@ ยัยเอ๋อซ่า Vs. นายบ้าหน้ากากแอ็คชั่น!! @

ลำดับตอนที่ #7 : ^o^ เหตุการณ์กลับตาลปัตร !! ^o^

                         โอ้ลั่ลล้า !!!  ชั้นกำลังยืนถือแก้วน้ำโค้กเปล่าอยู่ในมือ  สายตาของหนุ่มหล่อทั้งหลายกำลังจดจ้องมามองชั้น  แหม !!!  ชั้นสวยล่ะสิ  >,<





                        แต่เธอจะบ้าหรอยัยแป้งฝุ่น  แก้วน้ำโค้กเปล่าอยู่ในมือ  แล้วน้ำโค้กกับน้ำแข็งมันหายไปไหนหมดล่ะ ??  อ๋อ ...... มันอยู่บนหัวพี่ไฟไงจ๊ะ  ^-^



                        เธอตายแน่ยัยแป้งฝุ่น  TT-TT





                        \" ขอ ..... ยืมตัวน้องแป้ง ...... ไปทำธุระแปบนะ \"



                        เสียงพี่ลมพูดขึ้นมาเย็นๆ  พร้อมทั้งคว้าข้อมือชั้นแถมจับไว้แน่นซะแน่นด้วยสิ





                        \" เธอ  ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!! \"





                        \" ไอไฟ  แกไปล้างตัวก่อนเถอะ  แล้วค่อยว่ากัน \"





                        \" เงียบ!  ไอน้ำ \"





                        \" เพราะนะเว้ยวงไอน้ำน่ะ  ^-^ \"





                        \" - -^^ \"





                        \" โอเค  กูจะเงียบ  T-T \"



                        พี่ดินพูดเบาๆ และก้มหน้า  พี่ไฟเดินมายืนข้างหน้าชั้นและมองด้วยแววตาเยือกเย็น  น่ากลัวอิ๊บเลย  T6T





                        \" เธอต้องชดใช้ยังไงกับเหตุการณ์นี้ \"





                        \" ชดใช้?  จำเป็นด้วยหรอคะ? \"



                        ปากหนอปาก  ทำไมมันถึงชอบขยับตามใจมันเองด้วยนะ  ครั้งนี้กรุณาขยับตามใจชั้นเถอะ  พลีส !!!!





                        \" เธอเป็นทาส  จำเป็นหรือไม่จำเป็นล่ะ \"





                        \" ไฟ!  แป้งฝุ่นเป็นผู้หญิงนะ \"





                        \" สมควรเรียกเธอว่าผู้หญิงหรอครับพี่ใบไม้ \"





                        \" อย่างน้อยเค้าก็เป็นเพศแม่นะไฟ \"





                        \" จริงของพี่แบงค์นะเว้ยไอไฟ \"





                        \" แม่ผมไม่ทำตัวบ้าบอแบบนี้หรอก \"



                        ปี๊ว !!!!  เสียงฟิวส์ชั้นหลุดลอยไปในอากาศ  คำก็ทาส  สองคำก็ไม่ดี  สามคำก็ชั้นมันไม่ใช่ผู้หญิง  แล้วไงล่ะ ???





                        เพี๊ยะ !!!!!





                        เหมือนมีใครมาดึงมือให้ชั้นตบหน้าพี่ไฟ  ใบหน้าขาวๆ ของพี่เค้าเป็นรอยแดง 5 นิ้ว  ส่วนชั้น  ได้แต่ยืนสั่นด้วยความโกรธน้ำตาไหลพราก





                        หวังว่าคงไม่โดนตบกลับหรอกนะ  T-T





                        พี่ลมเป็นคนได้สติคนแรก  เขาจึงรีบลากชั้นออกมาจากสถานการณ์เลวร้ายตรงนั้น  ชั้นยอมโดนลากตามแรงมหาศาลของพี่ลม  เราสองคนขึ้นรถและออกจากบ้านพี่ไฟ  โดยที่ชั้นไม่รู้ว่าพี่ลมจะพาไปไหน  และแน่นอน  ชั้นกำลังก้มหน้าก้มตาร้องไห้อย่างสุดปอด  TToTT





