ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ^+^ ... เข้าใจตัวเอง ... ^+^
ฮานะตื่นมาอีกครั้งก็เป็นตอนสายๆ ยูไปโรงเรียนแล้ว และเขียนโน๊ตทิ้งไว้บนหัวเตียงว่า
‘พี่ขอไปเรียนก่อนนะ ตอนเที่ยงจะออกมาดูแลเธอ ตอนเช้ามันมีงานส่งน่ะ กินข้าวกินยาด้วย’
ฮานะลุกขึ้นอาบน้ำและกินข้าวกินยา ขณะที่กำลังกินยาอยู่นั้น เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น
‘แปลก ยูจะกดกริ่งทำไม บ้านตัวเองแท้ๆ’ ฮานะคิดว่าเป็นอยู่ แต่เมื่อเธอออกไป ….
“ฮานะ ไม่สบายหรอ เป็นยังไงบ้าง” ยามาโมโตะน มาได้ไงเนี่ย แล้วยังเรียกเราว่าฮานะอีก
“มาได้ยังไงคาซาวะคุง” ฮานะตกใจที่เห็นยามาโมโตะ เธอเปิดประตูให้เข้ามา
“ก็เจอยู แล้วยูบอกว่าฮานะไม่สบาย ชั้นเลยรีบมา” ยามาโมโตะรีบเดินเข้ามาและจับหน้าผากฮานะ ใจเต้นเป็นกลองเชียว
“ตัวอุ่นๆ แล้วนะ กินยารึยัง เข้าบ้านเหอะ” ยามาโมโตะจูงมือฮานะเข้าบ้าน
“มาแบบนี้ ยูมิไม่ว่าหรอ” ฮานะพยายามทำเสียงปกติเมื่อคิดถึงเรื่องวันนั้น
“ยูมิ ทำไมต้องว่าด้วยล่ะ” ยามาโมโตะถามด้วยความสงสัย
“ก็ ……. คาซาวะคุงเป็นแฟนกับยูมินี่” ฮานะตอบด้วยเสียงสั่นๆ
“ใครบอกฮานะ ไม่ใช่สักหน่อย” ยามาโมโตะถามต่อ ขณะนี้เค้านั่งใกล้ฮานะมากไปแล้ว
“ก็ ชั้นเห็นคาซาวะคุงไปกับยูมินิ” ฮานะน้ำตาคลอเบ้าเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น
“ป่าวนะ เราแค่ไปคุยกันเรื่องบอร์ดสายชั้น ลืมไปแล้วหรอว่ายูมิเป็นหัวหน้าห้อง” ยามาโมโตะอธิบายพร้อมจับมือฮานะไว้ ฮานะนึกขึ้นได้
ว่ายูมิเป็นหัวหน้าห้อง ยามาโมโตะก็ด้วย
“ขอโทษ ลืมไป” ฮานะก้มหน้าก้มตา
“ไม่เป็นไร อย่าร้องสิ” ตอนนี้หน้ายามาโมโตะเข้ามาใกล้ฮานะมากแล้ว ……
“ฮานะ คือว่า……” ยามาโมโตะกำลังจะจูบฮานะแล้ว ฮานะเองก็ไม่ได้ขันขืน อะไรกันนะ
“ฮานะ เป็นไงบ้าง” ยูเดินเข้ามาบ้านพอดี ยูตกใจเล็กน้อยที่เห็นยามาโมโตะ
“นายมาได้ไงยามาโมโตะ” ยูถามยามาโมโตะ
“ก็เดินมา ก็นายบอกชั้นเมื่อเช้า ก็ ….. ฮานะเป็นเพื่อนคนนึง เลยมาเยี่ยม” เพื่อนหรอ ฮานะคิดอย่างน้อยใจ แล้วมาทำท่าแบบนั้นทำไม
“ยู หนูขึ้นไปนอนก่อนนะ ห้ามรบกวน” แล้วฮานะก็รีบวิ่งขึ้นข้างบนพร้อมน้ำตา ทำไมยามาโมโตะถึงต้องมาทำดีด้วยนะ เห้อ! ตัดใจสะที
