รักเคียวแล้วล่ะ”
ฮานะตอบออกไป เมื่อเธอคิดถึงเคียว มันก็ทำให้เธอร้องไห้อีกแล้ว
“เข้าใจแล้วล่ะฮานะ นอนได้แล้วนะ มีเรื่องอะไรก็ค่อยถามตอนตื่นแล้วกัน” ยูพูดขึ้น
ฮานะนอนอย่างว่าง่าย มียามาโมโตะนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ เตียง ยามาโมโตะรับรู้ถึงความรักที่ฮานะ
มีให้เคียว เขาต้องพยายามจะตัดใจจากฮานะให้ได้ หลังจากนั้นไม่นาน ฮานะก็หลับไป.
“ก็หมายความว่า ชั้นไม่อยากให้นายไปไหนยังไงล่ะ ชั้นอยากให้นายอยู่กับชั้น เข้าใจรึยัง”ฮานะพูดทั้งน้ำตา เธอรู้ว่าพูดไปก็เท่านั้น เคียว
ไม่มีทางมองเธอแน่นอน
“เด็กโง่ ชั้นอุตส่าห์ไม่พูดแล้วนะ ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้ เงียบสะ” เคียวพูดและจูบฮานะที่หน้าผาก ฮานะดีใจมาก แต่เธอก็ยังสงสัย
“ตกลงว่าชั้นขอยกเลิกพรได้มั๊ย” ฮานะถามเคียว
“……. ได้ แต่เธอต้องเสียจูบให้ชั้น แล้วชั้นจะยกเลิกพรทั้งหมด” เคียวพูดอย่างเรียบๆ
“ตกลง ……. ชั้นยอม” ฮานะตัดสินใจแล้ว ฮานะรู้ว่าเธอและยามาโมโตะไม่มีทางเป็นไปได้อีกอย่าง เธอก็รักเคียวด้วย
เคียวก้มลงจูบฮานะอย่างดูดดื่ม ฮานะใจเต้นมากเพราะเธอเพิ่งโดนจูบเป็นครั้งแรก เมื่อเคียวถอนริมฝีปากออกจากฮานะ เคียวก็พูดว่า
“ชั้นรักเธอนะฮานะ แต่เราอยู่ด้วยกันไม่ได้ ลาก่อน” ร่างเคียวก็หายไป ฮานะร้องไห้ออกมาอย่างตั้งใจ เธอต้องการให้เคียวอยู่กับเธอ
แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ ยูและยามาโมโตะขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงฮานะร้องไห้ ทั้งสองตกใจมากที่เห็นฮานะนั่งร้องอยู่ที่พื้น
“ฮานะ เป็นอะไรไป ทำไมมาอยู่ตรงนี้” ยูรีบเข้ามาจับฮานะไว้
“ยู ยู เคียวไปแล้ว เค้าไปแล้ว” ฮานะสะอึกสะอื้น เธอกอดยูไว้แน่น
“ฮานะ ใจเย็นๆ เล่าเรื่องทั้งหมดให้เราฟังสิ” ยามาโมโตะพูดพลางจับมือฮานะ
“ใช่ ฮานะ ใจเย็นๆ แล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ฟังสิ” ยูพูดกับฮานะอย่างอ่อนโยน
ฮานะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยูและยามาโมโตะฟัง เธอเล่าเรื่องทุกอย่างตั้งแต่เรื่องที่เธอทำพิธี และ
เรื่องที่ซานตานออกมา รวมถึงเรื่องที่เธอแอบรักยามาโมโตะด้วย และยังเล่าเรื่องที่ฮานะรัก
เคียวและที่เคียวรักฮานะ เมื่อฮานะเล่าจบ ยูและยามาโมโตะไม่มีทีท่าว่าตกใจเลยสักนิด
“ว่าแล้วเชียว หมอนั่นมันหน้าคุ้นๆ” ยูพูดออกมาน้ำเสียงไม่ค่อยดี
“นายเคยเจอเคียวแล้วหรอ” ยามาโมโตะหันมาถามยู
“เคย แล้วชั้นก็ว่ามันแปลกๆ ที่อยู่ดีๆ เพื่อนผู้ชายของยัยฮานะจะย้ายตามมาทำไม” ยูพูดและทำท่าคิดอะไรบางอย่าง
“พี่ หนูขอร้องล่ะ พี่อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะ ชั้นขอร้องคาซาวะคุงด้วยนะ” ฮานะ
“ได้สิ ชั้นจะไม่บอกใครทั้งนั้น” ยามาโมโตะหันมาบอกฮานะ
“ฮานะ เธอต้องตัดใจจากเขา และห้ามยุ่งกับหนังสือนั่นอีก” ยูพูดขึ้น
“ได้ หนูเอาหนังสือนั่นไปทิ้งตั้งแต่วันแรกแล้ว” ฮานะโกหก เพราะฮานะคิดว่าเธอจะต้องเจอ
เคียวให้ได้ โดยที่ต้องใช้หนังสือนั่นเรียกเคียวออกมาอีก
“เอาล่ะ ฮานะ นอนพักนะ เดี๋ยวชั้นจะเฝ้าเธอเอง” ยามาโมโตะพูด ฮานะทนความสงสัยของ
ตัวเองเอาไว้ไม่ไหว จึงถามยามาโมโตะต่อหน้ายู
“คาซาวะคุง คิดยังไงกับชั้น” ฮานะถามด้วยความสงสัย
“…….. ทำไมถามยามาโมโตะแบบนั้น” ยูตกใจที่ฮานะถาม
“หนูอยากรู้จริงๆ พี่ยู ตอบมาสิคาซาวะคุง” ฮานะย้ำ
“ผม … ผม คิดกับฮานะ แบบ …. แบบ โอเค ผมชอบฮานะ แต่ผมเป็นคริสเตียน จึงไม่สม
ควรที่จะมีแฟน ฮานะเข้าใจรึป่าว” ยามาโมโตะตอบ ฮานะตกใจกับคำตอบอยู่บ้าง นี่คงไม่ใช่พรที่ฮานะขอใช่มั๊ย
“แล้วฮานะล่ะ ตอนนี้คิดยังไงกับยามาโมโตะ” ยูที่ยืนฟังอยู่ถามขึ้น
“………. ชั้นยอมรับว่าเคยรักยามาโมโตะมาก่อน แต่ตอนนี้ที่เจอเคียว ชั้นก็รักเคียวแล้วล่ะ”
ฮานะตอบออกไป เมื่อเธอคิดถึงเคียว มันก็ทำให้เธอร้องไห้อีกแล้ว
“เข้าใจแล้วล่ะฮานะ นอนได้แล้วนะ มีเรื่องอะไรก็ค่อยถามตอนตื่นแล้วกัน” ยูพูดขึ้น
ฮานะนอนอย่างว่าง่าย มียามาโมโตะนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ เตียง ยามาโมโตะรับรู้ถึงความรักที่ฮานะ
มีให้เคียว เขาต้องพยายามจะตัดใจจากฮานะให้ได้ หลังจากนั้นไม่นาน ฮานะก็หลับไป.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น