                        พี่ลมจอดรถที่บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง  นี่พี่เขาจะพาชั้นมาทำมิดีมิร้ายหรอ  >o<  อย่าเลยนะ  ชั้นไม่ได้อยู่ในอารมณ์แบบนั้น  เอ๊ะ !!  ถ้าจะเพี้ยนมากไปแล้วเรา  พี่ลมเดินมาเปิดประตูรถและช่วยพยุงชั้นออกมา  ทำไมไม่อุ้มเลยล่ะคะพี่ลม  >.<  บ้าแล้ว !!!  เวลาแบบนี้ยังมาคิดเรื่องอะไรอีก  สมองชั้น





                        \" ที่นี่ที่ไหนคะ?  T-T \"





                        \" บ้านพี่ \"





                        \" บ้านพี่?  มาทำไมคะ?  T-T \"





                        \" เข้าบ้านก่อนเถอะ  แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว \"





                        \" TT-TT \"



                        ว่าแล้วพี่ลมก็โอบชั้นแล้วเดินเข้าบ้าน  เอ๊ะ !!  ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วยล่ะ ??  อะไรของพี่ลม





                        \" ลม  นั่นใครน่ะลูก? \"



                        ทันทีที่เข้าบ้าน  หญิงวัยกลางคนรูปร่างเพรียวบาง  หน้าตาใจดีและดูอบอุ่นก็เดินออกมาต้อนรับลูกชาย  แม่พี่ลมสวยจังแฮะ  ^-^





                        \" แฟนผมครับแม่  เธอกำลังไม่สบาย \"





                        \" งั้นพาเข้าบ้านก่อนลูก \"



                        แฟน ??  แฟน ???  แฟน ????  เฮ้ย !!!!!!!!!!  อะไรกัน  ชั้นไปเป็นแฟนพี่ลมตั้งกะแต่เมื่อไหร่  แล้วทำไมพี่ลมพูดออกไปแบบนั้น





                        แม่พี่ลมรีบวิ่งมาช่วยพยุงชั้น  ดูท่าทางเธอเป็นห่วงชั้นเหลือเกิน  ชั้นเงยหน้ามองหน้าพี่ลมเพื่อขอคำอธิบาย  แต่ที่ชั้นได้รับกลับมาคือ .........





                        แววตาอันอ่อนโยนของชายหนุ่มผู้เย็นชา  !!!!!!!!!!!!!!  เป็นไปได้ยังไงกัน  O_O





                        ชั้นถูกท่านผู้หวังดีทั้งสองพยุงมาถึงชั้นบนของบ้าน  เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็กระจ่างแก่ใจว่านี่คือห้องพี่ลมเป็นแน่  ถึงแม้ผู้ชายคนนี้จะดูเย็นชาและเหมือนไม่รับรู้อะไร  แต่ขอบอกไว้เลยว่า  ห้องพี่เค้ารกมาก  >o<  ให้ตายเถอะซัดดัม  ถ้าชั้นมีห้องแบบนี้มีหวังโดนแม่ตีตูดลายแน่  แม่พี่ลมวางชั้นลงบนเตียงพร้อมดับตัวให้ชั้นนอนราบ  ส่วนพี่ลมก็ออกไปยืนห่างๆ  มีแม่บ้าน 2 - 3 คนวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาเอาผ้าเย็นมาให้แม่พี่ลม  ชั้นได้แต่นอนทำตาปริบๆ น้ำตาไหลอาบแก้มยังไม่หยุด





                        \" โถ่ดูสิ  สงสัยจะทรมานตัวจนทนไม่ไหว  ร้องไห้ใหญ่เลย \"





                        \" เอ่อ ...........  T-T \"





                        \" ไม่ต้องพูดอะไรหรอกจ๊ะ  ไว้นู๋ค่อยยังชั่วแล้วเราค่อยมาคุยกัน  ^-^ \"





                        \" T-T \"



                        ลืมบอกไป  ถ้าชั้นร้องไห้แล้ว  มันจะไม่หยุดง่ายๆ  ยกเว้นเวลาตาเรย์มาแกล้งเท่านั้นแหละ  ตอนนี้ใบหน้าชั้นก็เลยมีแต่น้ำตา





                        \" ลม  เฝ้าน้องดีๆ นะลูก  แม่ออกไปทำธุระข้างนอกแปบเดียว  เดี๋ยวแม่กลับมา  แล้วเราจะได้คุยกัน \"





                        \" ครับแม่ \"