ขณะที่ฮานะกำลังร้องไห้ และคิดถึงเรื่องต่างๆ เคียวก็โผล่มาทางหน้าต่าง
“ฮานะ ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้” เคียวถามด้วยความเป็นห่วง
“อ๋า ตกใจหมด เข้ามาก่อนสิเคียว อยู่ตรงนั้นเดี๋ยวคนอื่นเห็น” ฮานะลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างให้เคียวเข้ามา
“เป็นอะไรไปฮานะ สีหน้าไม่ดีเลย ยามาโมโตะทำอะไร” เคียวถามน้ำเสียงเป็นห่วง
“เคียวรู้ได้ไงว่ายามาโมโตะมาที่นี่” ฮานะเริ่มสงสัย
“ยัยโง่ ก็ชั้นเป็นคนจัดการเองล่ะ แล้วนายนั่นทำอะไรเธอ” เคียวยังคงถามเสียงเป็นห่วง
“เคียว นายเป็นคนจัดการทุกอย่างหรอ” ฮานะเริ่มร้องไห้อีกแล้ว
“ใช่ ก็เธอขอพร ชั้นก็ต้องทำให้มันเป็นจริง” เคียวหันไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาฮานะ
“ชั้นขอยกเลิกพรทั้งหมด ได้มั๊ย” ฮานะถาม ตอนนี้เธอร้องไห้ออกมาแล้วล่ะ เคียวตกใจมาก
“ทำไม …….. เธอไม่อยากใจตรงกันกับยามาโมโตะแล้วรึไง” เคียวถามด้วยความตกใจ
“ไม่แล้ว ถ้าชั้นใจตรงกันกับยามาโมโตะแล้ว ……. แล้วต้องเสียเธอไป ชั้นไม่เอา” ฮานะพูดทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอรู้แล้วเธอรู้สึกยังไงกับเคียว
“วะ ….. ว่าไงนะ” เคียวอึ้งกับสิ่งที่ฮานะพูด.
‘พี่ขอไปเรียนก่อนนะ ตอนเที่ยงจะออกมาดูแลเธอ ตอนเช้ามันมีงานส่งน่ะ กินข้าวกินยาด้วย’
ฮานะลุกขึ้นอาบน้ำและกินข้าวกินยา ขณะที่กำลังกินยาอยู่นั้น เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น
‘แปลก ยูจะกดกริ่งทำไม บ้านตัวเองแท้ๆ’ ฮานะคิดว่าเป็นอยู่ แต่เมื่อเธอออกไป ….
“ฮานะ ไม่สบายหรอ เป็นยังไงบ้าง” ยามาโมโตะน มาได้ไงเนี่ย แล้วยังเรียกเราว่าฮานะอีก
“มาได้ยังไงคาซาวะคุง” ฮานะตกใจที่เห็นยามาโมโตะ เธอเปิดประตูให้เข้ามา
“ก็เจอยู แล้วยูบอกว่าฮานะไม่สบาย ชั้นเลยรีบมา” ยามาโมโตะรีบเดินเข้ามาและจับหน้าผากฮานะ ใจเต้นเป็นกลองเชียว
“ตัวอุ่นๆ แล้วนะ กินยารึยัง เข้าบ้านเหอะ” ยามาโมโตะจูงมือฮานะเข้าบ้าน
“มาแบบนี้ ยูมิไม่ว่าหรอ” ฮานะพยายามทำเสียงปกติเมื่อคิดถึงเรื่องวันนั้น
“ยูมิ ทำไมต้องว่าด้วยล่ะ” ยามาโมโตะถามด้วยความสงสัย
“ก็ ……. คาซาวะคุงเป็นแฟนกับยูมินี่” ฮานะตอบด้วยเสียงสั่นๆ
“ใครบอกฮานะ ไม่ใช่สักหน่อย” ยามาโมโตะถามต่อ ขณะนี้เค้านั่งใกล้ฮานะมากไปแล้ว
“ก็ ชั้นเห็นคาซาวะคุงไปกับยูมินิ” ฮานะน้ำตาคลอเบ้าเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น
“ป่าวนะ เราแค่ไปคุยกันเรื่องบอร์ดสายชั้น ลืมไปแล้วหรอว่ายูมิเป็นหัวหน้าห้อง” ยามาโมโตะอธิบายพร้อมจับมือฮานะไว้ ฮานะนึกขึ้นได้
ว่ายูมิเป็นหัวหน้าห้อง ยามาโมโตะก็ด้วย
“ขอโทษ ลืมไป” ฮานะก้มหน้าก้มตา
“ไม่เป็นไร อย่าร้องสิ” ตอนนี้หน้ายามาโมโตะเข้ามาใกล้ฮานะมากแล้ว ……
“ฮานะ คือว่า……” ยามาโมโตะกำลังจะจูบฮานะแล้ว ฮานะเองก็ไม่ได้ขันขืน อะไรกันนะ
“ฮานะ เป็นไงบ้าง” ยูเดินเข้ามาบ้านพอดี ยูตกใจเล็กน้อยที่เห็นยามาโมโตะ
“นายมาได้ไงยามาโมโตะ” ยูถามยามาโมโตะ
“ก็เดินมา ก็นายบอกชั้นเมื่อเช้า ก็ ….. ฮานะเป็นเพื่อนคนนึง เลยมาเยี่ยม” เพื่อนหรอ ฮานะคิดอย่างน้อยใจ แล้วมาทำท่าแบบนั้นทำไม
“ยู หนูขึ้นไปนอนก่อนนะ ห้ามรบกวน” แล้วฮานะก็รีบวิ่งขึ้นข้างบนพร้อมน้ำตา ทำไมยามาโมโตะถึงต้องมาทำดีด้วยนะ เห้อ! ตัดใจสะที
ขณะที่ฮานะกำลังร้องไห้ และคิดถึงเรื่องต่างๆ เคียวก็โผล่มาทางหน้าต่าง
“ฮานะ ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้” เคียวถามด้วยความเป็นห่วง
“อ๋า ตกใจหมด เข้ามาก่อนสิเคียว อยู่ตรงนั้นเดี๋ยวคนอื่นเห็น” ฮานะลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างให้เคียวเข้ามา
“เป็นอะไรไปฮานะ สีหน้าไม่ดีเลย ยามาโมโตะทำอะไร” เคียวถามน้ำเสียงเป็นห่วง
“เคียวรู้ได้ไงว่ายามาโมโตะมาที่นี่” ฮานะเริ่มสงสัย
“ยัยโง่ ก็ชั้นเป็นคนจัดการเองล่ะ แล้วนายนั่นทำอะไรเธอ” เคียวยังคงถามเสียงเป็นห่วง
“เคียว นายเป็นคนจัดการทุกอย่างหรอ” ฮานะเริ่มร้องไห้อีกแล้ว
“ใช่ ก็เธอขอพร ชั้นก็ต้องทำให้มันเป็นจริง” เคียวหันไปทางอื่นเพื่อหลบสายตาฮานะ
“ชั้นขอยกเลิกพรทั้งหมด ได้มั๊ย” ฮานะถาม ตอนนี้เธอร้องไห้ออกมาแล้วล่ะ เคียวตกใจมาก
“ทำไม …….. เธอไม่อยากใจตรงกันกับยามาโมโตะแล้วรึไง” เคียวถามด้วยความตกใจ
“ไม่แล้ว ถ้าชั้นใจตรงกันกับยามาโมโตะแล้ว ……. แล้วต้องเสียเธอไป ชั้นไม่เอา” ฮานะพูดทั้งน้ำตา ตอนนี้เธอรู้แล้วเธอรู้สึกยังไงกับเคียว
“วะ ….. ว่าไงนะ” เคียวอึ้งกับสิ่งที่ฮานะพูด.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น