                        พี่ลมรับคำเรียบๆ และหลีกทางให้แม่เดินออกจากห้อง  ก่อนแม่พี่ลมไปมิวายหันมายิ้มให้ชั้นอย่างเอ็นดูพร้อมลูบหัวด้วย





                        คราวนี้ในห้องก็เหลือชั้นกับพี่ลมสองคน  ช่างเป็นบรรยากาศน่าอำนวยจริงๆ  แฮ่~~!!  บ้าสิ  ชั้นยังร้องไห้ไม่หยุดเลยนะ  ไม่มีอารมณ์แบบนั้นหรอก  พี่ลมเดินมานั่งบนเตียงข้างๆ ชั้น  เราสองคนต่างไม่พูดอะไร  มีเพียงเสียงสะอื้นของชั้นเท่านั้นที่ดังแหวกอากาศ  บ้าที่สุด !!!  ชั้นเกลียดการร้องไห้ของตัวเองจัง  และดูเหมือนพี่ลมทนรำคาญชั้นไม่ไหวรึป่าวก็ไม่ทราบ  พี่ลมจัดการดึงชั้นเข้าไปกอด  O_O





                        ห๊ะ !!!!!!!!!!  พี่ลมดึงชั้นเข้าไปกอด  กอดแล้วแถมลูบหัวชั้นอีกด้วย  O_O

  



                        พระเจ้ากรุณาประทานกระจกให้ลูกด้วย  ลูกอยากเห็นภาพนี้จัง  คงหาดูที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว !!!!!!!!





                        \" เลิกร้องไห้ได้แล้ว  เก็บน้ำตาไว้บ้าง  เธอยิ่งผอมๆ อยู่นะ \"





                        \" อึ๊ก ....... T-T \"





                        \" เห็นเธอร้องไห้แล้วอยากกอด \"





                        \" ห๊ะ??  อะไรนะคะ??  O_O \"



                        ชั้นหยุดร้องไห้ทันทีและผละออกจากอกพี่ลม  ถึงแม้จะเสียดายอยู่มากแต่ก็ต้องตัดใจ





                        \" พี่ลมว่าอะไรนะคะ? \"





                        \" เธอหายร้องแล้วหนิ \"





                        \" เอ๋ ?? \"





                        \" เลิกร้องไห้แล้วก็ดี  ชั้นไม่อยากให้เธอร้องไห้ \"





                        \" คะ?  ขอคำพูดที่ยาวๆ ได้มั๊ยคะ \"





                        \" ยาวๆ ......... \"



                        ปี๊ด !!  ชั้นอึ้งกับคำพูดและท่าทางหน้าตายของพี่ลม  และแน่นอน





                        \" ก๊ากๆๆๆๆ  555555 \"





                        \" เวลาหัวเราะน่าดูกว่าเวลาเธอร้องไห้อีกนะ  ^-^ \"





                        \" ระ ..... หรอคะ ..... 555555  เอิ๊ก \"





                        \" คงหิวล่ะล่ะสิ  ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย \"





                        \" ไม่หรอกค่ะ  ข้าวหน้าเป็ดตอนเย็นยังค้างอยู่เลย \"





                        ครอก !!!!!!!





                        ไอท้องทรยศ  แกจะร้องออกมาหาพระสุริยะอะไรตอนนี้ฟ๊ะ  ขายหน้าชะมัดเลย !!!  ( ป๋มผิดหรอครับ  ที่เกิดมาเป็นท้องแล้วร้องว่าหิว  T-T )





                         พี่ลมมองชั้นแล้วอมยิ้ม  อ๊าย !!!!  น่ารักน่ากินเป็นบ้าเลย  ทำไมนะ  ทำไมพี่ลมถึงได้แตกต่างกับเมื่อเช้าโดยสิ้นเชิง  ชั้นยิ้มกลับให้พี่ลมพร้อมลูบท้องตัวเองเบาๆ  แล้วจู่ๆ พี่ลมก็ยืนขึ้นพร้อมกับมองมาที่ชั้นด้วยแววตาเย็นชาเหมือนเดิม





                         \" ไปหาอะไรกินกันเถอะ \"





                         \" ค่ะ  ^-^ \"



                         โชคดีที่คำพูดของพี่เขาไม่เย็นชาไปด้วย  เราสองคนจึงรีบเดินออกจากบ้านเพื่อไปหาอะไรรองท้อง





                         บรรยากาศในยามค่ำคืนช่างเย็นยะเยือกน่าขนลุกจริงๆ  ยิ่งชั้นมากับคนเย็นๆ แล้วด้วยยิ่งสยองเลยล่ะ  พี่ลมพาชั้นมานั่งร้านก๋วยเตี๋ยวข้างทาง  แน่นอนว่าชั้นพอใจที่ได้กินอาหารแบบนี้  จะเอาอะไรมากล่ะ  มีให้กินแถมคนที่มากินด้วยหล่อหยั่งกะเทพบุตรแล้วด้วย  ต่อให้กินมูลอูฐชั้นก็ยอม  >.<





                         พูดถึงคนหล่อ  ชั้นยังเจ็บใจอีตาพี่ไฟบ้าไม่หาย  กล้าดียังไงมาว่าชั้นว่าไม่ดี  แถมยังมาหาว่าชั้นเป็นทาสเค้าอีก  ชั้นแค้นใจจริงๆ  แต่ที่ชั้นตบเค้าไปน่ะชั้นทำถูกแล้วงั้นหรอ  มือชั้นก็ไม่ใช่เบาๆ ซะด้วย  แน่ล่ะ  ตาเรย์โดนฝ่ามือชั้นบ่อย  คงรู้รสชาติอยู่หรอกว่ามันเจ็บแสบแค่ไหน  คิดพลางชั้นก็ก้มมองมือตัวเองพลาง  ยังซับสีเลือดอยู่เลย  พี่ลมที่มองชั้นอยู่นานแล้วเอื้อมมาจับมือชั้น  แล้วเอาไปมองซะเอง  อะไรอีกล่ะเนี่ย  -_-





                         \" ไอไฟมันก็อย่างนี้แหละ  ปากเ สี ย \"





                         \" นิสัยก็เสียนะคะ  ไม่ใช่แค่ปาก \"





                         \" หึหึ  เธอเป็นคนแรกนะแป้ง  ที่กล้าตบหน้าไอไฟ \"





                         \" ทำไมหรอคะ  คนอื่นเค้ากลัวติดเชื้อรึไง \"





                         \" นี่เธอคงเกลียดมันมากล่ะสิ \"





                         \" มากถึงมากที่สุดเลยล่ะค่ะ \"





                         \" แล้วทำไมเธอไม่เกลียดพวกพี่ที่เหลือล่ะ \"





                         \" ก็พวกพี่ที่เหลือไม่ได้พรากเฟิร์สคิสของแป้งไปหนิคะ \"





                         \" .................. \"



                         พี่ลมเงียบ  ชั้นเองก็เพิ่งคิดได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป  ที่ชั้นเกลียดพี่ไฟเพราะอะไรกันแน่นะ





                         ในที่สุดก๋วยเตี๋ยวก็มา  เย่ !!!!!  ชั้นจัดการโซ้ยบะหมี่แบบหิวสุดๆ  พี่ลมมองชั้นแวบเดียวก็หันไปลงมือกับบะหมี่ของตัวเองบ้าง  เราสองคนเหมือนแข่งกันกินก๋วยเตี๋ยว  แต่เปล่าเลย  เราสองคนกำลังหิวถึงขนาดกินช้างได้ทั้งตัวเลยล่ะ  และแล้วก๋วยเตี๋ยว  4  ถ้วยก็หมดภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง





                         นี่คนกินหรือกระบือรับประทานกันหนอ  ชักไม่แน่ใจตัวเองแล้วสิ  >o<





                         พี่ลมลุกขึ้นจ่ายเงิน  ส่วนชั้น  55555555  นั่งเฉยๆ สิย๊ะ  เพราะพี่ลมจ่ายให้อีกแล้ว  ว๊าว  อิ่มจังตังค์อยู่ครบ  





                         \" กลับบ้านเถอะ  ได้เวลาคุยกับแม่แล้วล่ะ \"



                         แม่?  แม่หรอ??  ชั้นลืมไปสนิทเลยว่าแม่พี่ลมเข้าใจว่าเราเป็นแฟนกัน  และท่านก็บอกว่าจะคุยกับชั้นด้วย





                         ตายแน่แล่ว  แล้วนี่ชั้นจะตอบคำถามของท่านยังไงล่ะเนี่ย  เธอเน่าแน่ยัยแป้งฝุ่น  TT-TT







To  Be  Con  . . . . . . . . . . . .